Η πόλη Tobruk, στην ανατολική ακτή, αποτελεί καταλύτη στα σχέδια της Κίνας
Την ώρα που η Ελλάδα προσπαθεί να σβήσει τη «φωτιά» με τους χειρισμούς της Τουρκίας και της Λιβύης, όλα δείχνουν ότι αγνοεί κρίσιμες εξελίξεις.
Τα τελευταία δέκα χρόνια, η Κίνα έχει αυξήσει σταθερά την παρουσία της στη Βόρεια Αφρική, με τη Λιβύη να αναδεικνύεται σε έναν από τους κύριους άξονες των γεωπολιτικών και οικονομικών της φιλοδοξιών.
Μέσω της Belt and Road Initiative (BRI), το Πεκίνο εντείνει τις πολλαπλές επενδύσεις του στην ανατολική Λιβύη, εστιάζοντας σε τομείς όπως η ενέργεια, οι υποδομές και τα logistics.
Ο στόχος είναι να αναδιαμορφώσουν τις εμπορικές διαδρομές και τις αλυσίδες εφοδιασμού στη Μεσόγειο και τη Σαχέλ ζώνη, παράλληλα με την πολιτική ενίσχυση της επιρροής στο Sino‑African & Sino‑European εμπόριο.
Ο ρόλος της Tobruk
Η πόλη Tobruk, στην ανατολική ακτή, αποτελεί καταλύτη στα σχέδια της Κίνας: απέχει λιγότερο από 400 χλμ. από την Κρήτη και τη Νότια Ευρώπη, διαθέτει βαθύ φυσικό λιμάνι και ιστορική στρατιωτική και εμπορική σημασία.
Με συμπαγές γεωγραφικό πλεονέκτημα, στοχεύει να αναπληρώσει τη χωρητικότητα λιμανιών όπως της Γένοβας ή του Πειραιά.
Σύμφωνα με διαρροές, το κινεζικό σχέδιο περιλαμβάνει:
- Διυλιστήριο ύψους 10 δισ. δολ., με δυναμικότητα 500.000 βαρελιών/ημέρα, για εξαγωγές στην Ευρώπη.
- Δυνατότητα συνολικών επενδύσεων έως 50 δισ.δολ. σε μεταβατική φάση.
- Ανέγερση αποθηκών καυσίμων, τερματικών μεταφόρτωσης και συστημάτων συνδυασμένης μεταφοράς, με επιρροή στην πρόσβαση μέσω Σουέζ, Μεσόγειου και κεντρικής Αφρικής.
Αναβάθμιση λιμένα και διπλού ρόλου αεροδρομίου
Παράλληλα, η Κίνα σκοπεύει να μετατρέψει το λιμάνι της Tobruk σε κόμβο μεταφόρτωσης μεγάλων πλοίων, συμπεριλαμβανομένων δομών για εμπορευματοκιβώτια, bunkering και τελωνειακές διευκολύνσεις.
Επίσης, στοχεύονται επενδύσεις στο Al‑Adem Airport, παλιά RAF βάση υπό έλεγχο Haftar, με προβλεπόμενη χρήση ως πολιτικό και στρατιωτικό logistics hub.
Το σχέδιο προβλέπει μεταφορά καυσίμων από το διυλιστήριο μέσω αυτού, δημιουργώντας διπλό στρατηγικό κόμβο — εμπορικό και στρατιωτικό.
Διασύνδεση με Αίγυπτο και Αφρική
Οι σχεδιασμοί της Κίνας υπερβαίνουν τα χερσαία όρια της Λιβύης.
Στόχος είναι η σύνδεση της Tobruk και της Benghazi με την Αίγυπτο, μέσω σιδηροδρόμου υψηλής ταχύτητας που θα ενώνει τη Red Sea με τη Μεσόγειο, με υποδομές κόστους έως 20 δισ. δολ. και έργων από την CRIG, την Siemens και το BFI Management Consortium.
Το τελευταίο συμβάλλει καθοριστικά στην «αμαξοστοιχία» της κινεζικής παρουσίας στη Β. Αφρική, αναλαμβάνοντας ευρωπαϊκά και ασιατικά τεχνικά και πολιτικά ζητήματα για την υλοποίηση των σιδηροδρομικών και μετρο-συστημάτων σε Benghazi και Τρίπολη.
Χρηματοδότηση και θεσμικό πλαίσιο
Ιδρύεται η Libyan Bank for Energy and Mining, με διευθυντή τον Juma Jaballah, ως φορέας χρηματοδότησης διυλιστηρίων, λιμένων και συναφών έργων.
Το SWIFT code αναμένεται από την Τράπεζα Λιβύης.
Η Kerui Petroleum έχει ήδη ξεκινήσει προμελέτες για το διυλιστήριο, ενώ αντιπροσωπείες εξέφρασαν τις προθέσεις τους στην Κίνα, συναντώντας εταιρείες όπως Huawei και CEEC.
Η Huawei δοκιμάζει ήδη τηλεπικοινωνιακό δίκτυο στην ανατολική Λιβύη, ενισχύοντας την ψηφιακή διασύνδεση.
«Νέα οδός» προς μεσόγειο και αφρικανική ενδοχώρα
Οι δρόμοι μεταφοράς προβλέπεται να επεκταθούν νότια—στην Τσαντ και το Σουδάν—για να μεταφέρονται πρώτες ύλες (πετρέλαιο, σπάνιες γαίες, γεωργικά προϊόντα) προς την Tobruk, ενώ η Κίνα αποκτά πρόσβαση σε νέες αγορές εσωτερικά στην Αφρική.
Ιστορικό και γεωπολιτικό πλαίσιο
Η Κίνα δραστηριοποιείται στη Βόρεια Αφρική από τη δεκαετία 1960, υποστηρίζοντας αρχικά πολιτικές εθνικής απελευθέρωσης και στη συνέχεια εστιάζοντας σε υποδομές μέσω BRI.
Η Λιβύη, παρά τη διασπασμένη πολιτική κατάσταση, αποτελεί πεδίο σύγκρουσης Κίνας–Δύσης, με Κίνα, Ρωσία και Τουρκία να διεκδικούν ρόλο.
Η ανατολική Λιβύη, ιστορικά σημαντική στην επίθεση κατά Δυτικών δυνάμεων στον Β’ Παγκόσμιο, αποκτά εκ νέου γεωστρατηγικό ρόλο στον ανταγωνισμό επιρροής.
Επιπτώσεις στην ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης
Μια τέτοια κινεζική επένδυση στην Tobruk, με διυλιστήριο και logistics, θα ενίσχυε την ακουσία του Πεκίνου στην ενεργειακή εφοδιαστική της Ευρώπης.
Σε περίπτωση κρίσης, η Κίνα θα μπορούσε να επηρεάζει τον όγκο, την τιμή και την προτεραιότητα των προμηθειών – δυναμιτίζοντας την ενεργειακή αυτονομία της ΕΕ.
Επιπλέον, μέσω του ελέγχου της προώθησης εμπορευμάτων, παρακολούθησης και ψηφιακών υποδομών, το Πεκίνο θα αποκτούσε σημαντική πρόσβαση στα στρατηγικά πεδία ενδιαφέροντος του NATO στη νότια πτέρυγα.
Στρατηγικές συνέπειες και προβλέψεις
Εάν η ανατολική κυβέρνηση Haftar εγκρίνει τα προτεινόμενα έργα, η Λιβύη θα αποτελέσει δυτική πύλη ενός κινεζικού δικτύου logistics και ενέργειας που εκτείνεται από Ινδικό Ωκεανό έως Μεσόγειο.
Θα εδραιώσει την παρουσία της Κίνας στη νότια Ευρώπη και στη Μεσόγειο, δημιουργώντας νέες δυναμικές ανατροπής της εθνικής κυριαρχίας και γεωπολιτικής αυτονομίας της Δύσης, δημιουργώντας ένα «παράθυρο» για την Κίνα στη σύνδεση Αφρικής, Ευρώπης, Ασίας.
www.bankingnews.gr
Τα τελευταία δέκα χρόνια, η Κίνα έχει αυξήσει σταθερά την παρουσία της στη Βόρεια Αφρική, με τη Λιβύη να αναδεικνύεται σε έναν από τους κύριους άξονες των γεωπολιτικών και οικονομικών της φιλοδοξιών.
Μέσω της Belt and Road Initiative (BRI), το Πεκίνο εντείνει τις πολλαπλές επενδύσεις του στην ανατολική Λιβύη, εστιάζοντας σε τομείς όπως η ενέργεια, οι υποδομές και τα logistics.
Ο στόχος είναι να αναδιαμορφώσουν τις εμπορικές διαδρομές και τις αλυσίδες εφοδιασμού στη Μεσόγειο και τη Σαχέλ ζώνη, παράλληλα με την πολιτική ενίσχυση της επιρροής στο Sino‑African & Sino‑European εμπόριο.
Ο ρόλος της Tobruk
Η πόλη Tobruk, στην ανατολική ακτή, αποτελεί καταλύτη στα σχέδια της Κίνας: απέχει λιγότερο από 400 χλμ. από την Κρήτη και τη Νότια Ευρώπη, διαθέτει βαθύ φυσικό λιμάνι και ιστορική στρατιωτική και εμπορική σημασία.
Με συμπαγές γεωγραφικό πλεονέκτημα, στοχεύει να αναπληρώσει τη χωρητικότητα λιμανιών όπως της Γένοβας ή του Πειραιά.
Σύμφωνα με διαρροές, το κινεζικό σχέδιο περιλαμβάνει:
- Διυλιστήριο ύψους 10 δισ. δολ., με δυναμικότητα 500.000 βαρελιών/ημέρα, για εξαγωγές στην Ευρώπη.
- Δυνατότητα συνολικών επενδύσεων έως 50 δισ.δολ. σε μεταβατική φάση.
- Ανέγερση αποθηκών καυσίμων, τερματικών μεταφόρτωσης και συστημάτων συνδυασμένης μεταφοράς, με επιρροή στην πρόσβαση μέσω Σουέζ, Μεσόγειου και κεντρικής Αφρικής.
Αναβάθμιση λιμένα και διπλού ρόλου αεροδρομίου
Παράλληλα, η Κίνα σκοπεύει να μετατρέψει το λιμάνι της Tobruk σε κόμβο μεταφόρτωσης μεγάλων πλοίων, συμπεριλαμβανομένων δομών για εμπορευματοκιβώτια, bunkering και τελωνειακές διευκολύνσεις.
Επίσης, στοχεύονται επενδύσεις στο Al‑Adem Airport, παλιά RAF βάση υπό έλεγχο Haftar, με προβλεπόμενη χρήση ως πολιτικό και στρατιωτικό logistics hub.
Το σχέδιο προβλέπει μεταφορά καυσίμων από το διυλιστήριο μέσω αυτού, δημιουργώντας διπλό στρατηγικό κόμβο — εμπορικό και στρατιωτικό.
Διασύνδεση με Αίγυπτο και Αφρική
Οι σχεδιασμοί της Κίνας υπερβαίνουν τα χερσαία όρια της Λιβύης.
Στόχος είναι η σύνδεση της Tobruk και της Benghazi με την Αίγυπτο, μέσω σιδηροδρόμου υψηλής ταχύτητας που θα ενώνει τη Red Sea με τη Μεσόγειο, με υποδομές κόστους έως 20 δισ. δολ. και έργων από την CRIG, την Siemens και το BFI Management Consortium.
Το τελευταίο συμβάλλει καθοριστικά στην «αμαξοστοιχία» της κινεζικής παρουσίας στη Β. Αφρική, αναλαμβάνοντας ευρωπαϊκά και ασιατικά τεχνικά και πολιτικά ζητήματα για την υλοποίηση των σιδηροδρομικών και μετρο-συστημάτων σε Benghazi και Τρίπολη.
Χρηματοδότηση και θεσμικό πλαίσιο
Ιδρύεται η Libyan Bank for Energy and Mining, με διευθυντή τον Juma Jaballah, ως φορέας χρηματοδότησης διυλιστηρίων, λιμένων και συναφών έργων.
Το SWIFT code αναμένεται από την Τράπεζα Λιβύης.
Η Kerui Petroleum έχει ήδη ξεκινήσει προμελέτες για το διυλιστήριο, ενώ αντιπροσωπείες εξέφρασαν τις προθέσεις τους στην Κίνα, συναντώντας εταιρείες όπως Huawei και CEEC.
Η Huawei δοκιμάζει ήδη τηλεπικοινωνιακό δίκτυο στην ανατολική Λιβύη, ενισχύοντας την ψηφιακή διασύνδεση.
«Νέα οδός» προς μεσόγειο και αφρικανική ενδοχώρα
Οι δρόμοι μεταφοράς προβλέπεται να επεκταθούν νότια—στην Τσαντ και το Σουδάν—για να μεταφέρονται πρώτες ύλες (πετρέλαιο, σπάνιες γαίες, γεωργικά προϊόντα) προς την Tobruk, ενώ η Κίνα αποκτά πρόσβαση σε νέες αγορές εσωτερικά στην Αφρική.
Ιστορικό και γεωπολιτικό πλαίσιο
Η Κίνα δραστηριοποιείται στη Βόρεια Αφρική από τη δεκαετία 1960, υποστηρίζοντας αρχικά πολιτικές εθνικής απελευθέρωσης και στη συνέχεια εστιάζοντας σε υποδομές μέσω BRI.
Η Λιβύη, παρά τη διασπασμένη πολιτική κατάσταση, αποτελεί πεδίο σύγκρουσης Κίνας–Δύσης, με Κίνα, Ρωσία και Τουρκία να διεκδικούν ρόλο.
Η ανατολική Λιβύη, ιστορικά σημαντική στην επίθεση κατά Δυτικών δυνάμεων στον Β’ Παγκόσμιο, αποκτά εκ νέου γεωστρατηγικό ρόλο στον ανταγωνισμό επιρροής.
Επιπτώσεις στην ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης
Μια τέτοια κινεζική επένδυση στην Tobruk, με διυλιστήριο και logistics, θα ενίσχυε την ακουσία του Πεκίνου στην ενεργειακή εφοδιαστική της Ευρώπης.
Σε περίπτωση κρίσης, η Κίνα θα μπορούσε να επηρεάζει τον όγκο, την τιμή και την προτεραιότητα των προμηθειών – δυναμιτίζοντας την ενεργειακή αυτονομία της ΕΕ.
Επιπλέον, μέσω του ελέγχου της προώθησης εμπορευμάτων, παρακολούθησης και ψηφιακών υποδομών, το Πεκίνο θα αποκτούσε σημαντική πρόσβαση στα στρατηγικά πεδία ενδιαφέροντος του NATO στη νότια πτέρυγα.
Στρατηγικές συνέπειες και προβλέψεις
Εάν η ανατολική κυβέρνηση Haftar εγκρίνει τα προτεινόμενα έργα, η Λιβύη θα αποτελέσει δυτική πύλη ενός κινεζικού δικτύου logistics και ενέργειας που εκτείνεται από Ινδικό Ωκεανό έως Μεσόγειο.
Θα εδραιώσει την παρουσία της Κίνας στη νότια Ευρώπη και στη Μεσόγειο, δημιουργώντας νέες δυναμικές ανατροπής της εθνικής κυριαρχίας και γεωπολιτικής αυτονομίας της Δύσης, δημιουργώντας ένα «παράθυρο» για την Κίνα στη σύνδεση Αφρικής, Ευρώπης, Ασίας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών