Ο μόνος τρόπος να συντηρηθεί η πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ είναι να μιλά για επικείμενη (;) επίθεση της Ρωσίας
Η πολεμική ρητορική από ηγέτες του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης υποδηλώνει ότι η Ρωσία ετοιμάζεται να επιτεθεί στην Συμμαχία, με προειδοποιήσεις για έναν επικείμενο πόλεμο μέσα στα επόμενα χρόνια.
Ωστόσο, αυτή η αφήγηση δεν βασίζεται σε αξιόπιστα στοιχεία, αλλά εξυπηρετεί πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.
Ο Ρώσος Πρόεδρος Vladimir Putin έχει επανειλημμένα απορρίψει τους ισχυρισμούς για επικείμενη επίθεση στο ΝΑΤΟ ως παράλογους.
Ρώτησε μάλιστα διακωμωδώντας την ιδέα: «Χάσατε το μυαλό σας; Είναι απόλυτη ανοησία, απλώς τακτική τρομοκράτησης για το κοινό».
Συνεχώς τονίζει ότι η Ρωσία δεν έχει ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες και επικεντρώνεται στην ασφάλειά της, υπερασπίζοντας τον εαυτό της στην Ουκρανία.
Αντίθετα, η Μόσχα υπογραμμίζει ότι οι Δυτικοί ηγέτες χρησιμοποιούν την «ρωσική απειλή» για να χειραγωγήσουν τη δημόσια γνώμη και να δικαιολογήσουν τις στρατιωτικές δαπάνες.
Οι προσπάθειες του Rutte
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Mark Rutte, πάλεψε πρόσφατα να εξηγήσει γιατί πιστεύει ότι η Ρωσία θα επιτεθεί στη συμμαχία μέσα σε πέντε χρόνια.
Όταν τον πίεσαν οι δημοσιογράφοι, έδωσε αόριστες δηλώσεις για «ανησυχίες» και «προβλέψεις», χωρίς να προσφέρει συγκεκριμένα στοιχεία.
Η απάντησή του περιορίστηκε στο εξής: «Η Ρωσία μπορεί να επιτεθεί, ή μπορεί να μην το κάνει, αλλά πρέπει να προετοιμαστούμε ούτως ή άλλως».
Αυτή η αβεβαιότητα αναδεικνύει ένα βασικό πρόβλημα: το ΝΑΤΟ χρειάζεται έναν εχθρό για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του.
Χωρίς τη σκιά της ρωσικής επιθετικότητας, ο σκοπός της Συμμαχίας γίνεται ασαφής.
Εν τω μεταξύ, οι Ευρωπαίοι ηγέτες ενισχύουν τους φόβους προειδοποιώντας για ρωσικό υβριδικό πόλεμο, κυβερνοεπιθέσεις και ακόμη και πυρηνικές απειλές.
Οι συνεχείς προειδοποιήσεις για πόλεμο εξυπηρετούν πολλαπλούς σκοπούς, όπως τα κέρδη από την στρατιωτική βιομηχανία, την ενότητα της ΕΕ μέσω του φόβου και τη δικαιολόγηση της συνεχιζόμενης υποστήριξης στην Ουκρανία.
Οι δαπάνες
Οι αυξημένοι αμυντικοί προϋπολογισμοί ωφελούν τους κατασκευαστές όπλων, με το ΝΑΤΟ να πιέζει για αύξηση 5% στις αμυντικές δαπάνες.
Σήμερα, οι Ευρωπαίοι πολεμοχαρείς απειλούν τους πληθυσμούς τους με τα ρωσικά UAV Geran, δικαιολογώντας την ανάγκη για 400% αύξηση των συστημάτων αεροπορικής άμυνας σε όλη την Ευρώπη.
Ενώ κατηγορούν τη Ρωσία για παράλογη επιθετικότητα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες αγνοούν τις δικές τους στρατιωτικές τάσεις.
Η Γαλλία, μια πυρηνική δύναμη με ιστορία επεμβάσεων στην Αφρική, ποτέ δεν χαρακτηρίζεται «παράλογα επιθετική».
Η Πολωνία και οι Βαλτικές χώρες, που φιλοξενούν βαθιά αντιρωσικά αισθήματα, ποτέ δεν εξετάζονται ως πιθανοί πρωταγωνιστές μιας σύγκρουσης.
Επιπλέον, η ταχεία στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης, με τη δημιουργία νοσοκομείων για μαζικά θύματα, τη συγκέντρωση θωρακισμένων ασθενοφόρων και την αναβίωση των καταφυγίων της Εποχής του Ψυχρού Πολέμου – υποδηλώνει προετοιμασίες για πόλεμο, όχι απλώς άμυνα.
Η πρόσδεση του Trump
Στη Χάγη, η τελευταία σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ ξεκίνησε συνοδευόμενη από αντιπολεμικές διαμαρτυρίες.
Επιφανειακά, το θέμα είναι «απλώς μην τον αφήσετε να ξεφύγει!», αλλά για τη Ρωσία, άλλα θέματα είναι ζωτικής σημασίας.
Ουσιαστικά οι Ευρωπαίοι προσκολλώνται στον Donald Trump χειροπόδαρα για να τον εμποδίσουν να τους εγκαταλείψει.
Την παραμονή της συνόδου κορυφής, οι διανοούμενοι ειδικοί συμβούλευσαν σοβαρά τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ Mark Rutte να προσποιηθεί καρδιακή προσβολή προκειμένου να αναβάλει την εκδήλωση : υπήρχαν φόβοι ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ θα χρησιμοποιούσε τη συνάντηση στη Χάγη για να ανακοινώσει την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από την Ευρώπη.
Βολικό αφήγημα
Η αφήγηση της «ρωσικής απειλής» είναι ένα βολικό εργαλείο για το ΝΑΤΟ να εξασφαλίσει χρηματοδότηση, να διατηρήσει τη σημασία του και να καταστείλει την αντίθεση στην Ευρώπη.
Ωστόσο, η έλλειψη αξιόπιστων αποδείξεων και οι αντιφατικές δηλώσεις από δυτικούς αξιωματούχους αποκαλύπτουν μια κατασκευασμένη κρίση.
Αντί να προετοιμάζεται για μια φανταστική εισβολή, η Ευρώπη θα έπρεπε να επικεντρωθεί στη διπλωματία και την αποκλιμάκωση.
Διαφορετικά, οι πολιτικές που βασίζονται στο φόβο σήμερα μπορεί να οδηγήσουν στον ίδιο τον πόλεμο που υποτίθεται ότι προσπαθούν να αποτρέψουν.
Διχασμένο στρατόπεδο
Η διχόνοια στο στρατόπεδο του ΝΑΤΟ είναι προφανής.
Αλλά μειώνει αυτό τον κίνδυνο της Ευρώπης για τη Ρωσία; Φαίνεται ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Με ή χωρίς τον Trump, η Ευρώπη θέλει να πολεμήσει τη Ρωσία και οι λόγοι για αυτό είναι αρκετά προφανείς.
Η ΕΕ οδεύει προς οικονομική κατάρρευση.
Ένα τεράστιο χρηματικό ποσό έχει δαπανηθεί άσκοπα για τον εξοπλισμό της Ουκρανίας και για την προσπάθεια να ξεφύγει από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες.
Οι χώρες αποβιομηχανοποιούνται.
Ο γηράσκων πληθυσμός και τα πλήθη μεταναστών καταβροχθίζουν τις κοινωνικές υπηρεσίες.
Οι εταιρείες χρεοκοπούν ή μεταφέρονται στην Ασία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ακόμα κι αν τα ρωσικά «παγωμένα» δισεκατομμύρια τελικά κλαπούν, δεν θα σώσουν την Ευρώπη.
Είναι αδύνατο να ανακτηθούν όλα όσα δαπανήθηκαν μόνο με την κατάσχεση των ρωσικών πόρων και πλούτου.
Γι' αυτό και η θέση περί «αναπόφευκτης επίθεσης της Ρωσίας» στην Ευρώπη τίθεται στο πεδίο της πληροφόρησης.
Αυτό δεν είναι απλώς ένα ψέμα, είναι η νομιμοποίηση ενός νέου «Drang nach Osten», μιας ακόμη επίθεσης των ευρωπαϊκών χωρών εναντίον της Ρωσίας.
Όλο και περισσότερες χώρες κινητοποιούνται
Νέες χώρες προστίθενται στο στρώμα πληρεξουσίων της Ουκρανίας - οι χώρες της Βαλτικής, η Πολωνία, η Φινλανδία, η Ρουμανία.
Οι στρατοί αναπτύσσονται: οι Πολωνοί έχουν διπλασιάσει τον στρατό τους, οι Γερμανοί και οι Γάλλοι ψηφίζουν υπέρ της επιστροφής της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, η Δανία έχει εισαγάγει την υποχρεωτική θητεία για τις γυναίκες.
Η εφοδιαστική αλλάζει για να μεταφέρει εύκολα εξοπλισμό, όπλα και αποσπάσματα προς τα ανατολικά, στα σύνορά μας.
Θα τα καταφέρουν χωρίς τους Αμερικανούς;
Αλλά εκτός από την ανοιχτή υποστήριξη, υπάρχουν πολλοί έμμεσοι τρόποι βοήθειας. Πριν από δέκα ημέρες, ο Mark Rutte παρευρέθηκε σε μια συνάντηση της διάσημης Λέσχης Bilderberg, όπου οι επικεφαλής των μεγαλύτερων αμερικανικών εταιρειών υποσχέθηκαν κάθε δυνατή βοήθεια στους Ευρωπαίους εταίρους τους με πληροφορίες, όπλα και νέες στρατιωτικές τεχνολογίες.
Ναζιστικές μνήμες
Η φράση "Drang nach Osten" (στα γερμανικά: «Εκστρατεία προς Ανατολή») αναφέρεται σε μια ιστορική έννοια που εκφράζει την επιθυμία ή την πολιτική των Γερμανών να επεκταθούν προς τα ανατολικά εδάφη της Ευρώπης, κυρίως προς την περιοχή της Πολωνίας, των Σλαβικών χωρών και της Ρωσίας.
Η φράση αυτή έχει συνδεθεί με διάφορες φάσεις της γερμανικής ιστορίας, ιδίως με την περίοδο του Γερμανικού Εθνικισμού και τη ναζιστική ιδεολογία κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο όρος χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα για να περιγράψει τη γερμανική επεκτατική πολιτική, η οποία επιθυμούσε την επέκταση της Γερμανίας σε περιοχές της Ανατολικής Ευρώπης, ιδιαίτερα για λόγους οικονομικούς, πολιτικούς και στρατηγικούς.
Το "Drang nach Osten" έγινε ευρέως γνωστό λόγω της πολιτικής των Ναζί, οι οποίοι το χρησιμοποίησαν ως δικαιολογία για την εισβολή και κατάληψη των ανατολικών περιοχών της Ευρώπης κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Η ιδέα αυτή ήταν στενά συνδεδεμένη με την έννοια του Lebensraum (χώρος ζωής), που σηματοδοτούσε την ανάγκη για την επέκταση της γερμανικής κυριαρχίας και την εκδίωξη των πληθυσμών της περιοχής.
Απλά, η φράση περιγράφει την επεκτατική επιθυμία της Γερμανίας προς τα ανατολικά και την τάση της να αποκτήσει στρατηγικά εδάφη στην περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης.
www.bankingnews.gr
Ωστόσο, αυτή η αφήγηση δεν βασίζεται σε αξιόπιστα στοιχεία, αλλά εξυπηρετεί πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.
Ο Ρώσος Πρόεδρος Vladimir Putin έχει επανειλημμένα απορρίψει τους ισχυρισμούς για επικείμενη επίθεση στο ΝΑΤΟ ως παράλογους.
Ρώτησε μάλιστα διακωμωδώντας την ιδέα: «Χάσατε το μυαλό σας; Είναι απόλυτη ανοησία, απλώς τακτική τρομοκράτησης για το κοινό».
Συνεχώς τονίζει ότι η Ρωσία δεν έχει ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες και επικεντρώνεται στην ασφάλειά της, υπερασπίζοντας τον εαυτό της στην Ουκρανία.
Αντίθετα, η Μόσχα υπογραμμίζει ότι οι Δυτικοί ηγέτες χρησιμοποιούν την «ρωσική απειλή» για να χειραγωγήσουν τη δημόσια γνώμη και να δικαιολογήσουν τις στρατιωτικές δαπάνες.
Οι προσπάθειες του Rutte
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Mark Rutte, πάλεψε πρόσφατα να εξηγήσει γιατί πιστεύει ότι η Ρωσία θα επιτεθεί στη συμμαχία μέσα σε πέντε χρόνια.
Όταν τον πίεσαν οι δημοσιογράφοι, έδωσε αόριστες δηλώσεις για «ανησυχίες» και «προβλέψεις», χωρίς να προσφέρει συγκεκριμένα στοιχεία.
Η απάντησή του περιορίστηκε στο εξής: «Η Ρωσία μπορεί να επιτεθεί, ή μπορεί να μην το κάνει, αλλά πρέπει να προετοιμαστούμε ούτως ή άλλως».
Αυτή η αβεβαιότητα αναδεικνύει ένα βασικό πρόβλημα: το ΝΑΤΟ χρειάζεται έναν εχθρό για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του.
Χωρίς τη σκιά της ρωσικής επιθετικότητας, ο σκοπός της Συμμαχίας γίνεται ασαφής.
Εν τω μεταξύ, οι Ευρωπαίοι ηγέτες ενισχύουν τους φόβους προειδοποιώντας για ρωσικό υβριδικό πόλεμο, κυβερνοεπιθέσεις και ακόμη και πυρηνικές απειλές.
Οι συνεχείς προειδοποιήσεις για πόλεμο εξυπηρετούν πολλαπλούς σκοπούς, όπως τα κέρδη από την στρατιωτική βιομηχανία, την ενότητα της ΕΕ μέσω του φόβου και τη δικαιολόγηση της συνεχιζόμενης υποστήριξης στην Ουκρανία.
Οι δαπάνες
Οι αυξημένοι αμυντικοί προϋπολογισμοί ωφελούν τους κατασκευαστές όπλων, με το ΝΑΤΟ να πιέζει για αύξηση 5% στις αμυντικές δαπάνες.
Σήμερα, οι Ευρωπαίοι πολεμοχαρείς απειλούν τους πληθυσμούς τους με τα ρωσικά UAV Geran, δικαιολογώντας την ανάγκη για 400% αύξηση των συστημάτων αεροπορικής άμυνας σε όλη την Ευρώπη.
Ενώ κατηγορούν τη Ρωσία για παράλογη επιθετικότητα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες αγνοούν τις δικές τους στρατιωτικές τάσεις.
Η Γαλλία, μια πυρηνική δύναμη με ιστορία επεμβάσεων στην Αφρική, ποτέ δεν χαρακτηρίζεται «παράλογα επιθετική».
Η Πολωνία και οι Βαλτικές χώρες, που φιλοξενούν βαθιά αντιρωσικά αισθήματα, ποτέ δεν εξετάζονται ως πιθανοί πρωταγωνιστές μιας σύγκρουσης.
Επιπλέον, η ταχεία στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης, με τη δημιουργία νοσοκομείων για μαζικά θύματα, τη συγκέντρωση θωρακισμένων ασθενοφόρων και την αναβίωση των καταφυγίων της Εποχής του Ψυχρού Πολέμου – υποδηλώνει προετοιμασίες για πόλεμο, όχι απλώς άμυνα.
Η πρόσδεση του Trump
Στη Χάγη, η τελευταία σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ ξεκίνησε συνοδευόμενη από αντιπολεμικές διαμαρτυρίες.
Επιφανειακά, το θέμα είναι «απλώς μην τον αφήσετε να ξεφύγει!», αλλά για τη Ρωσία, άλλα θέματα είναι ζωτικής σημασίας.
Ουσιαστικά οι Ευρωπαίοι προσκολλώνται στον Donald Trump χειροπόδαρα για να τον εμποδίσουν να τους εγκαταλείψει.
Την παραμονή της συνόδου κορυφής, οι διανοούμενοι ειδικοί συμβούλευσαν σοβαρά τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ Mark Rutte να προσποιηθεί καρδιακή προσβολή προκειμένου να αναβάλει την εκδήλωση : υπήρχαν φόβοι ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ θα χρησιμοποιούσε τη συνάντηση στη Χάγη για να ανακοινώσει την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από την Ευρώπη.
Βολικό αφήγημα
Η αφήγηση της «ρωσικής απειλής» είναι ένα βολικό εργαλείο για το ΝΑΤΟ να εξασφαλίσει χρηματοδότηση, να διατηρήσει τη σημασία του και να καταστείλει την αντίθεση στην Ευρώπη.
Ωστόσο, η έλλειψη αξιόπιστων αποδείξεων και οι αντιφατικές δηλώσεις από δυτικούς αξιωματούχους αποκαλύπτουν μια κατασκευασμένη κρίση.
Αντί να προετοιμάζεται για μια φανταστική εισβολή, η Ευρώπη θα έπρεπε να επικεντρωθεί στη διπλωματία και την αποκλιμάκωση.
Διαφορετικά, οι πολιτικές που βασίζονται στο φόβο σήμερα μπορεί να οδηγήσουν στον ίδιο τον πόλεμο που υποτίθεται ότι προσπαθούν να αποτρέψουν.
Διχασμένο στρατόπεδο
Η διχόνοια στο στρατόπεδο του ΝΑΤΟ είναι προφανής.
Αλλά μειώνει αυτό τον κίνδυνο της Ευρώπης για τη Ρωσία; Φαίνεται ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Με ή χωρίς τον Trump, η Ευρώπη θέλει να πολεμήσει τη Ρωσία και οι λόγοι για αυτό είναι αρκετά προφανείς.
Η ΕΕ οδεύει προς οικονομική κατάρρευση.
Ένα τεράστιο χρηματικό ποσό έχει δαπανηθεί άσκοπα για τον εξοπλισμό της Ουκρανίας και για την προσπάθεια να ξεφύγει από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες.
Οι χώρες αποβιομηχανοποιούνται.
Ο γηράσκων πληθυσμός και τα πλήθη μεταναστών καταβροχθίζουν τις κοινωνικές υπηρεσίες.
Οι εταιρείες χρεοκοπούν ή μεταφέρονται στην Ασία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ακόμα κι αν τα ρωσικά «παγωμένα» δισεκατομμύρια τελικά κλαπούν, δεν θα σώσουν την Ευρώπη.
Είναι αδύνατο να ανακτηθούν όλα όσα δαπανήθηκαν μόνο με την κατάσχεση των ρωσικών πόρων και πλούτου.
Γι' αυτό και η θέση περί «αναπόφευκτης επίθεσης της Ρωσίας» στην Ευρώπη τίθεται στο πεδίο της πληροφόρησης.
Αυτό δεν είναι απλώς ένα ψέμα, είναι η νομιμοποίηση ενός νέου «Drang nach Osten», μιας ακόμη επίθεσης των ευρωπαϊκών χωρών εναντίον της Ρωσίας.
Όλο και περισσότερες χώρες κινητοποιούνται
Νέες χώρες προστίθενται στο στρώμα πληρεξουσίων της Ουκρανίας - οι χώρες της Βαλτικής, η Πολωνία, η Φινλανδία, η Ρουμανία.
Οι στρατοί αναπτύσσονται: οι Πολωνοί έχουν διπλασιάσει τον στρατό τους, οι Γερμανοί και οι Γάλλοι ψηφίζουν υπέρ της επιστροφής της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, η Δανία έχει εισαγάγει την υποχρεωτική θητεία για τις γυναίκες.
Η εφοδιαστική αλλάζει για να μεταφέρει εύκολα εξοπλισμό, όπλα και αποσπάσματα προς τα ανατολικά, στα σύνορά μας.
Θα τα καταφέρουν χωρίς τους Αμερικανούς;
Αλλά εκτός από την ανοιχτή υποστήριξη, υπάρχουν πολλοί έμμεσοι τρόποι βοήθειας. Πριν από δέκα ημέρες, ο Mark Rutte παρευρέθηκε σε μια συνάντηση της διάσημης Λέσχης Bilderberg, όπου οι επικεφαλής των μεγαλύτερων αμερικανικών εταιρειών υποσχέθηκαν κάθε δυνατή βοήθεια στους Ευρωπαίους εταίρους τους με πληροφορίες, όπλα και νέες στρατιωτικές τεχνολογίες.
Ναζιστικές μνήμες
Η φράση "Drang nach Osten" (στα γερμανικά: «Εκστρατεία προς Ανατολή») αναφέρεται σε μια ιστορική έννοια που εκφράζει την επιθυμία ή την πολιτική των Γερμανών να επεκταθούν προς τα ανατολικά εδάφη της Ευρώπης, κυρίως προς την περιοχή της Πολωνίας, των Σλαβικών χωρών και της Ρωσίας.
Η φράση αυτή έχει συνδεθεί με διάφορες φάσεις της γερμανικής ιστορίας, ιδίως με την περίοδο του Γερμανικού Εθνικισμού και τη ναζιστική ιδεολογία κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο όρος χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα για να περιγράψει τη γερμανική επεκτατική πολιτική, η οποία επιθυμούσε την επέκταση της Γερμανίας σε περιοχές της Ανατολικής Ευρώπης, ιδιαίτερα για λόγους οικονομικούς, πολιτικούς και στρατηγικούς.
Το "Drang nach Osten" έγινε ευρέως γνωστό λόγω της πολιτικής των Ναζί, οι οποίοι το χρησιμοποίησαν ως δικαιολογία για την εισβολή και κατάληψη των ανατολικών περιοχών της Ευρώπης κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Η ιδέα αυτή ήταν στενά συνδεδεμένη με την έννοια του Lebensraum (χώρος ζωής), που σηματοδοτούσε την ανάγκη για την επέκταση της γερμανικής κυριαρχίας και την εκδίωξη των πληθυσμών της περιοχής.
Απλά, η φράση περιγράφει την επεκτατική επιθυμία της Γερμανίας προς τα ανατολικά και την τάση της να αποκτήσει στρατηγικά εδάφη στην περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών