Πολιτικοί και οι σχολιαστές βρίσκονται σε τερατώδη διάθεση…
Οι ίδιοι άνθρωποι που τον τελευταίο χρόνο διακήρυτταν τον επικείμενο θάνατο της δημοκρατίας αν εκλεγόταν ο Donald Trump, τώρα επιμένουν ότι η πραγματική απειλή είναι το «τέρας» που έχει εξαπολύσει κατά της γραφειοκρατίας της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ, ο ξένος που καταστρέφει απολύοντας χιλιάδες και περικόπτοντας προϋπολογισμούς.
Ένα πλάσμα μισό Frankenstein, μισό Δράκουλας, που δεν είχε ποτέ όνομα, δεν λογοδοτούσε σε κανέναν και δεν ενδιαφερόταν για το κατεστημένο. Το τέρας τώρα έχει όνομα, και είναι ο Elon Musk.
Οι Δημοκρατικοί πολιτικοί ισχυρίζονται ότι η μείωση του κράτους ισοδυναμεί με την καταστροφή του.
Ο επικεφαλής της μειοψηφίας στη Γερουσία, Chuck Schumer, ανέφερε σε διαδήλωση ότι οι προσπάθειες του Musk για κυβερνητική αποδοτικότητα «μας αφαιρούν τα πάντα».
Επί δεκαετίες, τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι πρόεδροι υποστήριζαν την ανάγκη περιορισμού του κράτους και αύξησης της αποδοτικότητάς του. Όμως όλοι ήξεραν ότι τέτοιες υποσχέσεις θα εγκαταλείπονταν γρήγορα μετά τις εκλογές.
Αυτό που τρομάζει αυτήν τη φορά είναι ότι ο Musk το εννοεί. Και το ξέρουμε, γιατί το έχει ξανακάνει.
Όταν ο Musk αγόρασε το Twitter με την υπόσχεση να διαλύσει το σύστημα λογοκρισίας και την κουλτούρα του, απέλυσε σχεδόν τους πάντες.
Οι επικριτές του τον χαρακτήρισαν ανόητο και υποστήριξαν ότι δεν καταλάβαινε πώς να διαχειριστεί μια εταιρεία κοινωνικών μέσων.
Ο πρώην υπουργός Εργασίας του Clinton, Robert Reich, δήλωσε ότι οι απολύσεις του Musk θα προκαλούσαν τον θάνατο του Twitter.
Δεν έγινε ακριβώς έτσι. Ο Musk απέλυσε το 90% του προσωπικού και η εταιρεία επιβίωσε.
Οι φιλελεύθεροι ενίσχυσαν τις επιθέσεις τους, καλώντας σε μποϊκοτάζ των άλλων εταιρειών του, αλλά και στην απομάκρυνση της SpaceX από εθνικά διαστημικά προγράμματα.
Όμως, παρότι τα μέσα ενημέρωσης είχαν εξοργιστεί, ο Musk παρέμεινε σταθερός και επιβίωσε.
Τώρα η Amazon έχει αυξήσει τη διαφήμισή της στο X (πρώην Twitter), το οποίο είναι πλέον το έκτο πιο δημοφιλές κοινωνικό δίκτυο.
Φημολογείται ότι έχει φτάσει τους 500 εκατομμύρια συνδρομητές και έχει περιθώριο κέρδους άνω του 40%.
Ως εκ τούτου, αναμένεται να αποφέρει δισεκατομμύρια, με σημαντικά μειωμένο κόστος λόγω των απολύσεων.
Άλλαξε κουλτούρα
Το μοντέλο του Musk έχει τραβήξει την προσοχή —και σε κάποιο βαθμό έχει αντιγραφεί— από άλλες εταιρείες.
Ο μοναδικός τρόπος για να αλλάξεις την κουλτούρα μιας εταιρείας μερικές φορές είναι να αλλάξεις τους ανθρώπους.
Δείτε για παράδειγμα την Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ (USAID), όπου ο Musk ηγήθηκε μιας προσπάθειας να «παγώσει» τις δραστηριότητές της και να τη θέσει υπό το State Department.
Σημειωτέον, δεν την κλείνει, και ο Trump έχει δηλώσει ότι θέλει να συνεχίσει τη χρηματοδότηση βασικών αποστολών όπως το καθαρό νερό και η πρόληψη ασθενειών. Ζωτικά προγράμματα δεν θα σταματήσουν.
Ωστόσο, το πρόβλημα είναι ότι η USAID είναι το απόλυτο παράδειγμα διογκωμένης υπηρεσίας, όπου μεγάλο ποσοστό της χρηματοδότησης πηγαίνει σε διοικητικά κόστη αντί για πραγματικές δράσεις στο πεδίο.
Το State Department φέρεται να σχεδιάζει να μειώσει το προσωπικό της USAID από πάνω από 10.000 σε λιγότερους από 300 εργαζομένους.
Αυτό είναι κλασική τακτική Musk: είναι πιο εύκολο να απορροφήσεις το σοκ εξαρχής και μετά να επαναπροσλάβεις όσους πραγματικά χρειάζονται για να λειτουργήσει ένας πιο λιτός οργανισμός.
Αυτό γίνεται πιο εύκολο αν πείσεις τους ανθρώπους να φύγουν μόνοι τους.
Μέρος της διαδικασίας είναι ένα θεατρικό, όπως όταν ο Musk εμφανίστηκε στα κεντρικά γραφεία του Twitter με έναν νεροχύτη - για να τους κάνει να «συνειδητοποιήσουν» την πραγματικότητα.
Φαίνεται ότι το κόλπο πιάνει. Πολλοί υπάλληλοι αποδέχονται την πρόταση αποχώρησης με ένα γενναιόδωρο πακέτο αποζημίωσης. Η ιδέα είναι απλή: Αν πετάξεις έναν ασβό μέσα σε ένα γεμάτο αμάξι, οι άνθρωποι θα βγουν έξω. Ο Musk είναι αυτός ο ασβός.
Όσο για την κατηγορία ότι ο Musk είναι ένας Frankenstein που καταβροχθίζει τη δημοκρατία, η ρητορική είναι και πάλι υπερβολική.
Η αλήθεια είναι ότι οι φιλελεύθεροι σπάνια κυνηγούν τέρατα — τα δημιουργούν.
Η δημιουργία του «Muskenstein» ξεκίνησε από την εκστρατεία ακύρωσης εναντίον του, μόλις υποσχέθηκε να αποκαταστήσει την ελευθερία του λόγου στο Twitter.
Μια πρωτοφανής συμμαχία κυβέρνησης, εταιρειών, μέσων ενημέρωσης και πανεπιστημίων στράφηκε εναντίον του.
Η ίδια συμμαχία είχε καταφέρει αμέτρητες φορές να υποτάξει εταιρείες και CEOs στις απαιτήσεις της για λογοκρισία.
Αλλά ο Musk, ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, δεν υπέκυψε.
Οι φιλελεύθεροι διέβλεψαν ότι η αντίσταση του Musk αποτελούσε υπαρξιακή απειλή.
Επί χρόνια, ήλεγχαν σχεδόν απόλυτα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα παραδοσιακά μέσα και την ακαδημαϊκή κοινότητα.
Τώρα κάνουν το ίδιο και με τον Mark Zuckerberg. Από τη στιγμή που ανακοίνωσε ότι θα χαλαρώσει το σύστημα λογοκρισίας στο Facebook και θα μειώσει το προσωπικό, η αριστερά τον στοχοποίησε με παρόμοιο μίσος.
Στο «Πειρατές της Καραϊβικής», ο Hector Barbosa προειδοποιεί τον Jack Sparrow: «Βγήκες από τον χάρτη, φίλε! Εδώ υπάρχουν τέρατα!»
Για τους φιλελεύθερους, έχουμε βγει από τον χάρτη. Και τα τέρατα που φοβούνται; Είναι τα ίδια που οι ίδιοι δημιούργησαν.
www.bankingnews.gr
Ένα πλάσμα μισό Frankenstein, μισό Δράκουλας, που δεν είχε ποτέ όνομα, δεν λογοδοτούσε σε κανέναν και δεν ενδιαφερόταν για το κατεστημένο. Το τέρας τώρα έχει όνομα, και είναι ο Elon Musk.
Οι Δημοκρατικοί πολιτικοί ισχυρίζονται ότι η μείωση του κράτους ισοδυναμεί με την καταστροφή του.
Ο επικεφαλής της μειοψηφίας στη Γερουσία, Chuck Schumer, ανέφερε σε διαδήλωση ότι οι προσπάθειες του Musk για κυβερνητική αποδοτικότητα «μας αφαιρούν τα πάντα».
Επί δεκαετίες, τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι πρόεδροι υποστήριζαν την ανάγκη περιορισμού του κράτους και αύξησης της αποδοτικότητάς του. Όμως όλοι ήξεραν ότι τέτοιες υποσχέσεις θα εγκαταλείπονταν γρήγορα μετά τις εκλογές.
Αυτό που τρομάζει αυτήν τη φορά είναι ότι ο Musk το εννοεί. Και το ξέρουμε, γιατί το έχει ξανακάνει.
Όταν ο Musk αγόρασε το Twitter με την υπόσχεση να διαλύσει το σύστημα λογοκρισίας και την κουλτούρα του, απέλυσε σχεδόν τους πάντες.
Οι επικριτές του τον χαρακτήρισαν ανόητο και υποστήριξαν ότι δεν καταλάβαινε πώς να διαχειριστεί μια εταιρεία κοινωνικών μέσων.
Ο πρώην υπουργός Εργασίας του Clinton, Robert Reich, δήλωσε ότι οι απολύσεις του Musk θα προκαλούσαν τον θάνατο του Twitter.
Δεν έγινε ακριβώς έτσι. Ο Musk απέλυσε το 90% του προσωπικού και η εταιρεία επιβίωσε.
Οι φιλελεύθεροι ενίσχυσαν τις επιθέσεις τους, καλώντας σε μποϊκοτάζ των άλλων εταιρειών του, αλλά και στην απομάκρυνση της SpaceX από εθνικά διαστημικά προγράμματα.
Όμως, παρότι τα μέσα ενημέρωσης είχαν εξοργιστεί, ο Musk παρέμεινε σταθερός και επιβίωσε.
Τώρα η Amazon έχει αυξήσει τη διαφήμισή της στο X (πρώην Twitter), το οποίο είναι πλέον το έκτο πιο δημοφιλές κοινωνικό δίκτυο.
Φημολογείται ότι έχει φτάσει τους 500 εκατομμύρια συνδρομητές και έχει περιθώριο κέρδους άνω του 40%.
Ως εκ τούτου, αναμένεται να αποφέρει δισεκατομμύρια, με σημαντικά μειωμένο κόστος λόγω των απολύσεων.
Άλλαξε κουλτούρα
Το μοντέλο του Musk έχει τραβήξει την προσοχή —και σε κάποιο βαθμό έχει αντιγραφεί— από άλλες εταιρείες.
Ο μοναδικός τρόπος για να αλλάξεις την κουλτούρα μιας εταιρείας μερικές φορές είναι να αλλάξεις τους ανθρώπους.
Δείτε για παράδειγμα την Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ (USAID), όπου ο Musk ηγήθηκε μιας προσπάθειας να «παγώσει» τις δραστηριότητές της και να τη θέσει υπό το State Department.
Σημειωτέον, δεν την κλείνει, και ο Trump έχει δηλώσει ότι θέλει να συνεχίσει τη χρηματοδότηση βασικών αποστολών όπως το καθαρό νερό και η πρόληψη ασθενειών. Ζωτικά προγράμματα δεν θα σταματήσουν.
Ωστόσο, το πρόβλημα είναι ότι η USAID είναι το απόλυτο παράδειγμα διογκωμένης υπηρεσίας, όπου μεγάλο ποσοστό της χρηματοδότησης πηγαίνει σε διοικητικά κόστη αντί για πραγματικές δράσεις στο πεδίο.
Το State Department φέρεται να σχεδιάζει να μειώσει το προσωπικό της USAID από πάνω από 10.000 σε λιγότερους από 300 εργαζομένους.
Αυτό είναι κλασική τακτική Musk: είναι πιο εύκολο να απορροφήσεις το σοκ εξαρχής και μετά να επαναπροσλάβεις όσους πραγματικά χρειάζονται για να λειτουργήσει ένας πιο λιτός οργανισμός.
Αυτό γίνεται πιο εύκολο αν πείσεις τους ανθρώπους να φύγουν μόνοι τους.
Μέρος της διαδικασίας είναι ένα θεατρικό, όπως όταν ο Musk εμφανίστηκε στα κεντρικά γραφεία του Twitter με έναν νεροχύτη - για να τους κάνει να «συνειδητοποιήσουν» την πραγματικότητα.
Φαίνεται ότι το κόλπο πιάνει. Πολλοί υπάλληλοι αποδέχονται την πρόταση αποχώρησης με ένα γενναιόδωρο πακέτο αποζημίωσης. Η ιδέα είναι απλή: Αν πετάξεις έναν ασβό μέσα σε ένα γεμάτο αμάξι, οι άνθρωποι θα βγουν έξω. Ο Musk είναι αυτός ο ασβός.
Όσο για την κατηγορία ότι ο Musk είναι ένας Frankenstein που καταβροχθίζει τη δημοκρατία, η ρητορική είναι και πάλι υπερβολική.
Η αλήθεια είναι ότι οι φιλελεύθεροι σπάνια κυνηγούν τέρατα — τα δημιουργούν.
Η δημιουργία του «Muskenstein» ξεκίνησε από την εκστρατεία ακύρωσης εναντίον του, μόλις υποσχέθηκε να αποκαταστήσει την ελευθερία του λόγου στο Twitter.
Μια πρωτοφανής συμμαχία κυβέρνησης, εταιρειών, μέσων ενημέρωσης και πανεπιστημίων στράφηκε εναντίον του.
Η ίδια συμμαχία είχε καταφέρει αμέτρητες φορές να υποτάξει εταιρείες και CEOs στις απαιτήσεις της για λογοκρισία.
Αλλά ο Musk, ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, δεν υπέκυψε.
Οι φιλελεύθεροι διέβλεψαν ότι η αντίσταση του Musk αποτελούσε υπαρξιακή απειλή.
Επί χρόνια, ήλεγχαν σχεδόν απόλυτα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα παραδοσιακά μέσα και την ακαδημαϊκή κοινότητα.
Τώρα κάνουν το ίδιο και με τον Mark Zuckerberg. Από τη στιγμή που ανακοίνωσε ότι θα χαλαρώσει το σύστημα λογοκρισίας στο Facebook και θα μειώσει το προσωπικό, η αριστερά τον στοχοποίησε με παρόμοιο μίσος.
Στο «Πειρατές της Καραϊβικής», ο Hector Barbosa προειδοποιεί τον Jack Sparrow: «Βγήκες από τον χάρτη, φίλε! Εδώ υπάρχουν τέρατα!»
Για τους φιλελεύθερους, έχουμε βγει από τον χάρτη. Και τα τέρατα που φοβούνται; Είναι τα ίδια που οι ίδιοι δημιούργησαν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών