Ο χρυσός επιστρέφει ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα…
Εξακολουθεί να κυριαρχεί ως το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα το δολάριο ΗΠΑ.
Όμως οι ρωγμές διευρύνονται και, στο ξύπνημα της απο-δολαριοποίησης, διαφαίνεται μια χρυσή ευκαιρία για το κίτρινο μέταλλο να επανεμφανιστεί ως ουδέτερο παγκόσμιο αποθεματικό στοιχείο σε ένα πολυπολικό νομισματικό σύστημα.
Καθώς χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία και η Ρωσία αμφισβητούν το μονοπώλιο του δολαρίου, η άνοδος ενός πολυνομισματικού κόσμου υπογραμμίζει γιατί ο φυσικός χρυσός δεν είναι απλώς ένα ασφαλές καταφύγιο, αλλά μια στρατηγική αναγκαιότητα.
Η κυριαρχία του δολαρίου, η οποία θεμελιώθηκε με τη συμφωνία του Bretton Woods το 1944, βασίστηκε στον ρόλο του ως βασικού μέσου διεθνούς εμπορίου, τιμολόγησης πετρελαίου και αποθεματικών.
Ωστόσο, αυτό το θεμέλιο διαβρώνεται. Το εθνικό χρέος των ΗΠΑ υπερβαίνει τα 33 τρισεκατομμύρια δολάρια, με τις πληρωμές τόκων να φτάνουν το 1 τρισεκατομμύριο ετησίως το επόμενο έτος.
Δεκαετίες ποσοτικής χαλάρωσης έχουν διογκώσει τον ισολογισμό της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, μειώνοντας την αγοραστική δύναμη του δολαρίου.
Παράλληλα, οι γεωπολιτικές εντάσεις —κυρώσεις κατά της Ρωσίας, εμπορικές διαμάχες με την Κίνα— έχουν ενισχύσει την παγκόσμια τάση απο-δολαριοποίησης.
Τώρα έχουμε υψηλό πληθωρισμό, επιτόκια που παραμένουν πολύ χαμηλά και ένα χρέος που εκρήγνυται.
Στην πραγματικότητα, σχεδόν το ήμισυ του νέου χρέους το 2024 προήλθε από πληρωμές τόκων επί του ίδιου του χρέους. Σε αυτό το περιβάλλον, είναι αδύνατο για άλλες χώρες να μην αρχίσουν να σκέφτονται σοβαρά την απεξάρτηση από το δολάριο.
Σταθερή μείωση
Και αυτό ακριβώς συμβαίνει. Στοιχεία από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) δείχνουν σταθερή μείωση στο ποσοστό του δολαρίου στα παγκόσμια συναλλαγματικά αποθέματα.
Οι κεντρικές τράπεζες συσσωρεύουν χρυσό με ιστορικό ρυθμό, ιδίως στην Πολωνία και στις χώρες που ευθυγραμμίζονται με τους BRICS.
Καθώς ο υπόλοιπος κόσμος χάνει εμπιστοσύνη στο δολάριο, στρέφεται στον χρυσό ως ένα ουδέτερο, μη πολιτικοποιημένο περιουσιακό στοιχείο.
Δείτε τις αποδόσεις των αμερικανικών κρατικών ομολόγων (Treasurys): κινούνται έντονα από την έναρξη των εμπορικών πολέμων του Trump και τώρα ξεπερνούν το 4,5%.
Το «εξωφρενικό προνόμιο» του δολαρίου ήταν πάντα μη βιώσιμο και καθώς ο κόσμος συνειδητοποιεί ότι δεν μπορούμε να διορθώσουμε το δημοσιονομικό μας χάος, το πολυπολικό νομισματικό καθεστώς γίνεται μια πραγματικότητα που ξεδιπλώνεται.
Σε ένα πολυπολικό νομισματικό σύστημα κανένα εθνικό νόμισμα δεν κυριαρχεί.
Η Κίνα πιέζει όλο και περισσότερο για συναλλαγές σε γιουάν αντί για δολάρια.
Η Ρωσία προωθεί εμπορικές συμφωνίες με χρυσή κάλυψη με άλλες χώρες των BRICS, επιταχύνοντας την αλλαγή.
Στη σύνοδο κορυφής των BRICS το 2024 προτάθηκε μια μονάδα εμπορίου συνδεδεμένη με τον χρυσό — μια άμεση πρόκληση για το πετροδολάριο.
Ύστερα από χρόνια εξαγωγής του πληθωρισμού μας, εκμετάλλευσης φτηνής παραγωγής αλλού και χρήσης της απειλής πολέμου για την επιβολή της κυριαρχίας του πετροδολαρίου, ο Trump δηλώνει ότι «μας εκμεταλλεύονται».
Στην πραγματικότητα, οι πολιτικές του καταρρίπτουν όλα όσα επέτρεψαν στις ΗΠΑ να απολαμβάνουν το βιοτικό τους επίπεδο εξαρχής.
Είναι αυτοί οι ίδιοι παράγοντες που επέτρεψαν στο δολάριο να επιβιώσει τόσο καιρό.
Καθώς τα κράτη διαφοροποιούν τα αποθεματικά τους μακριά από δολαριοποιημένα περιουσιακά στοιχεία, το ποσοστό του χρυσού στα παγκόσμια αποθέματα αυξάνεται.
Με μια κυβέρνηση που δανείζεται κατά τρόπο προφανώς μη βιώσιμο, και μια κοινωνία που ακολουθεί, το χρέος των ΗΠΑ δεν μπορεί να συνεχίσει επ’ άπειρον. Άλλες χώρες όχι μόνο το αντιλαμβάνονται πλέον, αλλά και δρουν αναλόγως.
Μονοπολική κυριαρχία
Η εποχή της μονοπολικής κυριαρχίας του δολαρίου ήταν πάντα προορισμένη να τελειώσει, όμως το φινάλε ενδέχεται να είναι μια θεαματική κατάρρευση που θα ανατρέψει τον τρόπο ζωής στον οποίο οι Αμερικανοί έχουν τόσο συνηθίσει.
Το 2008 δεν ήταν τίποτα, ούτε καν η Μεγάλη Ύφεση, σε σύγκριση με το τέλος της κυριαρχίας του δολαρίου.
Όσο περισσότερο καθυστερεί αυτή η κατάρρευση, τόσο χειρότερη θα είναι τελικά. Ωστόσο, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο, ίσως πλησιάζει.
Όπως είπε πρόσφατα ο Peter στο Metals and Miners: «…Η στασιμοπληθωριστική κρίση —δηλαδή ο συνδυασμός μιας αδύναμης οικονομίας και αυξανόμενων επιτοκίων— είναι το μόνο σενάριο για το οποίο η Fed δεν έκανε ποτέ τεστ αντοχής στις τράπεζες.
Δεν εξέτασαν κανένα σενάριο με ύφεση, υψηλή ανεργία, αλλά ταυτόχρονα αυξανόμενο πληθωρισμό και επιτόκια.»
Σύμφωνα με το ΔΝΤ, ο χρυσός πλέον αντιπροσωπεύει σημαντικά μεγαλύτερο ποσοστό των συνολικών αποθεμάτων από ό,τι πριν από μια δεκαετία.
Οι άλλες χώρες γνωρίζουν ότι ο χρυσός είναι το απόλυτο ασφαλές καταφύγιο — όχι τα αμερικανικά ομόλογα.
Καθώς ο πολυπολικός κόσμος διαμορφώνεται, η παρακμή του δολαρίου ενδέχεται να προκαλέσει μεταβλητότητα στις μετοχές, στα ομόλογα και στην αγορά ακινήτων — περιουσιακά στοιχεία που εξαρτώνται από τη σταθερότητα του δολαρίου.
Ο χρυσός ευδοκιμεί στην αβεβαιότητα. Η τιμή του έχει εκτοξευτεί φέτος, ξεπερνώντας τον πληθωρισμό και τις περισσότερες κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων.
Ωστόσο, η πραγματική του αξία δεν έγκειται στα βραχυπρόθεσμα κέρδη, αλλά στον ρόλο του ως διατήρηση πλούτου όταν νομίσματα όπως το δολάριο καταρρέουν υπό το βάρος του πληθωριστικού εκτροχιασμού και της αλαζονείας του κρατικού σχεδιασμού.
Καθώς η ζήτηση για δολάρια μειώνεται, θα υποτιμηθούν τα αμερικανικά περιουσιακά στοιχεία, ιδιαίτερα τα κρατικά ομόλογα, τα οποία κατέχονται από ξένους σε ύψος τρισεκατομμυρίων.
Δεδομένου ότι η σκιά του δολαρίου ξεθωριάζει, ο χρυσός επανακτά τον ρόλο του ως το απόλυτο μέσο διατήρησης αξίας στον κόσμο — αδέσμευτος, διαχρονικός και αναντικατάστατος.
www.bankingnews.gr
Όμως οι ρωγμές διευρύνονται και, στο ξύπνημα της απο-δολαριοποίησης, διαφαίνεται μια χρυσή ευκαιρία για το κίτρινο μέταλλο να επανεμφανιστεί ως ουδέτερο παγκόσμιο αποθεματικό στοιχείο σε ένα πολυπολικό νομισματικό σύστημα.
Καθώς χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία και η Ρωσία αμφισβητούν το μονοπώλιο του δολαρίου, η άνοδος ενός πολυνομισματικού κόσμου υπογραμμίζει γιατί ο φυσικός χρυσός δεν είναι απλώς ένα ασφαλές καταφύγιο, αλλά μια στρατηγική αναγκαιότητα.
Η κυριαρχία του δολαρίου, η οποία θεμελιώθηκε με τη συμφωνία του Bretton Woods το 1944, βασίστηκε στον ρόλο του ως βασικού μέσου διεθνούς εμπορίου, τιμολόγησης πετρελαίου και αποθεματικών.
Ωστόσο, αυτό το θεμέλιο διαβρώνεται. Το εθνικό χρέος των ΗΠΑ υπερβαίνει τα 33 τρισεκατομμύρια δολάρια, με τις πληρωμές τόκων να φτάνουν το 1 τρισεκατομμύριο ετησίως το επόμενο έτος.
Δεκαετίες ποσοτικής χαλάρωσης έχουν διογκώσει τον ισολογισμό της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, μειώνοντας την αγοραστική δύναμη του δολαρίου.
Παράλληλα, οι γεωπολιτικές εντάσεις —κυρώσεις κατά της Ρωσίας, εμπορικές διαμάχες με την Κίνα— έχουν ενισχύσει την παγκόσμια τάση απο-δολαριοποίησης.
Τώρα έχουμε υψηλό πληθωρισμό, επιτόκια που παραμένουν πολύ χαμηλά και ένα χρέος που εκρήγνυται.
Στην πραγματικότητα, σχεδόν το ήμισυ του νέου χρέους το 2024 προήλθε από πληρωμές τόκων επί του ίδιου του χρέους. Σε αυτό το περιβάλλον, είναι αδύνατο για άλλες χώρες να μην αρχίσουν να σκέφτονται σοβαρά την απεξάρτηση από το δολάριο.
Σταθερή μείωση
Και αυτό ακριβώς συμβαίνει. Στοιχεία από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) δείχνουν σταθερή μείωση στο ποσοστό του δολαρίου στα παγκόσμια συναλλαγματικά αποθέματα.
Οι κεντρικές τράπεζες συσσωρεύουν χρυσό με ιστορικό ρυθμό, ιδίως στην Πολωνία και στις χώρες που ευθυγραμμίζονται με τους BRICS.
Καθώς ο υπόλοιπος κόσμος χάνει εμπιστοσύνη στο δολάριο, στρέφεται στον χρυσό ως ένα ουδέτερο, μη πολιτικοποιημένο περιουσιακό στοιχείο.
Δείτε τις αποδόσεις των αμερικανικών κρατικών ομολόγων (Treasurys): κινούνται έντονα από την έναρξη των εμπορικών πολέμων του Trump και τώρα ξεπερνούν το 4,5%.
Το «εξωφρενικό προνόμιο» του δολαρίου ήταν πάντα μη βιώσιμο και καθώς ο κόσμος συνειδητοποιεί ότι δεν μπορούμε να διορθώσουμε το δημοσιονομικό μας χάος, το πολυπολικό νομισματικό καθεστώς γίνεται μια πραγματικότητα που ξεδιπλώνεται.
Σε ένα πολυπολικό νομισματικό σύστημα κανένα εθνικό νόμισμα δεν κυριαρχεί.
Η Κίνα πιέζει όλο και περισσότερο για συναλλαγές σε γιουάν αντί για δολάρια.
Η Ρωσία προωθεί εμπορικές συμφωνίες με χρυσή κάλυψη με άλλες χώρες των BRICS, επιταχύνοντας την αλλαγή.
Στη σύνοδο κορυφής των BRICS το 2024 προτάθηκε μια μονάδα εμπορίου συνδεδεμένη με τον χρυσό — μια άμεση πρόκληση για το πετροδολάριο.
Ύστερα από χρόνια εξαγωγής του πληθωρισμού μας, εκμετάλλευσης φτηνής παραγωγής αλλού και χρήσης της απειλής πολέμου για την επιβολή της κυριαρχίας του πετροδολαρίου, ο Trump δηλώνει ότι «μας εκμεταλλεύονται».
Στην πραγματικότητα, οι πολιτικές του καταρρίπτουν όλα όσα επέτρεψαν στις ΗΠΑ να απολαμβάνουν το βιοτικό τους επίπεδο εξαρχής.
Είναι αυτοί οι ίδιοι παράγοντες που επέτρεψαν στο δολάριο να επιβιώσει τόσο καιρό.
Καθώς τα κράτη διαφοροποιούν τα αποθεματικά τους μακριά από δολαριοποιημένα περιουσιακά στοιχεία, το ποσοστό του χρυσού στα παγκόσμια αποθέματα αυξάνεται.
Με μια κυβέρνηση που δανείζεται κατά τρόπο προφανώς μη βιώσιμο, και μια κοινωνία που ακολουθεί, το χρέος των ΗΠΑ δεν μπορεί να συνεχίσει επ’ άπειρον. Άλλες χώρες όχι μόνο το αντιλαμβάνονται πλέον, αλλά και δρουν αναλόγως.
Μονοπολική κυριαρχία
Η εποχή της μονοπολικής κυριαρχίας του δολαρίου ήταν πάντα προορισμένη να τελειώσει, όμως το φινάλε ενδέχεται να είναι μια θεαματική κατάρρευση που θα ανατρέψει τον τρόπο ζωής στον οποίο οι Αμερικανοί έχουν τόσο συνηθίσει.
Το 2008 δεν ήταν τίποτα, ούτε καν η Μεγάλη Ύφεση, σε σύγκριση με το τέλος της κυριαρχίας του δολαρίου.
Όσο περισσότερο καθυστερεί αυτή η κατάρρευση, τόσο χειρότερη θα είναι τελικά. Ωστόσο, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο, ίσως πλησιάζει.
Όπως είπε πρόσφατα ο Peter στο Metals and Miners: «…Η στασιμοπληθωριστική κρίση —δηλαδή ο συνδυασμός μιας αδύναμης οικονομίας και αυξανόμενων επιτοκίων— είναι το μόνο σενάριο για το οποίο η Fed δεν έκανε ποτέ τεστ αντοχής στις τράπεζες.
Δεν εξέτασαν κανένα σενάριο με ύφεση, υψηλή ανεργία, αλλά ταυτόχρονα αυξανόμενο πληθωρισμό και επιτόκια.»
Σύμφωνα με το ΔΝΤ, ο χρυσός πλέον αντιπροσωπεύει σημαντικά μεγαλύτερο ποσοστό των συνολικών αποθεμάτων από ό,τι πριν από μια δεκαετία.
Οι άλλες χώρες γνωρίζουν ότι ο χρυσός είναι το απόλυτο ασφαλές καταφύγιο — όχι τα αμερικανικά ομόλογα.
Καθώς ο πολυπολικός κόσμος διαμορφώνεται, η παρακμή του δολαρίου ενδέχεται να προκαλέσει μεταβλητότητα στις μετοχές, στα ομόλογα και στην αγορά ακινήτων — περιουσιακά στοιχεία που εξαρτώνται από τη σταθερότητα του δολαρίου.
Ο χρυσός ευδοκιμεί στην αβεβαιότητα. Η τιμή του έχει εκτοξευτεί φέτος, ξεπερνώντας τον πληθωρισμό και τις περισσότερες κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων.
Ωστόσο, η πραγματική του αξία δεν έγκειται στα βραχυπρόθεσμα κέρδη, αλλά στον ρόλο του ως διατήρηση πλούτου όταν νομίσματα όπως το δολάριο καταρρέουν υπό το βάρος του πληθωριστικού εκτροχιασμού και της αλαζονείας του κρατικού σχεδιασμού.
Καθώς η ζήτηση για δολάρια μειώνεται, θα υποτιμηθούν τα αμερικανικά περιουσιακά στοιχεία, ιδιαίτερα τα κρατικά ομόλογα, τα οποία κατέχονται από ξένους σε ύψος τρισεκατομμυρίων.
Δεδομένου ότι η σκιά του δολαρίου ξεθωριάζει, ο χρυσός επανακτά τον ρόλο του ως το απόλυτο μέσο διατήρησης αξίας στον κόσμο — αδέσμευτος, διαχρονικός και αναντικατάστατος.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών