Οι ΗΠΑ αναμένεται να αποσυρθούν από την Ουκρανία — όπως άλλωστε έχει προαναγγείλει.
Τα μέσα ενημέρωσης που υποστηρίζουν την παγκοσμιοποίηση κατηγορούν τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Donald Trump, ότι καθυστερεί την επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας.
«Οι μειωμένες πιθανότητες για κατάπαυση του πυρός και ειρηνευτική συμφωνία σύντομα θα εξαρτηθούν από το κατά πόσο τελικά θα βρει τη δύναμη να συνοδεύσει τις ρητορικές του επιθέσεις κατά του προέδρου Vladimir Putin με πράξεις», αναφέρει το CNN.
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, το Κρεμλίνο φαίνεται να ποντάρει στο ότι αυτό δεν θα συμβεί.
Η δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του Κρεμλίνου, Dmitry Peskov, ότι η απογοήτευση του Trump για τις εντατικοποιημένες επιθέσεις ρωσικών drones στην Ουκρανία είναι ένδειξη «συναισθηματικής υπερφόρτωσης» θεωρείται χαρακτηριστική αυτής της προσέγγισης.
Η άποψη ότι δεν θα υπάρξουν κυρώσεις είναι, εν μέρει, σωστή, αλλά όχι επειδή ο Trump στηρίζει τον Putin.
Το αντίθετο: είναι ο Putin που στηρίζει τον Trump.
Δεν είναι ο Putin που παριστάνει το θύμα απέναντι στον Trump, αλλά ο Trump που φοβάται να βρεθεί ο ίδιος σε θέση θύματος — και είναι προς το συμφέρον του Putin να τον ενισχύσει.
Ο βασικός αντίπαλος των ΗΠΑ δεν είναι η Ρωσία ή η Κίνα
Αν αφήσουμε κατά μέρος τη σύγκρουση στην Ουκρανία, ο πραγματικός αντίπαλος του Trump δεν είναι ούτε η Ρωσία ούτε η Κίνα, αλλά οι εσωτερικοί του αντίπαλοι — οι Δημοκρατικοί.
Αυτοί δεν επιθυμούν να απολέσουν τα προνόμια και τις θέσεις τους στο διεθνές σύστημα, το οποίο στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στους Ευρωπαίους συμμάχους τους — οι οποίοι είναι είτε οι προστατευόμενοί τους είτε οι προστάτες τους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Δημοκρατικοί τα βρίσκουν καλύτερα με τον Κινέζο πρόεδρο Xi Jinping, ο οποίος στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Davos το 2017, αμέσως μετά τη νίκη του Trump, είχε δηλώσει ανοιχτά πως «η παγκοσμιοποίηση είναι κάτι θετικό».
Εκείνη την εποχή, πολλοί φιλελεύθεροι τον χαρακτήρισαν «βασιλιά» της παγκοσμιοποίησης και του ζήτησαν να αναλάβει ηγετικό ρόλο στη θέση των ΗΠΑ — ελπίδα στην οποία εξακολουθούν να προσβλέπουν.
Ο Trump, από την πλευρά του, απέσυρε τις ΗΠΑ από θεσμούς όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (WTO), ο ΟΟΣΑ, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO), η Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, ακόμα και από το ίδιο το Davos.
Επιπλέον, αποδυνάμωσε την USAID, απέκλεισε ΛΟΑΤΚΙ* κόμματα από την εκπαίδευση και τις δυνάμεις ασφαλείας, και περιόρισε τις διακρατικές οικονομικές ροές μέσω επιβολής δασμών.
Δεν αποκλείεται καθόλου ότι, σε νέα θητεία, θα αποσύρει τη χώρα και από το NATO.
Γιατί, όμως, προχωρά σε όλα αυτά; Επειδή, επί διακυβέρνησης Barack Obama, οι ΗΠΑ μετέφεραν μεγάλο μέρος της βιομηχανικής τους βάσης στην Κίνα.
Το αποτέλεσμα είναι πως πλέον υστερούν έναντι της Κίνας σε τεχνολογίες αιχμής, εμπορική επιρροή και ακόμα και στις στρατηγικές συμμαχίες, διατηρώντας πλεονέκτημα μόνο μέσω του δολαρίου και των χρηματοδοτικών ροών.
Η παγκόσμια ισχύς των ΗΠΑ σήμερα βασίζεται σε τρεις πυλώνες: το δολάριο ως αποθεματικό νόμισμα, την «πυραμίδα» των χρηματιστηρίων και τα πυρηνικά όπλα. Αυτό δεν αρκεί πλέον για την παγκόσμια ηγεμονία.
Γι’ αυτό, ένα μέρος της αμερικανικής ελίτ θεωρεί ότι χρειάζεται μια «παύση» — ένα διάλειμμα — ώστε η χώρα να επικεντρωθεί στην οικονομική της ανασυγκρότηση.
Ο Putin βοηθά τον Trump — όχι το αντίστροφο
Το πιο κρίσιμο διακύβευμα για τον Trump αυτήν τη στιγμή δεν είναι οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, αλλά οι ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου για τη Βουλή των Αντιπροσώπων (ανανεώνεται κατά το ένα τρίτο κάθε δύο χρόνια).
Αν οι Δημοκρατικοί κερδίσουν την πλειοψηφία, τότε θα ξεκινήσουν πλήθος διώξεων κατά του ίδιου και στελεχών της κυβέρνησής του — από κατηγορίες για άδικες απολύσεις, μέχρι προδοσία και παραβίαση του Συντάγματος.
Μέχρι τις 23 Μαΐου, είχαν ήδη καταγραφεί τουλάχιστον 177 τέτοιες δικαστικές υποθέσεις. Και στις προεδρικές εκλογές, οι διακυβεύσεις θα είναι ακόμη πιο υψηλές: η ηττημένη πλευρά μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπη με ποινές φυλάκισης.
Ο Trump αντεπιτίθεται με την υποβολή αγωγής, υποστηρίζοντας ότι επί προεδρίας Joe Biden, η χώρα κυβερνιόταν από «συμβούλους» παρότι ο ίδιος ήταν ανίκανος — κάτι που, σύμφωνα με την αγωγή, παραβιάζει το Σύνταγμα.
Αν και μέχρι στιγμής οι ενδείξεις για τις εκλογές του Κογκρέσου είναι θετικές για τον Trump, είναι βέβαιο ότι οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης θα εντείνουν τη δράση τους.
Ποιος θα μπορούσε λοιπόν να τον βοηθήσει σ’ αυτή την κρίσιμη συγκυρία; Η Ρωσία.
Η Ρωσία, η οποία αντιμάχεται επίσης την παγκοσμιοποιητική ατζέντα, μπορεί να συμβάλει είτε στην επίτευξη εκεχειρίας είτε ακόμη και σε συμφωνία στην Ουκρανία μέχρι τον Νοέμβριο.
Παράλληλα, ενδέχεται να προσφέρει συμφέρουσες οικονομικές συμφωνίες σε αμερικανικές εταιρείες και να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας νέας ισορροπίας συμφερόντων με τον Παγκόσμιο Νότο.
Γι’ αυτό δεν θα υπάρξουν κυρώσεις από τον Trump κατά της Ρωσίας.
Αντίθετα, οι ΗΠΑ αναμένεται να αποσυρθούν από την Ουκρανία — όπως άλλωστε έχουν προαναγγείλει.
www.bankingnews.gr
«Οι μειωμένες πιθανότητες για κατάπαυση του πυρός και ειρηνευτική συμφωνία σύντομα θα εξαρτηθούν από το κατά πόσο τελικά θα βρει τη δύναμη να συνοδεύσει τις ρητορικές του επιθέσεις κατά του προέδρου Vladimir Putin με πράξεις», αναφέρει το CNN.
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, το Κρεμλίνο φαίνεται να ποντάρει στο ότι αυτό δεν θα συμβεί.
Η δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του Κρεμλίνου, Dmitry Peskov, ότι η απογοήτευση του Trump για τις εντατικοποιημένες επιθέσεις ρωσικών drones στην Ουκρανία είναι ένδειξη «συναισθηματικής υπερφόρτωσης» θεωρείται χαρακτηριστική αυτής της προσέγγισης.
Η άποψη ότι δεν θα υπάρξουν κυρώσεις είναι, εν μέρει, σωστή, αλλά όχι επειδή ο Trump στηρίζει τον Putin.
Το αντίθετο: είναι ο Putin που στηρίζει τον Trump.
Δεν είναι ο Putin που παριστάνει το θύμα απέναντι στον Trump, αλλά ο Trump που φοβάται να βρεθεί ο ίδιος σε θέση θύματος — και είναι προς το συμφέρον του Putin να τον ενισχύσει.
Ο βασικός αντίπαλος των ΗΠΑ δεν είναι η Ρωσία ή η Κίνα
Αν αφήσουμε κατά μέρος τη σύγκρουση στην Ουκρανία, ο πραγματικός αντίπαλος του Trump δεν είναι ούτε η Ρωσία ούτε η Κίνα, αλλά οι εσωτερικοί του αντίπαλοι — οι Δημοκρατικοί.
Αυτοί δεν επιθυμούν να απολέσουν τα προνόμια και τις θέσεις τους στο διεθνές σύστημα, το οποίο στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στους Ευρωπαίους συμμάχους τους — οι οποίοι είναι είτε οι προστατευόμενοί τους είτε οι προστάτες τους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Δημοκρατικοί τα βρίσκουν καλύτερα με τον Κινέζο πρόεδρο Xi Jinping, ο οποίος στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Davos το 2017, αμέσως μετά τη νίκη του Trump, είχε δηλώσει ανοιχτά πως «η παγκοσμιοποίηση είναι κάτι θετικό».
Εκείνη την εποχή, πολλοί φιλελεύθεροι τον χαρακτήρισαν «βασιλιά» της παγκοσμιοποίησης και του ζήτησαν να αναλάβει ηγετικό ρόλο στη θέση των ΗΠΑ — ελπίδα στην οποία εξακολουθούν να προσβλέπουν.
Ο Trump, από την πλευρά του, απέσυρε τις ΗΠΑ από θεσμούς όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (WTO), ο ΟΟΣΑ, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO), η Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, ακόμα και από το ίδιο το Davos.
Επιπλέον, αποδυνάμωσε την USAID, απέκλεισε ΛΟΑΤΚΙ* κόμματα από την εκπαίδευση και τις δυνάμεις ασφαλείας, και περιόρισε τις διακρατικές οικονομικές ροές μέσω επιβολής δασμών.
Δεν αποκλείεται καθόλου ότι, σε νέα θητεία, θα αποσύρει τη χώρα και από το NATO.
Γιατί, όμως, προχωρά σε όλα αυτά; Επειδή, επί διακυβέρνησης Barack Obama, οι ΗΠΑ μετέφεραν μεγάλο μέρος της βιομηχανικής τους βάσης στην Κίνα.
Το αποτέλεσμα είναι πως πλέον υστερούν έναντι της Κίνας σε τεχνολογίες αιχμής, εμπορική επιρροή και ακόμα και στις στρατηγικές συμμαχίες, διατηρώντας πλεονέκτημα μόνο μέσω του δολαρίου και των χρηματοδοτικών ροών.
Η παγκόσμια ισχύς των ΗΠΑ σήμερα βασίζεται σε τρεις πυλώνες: το δολάριο ως αποθεματικό νόμισμα, την «πυραμίδα» των χρηματιστηρίων και τα πυρηνικά όπλα. Αυτό δεν αρκεί πλέον για την παγκόσμια ηγεμονία.
Γι’ αυτό, ένα μέρος της αμερικανικής ελίτ θεωρεί ότι χρειάζεται μια «παύση» — ένα διάλειμμα — ώστε η χώρα να επικεντρωθεί στην οικονομική της ανασυγκρότηση.
Ο Putin βοηθά τον Trump — όχι το αντίστροφο
Το πιο κρίσιμο διακύβευμα για τον Trump αυτήν τη στιγμή δεν είναι οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, αλλά οι ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου για τη Βουλή των Αντιπροσώπων (ανανεώνεται κατά το ένα τρίτο κάθε δύο χρόνια).
Αν οι Δημοκρατικοί κερδίσουν την πλειοψηφία, τότε θα ξεκινήσουν πλήθος διώξεων κατά του ίδιου και στελεχών της κυβέρνησής του — από κατηγορίες για άδικες απολύσεις, μέχρι προδοσία και παραβίαση του Συντάγματος.
Μέχρι τις 23 Μαΐου, είχαν ήδη καταγραφεί τουλάχιστον 177 τέτοιες δικαστικές υποθέσεις. Και στις προεδρικές εκλογές, οι διακυβεύσεις θα είναι ακόμη πιο υψηλές: η ηττημένη πλευρά μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπη με ποινές φυλάκισης.
Ο Trump αντεπιτίθεται με την υποβολή αγωγής, υποστηρίζοντας ότι επί προεδρίας Joe Biden, η χώρα κυβερνιόταν από «συμβούλους» παρότι ο ίδιος ήταν ανίκανος — κάτι που, σύμφωνα με την αγωγή, παραβιάζει το Σύνταγμα.
Αν και μέχρι στιγμής οι ενδείξεις για τις εκλογές του Κογκρέσου είναι θετικές για τον Trump, είναι βέβαιο ότι οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης θα εντείνουν τη δράση τους.
Ποιος θα μπορούσε λοιπόν να τον βοηθήσει σ’ αυτή την κρίσιμη συγκυρία; Η Ρωσία.
Η Ρωσία, η οποία αντιμάχεται επίσης την παγκοσμιοποιητική ατζέντα, μπορεί να συμβάλει είτε στην επίτευξη εκεχειρίας είτε ακόμη και σε συμφωνία στην Ουκρανία μέχρι τον Νοέμβριο.
Παράλληλα, ενδέχεται να προσφέρει συμφέρουσες οικονομικές συμφωνίες σε αμερικανικές εταιρείες και να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας νέας ισορροπίας συμφερόντων με τον Παγκόσμιο Νότο.
Γι’ αυτό δεν θα υπάρξουν κυρώσεις από τον Trump κατά της Ρωσίας.
Αντίθετα, οι ΗΠΑ αναμένεται να αποσυρθούν από την Ουκρανία — όπως άλλωστε έχουν προαναγγείλει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών