Η Τουρκία κρύβει 331 δισ. ευρώ σε χρυσό, την ώρα που το χρέος της Ελλάδας το 2024 ήταν στα 404 δισ. ευρώ
Η ξεχωριστή τουρκική παράδοση της «αποταμίευσης κάτω από το μαξιλάρι» — ένας όρος που αναφέρεται στην αποθήκευση πολύτιμων αντικειμένων, όπως ο χρυσός, στο σπίτι — έρχεται συχνά στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια οικονομικών κρίσεων, όταν η κυβέρνηση καλεί τους πολίτες να ξοδέψουν τις αποταμιεύσεις τους για να βοηθήσουν στην αναζωογόνηση της οικονομίας.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, 4.500 τόνοι φυσικού χρυσού της Τουρκίας είναι κυρίως εγχώρια κατεχόμενοι.
Αλλά οι Τούρκοι φαίνεται ότι δεν συμμερίζονται την προσπάθεια της κυβέρνησης και του Erdogan να τα ξοδέψουν για να τονώσουν την οικονομία.
Είναι αρκετά τολμηρό από την τουρκική κυβέρνηση όμως, καθώς ο χρυσός καταρρίπτει συνεχώς τα ιστορικά υψηλά του.
Ουσιαστικά, το ράλι του χρυσού έχει οδηγήσει τους Τούρκους να συσσωρεύσουν 331 δισ. δολάρια σε χρυσό νοικοκυριών.
Μπάρες, νομίσματα, κοσμήματα: ό,τι μπορεί να αγοραστεί, αποθηκεύεται, καθώς οι Τούρκοι περιμένουν να δουν πόσο ακόμα θα καταρρεύσει η λίρα, η οποία χάνει αξία λόγω του υψηλού πληθωρισμού.
Η κυβέρνηση, φυσικά, βλέπει αυτό ως πρόβλημα και προσπαθεί συνεχώς να συνδέσει τον χρυσό με φοροδιαφυγή και ξέπλυμα χρημάτων.
Γιατί, άλλωστε, να αγοράσει κάποιος χρυσό;
Οι ενέργειες της κυβέρνησης μέχρι τώρα αύξησε τον φόρο πώλησης χρυσού και πιθανώς συνέβαλε σε μεγάλες διαφορές στις τιμές αγοράς / πώλησης στα τραπεζικά ιδρύματα, οδηγώντας το εμπόριο χρυσού στη «μαύρη αγορά».
Κάθε αγορά κοσμήματος άνω των 5.000 δολαρίων πρέπει να αναφέρεται αναλυτικά, σαν να αγοράζει κάποιος ένα ωραίο δαχτυλίδι για να χρηματοδοτήσει τρομοκρατία, ενώ η πώληση μη πιστοποιημένων χρυσών ράβδων απαγορεύτηκε το 2024.
Παρά αυτόν τον εμφανή περιορισμό και παρά την σχετικά εύκολη πρόσβαση σε δολάρια ΗΠΑ και ευρώ, οι Τούρκοι εξακολουθούν να προτιμούν κατά κόρον την συγκριτικά πιο άβολη επιλογή της αποθήκευσης φυσικού χρυσού.
Αυτό οφείλεται στην πολιτιστική παράδοση, αλλά είναι πολύ πιθανό ότι οι πολίτες της Τουρκίας αναγνωρίζουν την ελεύθερη κυκλοφορία του χαρτονομίσματος για αυτό που πραγματικά είναι.
Από το ένα πληθωριστικό περιουσιακό στοιχείο σε ένα άλλο…
Με αρκετή δόση χιούμορ, ένας εξέχων Τούρκος οικονομολόγος σημειώνει ότι ακριβώς αυτά τα αποθέματα που καταδιώκει η κυβέρνηση είναι εκείνα που παρέχουν σταθερότητα σε περιόδους κρίσης, οι οποίες φαίνεται να είναι συνεχείς αυτές τις μέρες.
Όταν η οικονομία πιέζεται, η ρευστοποίηση μέρους του χρυσού για να τον επαναγοράσουν όταν η κατάσταση σταθεροποιηθεί, είναι ο τρόπος με τον οποίο οι Τούρκοι διατηρούν την κίνηση στην οικονομία.
Χωρίς αυτό, η οικονομία ίσως καταρρεύσει εντελώς.
Η προσπάθεια μεταφοράς του χρυσού από τα νοικοκυριά στα αμφισβητούμενα κυβερνητικά χέρια ξεκινά από τη δεκαετία του 1980.
Οι Τούρκοι είχαν προγραμματιστεί να κερδίζουν τόκους από την κατάθεση του χρυσού τους στις τράπεζες, αλλά η πρωτοβουλία αυτή στην πλειονότητά της απέτυχε.
Και ο λόγος ήταν ότι προέκυψαν ανησυχίες σχετικά με τους κινδύνους ρευστότητας.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής φοβούνταν μια ενδεχόμενη κρίση εάν όλοι οι καταθέτες απαιτούσαν φυσικό χρυσό ταυτόχρονα, ιδιαίτερα εάν ο συγκεντρωμένος χρυσός είχε ήδη πωληθεί στο εξωτερικό για να αποκτηθεί συνάλλαγμα.
Κάτι σαν την κατάσταση COMEX-London-Basel III.
Με τέτοιες προφανείς παραδοχές, δεν προκαλεί απορία το γεγονός ότι οι Τούρκοι εμπιστεύονται μόνο τον χρυσό που μπορούν να κρατήσουν και να αποθηκεύσουν οι ίδιοι.
Η έκκληση του Erdogan για πατριωτισμό το 2016 μεταμορφώθηκε στο Σύστημα Μετατροπής Χρυσού το 2022, το οποίο ήταν εξίσου δελεαστικό όσο ακούγεται.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, 4.500 τόνοι φυσικού χρυσού της Τουρκίας είναι κυρίως εγχώρια κατεχόμενοι.
Αλλά οι Τούρκοι φαίνεται ότι δεν συμμερίζονται την προσπάθεια της κυβέρνησης και του Erdogan να τα ξοδέψουν για να τονώσουν την οικονομία.
Είναι αρκετά τολμηρό από την τουρκική κυβέρνηση όμως, καθώς ο χρυσός καταρρίπτει συνεχώς τα ιστορικά υψηλά του.
Ουσιαστικά, το ράλι του χρυσού έχει οδηγήσει τους Τούρκους να συσσωρεύσουν 331 δισ. δολάρια σε χρυσό νοικοκυριών.
Μπάρες, νομίσματα, κοσμήματα: ό,τι μπορεί να αγοραστεί, αποθηκεύεται, καθώς οι Τούρκοι περιμένουν να δουν πόσο ακόμα θα καταρρεύσει η λίρα, η οποία χάνει αξία λόγω του υψηλού πληθωρισμού.
Η κυβέρνηση, φυσικά, βλέπει αυτό ως πρόβλημα και προσπαθεί συνεχώς να συνδέσει τον χρυσό με φοροδιαφυγή και ξέπλυμα χρημάτων.
Γιατί, άλλωστε, να αγοράσει κάποιος χρυσό;
Οι ενέργειες της κυβέρνησης μέχρι τώρα αύξησε τον φόρο πώλησης χρυσού και πιθανώς συνέβαλε σε μεγάλες διαφορές στις τιμές αγοράς / πώλησης στα τραπεζικά ιδρύματα, οδηγώντας το εμπόριο χρυσού στη «μαύρη αγορά».
Κάθε αγορά κοσμήματος άνω των 5.000 δολαρίων πρέπει να αναφέρεται αναλυτικά, σαν να αγοράζει κάποιος ένα ωραίο δαχτυλίδι για να χρηματοδοτήσει τρομοκρατία, ενώ η πώληση μη πιστοποιημένων χρυσών ράβδων απαγορεύτηκε το 2024.
Παρά αυτόν τον εμφανή περιορισμό και παρά την σχετικά εύκολη πρόσβαση σε δολάρια ΗΠΑ και ευρώ, οι Τούρκοι εξακολουθούν να προτιμούν κατά κόρον την συγκριτικά πιο άβολη επιλογή της αποθήκευσης φυσικού χρυσού.
Αυτό οφείλεται στην πολιτιστική παράδοση, αλλά είναι πολύ πιθανό ότι οι πολίτες της Τουρκίας αναγνωρίζουν την ελεύθερη κυκλοφορία του χαρτονομίσματος για αυτό που πραγματικά είναι.
Από το ένα πληθωριστικό περιουσιακό στοιχείο σε ένα άλλο…
Με αρκετή δόση χιούμορ, ένας εξέχων Τούρκος οικονομολόγος σημειώνει ότι ακριβώς αυτά τα αποθέματα που καταδιώκει η κυβέρνηση είναι εκείνα που παρέχουν σταθερότητα σε περιόδους κρίσης, οι οποίες φαίνεται να είναι συνεχείς αυτές τις μέρες.
Όταν η οικονομία πιέζεται, η ρευστοποίηση μέρους του χρυσού για να τον επαναγοράσουν όταν η κατάσταση σταθεροποιηθεί, είναι ο τρόπος με τον οποίο οι Τούρκοι διατηρούν την κίνηση στην οικονομία.
Χωρίς αυτό, η οικονομία ίσως καταρρεύσει εντελώς.
Η προσπάθεια μεταφοράς του χρυσού από τα νοικοκυριά στα αμφισβητούμενα κυβερνητικά χέρια ξεκινά από τη δεκαετία του 1980.
Οι Τούρκοι είχαν προγραμματιστεί να κερδίζουν τόκους από την κατάθεση του χρυσού τους στις τράπεζες, αλλά η πρωτοβουλία αυτή στην πλειονότητά της απέτυχε.
Και ο λόγος ήταν ότι προέκυψαν ανησυχίες σχετικά με τους κινδύνους ρευστότητας.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής φοβούνταν μια ενδεχόμενη κρίση εάν όλοι οι καταθέτες απαιτούσαν φυσικό χρυσό ταυτόχρονα, ιδιαίτερα εάν ο συγκεντρωμένος χρυσός είχε ήδη πωληθεί στο εξωτερικό για να αποκτηθεί συνάλλαγμα.
Κάτι σαν την κατάσταση COMEX-London-Basel III.
Με τέτοιες προφανείς παραδοχές, δεν προκαλεί απορία το γεγονός ότι οι Τούρκοι εμπιστεύονται μόνο τον χρυσό που μπορούν να κρατήσουν και να αποθηκεύσουν οι ίδιοι.
Η έκκληση του Erdogan για πατριωτισμό το 2016 μεταμορφώθηκε στο Σύστημα Μετατροπής Χρυσού το 2022, το οποίο ήταν εξίσου δελεαστικό όσο ακούγεται.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών