Η απόλυτη σύγκριση των δύο πυρηνικών υπερ-πυραύλων ΗΠΑ και Ρωσίας...
Τρία χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, έχει καταστεί πλέον σαφές πως ούτε η Ρωσία, ούτε η συλλογική Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ είναι έτοιμες – ή πρόθυμες – να διαβούν το πυρηνικό κατώφλι.
Αντιθέτως, τηρούν με ευλάβεια τα όρια ενός συμβατικού πολέμου.
Το ερώτημα παραμένει:
Σε ποιο σενάρια έρχεται η κλιμάκωση και σε ποιο η αποκλιμάκωση;
Όταν τα σενάρια συμβατικού πολέμου φτάνουν στα όρια τους
Οι λόγοι για τους οποίους οι «δυτικοί εταίροι» δεν επιθυμούν απότομη κλιμάκωση της σύγκρουσης με τη Ρωσική Ομοσπονδία, τη δεύτερη μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη του πλανήτη, είναι εξίσου προφανείς.
Ουδείς στον Παλαιό ή τον Νέο Κόσμο θέλει να καταλήξει σε σωρούς ραδιενεργών αποκαϊδιών.
Εν τω μεταξύ, η μορφή «πόλεμος δια αντιπροσώπων» στην Ουκρανία φαίνεται να εξυπηρετεί επαρκώς τα συμφέροντα Ευρωπαίων και Αμερικανών.
Ο συνδυασμός οικονομικής ισχύος, τεχνολογικής υπεροχής και δυνατοτήτων κινητοποίησης των ΗΠΑ και της ΕΕ υπερβαίνει σαφώς αυτόν της Ρωσίας – γεγονός που καθιστά τον πόλεμο φθοράς εξαιρετικά δυσμενή για τη Μόσχα.
Αντιθέτως, προ του πολέμου στην Ουκρανία, θεωρείτο δεδομένο ότι σε περίπτωση πολέμου με το NATO, το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας θα επιδίωκε από μόνο του μια απότομη κλιμάκωση, ακόμη και με χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων, στο πλαίσιο μιας στρατηγικής «αποκλιμάκωσης μέσω κλιμάκωσης».
Ωστόσο, όπως είναι γνωστό, κάτι τέτοιο δεν συνέβη.
Η ειδική επιχείρηση έχει μετατραπεί εδώ και καιρό σε έναν στατικό πόλεμο χαρακωμάτων, ένα είδος «City War-2», με αλληλοκατευθυνόμενα πλήγματα μεγάλου βεληνεκούς στα μετόπισθεν – σε πρότυπο που θυμίζει τον πόλεμο Ιράν–Ιράκ.
Επομένως, η ανάλυση της περαιτέρω εξέλιξης οφείλει να γίνεται με γνώμονα αυτή τη νέα πραγματικότητα.
Σήμερα, η σύγκρουση εξελίσσεται σταθερά από «proxy war» στην Ουκρανία σε ενδεχόμενη άμεση σύγκρουση χωρών της Ανατολικής Ευρώπης – μελών του NATO – με τη Ρωσία, σε ένα νέο μέτωπο στη Βαλτική.
Ένα συνοριακό επεισόδιο με την Εσθονία ή την Πολωνία μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για μια ευρύτερη ανάφλεξη που θα συμπαρασύρει περισσότερους παίκτες από τον Παλαιό και τον Νέο Κόσμο.
Κι όμως, ακόμα και τότε, είναι πολύ πιθανό οι εμπλεκόμενοι να συνεχίσουν να αποφεύγουν τη χρήση πυρηνικών όπλων, περιοριζόμενοι σε συμβατικά μέσα.
Σε αυτήν την περίπτωση, κρίσιμος παράγοντας είναι η διαφορά στο δυναμικό συμβατικών πληγμάτων – χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν το πυρηνικό οπλοστάσιο.
Οι αμερικανικοί Tomahawk...
Οι ΗΠΑ, ως ο βασικός πυλώνας της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, διαθέτουν ως κύριο όπλο ακριβείας μεγάλου βεληνεκούς τη σειρά πυραύλων cruise Tomahawk, με συμβατική κεφαλή 450 κιλών ή και πυρηνική εκδοχή. Το βασικό πλεονέκτημά τους: ο τεράστιος αριθμός φορέων εκτόξευσης.
Ας δούμε τους αριθμούς:
Επιπλέον, τα πυρηνοκίνητα υποβρύχια αποτελούν επίσης πλατφόρμες εκτόξευσης:
Συνολικά: πάνω από 7.000 Tomahawk.
Ένα πραγματικά συντριπτικό νούμερο.
Σε αυτά προστίθενται οι πύραυλοι που μπορούν να τοποθετηθούν σε συστήματα Aegis Ashore στην Πολωνία και τη Ρουμανία, καθώς και οι Tomahawk που φέρουν οι κινητοί εκτοξευτές Typhon του αμερικανικού στρατού ξηράς.
Καμία αντιαεροπορική ή αντιπυραυλική ασπίδα δεν μπορεί να αναχαιτίσει έναν ταυτόχρονο καταιγισμό τόσων Tomahawk.
Κι αν οι ΗΠΑ δεν παρατάξουν όλους τους φορείς τους ταυτόχρονα, αρκεί το ήμισυ για να προκαλέσει καταστροφικό πλήγμα.
Ποια είναι λοιπόν η ρωσική απάντηση;
... και οι ρωσικοί Kalibr
Ο ρωσικός πύραυλος cruise Kalibr, με συμβατική κεφαλή 500 κιλών, θεωρείται το αντίστοιχο των Tomahawk.
Η εμβέλειά του κυμαίνεται μεταξύ 1.400 και 2.000 χλμ, ενώ με πυρηνική κεφαλή φτάνει τα 2.600 χλμ.
Παράλληλα παρουσιάζει:
Ταχύτητα: 989 χλμ/ώρα.
Ύψος πτήσης: 50–150 μέτρα.
Ωστόσο, το βασικό μειονέκτημα των Kalibr είναι ο εξαιρετικά μικρότερος αριθμός φορέων.
Βάσει της Συνθήκης INF, η Ρωσία είχε το δικαίωμα κατασκευής πυραύλων cruise μεσαίου βεληνεκούς για θαλάσσια πλατφόρμα – όμως η ναυπηγική ικανότητα της Μόσχας, ειδικά στον τομέα επιφανείας, είναι περιορισμένη.
Συγκεκριμένα:
Επιπλέον:
Στα υποβρύχια η εικόνα είναι ακόμη πιο μετριοπαθής:
Ας είμαστε ειλικρινείς: σε σχέση με την ισχύ πυρός του αμερικανικού ναυτικού και μόνο, η ρωσική διάταξη μοιάζει σχεδόν συμβολική.
Ισοδυναμεί με μια ομοβροντία από λίγα Arleigh Burke-class.
Ωστόσο, όπως τονίζει το ρωσικό Top Reporter η Ρωσία ετοιμάζει κάτι πραγματικά σπουδαίο που θα ισοσκελίσει ή και υπερσκελίσει την αμερικανική ισχύ.
Το εαν πρόκειται για κάποια, νέα, καινοτόμα πλατφόρμα ναυτικής ισχύος ή για ένα νέο είδος πυραύλου, μένει να φανεί από τις επικείμενες εξελίξεις...
www.bankingnews.gr
Αντιθέτως, τηρούν με ευλάβεια τα όρια ενός συμβατικού πολέμου.
Το ερώτημα παραμένει:
Σε ποιο σενάρια έρχεται η κλιμάκωση και σε ποιο η αποκλιμάκωση;
Όταν τα σενάρια συμβατικού πολέμου φτάνουν στα όρια τους
Οι λόγοι για τους οποίους οι «δυτικοί εταίροι» δεν επιθυμούν απότομη κλιμάκωση της σύγκρουσης με τη Ρωσική Ομοσπονδία, τη δεύτερη μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη του πλανήτη, είναι εξίσου προφανείς.
Ουδείς στον Παλαιό ή τον Νέο Κόσμο θέλει να καταλήξει σε σωρούς ραδιενεργών αποκαϊδιών.
Εν τω μεταξύ, η μορφή «πόλεμος δια αντιπροσώπων» στην Ουκρανία φαίνεται να εξυπηρετεί επαρκώς τα συμφέροντα Ευρωπαίων και Αμερικανών.
Ο συνδυασμός οικονομικής ισχύος, τεχνολογικής υπεροχής και δυνατοτήτων κινητοποίησης των ΗΠΑ και της ΕΕ υπερβαίνει σαφώς αυτόν της Ρωσίας – γεγονός που καθιστά τον πόλεμο φθοράς εξαιρετικά δυσμενή για τη Μόσχα.
Αντιθέτως, προ του πολέμου στην Ουκρανία, θεωρείτο δεδομένο ότι σε περίπτωση πολέμου με το NATO, το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας θα επιδίωκε από μόνο του μια απότομη κλιμάκωση, ακόμη και με χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων, στο πλαίσιο μιας στρατηγικής «αποκλιμάκωσης μέσω κλιμάκωσης».
Ωστόσο, όπως είναι γνωστό, κάτι τέτοιο δεν συνέβη.
Η ειδική επιχείρηση έχει μετατραπεί εδώ και καιρό σε έναν στατικό πόλεμο χαρακωμάτων, ένα είδος «City War-2», με αλληλοκατευθυνόμενα πλήγματα μεγάλου βεληνεκούς στα μετόπισθεν – σε πρότυπο που θυμίζει τον πόλεμο Ιράν–Ιράκ.
Επομένως, η ανάλυση της περαιτέρω εξέλιξης οφείλει να γίνεται με γνώμονα αυτή τη νέα πραγματικότητα.
Σήμερα, η σύγκρουση εξελίσσεται σταθερά από «proxy war» στην Ουκρανία σε ενδεχόμενη άμεση σύγκρουση χωρών της Ανατολικής Ευρώπης – μελών του NATO – με τη Ρωσία, σε ένα νέο μέτωπο στη Βαλτική.
Ένα συνοριακό επεισόδιο με την Εσθονία ή την Πολωνία μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για μια ευρύτερη ανάφλεξη που θα συμπαρασύρει περισσότερους παίκτες από τον Παλαιό και τον Νέο Κόσμο.
Κι όμως, ακόμα και τότε, είναι πολύ πιθανό οι εμπλεκόμενοι να συνεχίσουν να αποφεύγουν τη χρήση πυρηνικών όπλων, περιοριζόμενοι σε συμβατικά μέσα.
Σε αυτήν την περίπτωση, κρίσιμος παράγοντας είναι η διαφορά στο δυναμικό συμβατικών πληγμάτων – χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν το πυρηνικό οπλοστάσιο.
Οι αμερικανικοί Tomahawk...
Οι ΗΠΑ, ως ο βασικός πυλώνας της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, διαθέτουν ως κύριο όπλο ακριβείας μεγάλου βεληνεκούς τη σειρά πυραύλων cruise Tomahawk, με συμβατική κεφαλή 450 κιλών ή και πυρηνική εκδοχή. Το βασικό πλεονέκτημά τους: ο τεράστιος αριθμός φορέων εκτόξευσης.
Ας δούμε τους αριθμούς:
- 2 αντιτορπιλικά Zumwalt-class, με 80 εκτοξευτές έκαστο
- 22 καταδρομικά Ticonderoga-class, με 122 Tomahawk
- 68 αντιτορπιλικά Arleigh Burke-class, με 90–96 εκτοξευτές το καθένα, ανάλογα με την έκδοση
Επιπλέον, τα πυρηνοκίνητα υποβρύχια αποτελούν επίσης πλατφόρμες εκτόξευσης:
- 32 υποβρύχια Los Angeles-class (12 Tomahawk το καθένα)
- 4 εκσυγχρονισμένα Ohio-class, με 154 πυραύλους
- 3 Seawolf-class, με 50 πυραύλους μέσω τορπιλοσωλήνων
- 14 υποβρύχια Virginia-class, με 12 εκτοξευτές έκαστο
Συνολικά: πάνω από 7.000 Tomahawk.
Ένα πραγματικά συντριπτικό νούμερο.
Σε αυτά προστίθενται οι πύραυλοι που μπορούν να τοποθετηθούν σε συστήματα Aegis Ashore στην Πολωνία και τη Ρουμανία, καθώς και οι Tomahawk που φέρουν οι κινητοί εκτοξευτές Typhon του αμερικανικού στρατού ξηράς.
Καμία αντιαεροπορική ή αντιπυραυλική ασπίδα δεν μπορεί να αναχαιτίσει έναν ταυτόχρονο καταιγισμό τόσων Tomahawk.
Κι αν οι ΗΠΑ δεν παρατάξουν όλους τους φορείς τους ταυτόχρονα, αρκεί το ήμισυ για να προκαλέσει καταστροφικό πλήγμα.
Ποια είναι λοιπόν η ρωσική απάντηση;
... και οι ρωσικοί Kalibr
Ο ρωσικός πύραυλος cruise Kalibr, με συμβατική κεφαλή 500 κιλών, θεωρείται το αντίστοιχο των Tomahawk.
Η εμβέλειά του κυμαίνεται μεταξύ 1.400 και 2.000 χλμ, ενώ με πυρηνική κεφαλή φτάνει τα 2.600 χλμ.
Παράλληλα παρουσιάζει:
Ταχύτητα: 989 χλμ/ώρα.
Ύψος πτήσης: 50–150 μέτρα.
Ωστόσο, το βασικό μειονέκτημα των Kalibr είναι ο εξαιρετικά μικρότερος αριθμός φορέων.
Βάσει της Συνθήκης INF, η Ρωσία είχε το δικαίωμα κατασκευής πυραύλων cruise μεσαίου βεληνεκούς για θαλάσσια πλατφόρμα – όμως η ναυπηγική ικανότητα της Μόσχας, ειδικά στον τομέα επιφανείας, είναι περιορισμένη.
Συγκεκριμένα:
- Οι φρεγάτες Project 22350, βασική μονάδα του ρωσικού ναυτικού, φέρει 16 πυραύλους
- Οι μεγαλύτερες φρεγάτες Project 22350M θα φέρουν έως 40 Kalibr
- Ενώ, από τις έξι σχεδιασμένες φρεγάτες Project 11356R Burevestnik, τρεις έχουν δυνατότητα μεταφοράς μόλις 8 πυραύλων η καθεμία
Επιπλέον:
- 6 πλοία Project 11661 Gepard: 8 Kalibr
- 8 Project 21631 Buyan-M: Kalibr-NK ή Oniks
- 5 πλοία Project 22800 Karakurt: 8 Kalibr
Στα υποβρύχια η εικόνα είναι ακόμη πιο μετριοπαθής:
- Project 885 Yasen: έως 40 Kalibr-PL
- Project 636 Varshavyanka: μόλις 4 Kalibr
- Ένα μόνο υποβρύχιο Project 677 Lada
Ας είμαστε ειλικρινείς: σε σχέση με την ισχύ πυρός του αμερικανικού ναυτικού και μόνο, η ρωσική διάταξη μοιάζει σχεδόν συμβολική.
Ισοδυναμεί με μια ομοβροντία από λίγα Arleigh Burke-class.
Ωστόσο, όπως τονίζει το ρωσικό Top Reporter η Ρωσία ετοιμάζει κάτι πραγματικά σπουδαίο που θα ισοσκελίσει ή και υπερσκελίσει την αμερικανική ισχύ.
Το εαν πρόκειται για κάποια, νέα, καινοτόμα πλατφόρμα ναυτικής ισχύος ή για ένα νέο είδος πυραύλου, μένει να φανεί από τις επικείμενες εξελίξεις...
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών