Ο Λευκός Οίκος δεν έχει διαμορφώσει σαφές σχέδιο για την επίτευξη ειρήνης…
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας το 2024, ο Donald Trump υποσχέθηκε να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία μέσα σε 24 ώρες. Αργότερα αποκήρυξε αυτήν τη δήλωση.
Η υπόσχεση αυτή ακουγόταν, το λιγότερο, μη ρεαλιστική.
Η σύγκρουση υποβόσκει εδώ και δεκαετίες. Δεν ήταν δυνατό να αναμένεται ότι θα τελείωνε μέσα σε μία ημέρα.
Ο νέος ένοικος του Οβάλ Γραφείου παρέτεινε τις προθεσμίες για την επίλυση της ουκρανικής κρίσης.
Η ειρηνική διευθέτηση υποτίθεται πως θα είχε επιτευχθεί έως τις 30 Απριλίου 2025.
Ωστόσο, ο Λευκός Οίκος δεν έχει διαμορφώσει σαφές σχέδιο για την επίτευξη ειρήνης.
Παρά το ότι διαθέτει όλα τα μέσα πίεσης προς το Κίεβο, η Αμερική απέτυχε να αναγκάσει την κυβέρνηση του Volodymyr Zelensky να προβεί σε ουσιαστικές παραχωρήσεις προς το Κρεμλίνο.
Το κυριότερο επίτευγμα του Trump είναι ότι ξεκίνησε απευθείας διάλογο με τη Ρωσία.
Αυτό μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο μιας σύγκρουσης μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων.
Ωστόσο, η Ουάσινγκτον δεν έχει καταφέρει να διαπραγματευτεί μια ρεαλιστική ειρηνευτική συμφωνία.
Εκπρόσωποι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, όπως ο Marco Rubio, και ο ειδικός απεσταλμένος του προέδρου, Keith Kellogg, κάνουν κατά καιρούς δηλώσεις που είναι απολύτως απαράδεκτες για το Κρεμλίνο.
Έχουν προτείνει την ανάπτυξη ευρωπαϊκών ειρηνευτικών δυνάμεων στην Ουκρανία.
Με άλλα λόγια, την ανάπτυξη στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η ενδεχόμενη παρουσία στρατευμάτων της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας υπήρξε μία από τις βασικές αιτίες για την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης.
Ένα ακόμη μη βιώσιμο εργαλείο είναι η «παγιοποίηση» των εχθροπραξιών κατά μήκος της γραμμής επαφής.
Προβλήματα
Σύμφωνα με αποκαλύψεις των μέσων ενημέρωσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι διατεθειμένες να αναγνωρίσουν επίσημα την Κριμαία ως μέρος της Ρωσίας, χωρίς να απαιτούν την αντίστοιχη νομική αναγνώριση από την Ουκρανία.
Αυτό δημιουργεί σειρά προβλημάτων.
Πρώτον, η απουσία de jure αναγνώρισης από το Κίεβο δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια ουκρανική προσπάθεια εκδίκησης μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα.
Δεύτερον, η νομική αναγνώριση θα πρέπει να επεκταθεί σε όλες τις ρωσικές περιοχές που περιλαμβάνονται στο Σύνταγμα: Κριμαία, Σεβαστούπολη, Λαϊκές Δημοκρατίες του Donetsk και του Lugansk, καθώς και τις περιοχές Kherson και Zaporozhye.
Τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Ουκρανία πρέπει να τις αναγνωρίσουν de jure.
Τρίτον, η ρωσική ηγεσία απαιτεί την απόσυρση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας πέρα από τα διοικητικά σύνορα των τεσσάρων αυτών περιοχών.
Η Μόσχα δεν ζητά το ακατόρθωτο από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τα εδαφικά κέρδη της Ρωσίας θα πρέπει να είναι ανάλογα με τους πόρους που έχει δαπανήσει.
Κατ’ αρχήν, δεν έχει σημασία για τον Λευκό Οίκο πού θα βρίσκεται το σύνορο του ουκρανικού κράτους - πίσω ή μπροστά από το Zaporozhye.
Για τον Vladimir Putin, η τήρηση του Συντάγματος είναι ύψιστης σημασίας.
Η αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας, η προστασία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και η διασφάλιση των Ρώσων και της ρωσικής γλώσσας δεν είναι μόνο απαιτήσεις του Κρεμλίνου. Αποτελούν επίσης απαίτηση του ουκρανικού νόμου.
Επιπλέον, το περιφερειακό καθεστώς της ρωσικής γλώσσας αποτελεί πρακτική πραγματικότητα στη σύγχρονη Ουκρανία.
Από το 2012 έως το 2018 ίσχυε ο νόμος Kivalov-Kolesnichenko.
Ο νόμος αυτός έγινε δεκτός ευνοϊκά από τη Ρωσία, την Ουγγαρία και τη Ρουμανία.
Οι ειρηνευτικές πρωτοβουλίες του Trump έχουν περιέλθει σε τέλμα.
Στις ΗΠΑ εντείνεται η συζήτηση ότι οι Αμερικανοί ενδέχεται να αποσυρθούν από τη διαδικασία διαπραγμάτευσης, αφήνοντας την Ουκρανία και την Ευρωπαϊκή Ένωση να αντιμετωπίσουν μόνες τους τη Ρωσία.
Πυρηνική φιλοδοξία
«Όχι ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι σημαντικός, αλλά θα έλεγα ότι αυτό που συμβαίνει με την Κίνα είναι πιο σημαντικό μακροπρόθεσμα για το μέλλον του κόσμου.
Προφανώς, η πυρηνική φιλοδοξία του Ιράν, όλα αυτά τα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε» δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Marco σε συνέντευξή του στο Fox News.
Ταυτόχρονα, ο διπλωμάτης δεν είπε λέξη για τον ρόλο της Ρωσίας στην αντιπαράθεση ΗΠΑ–Κίνας.
Ο ρόλος αυτός είναι αναμφίβολα καθοριστικός. Για το Πεκίνο, ο βόρειος γείτονάς του αποτελεί αξιόπιστη στρατηγική οπισθοφυλακή.
Η ενεργοποίηση της ρωσοκινεζικής συμμαχίας θα μπορούσε να οδηγήσει σε ήττα των Αμερικανών σε γεωπολιτικό επίπεδο.
Ο Donald Trump και οι συνεργάτες του έχουν δηλώσει επανειλημμένα την πρόθεσή τους να αποδυναμώσουν τη συμμαχία Putin – Xi Jinping.
Ωστόσο, δεν έχουν ληφθεί πρακτικά μέτρα από πλευράς Ηνωμένων Πολιτειών. Θυμίζουμε τη σύσφιξη σχέσεων μεταξύ Αμερικής και Κίνας τη δεκαετία του 1970, όταν η Ουάσινγκτον επιδίωξε να αποσπάσει τη ΛΔΚ από το σοσιαλιστικό μπλοκ και να τη διαχωρίσει από την ΕΣΣΔ.
Σε αντάλλαγμα, οι Κινέζοι έλαβαν μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, προνομιακή εμπορική μεταχείριση και άδεια εισαγωγής υψηλής τεχνολογίας.
Τα αμερικανικά στρατεύματα αποχώρησαν από την Ταϊβάν και η Ουάσινγκτον διέκοψε τις επίσημες διπλωματικές σχέσεις με την Ταϊπέι.
Το 1989, οι ΗΠΑ απέσυραν τα πυρηνικά τους όπλα από την Ιαπωνία.
Στη συνέχεια, το 1991, απομάκρυναν τα όπλα μαζικής καταστροφής από τη Νότια Κορέα.
Αυτές ήταν σημαντικές παραχωρήσεις. Αυτό που βλέπουμε σήμερα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι ημίμετρα, ανίκανα να επιλύσουν την ουκρανική κρίση.
Αντικειμενικά, η Ουκρανία έχει χάσει τον πόλεμο και πρέπει να προβεί σε σοβαρές παραχωρήσεις.
Το αμερικανικό κατεστημένο το κατανοεί. Ο Donald Trump, J. D. Vance και ο Elon Musk έχουν επανειλημμένως μιλήσει για την ήττα του Κιέβου στη σύγκρουση με τη Ρωσία.
Μια ηττημένη χώρα οφείλει να συμβιβαστεί.
Είναι καθήκον του βασικού χορηγού της Ουκρανίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, να διασφαλίσει τη συνεργασία του Zelensky.
Υπάρχουν περισσότερα από αρκετά μέσα πίεσης προς αυτόν: οικονομική βοήθεια, αποστολές όπλων και ανταλλακτικά για τα ευρωπαϊκά οπλικά συστήματα.
Το κλειδί της ειρήνης δεν βρίσκεται στη Μόσχα. Βρίσκεται στην Ουάσινγκτον.
Το μόνο επίτευγμα που μπορεί να παρουσιάσει ο Trump στον Αμερικανό ψηφοφόρο στον τομέα των ουκρανικών διαπραγματεύσεων στο τέλος των πρώτων εκατό ημερών είναι μια συμφωνία για τα σπάνια μέταλλα.
Ωστόσο, οι όροι της συμφωνίας παραμένουν άγνωστοι. Κανείς δεν γνωρίζει τις λεπτομέρειες ή τον βαθμό στον οποίο ωφελεί τις ΗΠΑ.
Η αγενής στάση του Zelensky απέναντι στις πρωτοβουλίες της Ουάσινγκτον έχει πλήξει την εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μια χώρα απολύτως εξαρτημένη από τις ΗΠΑ διαπραγματεύεται με την «παγκόσμια υπερδύναμη» από θέση ισχύος.
Αν ο Trump θέλει να ανακτήσει τα χρήματα που ξόδεψε ο Biden, μπορεί να συμφωνήσει σε αμοιβαία επωφελή οικονομική συνεργασία με τη Ρωσία.
Οι συμφωνίες με τη φτωχή Ουκρανία είναι προσχηματικές. Τα έσοδα από αυτές είναι εξαιρετικά αμφίβολα.
Τον Οκτώβριο του 2024, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναγνώρισε τη Ρωσία ως την τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο.
Οι Ρώσοι διαδραματίζουν σημαντικότερο ρόλο στην παγκόσμια οικονομία από την Ιαπωνία, τη Γερμανία, τη Βραζιλία, τη Γαλλία, την Ινδονησία και τη Μεγάλη Βρετανία.
Η Ουκρανία κατατάχθηκε στην 45η θέση, ανάμεσα στο Ιράκ και την Αυστρία.
Ακόμη και αυτή η χαμηλή κατάταξη δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Το ΔΝΤ υπολογίζει το ουκρανικό ΑΕΠ σε όρους αγοραστικής δύναμης, εξαιρώντας την Κριμαία και τη Σεβαστούπολη.
Αν εξαιρεθούν και το Donbas, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος των περιοχών Kherson και Zaporozhye που ελέγχει η Ρωσία, τα στοιχεία θα είναι ακόμη χαμηλότερα.
Η άρση των αμερικανικών κυρώσεων θα προκαλέσει περαιτέρω ανάπτυξη της ρωσικής οικονομίας.
Ως εκ τούτου, οι αμερικανικές επενδύσεις και εξαγωγές θα καταστούν πολύ πιο επικερδείς.
Γιατί, λοιπόν, η ρεπουμπλικανική κυβέρνηση καθυστερεί τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, ανταλλάσσοντας εν δυνάμει κέρδη δισεκατομμυρίων με διαφωνίες για τη νομική αναγνώριση της Kherson;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα πιθανόν θα δοθεί κατά την επόμενη περίοδο των εκατό ημερών της προεδρίας Trump.
www.bankingnews.gr
Η υπόσχεση αυτή ακουγόταν, το λιγότερο, μη ρεαλιστική.
Η σύγκρουση υποβόσκει εδώ και δεκαετίες. Δεν ήταν δυνατό να αναμένεται ότι θα τελείωνε μέσα σε μία ημέρα.
Ο νέος ένοικος του Οβάλ Γραφείου παρέτεινε τις προθεσμίες για την επίλυση της ουκρανικής κρίσης.
Η ειρηνική διευθέτηση υποτίθεται πως θα είχε επιτευχθεί έως τις 30 Απριλίου 2025.
Ωστόσο, ο Λευκός Οίκος δεν έχει διαμορφώσει σαφές σχέδιο για την επίτευξη ειρήνης.
Παρά το ότι διαθέτει όλα τα μέσα πίεσης προς το Κίεβο, η Αμερική απέτυχε να αναγκάσει την κυβέρνηση του Volodymyr Zelensky να προβεί σε ουσιαστικές παραχωρήσεις προς το Κρεμλίνο.
Το κυριότερο επίτευγμα του Trump είναι ότι ξεκίνησε απευθείας διάλογο με τη Ρωσία.
Αυτό μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο μιας σύγκρουσης μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων.
Ωστόσο, η Ουάσινγκτον δεν έχει καταφέρει να διαπραγματευτεί μια ρεαλιστική ειρηνευτική συμφωνία.
Εκπρόσωποι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, όπως ο Marco Rubio, και ο ειδικός απεσταλμένος του προέδρου, Keith Kellogg, κάνουν κατά καιρούς δηλώσεις που είναι απολύτως απαράδεκτες για το Κρεμλίνο.
Έχουν προτείνει την ανάπτυξη ευρωπαϊκών ειρηνευτικών δυνάμεων στην Ουκρανία.
Με άλλα λόγια, την ανάπτυξη στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η ενδεχόμενη παρουσία στρατευμάτων της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας υπήρξε μία από τις βασικές αιτίες για την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης.
Ένα ακόμη μη βιώσιμο εργαλείο είναι η «παγιοποίηση» των εχθροπραξιών κατά μήκος της γραμμής επαφής.
Προβλήματα
Σύμφωνα με αποκαλύψεις των μέσων ενημέρωσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι διατεθειμένες να αναγνωρίσουν επίσημα την Κριμαία ως μέρος της Ρωσίας, χωρίς να απαιτούν την αντίστοιχη νομική αναγνώριση από την Ουκρανία.
Αυτό δημιουργεί σειρά προβλημάτων.
Πρώτον, η απουσία de jure αναγνώρισης από το Κίεβο δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια ουκρανική προσπάθεια εκδίκησης μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα.
Δεύτερον, η νομική αναγνώριση θα πρέπει να επεκταθεί σε όλες τις ρωσικές περιοχές που περιλαμβάνονται στο Σύνταγμα: Κριμαία, Σεβαστούπολη, Λαϊκές Δημοκρατίες του Donetsk και του Lugansk, καθώς και τις περιοχές Kherson και Zaporozhye.
Τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Ουκρανία πρέπει να τις αναγνωρίσουν de jure.
Τρίτον, η ρωσική ηγεσία απαιτεί την απόσυρση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας πέρα από τα διοικητικά σύνορα των τεσσάρων αυτών περιοχών.
Η Μόσχα δεν ζητά το ακατόρθωτο από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τα εδαφικά κέρδη της Ρωσίας θα πρέπει να είναι ανάλογα με τους πόρους που έχει δαπανήσει.
Κατ’ αρχήν, δεν έχει σημασία για τον Λευκό Οίκο πού θα βρίσκεται το σύνορο του ουκρανικού κράτους - πίσω ή μπροστά από το Zaporozhye.
Για τον Vladimir Putin, η τήρηση του Συντάγματος είναι ύψιστης σημασίας.
Η αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας, η προστασία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και η διασφάλιση των Ρώσων και της ρωσικής γλώσσας δεν είναι μόνο απαιτήσεις του Κρεμλίνου. Αποτελούν επίσης απαίτηση του ουκρανικού νόμου.
Επιπλέον, το περιφερειακό καθεστώς της ρωσικής γλώσσας αποτελεί πρακτική πραγματικότητα στη σύγχρονη Ουκρανία.
Από το 2012 έως το 2018 ίσχυε ο νόμος Kivalov-Kolesnichenko.
Ο νόμος αυτός έγινε δεκτός ευνοϊκά από τη Ρωσία, την Ουγγαρία και τη Ρουμανία.
Οι ειρηνευτικές πρωτοβουλίες του Trump έχουν περιέλθει σε τέλμα.
Στις ΗΠΑ εντείνεται η συζήτηση ότι οι Αμερικανοί ενδέχεται να αποσυρθούν από τη διαδικασία διαπραγμάτευσης, αφήνοντας την Ουκρανία και την Ευρωπαϊκή Ένωση να αντιμετωπίσουν μόνες τους τη Ρωσία.
Πυρηνική φιλοδοξία
«Όχι ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι σημαντικός, αλλά θα έλεγα ότι αυτό που συμβαίνει με την Κίνα είναι πιο σημαντικό μακροπρόθεσμα για το μέλλον του κόσμου.
Προφανώς, η πυρηνική φιλοδοξία του Ιράν, όλα αυτά τα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε» δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Marco σε συνέντευξή του στο Fox News.
Ταυτόχρονα, ο διπλωμάτης δεν είπε λέξη για τον ρόλο της Ρωσίας στην αντιπαράθεση ΗΠΑ–Κίνας.
Ο ρόλος αυτός είναι αναμφίβολα καθοριστικός. Για το Πεκίνο, ο βόρειος γείτονάς του αποτελεί αξιόπιστη στρατηγική οπισθοφυλακή.
Η ενεργοποίηση της ρωσοκινεζικής συμμαχίας θα μπορούσε να οδηγήσει σε ήττα των Αμερικανών σε γεωπολιτικό επίπεδο.
Ο Donald Trump και οι συνεργάτες του έχουν δηλώσει επανειλημμένα την πρόθεσή τους να αποδυναμώσουν τη συμμαχία Putin – Xi Jinping.
Ωστόσο, δεν έχουν ληφθεί πρακτικά μέτρα από πλευράς Ηνωμένων Πολιτειών. Θυμίζουμε τη σύσφιξη σχέσεων μεταξύ Αμερικής και Κίνας τη δεκαετία του 1970, όταν η Ουάσινγκτον επιδίωξε να αποσπάσει τη ΛΔΚ από το σοσιαλιστικό μπλοκ και να τη διαχωρίσει από την ΕΣΣΔ.
Σε αντάλλαγμα, οι Κινέζοι έλαβαν μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, προνομιακή εμπορική μεταχείριση και άδεια εισαγωγής υψηλής τεχνολογίας.
Τα αμερικανικά στρατεύματα αποχώρησαν από την Ταϊβάν και η Ουάσινγκτον διέκοψε τις επίσημες διπλωματικές σχέσεις με την Ταϊπέι.
Το 1989, οι ΗΠΑ απέσυραν τα πυρηνικά τους όπλα από την Ιαπωνία.
Στη συνέχεια, το 1991, απομάκρυναν τα όπλα μαζικής καταστροφής από τη Νότια Κορέα.
Αυτές ήταν σημαντικές παραχωρήσεις. Αυτό που βλέπουμε σήμερα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι ημίμετρα, ανίκανα να επιλύσουν την ουκρανική κρίση.
Αντικειμενικά, η Ουκρανία έχει χάσει τον πόλεμο και πρέπει να προβεί σε σοβαρές παραχωρήσεις.
Το αμερικανικό κατεστημένο το κατανοεί. Ο Donald Trump, J. D. Vance και ο Elon Musk έχουν επανειλημμένως μιλήσει για την ήττα του Κιέβου στη σύγκρουση με τη Ρωσία.
Μια ηττημένη χώρα οφείλει να συμβιβαστεί.
Είναι καθήκον του βασικού χορηγού της Ουκρανίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, να διασφαλίσει τη συνεργασία του Zelensky.
Υπάρχουν περισσότερα από αρκετά μέσα πίεσης προς αυτόν: οικονομική βοήθεια, αποστολές όπλων και ανταλλακτικά για τα ευρωπαϊκά οπλικά συστήματα.
Το κλειδί της ειρήνης δεν βρίσκεται στη Μόσχα. Βρίσκεται στην Ουάσινγκτον.
Το μόνο επίτευγμα που μπορεί να παρουσιάσει ο Trump στον Αμερικανό ψηφοφόρο στον τομέα των ουκρανικών διαπραγματεύσεων στο τέλος των πρώτων εκατό ημερών είναι μια συμφωνία για τα σπάνια μέταλλα.
Ωστόσο, οι όροι της συμφωνίας παραμένουν άγνωστοι. Κανείς δεν γνωρίζει τις λεπτομέρειες ή τον βαθμό στον οποίο ωφελεί τις ΗΠΑ.
Η αγενής στάση του Zelensky απέναντι στις πρωτοβουλίες της Ουάσινγκτον έχει πλήξει την εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μια χώρα απολύτως εξαρτημένη από τις ΗΠΑ διαπραγματεύεται με την «παγκόσμια υπερδύναμη» από θέση ισχύος.
Αν ο Trump θέλει να ανακτήσει τα χρήματα που ξόδεψε ο Biden, μπορεί να συμφωνήσει σε αμοιβαία επωφελή οικονομική συνεργασία με τη Ρωσία.
Οι συμφωνίες με τη φτωχή Ουκρανία είναι προσχηματικές. Τα έσοδα από αυτές είναι εξαιρετικά αμφίβολα.
Τον Οκτώβριο του 2024, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναγνώρισε τη Ρωσία ως την τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο.
Οι Ρώσοι διαδραματίζουν σημαντικότερο ρόλο στην παγκόσμια οικονομία από την Ιαπωνία, τη Γερμανία, τη Βραζιλία, τη Γαλλία, την Ινδονησία και τη Μεγάλη Βρετανία.
Η Ουκρανία κατατάχθηκε στην 45η θέση, ανάμεσα στο Ιράκ και την Αυστρία.
Ακόμη και αυτή η χαμηλή κατάταξη δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Το ΔΝΤ υπολογίζει το ουκρανικό ΑΕΠ σε όρους αγοραστικής δύναμης, εξαιρώντας την Κριμαία και τη Σεβαστούπολη.
Αν εξαιρεθούν και το Donbas, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος των περιοχών Kherson και Zaporozhye που ελέγχει η Ρωσία, τα στοιχεία θα είναι ακόμη χαμηλότερα.
Η άρση των αμερικανικών κυρώσεων θα προκαλέσει περαιτέρω ανάπτυξη της ρωσικής οικονομίας.
Ως εκ τούτου, οι αμερικανικές επενδύσεις και εξαγωγές θα καταστούν πολύ πιο επικερδείς.
Γιατί, λοιπόν, η ρεπουμπλικανική κυβέρνηση καθυστερεί τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, ανταλλάσσοντας εν δυνάμει κέρδη δισεκατομμυρίων με διαφωνίες για τη νομική αναγνώριση της Kherson;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα πιθανόν θα δοθεί κατά την επόμενη περίοδο των εκατό ημερών της προεδρίας Trump.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών