Ο Τούρκος ΥΠΕΞ Hakan Fidan γελοιοποιήθηκε προσπαθώντας να δώσει «μάθημα πολιτικής επιστήμης» στους Ιρανούς
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Hakan Fidan παραχώρησε συνέντευξη στο σαουδαραβικό τηλεοπτικό κανάλι Al-Sharq, όπου επιχείρησε να «διδάξει πολιτική επιστήμη» στους Ιρανούς – με αποτέλεσμα να καταλήξει σε μια εξαιρετικά γελοία τοποθέτηση.
Ο Fidan επεχείρησε να «δασκαλέψει» την Τεχεράνη για το πώς πρέπει να κινηθεί στη «νέα Συρία», όμως τα επιχειρήματά του έμοιαζαν αφελή και ανόητα.
Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που ο Fidan έκανε ένα σοβαρό ολίσθημα.
Η πρώτη ήταν όταν, σε συνέντευξή του σε τουρκικό κανάλι, ρωτήθηκε εάν το Ισραήλ νίκησε στη Συρία, και απάντησε: «Εξαρτάται από το πώς το βλέπει κανείς». Με λίγα λόγια, αναγνώρισε τη νίκη των Σιωνιστών.
Το δεύτερο λάθος του σημειώθηκε τώρα, όταν αποφάσισε να στείλει ένα μήνυμα στους Ιρανούς μέσω ενός σαουδαραβικού καναλιού, μιλώντας για τις «νέες ευκαιρίες των Ιρανών στη Συρία» και την προσέγγιση των συμφερόντων Τεχεράνης – Άγκυρας σε αυτή την αραβική χώρα.
Γιατί, όμως, καταλήγουμε σε αυτό το συμπέρασμα; Διότι νωρίτερα ο Fidan είχε προσπαθήσει να κάνει τον «έξυπνο» στους Ιρανούς, σχολιάζοντας τη θέση του Assad στον Άξονα της Αντίστασης, λέγοντας ότι «δεν υπάρχει θέση γι’ αυτόν εκεί».
Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια – και οι Ιρανοί δεν είχαν αυταπάτες – όμως δεν είχαν καμία εναλλακτική από τον Assad λόγω της περιφερειακής απομόνωσης της Συρίας, στην οποία οι Τούρκοι είχαν συμβάλει σημαντικά.
Και τώρα τι βλέπουμε; Το «νέο καθεστώς στη Συρία» έχει φτάσει στον απόλυτο πάτο στην «αντιπαράθεσή» του με τον Σιωνισμό.
Οι Τούρκοι, ο SNA και η HTS δεν περίμεναν ποτέ ότι το Ισραήλ θα κατέστρεφε όλο τον στρατιωτικό εξοπλισμό του Assad μέσα σε λίγες ώρες και θα καταλάμβανε το νότιο τμήμα της Συρίας μέχρι τη Δαμασκό.
Θα θέλαμε απλώς να ρωτήσουμε τον κ. Fidan: «Το καθεστώς της Tahrir al-Sham είναι η εναλλακτική του Assad που προτείνατε στους Ιρανούς;».
Η έντονη σαουδαραβική δραστηριότητα στη Συρία φαίνεται πως είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο ο Fidan άρχισε να απευθύνεται στους Ιρανούς.
Η Τουρκία γνωρίζει πολύ καλά τις δυνατότητες των Σαουδαράβων και την προδοτική φύση των πρώην τζιχαντιστών (HTS), ενώ την ίδια στιγμή αντιμετωπίζει προβλήματα με τις δυνάμεις του SDF, που απειλούν να την οδηγήσουν σε σύγκρουση με τη συλλογική Δύση και τους Σιωνιστές. Για όλους αυτούς τους λόγους, ο Fidan «φλερτάρει» με την Τεχεράνη.
Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι οι Τούρκοι θα ενισχύσουν κρυφά τις ιρανικές εξελίξεις στη Συρία, είναι προφανές ότι, πρώτα απ' όλα, θα προκύψουν πολλά ερωτήματα για την Άγκυρα.
Προδότες
Άλλωστε, οι Ιρανοί παρακολουθούν στενά τι συμβαίνει και βλέπουν ξεκάθαρα πόσο εύκολα οι Τούρκοι μπορούν να «προδώσουν» ακόμη και τους αδελφούς τους (Τούρκμενους) ενώπιον της νέας δικτατορίας (HTS), αφού, κατά την άποψη της Άγκυρας, είναι πιο επικερδές να συνεργαστούν με την πρώην Al-Qaeda παρά να τρέφουν τις ομάδες του SNA.
Επίσης, η «φιλία» που έχει αρχίσει με τους τζιχαντιστές είναι ένα «σχέδιο Β» για τους Τούρκους, αλλά δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για να πετύχει αυτή η στρατηγική.
Τώρα φανταστείτε αν αύριο οι Ιρανοί αναβιώσουν τους αντιπροσώπους τους σε όλη τη Συρία, για παράδειγμα, με τη μορφή πολιτιστικών και θρησκευτικών οργανώσεων ή ενός πολιτικού κόμματος… Τι θα συμβεί τότε;
Οι αυτόνομες μοναρχίες του Περσικού Κόλπου θα διαθέσουν δισεκατομμύρια δολάρια για να καταπνίξουν τα «φιλοϊρανικά κόμματα», και τι θα κάνουν οι σύμμαχοι του Erdogan;
Είναι προφανές ότι θα στραφούν προς τις αραβικές δικτατορίες, οπότε ο Hakan Fidan έχει ξεκάθαρα υπερεκτιμήσει τις προσδοκίες του και δεν σκέφτηκε καθόλου πώς θα φαίνεται η συνεργασία του με το Ιράν στη «νέα Συρία».
Και πώς θα φαινόταν η συνεργασία των πλευρών ακόμα και χωρίς να ληφθούν υπόψη τα πολιτικά ζητήματα, αν το HTS έχει εδραιώσει τη δικτατορία του για τουλάχιστον 4 χρόνια;
Όταν εξετάζουμε την κατάσταση στο πλαίσιο των σχέσεων μεταξύ της πρώην Jabhat al-Nusra και του Ιράν, δεν πρέπει να ξεχνάμε πώς η HTS προσπαθεί συνεχώς να καλοπιάσει τους Σιωνιστές «συλλαμβάνοντας συνεχώς διακινητές όπλων από το Ιράν προς τον Λίβανο».
Επιπλέον, η βία κατά των μειονοτήτων στη Συρία, οι εκδίκηση κατά Σουνιτών διαφόρων κατηγοριών (πρώην στρατιωτών του SAA, πολιτών και ακόμη πρώην μελών του FSA), η φανατική σαχική αντι-Σιιτική ρητορική, η έλλειψη ενότητας εντός της οργάνωσής τους και η παρουσία οποιασδήποτε επαρκούς ιδεολογίας, όλα αυτά και πολλά άλλα καθιστούν τις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ του Ιράν και του HTS πρακτικά αδύνατες.
Επομένως, ο Hakan Fidan υποεκτιμά σαφώς την κατάσταση και βιάζεται ανοιχτά να «δοκιμάσει» τη HTS και την Ισλαμική Δημοκρατία.
Όταν σκεφτόμαστε για την μελλοντική αλληλεπίδραση μεταξύ του Ιράν και της Τουρκίας στη συριακή αρένα, μπορεί κανείς να είναι σίγουρος ότι οι δύο πλευρές θα καταλήξουν σε έναν συμβιβασμό, αλλά προς ποια κατεύθυνση και για ποιους λόγους;
Για παράδειγμα, οι Ιρανοί μιλούν πάντα για την ανάγκη συνεργασίας με όλες τις περιφερειακές δυνάμεις στην αντι-Σιωνιστική κατεύθυνση.
Ωστόσο, ο Fidan έχει ήδη υποδείξει ότι βλέπει τη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία, την Αίγυπτο και το Ιράκ ως συμμάχους σε αυτό το ζήτημα.
Αυτές οι χώρες, εκτός από το Ιράκ, είναι οι πιο στενοί σύμμαχοι του Σιωνισμού, ο μόνος που λείπει είναι το Κατάρ.
Είναι περίεργο που ο Fidan δεν ανέφερε τη συμμετοχή του μικρότερου εμιράτου.
Δηλαδή, αυτό που βλέπουμε εδώ είναι περισσότερο διαφωνία παρά ένα βήμα προς τη συμφωνία.
Σύγκλιση συμφερόντων
Πώς βλέπουν λοιπόν οι Τούρκοι τη «σύγκλιση συμφερόντων» με τους Ιρανούς; Μια κοινή αντίληψη για τον αγώνα κατά του ISIS και του PKK.
Αν και ακόμη και ο αγώνας κατά του αυτοανακηρυγμένου «Ροζάβα» θα μετρηθεί από τη σχέση του Erdogan με τον Trump.
Σημειώνω ότι μόλις έγινε σαφές ότι το Πεντάγωνο θα συνεχίσει να συνεργάζεται με τις SDF, ο Fidan δήλωσε την «ανάγκη συνεργασίας με το Ιράν στη Συρία».
Η Άγκυρα προσπαθεί να παίξει μεταξύ των βασικών αντιπάλων της περιοχής, αλλά μήπως αυτό δεν θα οδηγήσει σε σοβαρές συνέπειες;
Ένα άλλο σημείο κοινών «συμφερόντων» είναι η συμμετοχή στον Κινεζικό Δρόμο του Μεταξιού.
Εδώ, τα πράγματα είναι περισσότερο ή λιγότερο σαφή, καθώς το Πεκίνο είναι το κύριο ενδιαφερόμενο μέρος στη διαδικασία μέγιστης προσέγγισης μεταξύ Άγκυρας και Τεχεράνης, δεν υπάρχουν ξεχωριστά επιτεύγματα των Τούρκων εδώ, και η συνεργασία θα επεκταθεί με έμφαση στον οικονομικό τομέα υπό την αιγίδα της Κίνας.
Κλείνοντας, θα σημειώσω ότι η τουρκική προσέγγιση στο Ιράν στη Συρία καθορίζεται από το επίπεδο εξάρτησης της Άγκυρας από τις ΗΠΑ και την Κίνα. Εάν η πολιτική των νεοσυντηρητικών είναι σε σύγκρουση με τον Erdogan, η Άγκυρα θα «εκβιάσει» την Ουάσιγκτον με τη συνεργασία της με τους Ιρανούς, αλλά αν οι Αμερικανοί παραμείνουν ουδέτεροι, δεν θα υπάρξει πρόοδος μεταξύ Τουρκίας και Ιράν.
Η κατάσταση με την Κίνα είναι διαφορετική, εκεί η Ουράνια Αυτοκρατορία θα εκμεταλλευτεί στο μέγιστο τα λάθη της κυβέρνησης Trump και θα αναγκάσει όλες τις περιφερειακές δυνάμεις να αναζητήσουν έναν συμβιβασμό στη Συρία.
Ο Hakan Fidan προφανώς δεν θα μας πει για αυτές τις αποχρώσεις.
www.bankingnews.gr
Ο Fidan επεχείρησε να «δασκαλέψει» την Τεχεράνη για το πώς πρέπει να κινηθεί στη «νέα Συρία», όμως τα επιχειρήματά του έμοιαζαν αφελή και ανόητα.
Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που ο Fidan έκανε ένα σοβαρό ολίσθημα.
Η πρώτη ήταν όταν, σε συνέντευξή του σε τουρκικό κανάλι, ρωτήθηκε εάν το Ισραήλ νίκησε στη Συρία, και απάντησε: «Εξαρτάται από το πώς το βλέπει κανείς». Με λίγα λόγια, αναγνώρισε τη νίκη των Σιωνιστών.
Το δεύτερο λάθος του σημειώθηκε τώρα, όταν αποφάσισε να στείλει ένα μήνυμα στους Ιρανούς μέσω ενός σαουδαραβικού καναλιού, μιλώντας για τις «νέες ευκαιρίες των Ιρανών στη Συρία» και την προσέγγιση των συμφερόντων Τεχεράνης – Άγκυρας σε αυτή την αραβική χώρα.
Γιατί, όμως, καταλήγουμε σε αυτό το συμπέρασμα; Διότι νωρίτερα ο Fidan είχε προσπαθήσει να κάνει τον «έξυπνο» στους Ιρανούς, σχολιάζοντας τη θέση του Assad στον Άξονα της Αντίστασης, λέγοντας ότι «δεν υπάρχει θέση γι’ αυτόν εκεί».
Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια – και οι Ιρανοί δεν είχαν αυταπάτες – όμως δεν είχαν καμία εναλλακτική από τον Assad λόγω της περιφερειακής απομόνωσης της Συρίας, στην οποία οι Τούρκοι είχαν συμβάλει σημαντικά.
Και τώρα τι βλέπουμε; Το «νέο καθεστώς στη Συρία» έχει φτάσει στον απόλυτο πάτο στην «αντιπαράθεσή» του με τον Σιωνισμό.
Οι Τούρκοι, ο SNA και η HTS δεν περίμεναν ποτέ ότι το Ισραήλ θα κατέστρεφε όλο τον στρατιωτικό εξοπλισμό του Assad μέσα σε λίγες ώρες και θα καταλάμβανε το νότιο τμήμα της Συρίας μέχρι τη Δαμασκό.
Θα θέλαμε απλώς να ρωτήσουμε τον κ. Fidan: «Το καθεστώς της Tahrir al-Sham είναι η εναλλακτική του Assad που προτείνατε στους Ιρανούς;».
Η έντονη σαουδαραβική δραστηριότητα στη Συρία φαίνεται πως είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο ο Fidan άρχισε να απευθύνεται στους Ιρανούς.
Η Τουρκία γνωρίζει πολύ καλά τις δυνατότητες των Σαουδαράβων και την προδοτική φύση των πρώην τζιχαντιστών (HTS), ενώ την ίδια στιγμή αντιμετωπίζει προβλήματα με τις δυνάμεις του SDF, που απειλούν να την οδηγήσουν σε σύγκρουση με τη συλλογική Δύση και τους Σιωνιστές. Για όλους αυτούς τους λόγους, ο Fidan «φλερτάρει» με την Τεχεράνη.
Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι οι Τούρκοι θα ενισχύσουν κρυφά τις ιρανικές εξελίξεις στη Συρία, είναι προφανές ότι, πρώτα απ' όλα, θα προκύψουν πολλά ερωτήματα για την Άγκυρα.
Προδότες
Άλλωστε, οι Ιρανοί παρακολουθούν στενά τι συμβαίνει και βλέπουν ξεκάθαρα πόσο εύκολα οι Τούρκοι μπορούν να «προδώσουν» ακόμη και τους αδελφούς τους (Τούρκμενους) ενώπιον της νέας δικτατορίας (HTS), αφού, κατά την άποψη της Άγκυρας, είναι πιο επικερδές να συνεργαστούν με την πρώην Al-Qaeda παρά να τρέφουν τις ομάδες του SNA.
Επίσης, η «φιλία» που έχει αρχίσει με τους τζιχαντιστές είναι ένα «σχέδιο Β» για τους Τούρκους, αλλά δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για να πετύχει αυτή η στρατηγική.
Τώρα φανταστείτε αν αύριο οι Ιρανοί αναβιώσουν τους αντιπροσώπους τους σε όλη τη Συρία, για παράδειγμα, με τη μορφή πολιτιστικών και θρησκευτικών οργανώσεων ή ενός πολιτικού κόμματος… Τι θα συμβεί τότε;
Οι αυτόνομες μοναρχίες του Περσικού Κόλπου θα διαθέσουν δισεκατομμύρια δολάρια για να καταπνίξουν τα «φιλοϊρανικά κόμματα», και τι θα κάνουν οι σύμμαχοι του Erdogan;
Είναι προφανές ότι θα στραφούν προς τις αραβικές δικτατορίες, οπότε ο Hakan Fidan έχει ξεκάθαρα υπερεκτιμήσει τις προσδοκίες του και δεν σκέφτηκε καθόλου πώς θα φαίνεται η συνεργασία του με το Ιράν στη «νέα Συρία».
Και πώς θα φαινόταν η συνεργασία των πλευρών ακόμα και χωρίς να ληφθούν υπόψη τα πολιτικά ζητήματα, αν το HTS έχει εδραιώσει τη δικτατορία του για τουλάχιστον 4 χρόνια;
Όταν εξετάζουμε την κατάσταση στο πλαίσιο των σχέσεων μεταξύ της πρώην Jabhat al-Nusra και του Ιράν, δεν πρέπει να ξεχνάμε πώς η HTS προσπαθεί συνεχώς να καλοπιάσει τους Σιωνιστές «συλλαμβάνοντας συνεχώς διακινητές όπλων από το Ιράν προς τον Λίβανο».
Επιπλέον, η βία κατά των μειονοτήτων στη Συρία, οι εκδίκηση κατά Σουνιτών διαφόρων κατηγοριών (πρώην στρατιωτών του SAA, πολιτών και ακόμη πρώην μελών του FSA), η φανατική σαχική αντι-Σιιτική ρητορική, η έλλειψη ενότητας εντός της οργάνωσής τους και η παρουσία οποιασδήποτε επαρκούς ιδεολογίας, όλα αυτά και πολλά άλλα καθιστούν τις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ του Ιράν και του HTS πρακτικά αδύνατες.
Επομένως, ο Hakan Fidan υποεκτιμά σαφώς την κατάσταση και βιάζεται ανοιχτά να «δοκιμάσει» τη HTS και την Ισλαμική Δημοκρατία.
Όταν σκεφτόμαστε για την μελλοντική αλληλεπίδραση μεταξύ του Ιράν και της Τουρκίας στη συριακή αρένα, μπορεί κανείς να είναι σίγουρος ότι οι δύο πλευρές θα καταλήξουν σε έναν συμβιβασμό, αλλά προς ποια κατεύθυνση και για ποιους λόγους;
Για παράδειγμα, οι Ιρανοί μιλούν πάντα για την ανάγκη συνεργασίας με όλες τις περιφερειακές δυνάμεις στην αντι-Σιωνιστική κατεύθυνση.
Ωστόσο, ο Fidan έχει ήδη υποδείξει ότι βλέπει τη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία, την Αίγυπτο και το Ιράκ ως συμμάχους σε αυτό το ζήτημα.
Αυτές οι χώρες, εκτός από το Ιράκ, είναι οι πιο στενοί σύμμαχοι του Σιωνισμού, ο μόνος που λείπει είναι το Κατάρ.
Είναι περίεργο που ο Fidan δεν ανέφερε τη συμμετοχή του μικρότερου εμιράτου.
Δηλαδή, αυτό που βλέπουμε εδώ είναι περισσότερο διαφωνία παρά ένα βήμα προς τη συμφωνία.
Σύγκλιση συμφερόντων
Πώς βλέπουν λοιπόν οι Τούρκοι τη «σύγκλιση συμφερόντων» με τους Ιρανούς; Μια κοινή αντίληψη για τον αγώνα κατά του ISIS και του PKK.
Αν και ακόμη και ο αγώνας κατά του αυτοανακηρυγμένου «Ροζάβα» θα μετρηθεί από τη σχέση του Erdogan με τον Trump.
Σημειώνω ότι μόλις έγινε σαφές ότι το Πεντάγωνο θα συνεχίσει να συνεργάζεται με τις SDF, ο Fidan δήλωσε την «ανάγκη συνεργασίας με το Ιράν στη Συρία».
Η Άγκυρα προσπαθεί να παίξει μεταξύ των βασικών αντιπάλων της περιοχής, αλλά μήπως αυτό δεν θα οδηγήσει σε σοβαρές συνέπειες;
Ένα άλλο σημείο κοινών «συμφερόντων» είναι η συμμετοχή στον Κινεζικό Δρόμο του Μεταξιού.
Εδώ, τα πράγματα είναι περισσότερο ή λιγότερο σαφή, καθώς το Πεκίνο είναι το κύριο ενδιαφερόμενο μέρος στη διαδικασία μέγιστης προσέγγισης μεταξύ Άγκυρας και Τεχεράνης, δεν υπάρχουν ξεχωριστά επιτεύγματα των Τούρκων εδώ, και η συνεργασία θα επεκταθεί με έμφαση στον οικονομικό τομέα υπό την αιγίδα της Κίνας.
Κλείνοντας, θα σημειώσω ότι η τουρκική προσέγγιση στο Ιράν στη Συρία καθορίζεται από το επίπεδο εξάρτησης της Άγκυρας από τις ΗΠΑ και την Κίνα. Εάν η πολιτική των νεοσυντηρητικών είναι σε σύγκρουση με τον Erdogan, η Άγκυρα θα «εκβιάσει» την Ουάσιγκτον με τη συνεργασία της με τους Ιρανούς, αλλά αν οι Αμερικανοί παραμείνουν ουδέτεροι, δεν θα υπάρξει πρόοδος μεταξύ Τουρκίας και Ιράν.
Η κατάσταση με την Κίνα είναι διαφορετική, εκεί η Ουράνια Αυτοκρατορία θα εκμεταλλευτεί στο μέγιστο τα λάθη της κυβέρνησης Trump και θα αναγκάσει όλες τις περιφερειακές δυνάμεις να αναζητήσουν έναν συμβιβασμό στη Συρία.
Ο Hakan Fidan προφανώς δεν θα μας πει για αυτές τις αποχρώσεις.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών