O Macron δεν κάλεσε τον Putin για την Ουκρανία, τη Γαλλία την ενδιαφέρει η Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα το Ιράν
Ο πρόεδρος της Γαλλίας Emmanuel Macron τηλεφώνησε στον Volodymyr Zelensky για να τον ενημερώσει πως η θέση της Ρωσίας στο ουκρανικό ζήτημα δεν έχει αλλάξει.
Ο Macron κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα έπειτα από τηλεφωνική συνομιλία που είχε την προηγούμενη ημέρα, την Τρίτη 1η Ιουλίου με τον Vladimir Putin - την πρώτη εδώ και σχεδόν τρία χρόνια - και έσπευσε να ενημερώσει αμέσως τον επικεφαλής του ουκρανικού καθεστώτος, ώστε η Ουκρανία «να μην νιώσει προδομένη».
Την κατάλληλη στιγμή
Ο Γάλλος πρόεδρος είχε προειδοποιήσει εδώ και καιρό ότι θα μπορούσε να επικοινωνήσει με τον Ρώσο ομόλογό του όταν κριθεί η στιγμή κατάλληλη.
Και τώρα ήρθε αυτή η στιγμή, όταν το Παρίσι ζήτησε απευθείας συνομιλία με τη Μόσχα.
Ο Putin δεν αρνήθηκε, καθώς έχει επανειλημμένα δηλώσει πως ήταν οι Δυτικοί ηγέτες που διέκοψαν τις επαφές, και πως, αν θελήσουν, μπορεί να επαναληφθεί ο διάλογος.
Τι, λοιπόν, συνέβη ώστε ο Macron να σπάσει τη σιωπή του;
Η Ευρώπη χάνει τη διπλωματική της ισχύ
Τίποτα το ιδιαίτερο, εκτός από το γεγονός ότι η Ευρώπη απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα.
Το στοίχημα για νίκη της Ουκρανίας (δηλαδή την εξάντληση και ήττα της Ρωσίας) δεν αποδίδει: στις ΗΠΑ επανήλθε ο Donald Trump, που έχει ήδη μιλήσει αρκετές φορές τηλεφωνικά με τον Putin, συζητώντας μεταξύ άλλων και για πιθανή ειρηνευτική διευθέτηση.
Στη Μέση Ανατολή, το Ισραήλ μαζί με τις ΗΠΑ επιτέθηκαν στο Ιράν χωρίς ούτε καν να δικαιολογήσουν - έστω και προσχηματικά την επιδρομή τους.
Πού βρίσκεται η Ευρώπη μέσα σε όλα αυτά;
Πίστη στις ΗΠΑ
Η Ευρώπη αντιμετωπίζεται σαν παρακολούθημα, περιοριζόμενη στο να ορκίζεται πίστη στις ΗΠΑ και να υπόσχεται αύξηση των αμυντικών της δαπανών.
Οι σχέσεις της με την Κίνα δεν έχουν (ακόμη) «παγώσει», αλλά είναι «σε αναμονή» για να ικανοποιηθεί η Ουάσινγκτον, ενώ οι εμπορικές διενέξεις με τις ΗΠΑ μπήκαν σε πάγο.
Η Ευρώπη παύει να είναι γεωπολιτικός παράγοντας και επικεντρώνεται στην υποστήριξη της Ουκρανίας, ακόμη και σε αυτό όμως εξαρτάται απόλυτα από τις ΗΠΑ, φοβούμενη κάθε στιγμή έναν ενδεχόμενο ξεχωριστό συμβιβασμό ανάμεσα στην Αμερική και τη Ρωσία.
Οι ευρωπαϊκές επαφές με τη Ρωσία έχουν «παγώσει» και οι ηγέτες της ΕΕ πληροφορούνται τις θέσεις της Μόσχας μέσω... Αμερικανών αξιωματούχων.
Αδιέξοδο
Τι μπορεί να κάνει ο Macron σ’ αυτήν την κατάσταση;
Να τηλεφωνήσει στον Putin.
Όχι για να υπάρξει κάποια συμφωνία, αλλά απλώς για να αποδείξει ότι η Γαλλία και η Ευρώπη εξακολουθούν να έχουν κάποια επιρροή.
Η συνομιλία διάρκειας δύο ωρών αφορούσε κυρίως τις συνέπειες της επίθεσης στο Ιράν, ενώ στο ουκρανικό έγινε απλώς ανταλλαγή γνωστών και αμετάβλητων θέσεων: ο Macron επανέλαβε τη στήριξη της Γαλλίας στην κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, καλώντας σε άμεση κατάπαυση του πυρός και έναρξη διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία.
Ενώ ο Putin υπενθύμισε πως η σύγκρουση είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της Δύσης, που επί χρόνια αγνοούσε τις ανησυχίες ασφαλείας της Ρωσίας, δημιουργώντας στην Ουκρανία ένα αντι - ανατολικό προγεφύρωμα.
Για ειρηνική λύση, είπε, χρειάζονται συμφωνίες που να εξαλείφουν τα βαθύτερα αίτια της κρίσης.
Απόλυτο αδιέξοδο;
Φαίνεται πως ναι, ειδικά μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του Zelensky ότι η Γερμανία άλλαξε στάση και πλέον θεωρεί πως η Ουκρανία πρέπει, αργά ή γρήγορα, να ενταχθεί στο NATO.
Γιατί κάλεσε τον Putin
Αλλά ο Macron δεν κάλεσε τον Putin για την Ουκρανία: εκεί το μέλλον θα κριθεί στο πεδίο της μάχης και αργότερα σε διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
Τη Γαλλία την απασχολεί η Μέση Ανατολή.
Όχι τόσο η καταστροφή στη Γάζα, όσο οι συνέπειες των επιθέσεων στο Ιράν.
Ο Macron στήριξε τις επιθέσεις Ισραήλ και ΗΠΑ, χάνοντας έτσι τη δυνατότητα ελιγμών.
Τώρα θέλει να αποκαταστήσει τον ρόλο της Γαλλίας (και ενδεχομένως της Ευρώπης) ως διαμεσολαβητή, σε περίπτωση που υπάρξει νέα συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Μια θέση στο τραπέζι
Αυτό φαντάζει δύσκολο σήμερα: το Ιράν ίσως άρει τον αυτοπεριορισμό του στην ανάπτυξη πυρηνικών όπλων, ενώ οι ΗΠΑ απειλούν με νέες επιθέσεις.
Αλλά αν οι διαπραγματεύσεις αρχίσουν, είναι πολύ πιθανό να μην χρειαστεί ευρωπαϊκή συμμετοχή: η συμφωνία μπορεί να γίνει απευθείας ανάμεσα στο Ιράν, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
Η ΕΕ - και ειδικά Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία - μπορεί απλώς να τεθούν μπροστά σε τετελεσμένα.
Το προηγούμενο της συμφωνίας του 2015 δείχνει πως οι Ευρωπαίοι δεν κατάφεραν να τη διασώσουν όταν οι ΗΠΑ (με Trump) αποχώρησαν μονομερώς το 2018.
Η Ευρώπη δεν έχει μοχλούς πίεσης στις ΗΠΑ.
Γιατί να τη χρειάζεται το Ιράν ως μεσολαβητή;
Για αυτό ο Macron προσπαθεί ήδη τώρα να διασφαλίσει θέση στο τραπέζι των μελλοντικών διαπραγματεύσεων, ζητώντας να αναγνωριστεί το δικαίωμα του Ιράν στην ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας.
Υποσχέσεις χωρίς καμία αξία
Στην τηλεφωνική συνομιλία με τον Putin, οι δύο πρόεδροι «τάχθηκαν υπέρ της πολιτικής και διπλωματικής επίλυσης του πυρηνικού ζητήματος του Ιράν και άλλων κρίσεων στη Μέση Ανατολή», δηλαδή κατά των νέων επιθέσεων.
Όμως, για τη Ρωσία αυτή η στάση είναι σταθερή.
Η Γαλλία, με την υποστήριξη των πρόσφατων χτυπημάτων, έδειξε πόσο αξίζουν οι δηλώσεις της.
Το ίδιο συνέβη και με τις υποσχέσεις της για τα ζητήματα Donbass και Ουκρανίας — θυμηθείτε τα Minsk και το «σχήμα της Νορμανδίας».
Οι υποσχέσεις του Παρισιού δεν έχουν αξία, αφού δεν συνοδεύονται από πραγματική κυριαρχία και αυτό το γνωρίζουν τόσο στη Μόσχα όσο και στην Τεχεράνη.
Μόνο στο Κίεβο εξακολουθούν να τις πιστεύουν… αλλά θα έρθει και εκεί η ώρα που θα «νιώσουν προδομένοι» από τον Macron.
www.bankingnews.gr
Ο Macron κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα έπειτα από τηλεφωνική συνομιλία που είχε την προηγούμενη ημέρα, την Τρίτη 1η Ιουλίου με τον Vladimir Putin - την πρώτη εδώ και σχεδόν τρία χρόνια - και έσπευσε να ενημερώσει αμέσως τον επικεφαλής του ουκρανικού καθεστώτος, ώστε η Ουκρανία «να μην νιώσει προδομένη».
Την κατάλληλη στιγμή
Ο Γάλλος πρόεδρος είχε προειδοποιήσει εδώ και καιρό ότι θα μπορούσε να επικοινωνήσει με τον Ρώσο ομόλογό του όταν κριθεί η στιγμή κατάλληλη.
Και τώρα ήρθε αυτή η στιγμή, όταν το Παρίσι ζήτησε απευθείας συνομιλία με τη Μόσχα.
Ο Putin δεν αρνήθηκε, καθώς έχει επανειλημμένα δηλώσει πως ήταν οι Δυτικοί ηγέτες που διέκοψαν τις επαφές, και πως, αν θελήσουν, μπορεί να επαναληφθεί ο διάλογος.
Τι, λοιπόν, συνέβη ώστε ο Macron να σπάσει τη σιωπή του;
Η Ευρώπη χάνει τη διπλωματική της ισχύ
Τίποτα το ιδιαίτερο, εκτός από το γεγονός ότι η Ευρώπη απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα.
Το στοίχημα για νίκη της Ουκρανίας (δηλαδή την εξάντληση και ήττα της Ρωσίας) δεν αποδίδει: στις ΗΠΑ επανήλθε ο Donald Trump, που έχει ήδη μιλήσει αρκετές φορές τηλεφωνικά με τον Putin, συζητώντας μεταξύ άλλων και για πιθανή ειρηνευτική διευθέτηση.
Στη Μέση Ανατολή, το Ισραήλ μαζί με τις ΗΠΑ επιτέθηκαν στο Ιράν χωρίς ούτε καν να δικαιολογήσουν - έστω και προσχηματικά την επιδρομή τους.
Πού βρίσκεται η Ευρώπη μέσα σε όλα αυτά;
Πίστη στις ΗΠΑ
Η Ευρώπη αντιμετωπίζεται σαν παρακολούθημα, περιοριζόμενη στο να ορκίζεται πίστη στις ΗΠΑ και να υπόσχεται αύξηση των αμυντικών της δαπανών.
Οι σχέσεις της με την Κίνα δεν έχουν (ακόμη) «παγώσει», αλλά είναι «σε αναμονή» για να ικανοποιηθεί η Ουάσινγκτον, ενώ οι εμπορικές διενέξεις με τις ΗΠΑ μπήκαν σε πάγο.
Η Ευρώπη παύει να είναι γεωπολιτικός παράγοντας και επικεντρώνεται στην υποστήριξη της Ουκρανίας, ακόμη και σε αυτό όμως εξαρτάται απόλυτα από τις ΗΠΑ, φοβούμενη κάθε στιγμή έναν ενδεχόμενο ξεχωριστό συμβιβασμό ανάμεσα στην Αμερική και τη Ρωσία.
Οι ευρωπαϊκές επαφές με τη Ρωσία έχουν «παγώσει» και οι ηγέτες της ΕΕ πληροφορούνται τις θέσεις της Μόσχας μέσω... Αμερικανών αξιωματούχων.
Αδιέξοδο
Τι μπορεί να κάνει ο Macron σ’ αυτήν την κατάσταση;
Να τηλεφωνήσει στον Putin.
Όχι για να υπάρξει κάποια συμφωνία, αλλά απλώς για να αποδείξει ότι η Γαλλία και η Ευρώπη εξακολουθούν να έχουν κάποια επιρροή.
Η συνομιλία διάρκειας δύο ωρών αφορούσε κυρίως τις συνέπειες της επίθεσης στο Ιράν, ενώ στο ουκρανικό έγινε απλώς ανταλλαγή γνωστών και αμετάβλητων θέσεων: ο Macron επανέλαβε τη στήριξη της Γαλλίας στην κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, καλώντας σε άμεση κατάπαυση του πυρός και έναρξη διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία.
Ενώ ο Putin υπενθύμισε πως η σύγκρουση είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της Δύσης, που επί χρόνια αγνοούσε τις ανησυχίες ασφαλείας της Ρωσίας, δημιουργώντας στην Ουκρανία ένα αντι - ανατολικό προγεφύρωμα.
Για ειρηνική λύση, είπε, χρειάζονται συμφωνίες που να εξαλείφουν τα βαθύτερα αίτια της κρίσης.
Απόλυτο αδιέξοδο;
Φαίνεται πως ναι, ειδικά μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του Zelensky ότι η Γερμανία άλλαξε στάση και πλέον θεωρεί πως η Ουκρανία πρέπει, αργά ή γρήγορα, να ενταχθεί στο NATO.
Γιατί κάλεσε τον Putin
Αλλά ο Macron δεν κάλεσε τον Putin για την Ουκρανία: εκεί το μέλλον θα κριθεί στο πεδίο της μάχης και αργότερα σε διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
Τη Γαλλία την απασχολεί η Μέση Ανατολή.
Όχι τόσο η καταστροφή στη Γάζα, όσο οι συνέπειες των επιθέσεων στο Ιράν.
Ο Macron στήριξε τις επιθέσεις Ισραήλ και ΗΠΑ, χάνοντας έτσι τη δυνατότητα ελιγμών.
Τώρα θέλει να αποκαταστήσει τον ρόλο της Γαλλίας (και ενδεχομένως της Ευρώπης) ως διαμεσολαβητή, σε περίπτωση που υπάρξει νέα συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Μια θέση στο τραπέζι
Αυτό φαντάζει δύσκολο σήμερα: το Ιράν ίσως άρει τον αυτοπεριορισμό του στην ανάπτυξη πυρηνικών όπλων, ενώ οι ΗΠΑ απειλούν με νέες επιθέσεις.
Αλλά αν οι διαπραγματεύσεις αρχίσουν, είναι πολύ πιθανό να μην χρειαστεί ευρωπαϊκή συμμετοχή: η συμφωνία μπορεί να γίνει απευθείας ανάμεσα στο Ιράν, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
Η ΕΕ - και ειδικά Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία - μπορεί απλώς να τεθούν μπροστά σε τετελεσμένα.
Το προηγούμενο της συμφωνίας του 2015 δείχνει πως οι Ευρωπαίοι δεν κατάφεραν να τη διασώσουν όταν οι ΗΠΑ (με Trump) αποχώρησαν μονομερώς το 2018.
Η Ευρώπη δεν έχει μοχλούς πίεσης στις ΗΠΑ.
Γιατί να τη χρειάζεται το Ιράν ως μεσολαβητή;
Για αυτό ο Macron προσπαθεί ήδη τώρα να διασφαλίσει θέση στο τραπέζι των μελλοντικών διαπραγματεύσεων, ζητώντας να αναγνωριστεί το δικαίωμα του Ιράν στην ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας.
Υποσχέσεις χωρίς καμία αξία
Στην τηλεφωνική συνομιλία με τον Putin, οι δύο πρόεδροι «τάχθηκαν υπέρ της πολιτικής και διπλωματικής επίλυσης του πυρηνικού ζητήματος του Ιράν και άλλων κρίσεων στη Μέση Ανατολή», δηλαδή κατά των νέων επιθέσεων.
Όμως, για τη Ρωσία αυτή η στάση είναι σταθερή.
Η Γαλλία, με την υποστήριξη των πρόσφατων χτυπημάτων, έδειξε πόσο αξίζουν οι δηλώσεις της.
Το ίδιο συνέβη και με τις υποσχέσεις της για τα ζητήματα Donbass και Ουκρανίας — θυμηθείτε τα Minsk και το «σχήμα της Νορμανδίας».
Οι υποσχέσεις του Παρισιού δεν έχουν αξία, αφού δεν συνοδεύονται από πραγματική κυριαρχία και αυτό το γνωρίζουν τόσο στη Μόσχα όσο και στην Τεχεράνη.
Μόνο στο Κίεβο εξακολουθούν να τις πιστεύουν… αλλά θα έρθει και εκεί η ώρα που θα «νιώσουν προδομένοι» από τον Macron.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών