Η Τεχεράνη δεν θα μείνει άπραγη, θα απαντήσει και μπορεί να απαντήσει δυναμικά σε ένα χτύπημα των ΗΠΑ
Οι ΗΠΑ δεν ετοιμάζονταν απλώς να εμπλακούν σε έναν ακόμη πόλεμο στη Μέση Ανατολή.
Ετοιμάζονταν να ρίξουν όλη τη στρατιωτική τους ισχύ δίπλα στο Ισραήλ, σε μια συντονισμένη επίθεση μεγάλης κλίμακας κατά του Ιράν.
Το αφήγημα περί αποτροπής κατέρρευσε.
Οι πράξεις μιλούσαν για αλλαγή καθεστώτος, όχι περιορισμένη στρατιωτική δράση.
Η ισραηλινή επιχείρηση που ξεκίνησε στις 13 Ιουνίου, με τον χαρακτηριστικό τίτλο Rising Lion, προκάλεσε σοβαρές ζημιές σε ιρανικές στρατιωτικές και πυρηνικές εγκαταστάσεις.
Όμως δεν εξουδετέρωσε ούτε την πυρηνική δυνατότητα του Ιράν ούτε τις επιθετικές του ικανότητες.
Και μέχρι την Πέμπτη (19/6/2025) φαινόταν πως ο Λευκός Οίκος ετοιμάζεται να δώσει τη χαριστική βολή.
Τα σημάδια του πολέμου είναι παντού
Ήδη από τις 16 Ιουνίου, καταγράφηκε η αερομεταφορά 30 αεροσκαφών ανεφοδιασμού KC-135R και KC-46A στην Ευρώπη – υπό το πρόσχημα Νατοϊκής άσκησης.
Την επόμενη μέρα, ο πρόεδρος Trump απείλησε δημόσια τον Ανώτατο Ηγέτη του Ιράν, Ali Khamenei, λέγοντας ότι οι ΗΠΑ γνωρίζουν πού κρύβεται.
Και απαίτησε από την Τεχεράνη άμεση και άνευ όρων παράδοση.
Η γλώσσα του δεν παρέπεμπε σε διπλωματία, αλλά σε τελεσίγραφο πολέμου.
Στις 17 Ιουνίου, τα B-52 στρατηγικά βομβαρδιστικά μεταστάθμευσαν στη βάση Diego Garcia στον Ινδικό Ωκεανό — μέσα σε ακτίνα πλήγματος από το Ιράν.
Λίγες ώρες αργότερα, απογειώθηκε το Doomsday Plane, το ιπτάμενο στρατηγείο του προέδρου για περιόδους πυρηνικού πολέμου.
Και όλα αυτά ενώ οι βάσεις στο Μπαχρέιν και στο Κατάρ εκκενώνονται σιωπηρά και δεκάδες μαχητικά F-16, F-22 και F-35 μεταφέρονται στην περιοχή.
Το μήνυμα ήταν σαφές: η σύγκρουση έχει ήδη ξεκινήσει σε επίπεδο προετοιμασίας.
Η ολική νίκη του Trump ή η αρχή της καταστροφής
Στις 18 Ιουνίου, ο Trump δήλωνε ότι το Ιράν ζήτησε να στείλει εκπροσώπους στην Ουάσινγκτον για διαπραγματεύσεις, αλλά είναι πολύ αργά.
Ο ίδιος επέμεινε στη ρητορική της ολικής νίκης.
Πρόκειται για ρητορική πολέμου — και μάλιστα πολέμου χωρίς στρατηγική εξόδου.
Ταυτόχρονα, η κινητοποίηση του αμερικανικού ναυτικού συνεχίζεται: το USS Carl Vinson βρίσκεται ήδη στη Θάλασσα της Αραβίας, το USS Nimitz ετοιμάζεται να φτάσει και να παραμείνει, ενώ το USS Gerald R. Ford καταπλέει στην ευρωπαϊκή ζώνη διοίκησης.
Με τρία αεροπλανοφόρα και δεκάδες συνοδευτικά πλοία σε πλήρη ανάπτυξη, η πρόθεση είναι ξεκάθαρη: η Ουάσινγκτον δεν θα παρατηρεί απλώς• θα επιτεθεί.
Γιατί τώρα; - Γιατί έτσι;
Ο Trump έπαιξε επικίνδυνα παιχνίδια με τη φωτιά.
Πιθανόν να ήλπιζε σε ένα χειρουργικό πλήγμα που θα ανατρέψει το ιρανικό καθεστώς ή θα το οδηγήσει σε ταπεινωτική υποχώρηση.
Αυτό όμως είναι στρατηγικά αφελές. Το Ιράν δεν είναι ούτε Ιράκ του 2003 ούτε Λιβύη του 2011.
Διαθέτει οργανωμένο στρατό, συμμάχους και υποδομές επιβίωσης.
Η Τεχεράνη δεν θα μείνει άπραγη. Θα απαντήσει — και μπορεί να απαντήσει δυναμικά:
• Κλείνοντας τα Στενά του Hormuz.
• Πλήττοντας αμερικανικές βάσεις και πλοία σε όλη τη Μέση Ανατολή.
• Ενεργοποιώντας σιιτικά δίκτυα σε Ιράκ, Συρία, Λίβανο και Υεμένη.
• Χτυπώντας οικονομικές υποδομές πετρελαίου του Κόλπου.
Το τίμημα ενός πολέμου θα είναι τεράστιο: χιλιάδες νεκροί, διεθνής οικονομική αστάθεια, παγκόσμια ενεργειακή κρίση.
Η επανάληψη ενός λάθους
Οι Αμερικανοί πολίτες δεν έχουν ανάγκη άλλο ένα Ιράκ. Ο πλανήτης δεν χρειάζεται άλλο ένα πεδίο καταστροφής.
Η Μέση Ανατολή δεν αντέχει άλλη μια καταστροφή για να εξυπηρετηθούν ξένα συμφέροντα και στρατιωτικοβιομηχανικά λόμπι.
Αν οι ΗΠΑ εμπλακούν τώρα, δεν θα τελειώσουν τον πόλεμο. Θα τον ανοίξουν. Και θα τον πληρώνουν για δεκαετίες — σε αίμα, χρήμα και αξιοπιστία.
Ο πρόεδρος Trump είχε υποσχεθεί «Πρώτα η Αμερική» και όχι άλλους «αιώνιους πολέμους».
Αν κάνει τώρα το βήμα προς την πολεμική εμπλοκή, τότε η υπόσχεση αυτή μετατρέπεται σε φάρσα.
Και οι Αμερικανοί —και οι λαοί της περιοχής— θα είναι οι μόνοι που θα πληρώσουν τον λογαριασμό.
Όλα αυτά φαίνεται να οδηγούν τον Αμερικανό πρόεδρο σε δεύτερες σκέψεις.
www.bankingnews.gr
Ετοιμάζονταν να ρίξουν όλη τη στρατιωτική τους ισχύ δίπλα στο Ισραήλ, σε μια συντονισμένη επίθεση μεγάλης κλίμακας κατά του Ιράν.
Το αφήγημα περί αποτροπής κατέρρευσε.
Οι πράξεις μιλούσαν για αλλαγή καθεστώτος, όχι περιορισμένη στρατιωτική δράση.
Η ισραηλινή επιχείρηση που ξεκίνησε στις 13 Ιουνίου, με τον χαρακτηριστικό τίτλο Rising Lion, προκάλεσε σοβαρές ζημιές σε ιρανικές στρατιωτικές και πυρηνικές εγκαταστάσεις.
Όμως δεν εξουδετέρωσε ούτε την πυρηνική δυνατότητα του Ιράν ούτε τις επιθετικές του ικανότητες.
Και μέχρι την Πέμπτη (19/6/2025) φαινόταν πως ο Λευκός Οίκος ετοιμάζεται να δώσει τη χαριστική βολή.
Τα σημάδια του πολέμου είναι παντού
Ήδη από τις 16 Ιουνίου, καταγράφηκε η αερομεταφορά 30 αεροσκαφών ανεφοδιασμού KC-135R και KC-46A στην Ευρώπη – υπό το πρόσχημα Νατοϊκής άσκησης.
Την επόμενη μέρα, ο πρόεδρος Trump απείλησε δημόσια τον Ανώτατο Ηγέτη του Ιράν, Ali Khamenei, λέγοντας ότι οι ΗΠΑ γνωρίζουν πού κρύβεται.
Και απαίτησε από την Τεχεράνη άμεση και άνευ όρων παράδοση.
Η γλώσσα του δεν παρέπεμπε σε διπλωματία, αλλά σε τελεσίγραφο πολέμου.
Στις 17 Ιουνίου, τα B-52 στρατηγικά βομβαρδιστικά μεταστάθμευσαν στη βάση Diego Garcia στον Ινδικό Ωκεανό — μέσα σε ακτίνα πλήγματος από το Ιράν.
Λίγες ώρες αργότερα, απογειώθηκε το Doomsday Plane, το ιπτάμενο στρατηγείο του προέδρου για περιόδους πυρηνικού πολέμου.
Και όλα αυτά ενώ οι βάσεις στο Μπαχρέιν και στο Κατάρ εκκενώνονται σιωπηρά και δεκάδες μαχητικά F-16, F-22 και F-35 μεταφέρονται στην περιοχή.
Το μήνυμα ήταν σαφές: η σύγκρουση έχει ήδη ξεκινήσει σε επίπεδο προετοιμασίας.
Η ολική νίκη του Trump ή η αρχή της καταστροφής
Στις 18 Ιουνίου, ο Trump δήλωνε ότι το Ιράν ζήτησε να στείλει εκπροσώπους στην Ουάσινγκτον για διαπραγματεύσεις, αλλά είναι πολύ αργά.
Ο ίδιος επέμεινε στη ρητορική της ολικής νίκης.
Πρόκειται για ρητορική πολέμου — και μάλιστα πολέμου χωρίς στρατηγική εξόδου.
Ταυτόχρονα, η κινητοποίηση του αμερικανικού ναυτικού συνεχίζεται: το USS Carl Vinson βρίσκεται ήδη στη Θάλασσα της Αραβίας, το USS Nimitz ετοιμάζεται να φτάσει και να παραμείνει, ενώ το USS Gerald R. Ford καταπλέει στην ευρωπαϊκή ζώνη διοίκησης.
Με τρία αεροπλανοφόρα και δεκάδες συνοδευτικά πλοία σε πλήρη ανάπτυξη, η πρόθεση είναι ξεκάθαρη: η Ουάσινγκτον δεν θα παρατηρεί απλώς• θα επιτεθεί.
Γιατί τώρα; - Γιατί έτσι;
Ο Trump έπαιξε επικίνδυνα παιχνίδια με τη φωτιά.
Πιθανόν να ήλπιζε σε ένα χειρουργικό πλήγμα που θα ανατρέψει το ιρανικό καθεστώς ή θα το οδηγήσει σε ταπεινωτική υποχώρηση.
Αυτό όμως είναι στρατηγικά αφελές. Το Ιράν δεν είναι ούτε Ιράκ του 2003 ούτε Λιβύη του 2011.
Διαθέτει οργανωμένο στρατό, συμμάχους και υποδομές επιβίωσης.
Η Τεχεράνη δεν θα μείνει άπραγη. Θα απαντήσει — και μπορεί να απαντήσει δυναμικά:
• Κλείνοντας τα Στενά του Hormuz.
• Πλήττοντας αμερικανικές βάσεις και πλοία σε όλη τη Μέση Ανατολή.
• Ενεργοποιώντας σιιτικά δίκτυα σε Ιράκ, Συρία, Λίβανο και Υεμένη.
• Χτυπώντας οικονομικές υποδομές πετρελαίου του Κόλπου.
Το τίμημα ενός πολέμου θα είναι τεράστιο: χιλιάδες νεκροί, διεθνής οικονομική αστάθεια, παγκόσμια ενεργειακή κρίση.
Η επανάληψη ενός λάθους
Οι Αμερικανοί πολίτες δεν έχουν ανάγκη άλλο ένα Ιράκ. Ο πλανήτης δεν χρειάζεται άλλο ένα πεδίο καταστροφής.
Η Μέση Ανατολή δεν αντέχει άλλη μια καταστροφή για να εξυπηρετηθούν ξένα συμφέροντα και στρατιωτικοβιομηχανικά λόμπι.
Αν οι ΗΠΑ εμπλακούν τώρα, δεν θα τελειώσουν τον πόλεμο. Θα τον ανοίξουν. Και θα τον πληρώνουν για δεκαετίες — σε αίμα, χρήμα και αξιοπιστία.
Ο πρόεδρος Trump είχε υποσχεθεί «Πρώτα η Αμερική» και όχι άλλους «αιώνιους πολέμους».
Αν κάνει τώρα το βήμα προς την πολεμική εμπλοκή, τότε η υπόσχεση αυτή μετατρέπεται σε φάρσα.
Και οι Αμερικανοί —και οι λαοί της περιοχής— θα είναι οι μόνοι που θα πληρώσουν τον λογαριασμό.
Όλα αυτά φαίνεται να οδηγούν τον Αμερικανό πρόεδρο σε δεύτερες σκέψεις.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών