«Χρειάστηκαν επτά διελεύσεις των συνόρων για να συναντήσω τελικά έναν συνοριακό έλεγχο μεταξύ Γερμανίας και Πολωνίας.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας περιδιάβαινα τις πεδιάδες και τους λόφους που χωρίζουν τις δύο χώρες, αναζητώντας τους ελέγχους που υποτίθεται ότι θα μετέτρεπαν τη Γερμανία σε «οχυρό» απέναντι στους αιτούντες άσυλο και τους παράνομους μετανάστες», αναφέρει ο ανταποκριτής της Euractiv.
Aυτό ήταν μία από τις βασικές δεσμεύσεις του νέου καγκελάριου, Friedrich Merz, κατά την προεκλογική του εκστρατεία ενόψει των ομοσπονδιακών εκλογών του Φεβρουαρίου.
Μετά από μία τραγική επίθεση με μαχαίρι από απορριφθέντα αιτούντα άσυλο από το Αφγανιστάν, η οποία κόστισε τη ζωή σε δύο άτομα –ανάμεσά τους κι ένα δίχρονο αγόρι– ο Μerz δεσμεύτηκε για αυστηρό έλεγχο των συνόρων και μηδενική ανοχή στην παράνομη είσοδο στη χώρα.
Εντολή για αυστηρότερους ελέγχους – και νομικές αντιδράσεις
Από την πρώτη κιόλας ημέρα της διακυβέρνησής του, ο Merz ανακοίνωσε αυξημένους ελέγχους στα σύνορα και την απόρριψη της πλειοψηφίας των αιτούντων άσυλο – κάτι που προκάλεσε σχεδόν αμέσως αντιδράσεις από τα δικαστήρια.
Ωστόσο, στην πράξη, η εικόνα των ελέγχων κάθε άλλο παρά αυστηρή φαίνεται.
«Στο ανατολικό σύνορο, χρειάστηκε να ψάξω επίμονα για να βρω έναν σταθερό έλεγχο κοντά στην πόλη Φρανκφούρτη επί του Όντερ – όχι αυτή με το γνωστό χρηματοπιστωτικό κέντρο, αλλά η δίδυμή της πόλη στα σύνορα με την Πολωνία, απέναντι από τη Σλούμπιτσε.
Οι αστυνομικοί σταμάτησαν το SUV που οδηγούσα, με ρώτησαν τι με έφερε στην Πολωνία και τι μετέφερα.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, θα μπορούσα –υπό διαφορετικές προθέσεις– να έχω περάσει φορτηγά γεμάτα ανθρώπους χωρίς ιδιαίτερο εμπόδιο», εξηγεί ο ανταποκριτής της Euractiv.
Παράνομες απορρίψεις και νομική αβεβαιότητα
Πρόσφατη απόφαση δικαστηρίου στο Βερολίνο έκρινε ότι η απόρριψη αιτούντων άσυλο στα σύνορα είναι παράνομη, υπονομεύοντας ευθέως την πολιτική της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως η απόφαση αφορά μόνο την περίπτωση τριών ατόμων που απελάθηκαν στη Φρανκφούρτη επί του Όντερ, όμως νομικοί αναλυτές θεωρούν ότι ανοίγει τον δρόμο για ευρύτερες νομικές προσφυγές.
Η Γερμανία επικαλέστηκε το άρθρο 72 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της ΕΕ, που επιτρέπει παρεκκλίσεις σε περίπτωση απειλής για τη δημόσια τάξη. Ωστόσο, το δικαστήριο έκρινε πως δεν υπήρχε επαρκής τεκμηρίωση ότι υπήρχε τέτοια απειλή.
Ο καθηγητής ευρωπαϊκού δικαίου, Ντάνιελ Τιμ, τόνισε ότι κανένα κράτος-μέλος δεν έχει καταφέρει ποτέ να δικαιωθεί βάσει του συγκεκριμένου άρθρου στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο – κάτι που καθιστά την νομική βάση της πολιτικής του Μερτς εξαιρετικά επισφαλή. Αν και μια τέτοια υπόθεση μπορεί να πάρει μήνες ή και χρόνια για να κριθεί, η Γερμανία συνεχίζει προς το παρόν απρόσκοπτα την εφαρμογή της πολιτικής.
Πολιτικές σκοπιμότητες και αδιέξοδη εφαρμογή
Το κυβερνών κόμμα παρουσίασε την πολιτική αυτή ως αναγκαία για να διατηρήσει την αξιοπιστία του και να ανακόψει τη ραγδαία άνοδο της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD).
Όμως η απόπειρα υλοποίησης αυτής της υπόσχεσης εξελίσσεται σε πολιτικό φιάσκο.
Το σύστημα ασύλου της ΕΕ –το γνωστό Δουβλίνο– προβλέπει ότι η πρώτη χώρα εισόδου έχει την ευθύνη διαχείρισης των αιτήσεων ασύλου. Πολλά κράτη-μέλη της περιφέρειας επιτρέπουν σε αιτούντες να συνεχίσουν προς τη Γερμανία. Με τη Βερολίνο να απορρίπτει τους αιτούντες χωρίς να εξετάζει ποια χώρα φέρει την ευθύνη, η ευρωπαϊκή συνεργασία στο πεδίο αυτό έχει ουσιαστικά καταρρεύσει.
Η συγκυβερνώσα Σοσιαλδημοκρατική παράταξη (SPD) έχει ζητήσει μεγαλύτερο συντονισμό με τις ευρωπαϊκές χώρες, ενώ φημολογείται πως στο εσωτερικό της κυβέρνησης επικρατεί έντονος προβληματισμός.
Στοιχεία που δεν πείθουν
Το υπουργείο Εσωτερικών της Γερμανίας ανακοίνωσε αύξηση 45% στους μέσους εβδομαδιαίους αριθμούς απορρίψεων – από 576 σε 838. Όμως μόνο 87 από αυτούς που απορρίφθηκαν ήταν αιτούντες άσυλο, ενώ 1.535 άτομα υπέβαλαν αίτηση ασύλου στην ίδια περίοδο. Η διαφορά αυτή δείχνει ξεκάθαρα ότι η πολιτική δεν αποδίδει στην πράξη.
Ακόμη και η αποστολή επιπλέον 3.000 συνοριοφυλάκων δεν φαίνεται να ενισχύει ουσιαστικά την επιτήρηση. Στο σημείο ελέγχου που επισκέφθηκα, υπήρχαν οκτώ αστυνομικοί, όμως η διαδικασία ελέγχου κάθε οχήματος απαιτεί τουλάχιστον τέσσερα άτομα και είναι εξαιρετικά χρονοβόρα.
Οι διακινητές φαίνεται να παρακάμπτουν εύκολα τους ελέγχους, συχνά δοκιμάζοντας πρώτα διαδρομές με "οχήματα-δοκιμές", ενώ όσοι αιτούντες άσυλο εντοπίζονται, προσπαθούν απλώς ξανά αλλού.
Όπως δήλωσε ο Καρλ Κοπ, επικεφαλής της φιλομεταναστευτικής οργάνωσης Pro Asyl, «οι άνθρωποι γίνονται μπαλάκι του πινγκ πονγκ».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών