Η πραγματικότητα είναι σαφής: η επίθεση στο Pahalgam ήταν πράξη πολέμου κατά της Ινδίας.
Η στάση της ινδικής ηγεσίας υποδηλώνει ότι ο Πρωθυπουργός Narendra Modi προσανατολίζεται σε στοχευμένο στρατιωτικό πλήγμα κατά του πακιστανικού στρατού, σε απάντηση της αποτρόπαιης τρομοκρατικής επίθεσης που σημειώθηκε στο Pahalgam στις 22 Απριλίου, και η οποία αποδίδεται σε πακιστανική στρατιωτική καθοδήγηση.
Όπως και στο παρελθόν, το Ισλαμαμπάντ προσπαθεί να παρουσιάσει μια ενδεχόμενη περιορισμένη ινδική στρατιωτική απάντηση ως δήλωση πολέμου.
Η Ινδία, φυσικά, δεν έχει τέτοια πρόθεση.
Αυτή η εσκεμμένη διαστρέβλωση από πλευράς Πακιστάν λειτουργεί ως έμμεση πυρηνική απειλή, όχι με σκοπό να αποτρέψει την ινδική ηγεσία, αλλά να προκαλέσει διεθνή ανησυχία.
Η ρωσο-ουκρανική σύρραξη ανέδειξε κάτι ανησυχητικό: πολλοί παγκόσμιοι ηγέτες είναι θλιβερά ανενημέρωτοι, όχι μόνο για τις απειλές που αντιμετωπίζουν άλλες χώρες, αλλά και για εκείνες που απειλούν τις ίδιες τους τις κοινωνίες.
Τα στοχευμένα αντίποινα είναι ο... νέος πόλεμος του 21ου Αιώνα
Οι στρατιωτικές απαντήσεις σε επιθέσεις αποτελούν πλέον παγιωμένη διεθνή πρακτική.
ΗΠΑ, NATO, Ισραήλ, Ιράν, ακόμα και οι Houthis, καταφεύγουν συχνά σε αντίποινα χωρίς αυτό να συνεπάγεται πολεμική κλιμάκωση.
Η ευθύνη της αντίδρασης πέφτει στην πλευρά που πλήττεται.
Οι προκλητικές δηλώσεις Πακιστανών υπουργών δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα.
Στην πράξη, το Πακιστάν κυβερνάται από το στρατό του, με την πολιτική ηγεσία να λειτουργεί περισσότερο ως βιτρίνα.
Οι Δυτικοί αναλυτές συχνά ξεχνούν αυτή την πραγματικότητα.
Οι Πακιστανοί στρατηγοί, μέσω των δικτύων πληροφοριών τους, γνωρίζουν πολύ καλά ότι η Ινδία ετοιμάζει στοχευμένο πλήγμα και όχι κήρυξη πολέμου.
Σε περίπτωση πολεμικής σύγκρουσης, το πακιστανικό στρατιωτικό κατεστημένο διακινδυνεύει όχι μόνο την εξουσία και την περιουσία του, αλλά ενδεχομένως και την ίδια του την επιβίωση.
Οι δηλώσεις των Πακιστανών υπουργών υπαγορεύονται από τον στρατό και δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα – επαναλαμβάνουν σαν παπαγάλοι το σενάριο που τους επιβάλλεται.
Η εσκεμμένη διαστρέβλωση των προθέσεων Modi από το Ισλαμαμπάντ
Η προσπάθεια να παρουσιαστεί ο Narendra Modi ως παρορμητικός εθνικιστής χωρίς αποδείξεις για πακιστανική εμπλοκή στο χτύπημα στο Pahalgam, έχει ξεκάθαρο στόχο: τη δημιουργία παγκόσμιας πίεσης προς την Ινδία ώστε το Πακιστάν να διαφύγει τις συνέπειες της σταθερής στρατηγικής του να χρησιμοποιεί την τρομοκρατία ως εργαλείο εξωτερικής πολιτικής.
Το αφήγημα επιχειρεί να απομονώσει τον Modi διεθνώς, παρουσιάζοντάς τον ως εχθρικό προς τους Μουσουλμάνους και το Πακιστάν.
Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι σαφής: η επίθεση στο Pahalgam ήταν πράξη πολέμου κατά της Ινδίας.
Ο Modi, ως Πρωθυπουργός, έχει καθήκον να υπερασπιστεί την εθνική κυριαρχία και να αποτρέψει μελλοντικές επιθέσεις.
Εδώ και δεκαετίες, η Ινδία οδηγείται βήμα προς βήμα στην κλιμάκωση, αναγκασμένη να απαντά στρατιωτικά στις συνεχείς προκλήσεις του Πακιστάν. Μετά από δεκάδες παρόμοιες επιθέσεις μέσα στον 21ο αιώνα (Uri, 2016· Pulwama, 2019), η ινδική στρατιωτική απάντηση είναι πλέον δεδομένη.
Το Pahalgam επιβάλλει περαιτέρω κλιμάκωση, όχι υποχώρηση.
Ο Modi διαθέτει αποδείξεις.
Κάθε Ινδός είναι πεπεισμένος γι’ αυτό.
Η απαίτηση του Πακιστάν για δημοσιοποίηση των στοιχείων είναι υποκριτική – καμία χώρα δεν αποκαλύπτει δημόσια τις πηγές της σε τέτοιες περιπτώσεις.
Επιπλέον, υπάρχουν και ανοιχτές πηγές με επαρκή ενδείξεις που ενοχοποιούν ξεκάθαρα τον πακιστανικό στρατό.
Μετρημένη, αλλά αποφασιστική απάντηση
Ο Narendra Modi, εξοπλισμένος με αδιάσειστα στοιχεία, στέλνει σαφές μήνυμα: η στρατιωτική απάντηση είναι όχι μόνο αναπόφευκτη, αλλά και αναγκαία.
Δεν πρόκειται για στιγμή δισταγμού – είναι καμπή στην οποία η Ινδία πρέπει να επαναβεβαιώσει την κυριαρχία, την αξιοπρέπεια και τα μακροπρόθεσμα στρατηγικά της συμφέροντα.
Η εντολή είναι ξεκάθαρη: η Ινδία δεν επιδιώκει γενικευμένο πόλεμο, αλλά απαιτείται ένα στοχευμένο, αποφασιστικό πλήγμα.
Ισχυρότερο και συμβολικότερο από τα προηγούμενα, ικανό να περάσει ένα μήνυμα που δεν επιδέχεται παρερμηνεία.
Μια πειστική απάντηση δεν είναι αυτή που απλώς επιδεικνύει στρατιωτική υπεροχή, αλλά εκείνη που προκαλεί διαρκές κόστος.
Το Πακιστάν πρέπει να κατανοήσει ότι η χρήση τρομοκρατίας θα επισύρει όχι μόνο στρατιωτικό πλήγμα, αλλά και εσωτερική απαξίωση για το στρατιωτικό του κατεστημένο, το οποίο σταδιακά χάνει τη λαϊκή αποδοχή και την πολιτική του επιρροή.
Η στρατιωτική απάντηση της Ινδίας πρέπει να είναι στο πνεύμα της ήδη ληφθείσας ποινικής ενέργειας: της αναστολής της Συνθήκης των Υδάτων του Indus.
Μια τέτοια ενέργεια μπορεί να επιφέρει μακροχρόνιες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες για το Πακιστάν, με επιπτώσεις που ενδέχεται να επεκταθούν σε ολόκληρη την περιοχή.
Ώρα για αλλαγή συνόρων στο Κασμίρ (;)
Ένα κρίσιμο στοιχείο αυτής της απάντησης ενδέχεται να είναι και η ανάκτηση των εδαφών που αποσπάστηκαν με τη βία από την Ινδία μέσω του πολέμου του 1947 αμέσως μετά τη διχοτόμηση.
Το έδαφος αυτό θεωρείται από καιρό αναπόσπαστο μέρος του πολιτιστικού και ιστορικού τοπίου της Ινδίας.
Η κατάληψη των εδαφών που η Ινδία στερήθηκε με τη βία θα μπορούσε εύκολα να υπερασπιστεί στα διεθνή fora, ιδίως από τη στιγμή που το Πακιστάν έχει αναστείλει τη συμφωνία της Σίμλα.
Η Ινδία θα μπορούσε να προβάλλει το επανακτηθέν έδαφος ως απαραίτητο για την αποτροπή της διείσδυσης από το Πακιστάν.
Το άμεσο κέρδος από μια τέτοια περιορισμένη στρατιωτική δράση δεν θα ήταν μεγάλο για τον ινδικό στρατό, αλλά ο επακόλουθος εξευτελισμός του στρατού του Πακιστάν θα ήταν σημαντικός και διαρκής.
Ο επαναπροσδιορισμός της κατάστασης στο Κασμίρ, εάν εκτελεστεί με στρατηγική ακρίβεια, θα λειτουργούσε ως αποτρεπτικό μέσο διπλού σκοπού.
Πρώτον, θα επέβαλε μια άνευ προηγουμένου ταπείνωση στο πακιστανικό στρατιωτικό κατεστημένο, υπονομεύοντας την αξιοπιστία του ως περιφερειακή δύναμη.
Δεύτερον, θα σηματοδοτούσε στη διεθνή κοινότητα ότι η Ινδία παραμένει ασυμβίβαστη ως προς την εδαφική της ακεραιότητα και δεν θα παραχωρήσει κανένα έδαφος μπροστά σε εξωτερικές προκλήσεις.
Συμπέρασμα: Συγκροτείται το σκηνικό για μια νέα εποχή
Κατά συνέπεια, γίνεται ξεκάθαρο πολιτικές, στρατιωτικές και γραφειοκρατικές ηγεσίες της Ινδίας δεν έχουν καμία όρεξη για μια απερίσκεπτη στρατιωτική κλιμάκωση.
Ωστόσο, έχει έρθει η ώρα για την Ινδία να προβάλει δύναμη και αποφασιστικότητα, διασφαλίζοντας ότι οι μελλοντικές παραβάσεις θα αντιμετωπίζονται με μια απάντηση που θα είναι τόσο γρήγορη όσο και ανυποχώρητη.
Το μήνυμα είναι σαφές: η υπομονή της Ινδίας έχει τα όριά της και οι συνέπειες για την υπονόμευση της κυριαρχίας της θα είναι σοβαρές και μακροχρόνιες.
Έτσι και ο ίδιος ο πρωθυπουργός Modi δεν επιδιώκει έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας, αλλά πιθανότατα επιβλέπει την εφαρμογή μιας μετρημένης και σκόπιμης απάντησης από την ινδική στρατιωτική ηγεσία με στόχο την αποκατάσταση της τιμής της χώρας του.
www.bankingnews.gr
Όπως και στο παρελθόν, το Ισλαμαμπάντ προσπαθεί να παρουσιάσει μια ενδεχόμενη περιορισμένη ινδική στρατιωτική απάντηση ως δήλωση πολέμου.
Η Ινδία, φυσικά, δεν έχει τέτοια πρόθεση.
Αυτή η εσκεμμένη διαστρέβλωση από πλευράς Πακιστάν λειτουργεί ως έμμεση πυρηνική απειλή, όχι με σκοπό να αποτρέψει την ινδική ηγεσία, αλλά να προκαλέσει διεθνή ανησυχία.
Η ρωσο-ουκρανική σύρραξη ανέδειξε κάτι ανησυχητικό: πολλοί παγκόσμιοι ηγέτες είναι θλιβερά ανενημέρωτοι, όχι μόνο για τις απειλές που αντιμετωπίζουν άλλες χώρες, αλλά και για εκείνες που απειλούν τις ίδιες τους τις κοινωνίες.
Τα στοχευμένα αντίποινα είναι ο... νέος πόλεμος του 21ου Αιώνα
Οι στρατιωτικές απαντήσεις σε επιθέσεις αποτελούν πλέον παγιωμένη διεθνή πρακτική.
ΗΠΑ, NATO, Ισραήλ, Ιράν, ακόμα και οι Houthis, καταφεύγουν συχνά σε αντίποινα χωρίς αυτό να συνεπάγεται πολεμική κλιμάκωση.
Η ευθύνη της αντίδρασης πέφτει στην πλευρά που πλήττεται.
Οι προκλητικές δηλώσεις Πακιστανών υπουργών δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα.
Στην πράξη, το Πακιστάν κυβερνάται από το στρατό του, με την πολιτική ηγεσία να λειτουργεί περισσότερο ως βιτρίνα.
Οι Δυτικοί αναλυτές συχνά ξεχνούν αυτή την πραγματικότητα.
Οι Πακιστανοί στρατηγοί, μέσω των δικτύων πληροφοριών τους, γνωρίζουν πολύ καλά ότι η Ινδία ετοιμάζει στοχευμένο πλήγμα και όχι κήρυξη πολέμου.
Σε περίπτωση πολεμικής σύγκρουσης, το πακιστανικό στρατιωτικό κατεστημένο διακινδυνεύει όχι μόνο την εξουσία και την περιουσία του, αλλά ενδεχομένως και την ίδια του την επιβίωση.
Οι δηλώσεις των Πακιστανών υπουργών υπαγορεύονται από τον στρατό και δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα – επαναλαμβάνουν σαν παπαγάλοι το σενάριο που τους επιβάλλεται.
Η εσκεμμένη διαστρέβλωση των προθέσεων Modi από το Ισλαμαμπάντ
Η προσπάθεια να παρουσιαστεί ο Narendra Modi ως παρορμητικός εθνικιστής χωρίς αποδείξεις για πακιστανική εμπλοκή στο χτύπημα στο Pahalgam, έχει ξεκάθαρο στόχο: τη δημιουργία παγκόσμιας πίεσης προς την Ινδία ώστε το Πακιστάν να διαφύγει τις συνέπειες της σταθερής στρατηγικής του να χρησιμοποιεί την τρομοκρατία ως εργαλείο εξωτερικής πολιτικής.
Το αφήγημα επιχειρεί να απομονώσει τον Modi διεθνώς, παρουσιάζοντάς τον ως εχθρικό προς τους Μουσουλμάνους και το Πακιστάν.
Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι σαφής: η επίθεση στο Pahalgam ήταν πράξη πολέμου κατά της Ινδίας.
Ο Modi, ως Πρωθυπουργός, έχει καθήκον να υπερασπιστεί την εθνική κυριαρχία και να αποτρέψει μελλοντικές επιθέσεις.
Εδώ και δεκαετίες, η Ινδία οδηγείται βήμα προς βήμα στην κλιμάκωση, αναγκασμένη να απαντά στρατιωτικά στις συνεχείς προκλήσεις του Πακιστάν. Μετά από δεκάδες παρόμοιες επιθέσεις μέσα στον 21ο αιώνα (Uri, 2016· Pulwama, 2019), η ινδική στρατιωτική απάντηση είναι πλέον δεδομένη.
Το Pahalgam επιβάλλει περαιτέρω κλιμάκωση, όχι υποχώρηση.
Ο Modi διαθέτει αποδείξεις.
Κάθε Ινδός είναι πεπεισμένος γι’ αυτό.
Η απαίτηση του Πακιστάν για δημοσιοποίηση των στοιχείων είναι υποκριτική – καμία χώρα δεν αποκαλύπτει δημόσια τις πηγές της σε τέτοιες περιπτώσεις.
Επιπλέον, υπάρχουν και ανοιχτές πηγές με επαρκή ενδείξεις που ενοχοποιούν ξεκάθαρα τον πακιστανικό στρατό.
Μετρημένη, αλλά αποφασιστική απάντηση
Ο Narendra Modi, εξοπλισμένος με αδιάσειστα στοιχεία, στέλνει σαφές μήνυμα: η στρατιωτική απάντηση είναι όχι μόνο αναπόφευκτη, αλλά και αναγκαία.
Δεν πρόκειται για στιγμή δισταγμού – είναι καμπή στην οποία η Ινδία πρέπει να επαναβεβαιώσει την κυριαρχία, την αξιοπρέπεια και τα μακροπρόθεσμα στρατηγικά της συμφέροντα.
Η εντολή είναι ξεκάθαρη: η Ινδία δεν επιδιώκει γενικευμένο πόλεμο, αλλά απαιτείται ένα στοχευμένο, αποφασιστικό πλήγμα.
Ισχυρότερο και συμβολικότερο από τα προηγούμενα, ικανό να περάσει ένα μήνυμα που δεν επιδέχεται παρερμηνεία.
Μια πειστική απάντηση δεν είναι αυτή που απλώς επιδεικνύει στρατιωτική υπεροχή, αλλά εκείνη που προκαλεί διαρκές κόστος.
Το Πακιστάν πρέπει να κατανοήσει ότι η χρήση τρομοκρατίας θα επισύρει όχι μόνο στρατιωτικό πλήγμα, αλλά και εσωτερική απαξίωση για το στρατιωτικό του κατεστημένο, το οποίο σταδιακά χάνει τη λαϊκή αποδοχή και την πολιτική του επιρροή.
Η στρατιωτική απάντηση της Ινδίας πρέπει να είναι στο πνεύμα της ήδη ληφθείσας ποινικής ενέργειας: της αναστολής της Συνθήκης των Υδάτων του Indus.
Μια τέτοια ενέργεια μπορεί να επιφέρει μακροχρόνιες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες για το Πακιστάν, με επιπτώσεις που ενδέχεται να επεκταθούν σε ολόκληρη την περιοχή.
Ώρα για αλλαγή συνόρων στο Κασμίρ (;)
Ένα κρίσιμο στοιχείο αυτής της απάντησης ενδέχεται να είναι και η ανάκτηση των εδαφών που αποσπάστηκαν με τη βία από την Ινδία μέσω του πολέμου του 1947 αμέσως μετά τη διχοτόμηση.
Το έδαφος αυτό θεωρείται από καιρό αναπόσπαστο μέρος του πολιτιστικού και ιστορικού τοπίου της Ινδίας.
Η κατάληψη των εδαφών που η Ινδία στερήθηκε με τη βία θα μπορούσε εύκολα να υπερασπιστεί στα διεθνή fora, ιδίως από τη στιγμή που το Πακιστάν έχει αναστείλει τη συμφωνία της Σίμλα.
Η Ινδία θα μπορούσε να προβάλλει το επανακτηθέν έδαφος ως απαραίτητο για την αποτροπή της διείσδυσης από το Πακιστάν.
Το άμεσο κέρδος από μια τέτοια περιορισμένη στρατιωτική δράση δεν θα ήταν μεγάλο για τον ινδικό στρατό, αλλά ο επακόλουθος εξευτελισμός του στρατού του Πακιστάν θα ήταν σημαντικός και διαρκής.
Ο επαναπροσδιορισμός της κατάστασης στο Κασμίρ, εάν εκτελεστεί με στρατηγική ακρίβεια, θα λειτουργούσε ως αποτρεπτικό μέσο διπλού σκοπού.
Πρώτον, θα επέβαλε μια άνευ προηγουμένου ταπείνωση στο πακιστανικό στρατιωτικό κατεστημένο, υπονομεύοντας την αξιοπιστία του ως περιφερειακή δύναμη.
Δεύτερον, θα σηματοδοτούσε στη διεθνή κοινότητα ότι η Ινδία παραμένει ασυμβίβαστη ως προς την εδαφική της ακεραιότητα και δεν θα παραχωρήσει κανένα έδαφος μπροστά σε εξωτερικές προκλήσεις.
Συμπέρασμα: Συγκροτείται το σκηνικό για μια νέα εποχή
Κατά συνέπεια, γίνεται ξεκάθαρο πολιτικές, στρατιωτικές και γραφειοκρατικές ηγεσίες της Ινδίας δεν έχουν καμία όρεξη για μια απερίσκεπτη στρατιωτική κλιμάκωση.
Ωστόσο, έχει έρθει η ώρα για την Ινδία να προβάλει δύναμη και αποφασιστικότητα, διασφαλίζοντας ότι οι μελλοντικές παραβάσεις θα αντιμετωπίζονται με μια απάντηση που θα είναι τόσο γρήγορη όσο και ανυποχώρητη.
Το μήνυμα είναι σαφές: η υπομονή της Ινδίας έχει τα όριά της και οι συνέπειες για την υπονόμευση της κυριαρχίας της θα είναι σοβαρές και μακροχρόνιες.
Έτσι και ο ίδιος ο πρωθυπουργός Modi δεν επιδιώκει έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας, αλλά πιθανότατα επιβλέπει την εφαρμογή μιας μετρημένης και σκόπιμης απάντησης από την ινδική στρατιωτική ηγεσία με στόχο την αποκατάσταση της τιμής της χώρας του.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών