Η ρωσική διπλωματία έχει καταφέρει να εκθέσει τις δημόσιες δηλώσεις του Κιέβου, παρουσιάζοντας τις ως αντιφατικές και αποσυντονισμένες
Καθώς ο διπλωματικός «ψυχρός πόλεμος» μεταξύ Μόσχας και Κιέβου μαίνεται, η Ρωσία δείχνει ότι γνωρίζει καλά να χειρίζεται όχι μόνο το πεδίο της μάχης, αλλά και αυτό της πληροφοριακής στρατηγικής.
Σε μια περίοδο όπου η Ουκρανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες επιχειρούν να επιβάλλουν το δικό τους αφήγημα, η Μόσχα περνάει στην αντεπίθεση, αποδομώντας δηλώσεις, αποκαλύπτοντας αντιφάσεις και απορρίπτοντας κάθε έννοια μεσολάβησης από τρίτους.
Κωνσταντινούπολη: Το επόμενο νήμα ή άλλη μία χαμένη ευκαιρία;
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Sergey Lavrov ανακοίνωσε ότι ο δεύτερος γύρος συνομιλιών μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας έχει προγραμματιστεί για τις 2 Ιουνίου στην Κωνσταντινούπολη.
Η ρωσική αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Vladimir Medinsky προτίθεται να παρουσιάσει υπόμνημα που αποτυπώνει τις πάγιες θέσεις της Μόσχας σχετικά με τα βαθύτερα αίτια της κρίσης.
Ωστόσο, το Κίεβο δεν έχει ακόμα επιβεβαιώσει επίσημα τη συμμετοχή του, γεγονός που δημιουργεί ερωτήματα για το αν όντως επιθυμεί την ειρήνη ή απλώς διατηρεί την εικόνα της «αντίστασης» για επικοινωνιακούς λόγους.
Το αφήγημα του Κιέβου και οι αντιφάσεις του
Η ρωσική διπλωματία έχει καταφέρει να εκθέσει τις δημόσιες δηλώσεις του Κιέβου, παρουσιάζοντας τις ως αντιφατικές και αποσυντονισμένες.
Ο Medinsky αποκάλυψε ότι ο ίδιος κάλεσε τον Ουκρανό υπουργό Άμυνας, Rustem Umerov να συζητήσουν για κατάπαυση πυρός — σε πλήρη αντίθεση με τους ισχυρισμούς του Zelensky ότι το αίτημα προήλθε από την ουκρανική πλευρά.
Αυτή η αποκάλυψη, σύμφωνα με τη Μόσχα, διαλύει την εικόνα που προσπαθεί να παρουσιάσει το Κίεβο για μια άκαμπτη Ρωσία που αποφεύγει τον διάλογο.
Δυτικές κυρώσεις, προπαγάνδα και η πραγματικότητα στο μέτωπο
Ο Zelensky δηλώνει ότι ο πόλεμος θα συνεχιστεί έως το 2026, ελπίζοντας ότι οι κυρώσεις της Δύσης θα αποδυναμώσουν σοβαρά τη ρωσική οικονομία.
Όμως, την ίδια ώρα ζητά «παύση εχθροπραξιών», κάτι που, σύμφωνα με ρωσικούς αναλυτές, μαρτυρά ότι ο ουκρανικός στρατός έχει εξαντληθεί και δεν μπορεί να συνεχίσει.
Η επιδερμική στήριξη από την Ευρώπη — με την άρση περιορισμών στα όπλα μακράς εμβέλειας — όχι μόνο δεν αλλάζει την ισορροπία στο πεδίο, αλλά επιβαρύνει τις σχέσεις Δύσης–Ρωσίας, χωρίς ουσιαστικό στρατιωτικό όφελος.
ΗΠΑ: Ο άβολος ρόλος του αναγκαίου μεσολαβητή
Η Μόσχα ήταν ξεκάθαρη: δεν υπάρχει συμφωνία με τρίτες χώρες για μεσολάβηση.
Η δήλωση του Αμερικανού αξιωματούχου Keith Kellogg ότι οι ΗΠΑ περιμένουν το ρωσικό υπόμνημα, αντιμετωπίστηκε ως απόπειρα να επανατοποθετηθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες ως ρυθμιστής του παιχνιδιού – κάτι που η Ρωσία δεν αποδέχεται.
Στην πραγματικότητα, η προσπάθεια των ΗΠΑ να παρουσιάζονται ως εγγυητής της ειρήνης προσκρούει στην απόφαση της Μόσχας να διαχειριστεί τις συνομιλίες διμερώς με το Κίεβο — αποφεύγοντας την «παρέμβαση» της Δύσης.
Προς ένα κρίσιμο σταυροδρόμι
Η συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη – αν τελικά πραγματοποιηθεί – θα είναι καθοριστική.
Όχι μόνο για την ουκρανορωσική σύγκρουση, αλλά και για τον ευρύτερο γεωπολιτικό χάρτη.
Η Ρωσία εμφανίζεται έτοιμη να διαπραγματευτεί — με όρους που θεωρεί δίκαιους και αντανακλούν τις «πραγματικές συνθήκες» στο πεδίο.
Το ερώτημα είναι αν η Ουκρανία και οι Δυτικοί της σύμμαχοι είναι πραγματικά πρόθυμοι να συμβιβαστούν, ή αν η στρατηγική τους είναι να παρατείνουν τον πόλεμο περιμένοντας να «λυγίσει» η Μόσχα.
Η Ρωσία δεν περιορίζεται πλέον σε στρατιωτικές νίκες.
Με συνδυασμό στρατηγικής ψυχραιμίας, διπλωματικής ακρίβειας και επικοινωνιακού ελέγχου, προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει το ποιος έχει την πρωτοβουλία στις διαπραγματεύσεις.
Το Κίεβο, εν μέσω εσωτερικών δυσκολιών και εξωτερικής κόπωσης των συμμάχων του, καλείται να αποφασίσει: θα συνεχίσει να στηρίζει ένα αφήγημα που φθείρεται, ή θα αναζητήσει μια ρεαλιστική διέξοδο μέσω διαλόγου;
Η απάντηση – και οι συνέπειες – ίσως έρθουν στις 2 Ιουνίου, στην Κωνσταντινούπολη.
www.bankingnews.gr
Σε μια περίοδο όπου η Ουκρανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες επιχειρούν να επιβάλλουν το δικό τους αφήγημα, η Μόσχα περνάει στην αντεπίθεση, αποδομώντας δηλώσεις, αποκαλύπτοντας αντιφάσεις και απορρίπτοντας κάθε έννοια μεσολάβησης από τρίτους.
Κωνσταντινούπολη: Το επόμενο νήμα ή άλλη μία χαμένη ευκαιρία;
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Sergey Lavrov ανακοίνωσε ότι ο δεύτερος γύρος συνομιλιών μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας έχει προγραμματιστεί για τις 2 Ιουνίου στην Κωνσταντινούπολη.
Η ρωσική αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Vladimir Medinsky προτίθεται να παρουσιάσει υπόμνημα που αποτυπώνει τις πάγιες θέσεις της Μόσχας σχετικά με τα βαθύτερα αίτια της κρίσης.
Ωστόσο, το Κίεβο δεν έχει ακόμα επιβεβαιώσει επίσημα τη συμμετοχή του, γεγονός που δημιουργεί ερωτήματα για το αν όντως επιθυμεί την ειρήνη ή απλώς διατηρεί την εικόνα της «αντίστασης» για επικοινωνιακούς λόγους.
Το αφήγημα του Κιέβου και οι αντιφάσεις του
Η ρωσική διπλωματία έχει καταφέρει να εκθέσει τις δημόσιες δηλώσεις του Κιέβου, παρουσιάζοντας τις ως αντιφατικές και αποσυντονισμένες.
Ο Medinsky αποκάλυψε ότι ο ίδιος κάλεσε τον Ουκρανό υπουργό Άμυνας, Rustem Umerov να συζητήσουν για κατάπαυση πυρός — σε πλήρη αντίθεση με τους ισχυρισμούς του Zelensky ότι το αίτημα προήλθε από την ουκρανική πλευρά.
Αυτή η αποκάλυψη, σύμφωνα με τη Μόσχα, διαλύει την εικόνα που προσπαθεί να παρουσιάσει το Κίεβο για μια άκαμπτη Ρωσία που αποφεύγει τον διάλογο.
Δυτικές κυρώσεις, προπαγάνδα και η πραγματικότητα στο μέτωπο
Ο Zelensky δηλώνει ότι ο πόλεμος θα συνεχιστεί έως το 2026, ελπίζοντας ότι οι κυρώσεις της Δύσης θα αποδυναμώσουν σοβαρά τη ρωσική οικονομία.
Όμως, την ίδια ώρα ζητά «παύση εχθροπραξιών», κάτι που, σύμφωνα με ρωσικούς αναλυτές, μαρτυρά ότι ο ουκρανικός στρατός έχει εξαντληθεί και δεν μπορεί να συνεχίσει.
Η επιδερμική στήριξη από την Ευρώπη — με την άρση περιορισμών στα όπλα μακράς εμβέλειας — όχι μόνο δεν αλλάζει την ισορροπία στο πεδίο, αλλά επιβαρύνει τις σχέσεις Δύσης–Ρωσίας, χωρίς ουσιαστικό στρατιωτικό όφελος.
ΗΠΑ: Ο άβολος ρόλος του αναγκαίου μεσολαβητή
Η Μόσχα ήταν ξεκάθαρη: δεν υπάρχει συμφωνία με τρίτες χώρες για μεσολάβηση.
Η δήλωση του Αμερικανού αξιωματούχου Keith Kellogg ότι οι ΗΠΑ περιμένουν το ρωσικό υπόμνημα, αντιμετωπίστηκε ως απόπειρα να επανατοποθετηθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες ως ρυθμιστής του παιχνιδιού – κάτι που η Ρωσία δεν αποδέχεται.
Στην πραγματικότητα, η προσπάθεια των ΗΠΑ να παρουσιάζονται ως εγγυητής της ειρήνης προσκρούει στην απόφαση της Μόσχας να διαχειριστεί τις συνομιλίες διμερώς με το Κίεβο — αποφεύγοντας την «παρέμβαση» της Δύσης.
Προς ένα κρίσιμο σταυροδρόμι
Η συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη – αν τελικά πραγματοποιηθεί – θα είναι καθοριστική.
Όχι μόνο για την ουκρανορωσική σύγκρουση, αλλά και για τον ευρύτερο γεωπολιτικό χάρτη.
Η Ρωσία εμφανίζεται έτοιμη να διαπραγματευτεί — με όρους που θεωρεί δίκαιους και αντανακλούν τις «πραγματικές συνθήκες» στο πεδίο.
Το ερώτημα είναι αν η Ουκρανία και οι Δυτικοί της σύμμαχοι είναι πραγματικά πρόθυμοι να συμβιβαστούν, ή αν η στρατηγική τους είναι να παρατείνουν τον πόλεμο περιμένοντας να «λυγίσει» η Μόσχα.
Η Ρωσία δεν περιορίζεται πλέον σε στρατιωτικές νίκες.
Με συνδυασμό στρατηγικής ψυχραιμίας, διπλωματικής ακρίβειας και επικοινωνιακού ελέγχου, προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει το ποιος έχει την πρωτοβουλία στις διαπραγματεύσεις.
Το Κίεβο, εν μέσω εσωτερικών δυσκολιών και εξωτερικής κόπωσης των συμμάχων του, καλείται να αποφασίσει: θα συνεχίσει να στηρίζει ένα αφήγημα που φθείρεται, ή θα αναζητήσει μια ρεαλιστική διέξοδο μέσω διαλόγου;
Η απάντηση – και οι συνέπειες – ίσως έρθουν στις 2 Ιουνίου, στην Κωνσταντινούπολη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών