H ανοδική τάση αναμένεται να συνεχιστεί και θεωρείται κρίσιμη τόσο για την αναπλήρωση των απωλειών, όσο και για την αντιμετώπιση της ενίσχυσης των δυνάμεων του Δυτικού Μπλοκ κατά μήκος των ρωσικών συνόρων
Ο αμυντικός τομέας της Ρωσίας βρίσκεται σε τροχιά σημαντικής επέκτασης της παραγωγής αρμάτων μάχης πρώτης γραμμής, με στόχο την παραγωγή 1.000 νέων αρμάτων έως τα μέσα του 2028 και την εντυπωσιακή επίδοση των 3.000 αρμάτων έως τα μέσα του 2035.
Τα παραπάνω αναφέρει σε πρόσφατη αξιολόγησή της η Conflict Intelligence Team.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2010, ο Ρωσικός Στρατός προμηθευόταν μόλις ένα άρμα ετησίως κατά μέσο όρο, αν και η συνολική παραγωγή ξεπερνούσε τα 80 ετησίως, με το μεγαλύτερο μέρος να κατευθύνεται σε εξαγωγικές αγορές.
Ωστόσο, από την έναρξη της ευρείας πολεμικής σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας τον Φεβρουάριο του 2022, η ρωσική βιομηχανία κατάφερε να ανταποκριθεί στην ραγδαία αύξηση της εγχώριας ζήτησης, υπερτριπλασιάζοντας την παραγωγή μέσα σε δύο χρόνια.
Η παραγωγή για το 2024 εκτιμάται στα 280-300 άρματα.
Αυτή η σταθερή ανοδική τάση αναμένεται να συνεχιστεί και θεωρείται κρίσιμη τόσο για την αναπλήρωση των απωλειών στο μέτωπο, όσο και για την αντιμετώπιση της ενίσχυσης των δυνάμεων του Δυτικού Μπλοκ κατά μήκος των ρωσικών συνόρων.
Το κλειδί βρίσκεται στις... σοβιετικές μονάδες παραγωγής
Η Ρωσία διαθέτει σήμερα μία και μόνο μονάδα παραγωγής αρμάτων: το εργοστάσιο αρμάτων Uralvagonzavod, το οποίο ήταν ένα από τα πέντε εργοστάσια της Σοβιετικής Ένωσης πριν τη διάλυσή της και ένα από τα τρία μεγαλύτερα.
Από τα υπόλοιπα δύο βασικά εργοστάσια, το Omsktransmash, κοντά στα σύνορα με το Καζακστάν, οδηγήθηκε σε πτώχευση και σταμάτησε την παραγωγή αρμάτων στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ενώ το εργοστάσιο Malyshev στην Ουκρανία παρήγαγε έναν μικρό αριθμό εκσυγχρονισμένων T-80, προτού αναγκαστεί και αυτό να σταματήσει τις εργασίες του.
Η Σοβιετική Ένωση, κατά την τελευταία δεκαετία της ύπαρξής της, παρήγαγε άρματα σε ρυθμούς που ξεπερνούσαν κατά πολύ αυτούς της σύγχρονης Ρωσίας — και σύμφωνα με πολλές εκτιμήσεις, ήταν ανώτεροι ακόμη και από το σύνολο της παγκόσμιας παραγωγής — φτάνοντας περίπου τα 4.000 άρματα ετησίως.
Το εργοστάσιο Uralvagonzavod ήταν το μοναδικό που παρήγαγε το T-72, ενώ τα Omsktransmash και Malyshev κατασκεύαζαν το πολύ πιο δαπανηρό και πολύπλοκο T-80.
Το άρμα με τον υψηλότερο ρυθμό παραγωγής σε όλο τον πλανήτη
Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, το T-72 θεωρήθηκε περισσότερο αποδοτικό ως προς το κόστος, γεγονός που ώθησε το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας να επενδύσει περαιτέρω στην πλατφόρμα αυτή, οδηγώντας στην αναβάθμιση του νέου μοντέλου T-72BU και την ανακατάταξή του ως T-90.
Σήμερα, το T-90 παράγεται στο Uralvagonzavod με υψηλότερο ρυθμό από οποιοδήποτε άλλο άρμα στον κόσμο.
Για το 2025, η παραγωγή εκτιμάται να προσεγγίσει τα 400 οχήματα, συγκεκριμένα τις βαριά αναβαθμισμένες εκδόσεις T-90M.
Η μαζική παραγωγή του T-90M αναμένεται να ενισχυθεί από την επανεκκίνηση της παραγωγής του T-80 στο εργοστάσιο Omsktransmash, έπειτα από σχετική ανακοίνωση των κρατικών μέσων ενημέρωσης τον Σεπτέμβριο του 2023.
Παρότι το χρονοδιάγραμμα παραμένει ασαφές — καθώς έχουν περάσει 29 χρόνια από την τελευταία παραγωγή T-80 — η επιτυχής επανεκκίνηση, τον Απρίλιο του 2024, της παραγωγής των πολύπλοκων και μοναδικών αεριοστροβιλοκινητήρων που χρησιμοποιούνται στο T-80, ενδέχεται να απλοποιήσει αισθητά τη διαδικασία.
Η κλίμακα της προγραμματισμένης παραγωγής, καθώς και οι δυνατότητες της νέας έκδοσης T-80 που θα ενταχθεί στο οπλοστάσιο, παραμένουν αβέβαιες.
Παρ’ όλα αυτά, αναμένεται ότι η νέα έκδοση θα υπερβαίνει σε απόδοση ακόμη και το T-90M και ενδέχεται να ενσωματώνει χαρακτηριστικά του ημιτελούς προγράμματος T-14, όπως απομακρυσμένο, μη επανδρωμένο πυργίσκο.
Ανοιχτό ερώτημα ο εκσυγχρονισμός των T-80 και T-90
Η παράλληλη παραγωγή μιας «υψηλής-χαμηλής» συνδυαστικής στρατηγικής, με ενισχυμένα T-80 και T-90, ώστε να επιτευχθεί συνολική παραγωγή έως και 3.000 αρμάτων ετησίως, θα σηματοδοτούσε μια σημαντική επιστροφή στα επίπεδα της σοβιετικής εποχής — αποκαθιστώντας ένα από τα βασικά στρατηγικά πλεονεκτήματα της ΕΣΣΔ έναντι των δυτικών αντιπάλων της.
Ωστόσο, παραμένουν σοβαρές αβεβαιότητες: πώς θα συνεχιστεί ο εκσυγχρονισμός των T-80 και T-90, αν το πολύ καθυστερημένο T-14 θα παραχθεί τελικά σε ουσιαστικούς αριθμούς και αν θα χρηματοδοτηθεί η παραγωγή σε τέτοιον βαθμό ώστε να ανασυσταθούν και τα αποθέματα αρμάτων μάχης σε εφεδρεία, τα οποία έχουν αποδεκατιστεί από το 2022 λόγω των αναγκών αντικατάστασης απωλειών.
www.bankingnews.gr
Τα παραπάνω αναφέρει σε πρόσφατη αξιολόγησή της η Conflict Intelligence Team.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2010, ο Ρωσικός Στρατός προμηθευόταν μόλις ένα άρμα ετησίως κατά μέσο όρο, αν και η συνολική παραγωγή ξεπερνούσε τα 80 ετησίως, με το μεγαλύτερο μέρος να κατευθύνεται σε εξαγωγικές αγορές.
Ωστόσο, από την έναρξη της ευρείας πολεμικής σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας τον Φεβρουάριο του 2022, η ρωσική βιομηχανία κατάφερε να ανταποκριθεί στην ραγδαία αύξηση της εγχώριας ζήτησης, υπερτριπλασιάζοντας την παραγωγή μέσα σε δύο χρόνια.
Η παραγωγή για το 2024 εκτιμάται στα 280-300 άρματα.
Αυτή η σταθερή ανοδική τάση αναμένεται να συνεχιστεί και θεωρείται κρίσιμη τόσο για την αναπλήρωση των απωλειών στο μέτωπο, όσο και για την αντιμετώπιση της ενίσχυσης των δυνάμεων του Δυτικού Μπλοκ κατά μήκος των ρωσικών συνόρων.
Το κλειδί βρίσκεται στις... σοβιετικές μονάδες παραγωγής
Η Ρωσία διαθέτει σήμερα μία και μόνο μονάδα παραγωγής αρμάτων: το εργοστάσιο αρμάτων Uralvagonzavod, το οποίο ήταν ένα από τα πέντε εργοστάσια της Σοβιετικής Ένωσης πριν τη διάλυσή της και ένα από τα τρία μεγαλύτερα.
Από τα υπόλοιπα δύο βασικά εργοστάσια, το Omsktransmash, κοντά στα σύνορα με το Καζακστάν, οδηγήθηκε σε πτώχευση και σταμάτησε την παραγωγή αρμάτων στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ενώ το εργοστάσιο Malyshev στην Ουκρανία παρήγαγε έναν μικρό αριθμό εκσυγχρονισμένων T-80, προτού αναγκαστεί και αυτό να σταματήσει τις εργασίες του.
Η Σοβιετική Ένωση, κατά την τελευταία δεκαετία της ύπαρξής της, παρήγαγε άρματα σε ρυθμούς που ξεπερνούσαν κατά πολύ αυτούς της σύγχρονης Ρωσίας — και σύμφωνα με πολλές εκτιμήσεις, ήταν ανώτεροι ακόμη και από το σύνολο της παγκόσμιας παραγωγής — φτάνοντας περίπου τα 4.000 άρματα ετησίως.
Το εργοστάσιο Uralvagonzavod ήταν το μοναδικό που παρήγαγε το T-72, ενώ τα Omsktransmash και Malyshev κατασκεύαζαν το πολύ πιο δαπανηρό και πολύπλοκο T-80.
Το άρμα με τον υψηλότερο ρυθμό παραγωγής σε όλο τον πλανήτη
Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, το T-72 θεωρήθηκε περισσότερο αποδοτικό ως προς το κόστος, γεγονός που ώθησε το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας να επενδύσει περαιτέρω στην πλατφόρμα αυτή, οδηγώντας στην αναβάθμιση του νέου μοντέλου T-72BU και την ανακατάταξή του ως T-90.
Σήμερα, το T-90 παράγεται στο Uralvagonzavod με υψηλότερο ρυθμό από οποιοδήποτε άλλο άρμα στον κόσμο.
Για το 2025, η παραγωγή εκτιμάται να προσεγγίσει τα 400 οχήματα, συγκεκριμένα τις βαριά αναβαθμισμένες εκδόσεις T-90M.
Η μαζική παραγωγή του T-90M αναμένεται να ενισχυθεί από την επανεκκίνηση της παραγωγής του T-80 στο εργοστάσιο Omsktransmash, έπειτα από σχετική ανακοίνωση των κρατικών μέσων ενημέρωσης τον Σεπτέμβριο του 2023.
Παρότι το χρονοδιάγραμμα παραμένει ασαφές — καθώς έχουν περάσει 29 χρόνια από την τελευταία παραγωγή T-80 — η επιτυχής επανεκκίνηση, τον Απρίλιο του 2024, της παραγωγής των πολύπλοκων και μοναδικών αεριοστροβιλοκινητήρων που χρησιμοποιούνται στο T-80, ενδέχεται να απλοποιήσει αισθητά τη διαδικασία.
Η κλίμακα της προγραμματισμένης παραγωγής, καθώς και οι δυνατότητες της νέας έκδοσης T-80 που θα ενταχθεί στο οπλοστάσιο, παραμένουν αβέβαιες.
Παρ’ όλα αυτά, αναμένεται ότι η νέα έκδοση θα υπερβαίνει σε απόδοση ακόμη και το T-90M και ενδέχεται να ενσωματώνει χαρακτηριστικά του ημιτελούς προγράμματος T-14, όπως απομακρυσμένο, μη επανδρωμένο πυργίσκο.
Ανοιχτό ερώτημα ο εκσυγχρονισμός των T-80 και T-90
Η παράλληλη παραγωγή μιας «υψηλής-χαμηλής» συνδυαστικής στρατηγικής, με ενισχυμένα T-80 και T-90, ώστε να επιτευχθεί συνολική παραγωγή έως και 3.000 αρμάτων ετησίως, θα σηματοδοτούσε μια σημαντική επιστροφή στα επίπεδα της σοβιετικής εποχής — αποκαθιστώντας ένα από τα βασικά στρατηγικά πλεονεκτήματα της ΕΣΣΔ έναντι των δυτικών αντιπάλων της.
Ωστόσο, παραμένουν σοβαρές αβεβαιότητες: πώς θα συνεχιστεί ο εκσυγχρονισμός των T-80 και T-90, αν το πολύ καθυστερημένο T-14 θα παραχθεί τελικά σε ουσιαστικούς αριθμούς και αν θα χρηματοδοτηθεί η παραγωγή σε τέτοιον βαθμό ώστε να ανασυσταθούν και τα αποθέματα αρμάτων μάχης σε εφεδρεία, τα οποία έχουν αποδεκατιστεί από το 2022 λόγω των αναγκών αντικατάστασης απωλειών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών