Ορισμένα πράγματα βρίσκονται εκτός του ελέγχου του Trump.
Ο Πρόεδρος Donald Trump είναι απεγνωσμένος να αποφύγει έναν πόλεμο με το Ιράν. Αλλά μπορεί πραγματικά να το πετύχει;
Υπάρχουν ισχυρά επιχειρήματα για την εθνική ασφάλεια, καθώς και εσωτερικοί πολιτικοί λόγοι, που καθιστούν λογικό το να σταματήσει λίγο πριν από άμεσες επιθετικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ σε μια σύγκρουση που εδώ και καιρό θεωρείται αναπόφευκτη, και την οποία το Ισραήλ περιγράφει ως ζήτημα επιβίωσης.
Ωστόσο, ισχυρές δυνάμεις θα μπορούσαν να σύρουν την Αμερική βαθύτερα στη σύγκρουση από τον τρέχοντα ρόλο της, που είναι να βοηθά στην προστασία του Ισραήλ από τον θανάσιμο καταιγισμό πυραύλων και drone του Ιράν.
Σύμφωνα με το CNN, ο Trump απέρριψε μέσα στο Σαββατοκύριακο ένα ισραηλινό σχέδιο για την εξόντωση του Ανώτατου Ηγέτη του Ιράν, Ayatollah Ali Khamenei, σύμφωνα με δύο πηγές.
Αλλά ορισμένα πράγματα βρίσκονται εκτός του ελέγχου του Trump.
Αν το τραυματισμένο καθεστώς του Ιράν αποφασίσει ότι δεν έχει τίποτα να χάσει και επιτεθεί σε βάσεις και προσωπικό των ΗΠΑ στην περιοχή, ή σε αμερικανικούς στόχους ανά τον κόσμο, η Ουάσινγκτον θα αναγκαστεί να απαντήσει σκληρά για να διατηρήσει την αξιοπιστία και την αποτρεπτική της ισχύ. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι η Τεχεράνη θα μπορούσε να ασκήσει πίεση στον Trump ώστε να συγκρατήσει το Ισραήλ, επιτιθέμενη σε διεθνή ναυτιλία στον Κόλπο ή στην Ερυθρά Θάλασσα, προκαλώντας μια παγκόσμια ενεργειακή κρίση.
Επιπλέον, αυξάνεται η πίεση στον Trump και μέσα από το ίδιο του το κόμμα, για ενέργεια που μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να αναλάβουν — μια αποστολή καταστροφής της υπόγειας ιρανικής εγκατάστασης στο Fordow, η οποία θεωρείται πέρα από τις δυνατότητες αεροπορικής προσβολής του Ισραήλ. Η λογική πίσω από ένα τέτοιο πλήγμα είναι ότι το Ιράν βρίσκεται σε μοναδικά ευάλωτη θέση, και μπορεί να μην υπάρξει ξανά καλύτερη ευκαιρία για τις ΗΠΑ να εξαλείψουν την πιθανότητα απόκτησης πυρηνικού όπλου από το Ιράν.
Γιατί ο Trump μπορεί να δει λόγο να εμπλακεί στη σύγκρουση
Υπάρχουν αναφορές από το προεδρικό περιβάλλον που περιγράφουν ότι ο Trump είναι βαθιά σκεπτικιστής απέναντι στην ιδέα να ρίξει τις Ηνωμένες Πολιτείες μέσα στη φωτιά της σύγκρουσης. Μια τέτοια κίνηση θα ήταν γεμάτη κινδύνους. Θα μπορούσε να οδηγήσει στην επέκταση της σύγκρουσης πέρα από τους σημερινούς εμπλεκόμενους και να φέρει έναν εξαντλητικό, ανοιχτό πόλεμο χωρίς σαφές τέλος.
Αν υπάρχει ένα μάθημα από τις αρχές του 21ου αιώνα, είναι ότι οι πολεμικοί στόχοι και οι αναλύσεις για τη Μέση Ανατολή που σχεδιάζονται στην Ουάσινγκτον σχεδόν πάντα καταλήγουν καταστροφικά λανθασμένοι. Η ιδέα ότι το σκληρό θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν μπορεί να πέσει ίσως φαίνεται ελκυστική. Όμως η ανατροπή του Saddam Hussein και ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία δείχνουν ότι τα κράτη της Μέσης Ανατολής συχνά διαλύονται όταν δημιουργούνται κενά εξουσίας.
Μια παρέμβαση των ΗΠΑ θα διεύρυνε επίσης τις βαθιές εντάσεις στη πολιτική βάση του Trump και θα υπονόμευε μια θεμελιώδη αρχή του κινήματος “America First”: ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να μείνουν έξω από ξένες παγίδες, έπειτα από πάνω από μια δεκαετία πόνου στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Άλλωστε, έχουν περάσει μόλις λίγες εβδομάδες από τότε που ο πρόεδρος παρουσίασε ένα νέο όραμα για τη Μέση Ανατολή και τον ρόλο της Αμερικής σε αυτήν.
«Οι λεγόμενοι οικοδόμοι εθνών κατέστρεψαν περισσότερα έθνη απ’ όσα έχτισαν — και οι παρεμβατιστές επενέβαιναν σε σύνθετες κοινωνίες τις οποίες δεν καταλάβαιναν καν οι ίδιοι», είπε ο Trump σε μια σημαντική ομιλία του στη Σαουδική Αραβία τον Μάιο. «Μια νέα γενιά ηγετών ξεπερνά τις αρχαίες συγκρούσεις και τις κουρασμένες διαιρέσεις του παρελθόντος, διαμορφώνοντας ένα μέλλον όπου η Μέση Ανατολή θα ορίζεται από το εμπόριο, όχι από το χάος· όπου θα εξάγει τεχνολογία, όχι τρομοκρατία· και όπου άνθρωποι από διαφορετικά έθνη, θρησκείες και δοξασίες χτίζουν πόλεις μαζί — αντί να βομβαρδίζονται μέχρι αφανισμού».
Ένας νέος αμερικανικός πόλεμος είναι πλήρως ασύμβατος με αυτό το όραμα. Ωστόσο, τα «γεράκια» της Ουάσιγκτον μπορεί να υποστηρίξουν ότι ο Trump έχει μια μοναδική ευκαιρία να απομακρύνει το βασικό εμπόδιο για την υλοποίηση του οράματός του, εξαλείφοντας την πορεία του Ιράν προς την απόκτηση πυρηνικού όπλου ή ακόμα και συμβάλλοντας στην ανατροπή της θεοκρατικής ηγεσίας του.
Πρόεδροι των ΗΠΑ έχουν συχνά γράψει στα απομνημονεύματά τους για σημαντικές και βασανιστικές αποφάσεις να αναπτύξουν στρατεύματα σε ξένους πολέμους. Μερικές φορές, ωστόσο, μια απόφαση να μη σπεύσει κανείς σε πόλεμο —ακόμα κι όταν αυτό φαντάζει δελεαστικό— απαιτεί εξίσου μεγάλο θάρρος.
Οι Ρεπουμπλικανοί υποστηρίζουν ότι οι ΗΠΑ ίσως δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εμπλακούν
Η πολιτική πίεση στον πρόεδρο αυξάνεται για να εγκαταλείψει τη στάση του θεατή, παρόλο που οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν καταστήσει σαφές ότι η απόφαση του Ισραήλ να εξαπολύσει μαζικές επιθέσεις κατά του Ιράν είναι αποκλειστικά δική του και ότι οι αμερικανικές δυνάμεις δεν συμμετέχουν επιθετικά.
Ένας από τους παράγοντες που περιπλέκουν τη θέση του Trump είναι ότι, αν και οι επιθέσεις του Ισραήλ φαίνεται να έχουν επιτύχει στην εξουδετέρωση ανώτερων στρατιωτικών ηγετών και πυρηνικών επιστημόνων, παραμένει ασαφές εάν το Ισραήλ έχει τη δυνατότητα να εξαλείψει πλήρως το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Ο πρώην Αντιπρόεδρος Mike Pence δήλωσε στην εκπομπή “State of the Union” την Κυριακή ότι αν η επίθεση του Ισραήλ δεν καταφέρει να πείσει το Ιράν να κάνει σημαντικές υποχωρήσεις στην διπλωματική προσπάθεια του Trump να τερματίσει το πυρηνικό του πρόγραμμα, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να είναι έτοιμες να συμμετάσχουν στη σύγκρουση.
«Δεν μπορεί να υπάρχει κανένα πυρηνικό πρόγραμμα, κανένα πρόγραμμα εμπλουτισμού», είπε. «Και στο τέλος της ημέρας, αν το Ισραήλ χρειάζεται τη βοήθειά μας για να διασφαλιστεί η οριστική καταστροφή του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να είναι έτοιμες να το κάνουν — γιατί πρόκειται για την προστασία του πιο πολύτιμου συμμάχου μας».
Ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Lindsey Graham υποστήριξε ότι το χειρότερο ενδεχόμενο θα ήταν να επιβιώσουν οι πυρηνικές δυνατότητες της Τεχεράνης —παρότι το Ιράν αρνείται ότι έχει πρόθεση να φτιάξει πυρηνική βόμβα— και ζήτησε από τον Trump να εμπλακεί ενεργά αν η διπλωματία αποτύχει: «Αν μείνουμε με τη δύναμη ως μόνη επιλογή, καλώ τον Πρόεδρο Trump να πάει μέχρι τέλους. Αν χρειάζεται να δώσουμε βόμβες, να δώσουμε. Αν χρειάζεται να πετάξουμε μαζί με το Ισραήλ, να πετάξουμε», δήλωσε στο “Face the Nation” του CBS.
Ο Trump κινδυνεύει με εσωτερική πολιτική κρίση
Αυτές οι γεωστρατηγικές αποφάσεις είναι ήδη αρκετά περίπλοκες. Όμως ο Trump αντιμετωπίζει και μια εσωτερική πολιτική πραγματικότητα — απόρροια της δικής του μεταμόρφωσης του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος σε μια πιο απομονωτική δύναμη. Δεν βρίσκεται, δηλαδή, στο ίδιο περιβάλλον με αυτό που αντιμετώπισε ο George W. Bush πριν εισβάλει στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν.
Επιφανείς φωνές της δεξιάς όπως ο Tucker Carlson και ο Charlie Kirk έχουν ήδη προειδοποιήσει τον Trump να μην προδώσει τη βάση του κινήματος MAGA, εμπλεκόμενος σε έναν νέο πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Ο Trump, που πάντοτε δείχνει εξαιρετική προσοχή στο εσωκομματικό του ακροατήριο, απέφυγε στο παρελθόν αποφάσεις που θα μπορούσαν να τον φέρουν σε σύγκρουση με ψηφοφόρους του — όπως π.χ. όταν ανέστειλε τις επιχειρήσεις απέλασης μεταναστών από τη γεωργική παραγωγή για να μην ενοχλήσει αγρότες και εργοδότες στις αγροτικές πολιτείες που τον στηρίζουν.
Σε συνέντευξή του στον Michael Scherer του The Atlantic, ο Trump φάνηκε να διαμορφώνει το αφήγημα που θα χρειαζόταν για να πείσει τους υποστηρικτές του:
«Εγώ είμαι αυτός που καθιέρωσε το ‘America First’· εγώ ορίζω τι σημαίνει», είπε. «Για όσους λένε ότι θέλουν ειρήνη — δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη αν το Ιράν αποκτήσει πυρηνικό όπλο. Οπότε, για όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που δεν θέλουν να κάνουν τίποτα για να το αποτρέψουν — αυτό δεν είναι ειρήνη».
Φαίνεται να παλεύει εσωτερικά με ένα βαθύ δίλημμα: ανάμεσα στα επιχειρήματα εθνικής ασφάλειας, που θα αντιμετώπιζε κάθε κλασικός Αμερικανός πρόεδρος, και στα πολιτικά ένστικτα του κινήματος που τον έφερε στην εξουσία. Δεν φαίνεται να έχει πειστεί ακόμη ούτε ο ίδιος πλήρως από τα δικά του επιχειρήματα — ίσως επειδή, όπως παρατηρεί ο Kirk, οι νεαροί άνδρες ψηφοφόροι που κινητοποίησε το 2024 δεν θέλουν να παγιδευτούν σε άλλη μια «κινούμενη άμμο» στη Μέση Ανατολή.
Ορθώνονται εμπόδια στην εξωτερική πολιτική του Trump
Αυτό σίγουρα δεν είναι το σημείο στο οποίο ήθελε να βρίσκεται στην αρχή της δεύτερης θητείας του — ιδίως αν σκεφτεί κανείς πόσο αισιόδοξος ήταν πρόσφατα για μια ειρηνική συμφωνία με το Ιράν. Ο Trump ξεκίνησε το νέο του κεφάλαιο με υπόσχεση να είναι ειρηνοποιός. Πέντε μήνες μετά, οι δύο πόλεμοι που κληρονόμησε (Ουκρανία, Γάζα) έχουν χειροτερέψει και μια νέα σύγκρουση με το Ιράν φαίνεται η πιο μεγάλη δοκιμασία για τη στρατηγική αυτοσυγκράτησης του “America First”.
Η εξουσία του έχει υπονομευτεί από τρεις ηγέτες: τον Vladimir Putin, τον Xi Jinping και τον Benjamin Netanyahu. Οι διπλωματικές του «συμφωνίες» δεν αποδίδουν. Ο Putin αγνοεί τις εκκλήσεις του να σταματήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο Xi τον έχει φέρει σε δύσκολη θέση δύο φορές στον εμπορικό πόλεμο. Και ο Netanyahu ξεκίνησε μια σύγκρουση που επί δεκαετίες οι ΗΠΑ απέφευγαν, βασιζόμενος στο ότι κανένας Αμερικανός πρόεδρος δεν θα εγκατέλειπε ποτέ το Ισραήλ.
Ο Trump βρίσκεται σε σταυροδρόμι — και ο κόσμος ολόκληρος παρακολουθεί αν θα συνεχίσει στον δρόμο της κλιμάκωσης ή της υποχώρησης.
www.bankingnews.gr
Υπάρχουν ισχυρά επιχειρήματα για την εθνική ασφάλεια, καθώς και εσωτερικοί πολιτικοί λόγοι, που καθιστούν λογικό το να σταματήσει λίγο πριν από άμεσες επιθετικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ σε μια σύγκρουση που εδώ και καιρό θεωρείται αναπόφευκτη, και την οποία το Ισραήλ περιγράφει ως ζήτημα επιβίωσης.
Ωστόσο, ισχυρές δυνάμεις θα μπορούσαν να σύρουν την Αμερική βαθύτερα στη σύγκρουση από τον τρέχοντα ρόλο της, που είναι να βοηθά στην προστασία του Ισραήλ από τον θανάσιμο καταιγισμό πυραύλων και drone του Ιράν.
Σύμφωνα με το CNN, ο Trump απέρριψε μέσα στο Σαββατοκύριακο ένα ισραηλινό σχέδιο για την εξόντωση του Ανώτατου Ηγέτη του Ιράν, Ayatollah Ali Khamenei, σύμφωνα με δύο πηγές.
Αλλά ορισμένα πράγματα βρίσκονται εκτός του ελέγχου του Trump.
Αν το τραυματισμένο καθεστώς του Ιράν αποφασίσει ότι δεν έχει τίποτα να χάσει και επιτεθεί σε βάσεις και προσωπικό των ΗΠΑ στην περιοχή, ή σε αμερικανικούς στόχους ανά τον κόσμο, η Ουάσινγκτον θα αναγκαστεί να απαντήσει σκληρά για να διατηρήσει την αξιοπιστία και την αποτρεπτική της ισχύ. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι η Τεχεράνη θα μπορούσε να ασκήσει πίεση στον Trump ώστε να συγκρατήσει το Ισραήλ, επιτιθέμενη σε διεθνή ναυτιλία στον Κόλπο ή στην Ερυθρά Θάλασσα, προκαλώντας μια παγκόσμια ενεργειακή κρίση.
Επιπλέον, αυξάνεται η πίεση στον Trump και μέσα από το ίδιο του το κόμμα, για ενέργεια που μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να αναλάβουν — μια αποστολή καταστροφής της υπόγειας ιρανικής εγκατάστασης στο Fordow, η οποία θεωρείται πέρα από τις δυνατότητες αεροπορικής προσβολής του Ισραήλ. Η λογική πίσω από ένα τέτοιο πλήγμα είναι ότι το Ιράν βρίσκεται σε μοναδικά ευάλωτη θέση, και μπορεί να μην υπάρξει ξανά καλύτερη ευκαιρία για τις ΗΠΑ να εξαλείψουν την πιθανότητα απόκτησης πυρηνικού όπλου από το Ιράν.
Γιατί ο Trump μπορεί να δει λόγο να εμπλακεί στη σύγκρουση
Υπάρχουν αναφορές από το προεδρικό περιβάλλον που περιγράφουν ότι ο Trump είναι βαθιά σκεπτικιστής απέναντι στην ιδέα να ρίξει τις Ηνωμένες Πολιτείες μέσα στη φωτιά της σύγκρουσης. Μια τέτοια κίνηση θα ήταν γεμάτη κινδύνους. Θα μπορούσε να οδηγήσει στην επέκταση της σύγκρουσης πέρα από τους σημερινούς εμπλεκόμενους και να φέρει έναν εξαντλητικό, ανοιχτό πόλεμο χωρίς σαφές τέλος.
Αν υπάρχει ένα μάθημα από τις αρχές του 21ου αιώνα, είναι ότι οι πολεμικοί στόχοι και οι αναλύσεις για τη Μέση Ανατολή που σχεδιάζονται στην Ουάσινγκτον σχεδόν πάντα καταλήγουν καταστροφικά λανθασμένοι. Η ιδέα ότι το σκληρό θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν μπορεί να πέσει ίσως φαίνεται ελκυστική. Όμως η ανατροπή του Saddam Hussein και ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία δείχνουν ότι τα κράτη της Μέσης Ανατολής συχνά διαλύονται όταν δημιουργούνται κενά εξουσίας.
Μια παρέμβαση των ΗΠΑ θα διεύρυνε επίσης τις βαθιές εντάσεις στη πολιτική βάση του Trump και θα υπονόμευε μια θεμελιώδη αρχή του κινήματος “America First”: ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να μείνουν έξω από ξένες παγίδες, έπειτα από πάνω από μια δεκαετία πόνου στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Άλλωστε, έχουν περάσει μόλις λίγες εβδομάδες από τότε που ο πρόεδρος παρουσίασε ένα νέο όραμα για τη Μέση Ανατολή και τον ρόλο της Αμερικής σε αυτήν.
«Οι λεγόμενοι οικοδόμοι εθνών κατέστρεψαν περισσότερα έθνη απ’ όσα έχτισαν — και οι παρεμβατιστές επενέβαιναν σε σύνθετες κοινωνίες τις οποίες δεν καταλάβαιναν καν οι ίδιοι», είπε ο Trump σε μια σημαντική ομιλία του στη Σαουδική Αραβία τον Μάιο. «Μια νέα γενιά ηγετών ξεπερνά τις αρχαίες συγκρούσεις και τις κουρασμένες διαιρέσεις του παρελθόντος, διαμορφώνοντας ένα μέλλον όπου η Μέση Ανατολή θα ορίζεται από το εμπόριο, όχι από το χάος· όπου θα εξάγει τεχνολογία, όχι τρομοκρατία· και όπου άνθρωποι από διαφορετικά έθνη, θρησκείες και δοξασίες χτίζουν πόλεις μαζί — αντί να βομβαρδίζονται μέχρι αφανισμού».
Ένας νέος αμερικανικός πόλεμος είναι πλήρως ασύμβατος με αυτό το όραμα. Ωστόσο, τα «γεράκια» της Ουάσιγκτον μπορεί να υποστηρίξουν ότι ο Trump έχει μια μοναδική ευκαιρία να απομακρύνει το βασικό εμπόδιο για την υλοποίηση του οράματός του, εξαλείφοντας την πορεία του Ιράν προς την απόκτηση πυρηνικού όπλου ή ακόμα και συμβάλλοντας στην ανατροπή της θεοκρατικής ηγεσίας του.
Πρόεδροι των ΗΠΑ έχουν συχνά γράψει στα απομνημονεύματά τους για σημαντικές και βασανιστικές αποφάσεις να αναπτύξουν στρατεύματα σε ξένους πολέμους. Μερικές φορές, ωστόσο, μια απόφαση να μη σπεύσει κανείς σε πόλεμο —ακόμα κι όταν αυτό φαντάζει δελεαστικό— απαιτεί εξίσου μεγάλο θάρρος.
Οι Ρεπουμπλικανοί υποστηρίζουν ότι οι ΗΠΑ ίσως δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εμπλακούν
Η πολιτική πίεση στον πρόεδρο αυξάνεται για να εγκαταλείψει τη στάση του θεατή, παρόλο που οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν καταστήσει σαφές ότι η απόφαση του Ισραήλ να εξαπολύσει μαζικές επιθέσεις κατά του Ιράν είναι αποκλειστικά δική του και ότι οι αμερικανικές δυνάμεις δεν συμμετέχουν επιθετικά.
Ένας από τους παράγοντες που περιπλέκουν τη θέση του Trump είναι ότι, αν και οι επιθέσεις του Ισραήλ φαίνεται να έχουν επιτύχει στην εξουδετέρωση ανώτερων στρατιωτικών ηγετών και πυρηνικών επιστημόνων, παραμένει ασαφές εάν το Ισραήλ έχει τη δυνατότητα να εξαλείψει πλήρως το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Ο πρώην Αντιπρόεδρος Mike Pence δήλωσε στην εκπομπή “State of the Union” την Κυριακή ότι αν η επίθεση του Ισραήλ δεν καταφέρει να πείσει το Ιράν να κάνει σημαντικές υποχωρήσεις στην διπλωματική προσπάθεια του Trump να τερματίσει το πυρηνικό του πρόγραμμα, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να είναι έτοιμες να συμμετάσχουν στη σύγκρουση.
«Δεν μπορεί να υπάρχει κανένα πυρηνικό πρόγραμμα, κανένα πρόγραμμα εμπλουτισμού», είπε. «Και στο τέλος της ημέρας, αν το Ισραήλ χρειάζεται τη βοήθειά μας για να διασφαλιστεί η οριστική καταστροφή του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να είναι έτοιμες να το κάνουν — γιατί πρόκειται για την προστασία του πιο πολύτιμου συμμάχου μας».
Ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Lindsey Graham υποστήριξε ότι το χειρότερο ενδεχόμενο θα ήταν να επιβιώσουν οι πυρηνικές δυνατότητες της Τεχεράνης —παρότι το Ιράν αρνείται ότι έχει πρόθεση να φτιάξει πυρηνική βόμβα— και ζήτησε από τον Trump να εμπλακεί ενεργά αν η διπλωματία αποτύχει: «Αν μείνουμε με τη δύναμη ως μόνη επιλογή, καλώ τον Πρόεδρο Trump να πάει μέχρι τέλους. Αν χρειάζεται να δώσουμε βόμβες, να δώσουμε. Αν χρειάζεται να πετάξουμε μαζί με το Ισραήλ, να πετάξουμε», δήλωσε στο “Face the Nation” του CBS.
Ο Trump κινδυνεύει με εσωτερική πολιτική κρίση
Αυτές οι γεωστρατηγικές αποφάσεις είναι ήδη αρκετά περίπλοκες. Όμως ο Trump αντιμετωπίζει και μια εσωτερική πολιτική πραγματικότητα — απόρροια της δικής του μεταμόρφωσης του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος σε μια πιο απομονωτική δύναμη. Δεν βρίσκεται, δηλαδή, στο ίδιο περιβάλλον με αυτό που αντιμετώπισε ο George W. Bush πριν εισβάλει στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν.
Επιφανείς φωνές της δεξιάς όπως ο Tucker Carlson και ο Charlie Kirk έχουν ήδη προειδοποιήσει τον Trump να μην προδώσει τη βάση του κινήματος MAGA, εμπλεκόμενος σε έναν νέο πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Ο Trump, που πάντοτε δείχνει εξαιρετική προσοχή στο εσωκομματικό του ακροατήριο, απέφυγε στο παρελθόν αποφάσεις που θα μπορούσαν να τον φέρουν σε σύγκρουση με ψηφοφόρους του — όπως π.χ. όταν ανέστειλε τις επιχειρήσεις απέλασης μεταναστών από τη γεωργική παραγωγή για να μην ενοχλήσει αγρότες και εργοδότες στις αγροτικές πολιτείες που τον στηρίζουν.
Σε συνέντευξή του στον Michael Scherer του The Atlantic, ο Trump φάνηκε να διαμορφώνει το αφήγημα που θα χρειαζόταν για να πείσει τους υποστηρικτές του:
«Εγώ είμαι αυτός που καθιέρωσε το ‘America First’· εγώ ορίζω τι σημαίνει», είπε. «Για όσους λένε ότι θέλουν ειρήνη — δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη αν το Ιράν αποκτήσει πυρηνικό όπλο. Οπότε, για όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που δεν θέλουν να κάνουν τίποτα για να το αποτρέψουν — αυτό δεν είναι ειρήνη».
Φαίνεται να παλεύει εσωτερικά με ένα βαθύ δίλημμα: ανάμεσα στα επιχειρήματα εθνικής ασφάλειας, που θα αντιμετώπιζε κάθε κλασικός Αμερικανός πρόεδρος, και στα πολιτικά ένστικτα του κινήματος που τον έφερε στην εξουσία. Δεν φαίνεται να έχει πειστεί ακόμη ούτε ο ίδιος πλήρως από τα δικά του επιχειρήματα — ίσως επειδή, όπως παρατηρεί ο Kirk, οι νεαροί άνδρες ψηφοφόροι που κινητοποίησε το 2024 δεν θέλουν να παγιδευτούν σε άλλη μια «κινούμενη άμμο» στη Μέση Ανατολή.
Ορθώνονται εμπόδια στην εξωτερική πολιτική του Trump
Αυτό σίγουρα δεν είναι το σημείο στο οποίο ήθελε να βρίσκεται στην αρχή της δεύτερης θητείας του — ιδίως αν σκεφτεί κανείς πόσο αισιόδοξος ήταν πρόσφατα για μια ειρηνική συμφωνία με το Ιράν. Ο Trump ξεκίνησε το νέο του κεφάλαιο με υπόσχεση να είναι ειρηνοποιός. Πέντε μήνες μετά, οι δύο πόλεμοι που κληρονόμησε (Ουκρανία, Γάζα) έχουν χειροτερέψει και μια νέα σύγκρουση με το Ιράν φαίνεται η πιο μεγάλη δοκιμασία για τη στρατηγική αυτοσυγκράτησης του “America First”.
Η εξουσία του έχει υπονομευτεί από τρεις ηγέτες: τον Vladimir Putin, τον Xi Jinping και τον Benjamin Netanyahu. Οι διπλωματικές του «συμφωνίες» δεν αποδίδουν. Ο Putin αγνοεί τις εκκλήσεις του να σταματήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο Xi τον έχει φέρει σε δύσκολη θέση δύο φορές στον εμπορικό πόλεμο. Και ο Netanyahu ξεκίνησε μια σύγκρουση που επί δεκαετίες οι ΗΠΑ απέφευγαν, βασιζόμενος στο ότι κανένας Αμερικανός πρόεδρος δεν θα εγκατέλειπε ποτέ το Ισραήλ.
Ο Trump βρίσκεται σε σταυροδρόμι — και ο κόσμος ολόκληρος παρακολουθεί αν θα συνεχίσει στον δρόμο της κλιμάκωσης ή της υποχώρησης.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών