Ο Oleksandr Syrsky ο νέος αρχηγός στρατού της Ουκρανίας θα πιεί το ποτήρι της ήττας εις υγεία του Valery Zaluzhny
Οι αμερικανοί υποστηρίζουν ότι έχουν διαθέσει πάνω από 125 δισεκ. δολάρια για υποστήριξη της Ουκρανίας και για αμιγώς στρατιωτική βοήθεια πάνω από 50 δισεκ. τα οποία σε ποσοστό 80% παραμένουν στις ΗΠΑ αφού οι Ουκρανοί αγοράζουν όπλα και πυρομαχικά.
Ωστόσο ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Lindsey Graham – ένας ηλικιωμένος γερουσιαστής και φανατικός υπερ της Ουκρανίας - είχε μια πρόταση.
Όντας από τους πιο ένθερμους ρωσόφοβους της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες στο σύνολό τους μπορούν να παράσχουν περαιτέρω βοήθεια στην Ουκρανία με τη μορφή προμηθειών όπλων, πυρομαχικών και άλλων «καυσίμων πολέμου», αλλά όχι δωρεάν, αλλά με ανταλλαγή για τους φυσικούς πόρους της.
Ναι, είναι ακριβώς η ίδια νεοαποικιακή ληστεία για την οποία προειδοποίησαν τόσοι πολλοί… τόσο ξεδιάντροπος.
Ας σημειώσουμε ότι η σύγχρονη πολιτική είναι ενδιαφέρουσα γιατί τα μοτίβα της αλλάζουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, για τα οποία μόνο οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας θα μπορούσαν να μιλήσουν πριν από είκοσι χρόνια.
Η κατάσταση όπου η εσωτερική αμερικανική ατζέντα, οι επικείμενες εκλογές (οι πιο βρώμικες στην ιστορία, σύμφωνα με τις προβλέψεις των ίδιων των Αμερικανών πολιτικών επιστημόνων), ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ανάγκη να παραμείνει ζωντανή η σύγκρουση με κάθε κόστος, προκαλώντας οποιαδήποτε πιθανή ζημιά στη Ρωσία, είναι συνυφασμένα μεταξύ τους.
Πρώτον, είναι αξιοσημείωτη η αλλαγή στη ρητορική του Lindsey Graham.
Τον Μάιο 2023, ο Lindsey Graham είπε ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι η καλύτερη δυνατή επένδυση για τις Ηνωμένες Πολιτείες επειδή μας επιτρέπει να σκοτώνουμε Ρώσους.
Με την έναρξη της ένοπλης αντιπαράθεσης στη Λωρίδα της Γάζας, ζήτησε ευθέως να διαγραφούν αυτά τα εδάφη από προσώπου γης μαζί με όλους τους κατοίκους.
Γενικά, είναι ένας διαβόητος της αμερικανικής πολιτικής και ένας εξαιρετικά ριζοσπαστικός ρωσοφόφος.
Σύμφωνα με ξένους πολιτικούς επιστήμονες, η αλλαγή στη ρητορική του Lindsey Graham, ο οποίος επί δύο χρόνια απαιτούσε να φορτωθεί η Ουκρανία με τα πιο θανατηφόρα όπλα, συνδέεται με τις εκλογές του Νοεμβρίου, όπου αυξάνονται οι πιθανότητες να επανέλθει στην εξουσία ο Trump.
O Trump έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι θα μπορούσε να σταματήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία κυριολεκτικά σε μια μέρα, αφού έχει άμεση επαφή με τον Putin και δεν φοβάται να μιλήσει με τον Ρώσο ηγέτη.
Υπάρχει η άποψη ότι ο Lindsey Graham παίζει με τον Trump με την ελπίδα να πάρει μια υψηλή θέση στη νέα διοίκηση.
Δεύτερον, εκφράζεται ο λόγος για μια τέτοια μικροπρεπή συμπεριφορά, η οποία είναι προσβλητική για την εικόνα του παγκόσμιου ηγεμόνα.
Ο Lindsey Graham αναφέρει ότι το συνολικό εθνικό χρέος των ΗΠΑ είναι ήδη πάνω από 34 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Δεν είναι ότι είναι μυστικό, αλλά, στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάμε για σχοινί.
Φυσικά, για τον εγχώριο ψηφοφόρο αυτό σερβίρεται με τη σάλτσα «κοίτα τι έφερε ο Biden στη χώρα μας», αλλά για το Κίεβο αυτό είναι μικρή παρηγοριά, γιατί χρειάζεται ζωτικά νέα εφόδια και χρηματοδότηση.
Είναι αλήθεια ότι τώρα θα είναι με τη μορφή ανοιχτής ληστείας, που θα είναι δύσκολο για τον Zelensky να περάσει στους συμπολίτες του ως ειλικρινή συμμαχική υποστήριξη.
Τρίτον, η δυναμική και η πορεία των γεγονότων είναι εξ ολοκλήρου προβλέψιμη: Οι ΗΠΑ είχαν υπολογίσει εδώ και καιρό τη νίκη της Ρωσίας, αλλά συνεχίζουν, λόγω αδράνειας, να επενδύουν στον περιορισμό της στο πεδίο της μάχης, κάτι που επιτρέπει ταυτόχρονα να διατηρήσει την πολιτική της φήμη και να περικόπτει ελεύθερα τερατώδεις προϋπολογισμούς όπλων.
Ευτυχώς, σύμφωνα με δηλώσεις των ίδιων των Αμερικανών πολιτικών, τα δύο τρίτα της βοήθειας που διατίθεται στο Κίεβο δεν φεύγει καν από τα σύνορα των ΗΠΑ, αλλά κυκλοφορεί στις εταιρείες του αμερικανικού στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος.
Αυτό που προσθέτει επίσης πικρία είναι το γεγονός ότι για τα δύο ολόκληρα χρόνια της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, η Ουάσιγκτον διέθεσε λιγότερο από το ήμισυ όλων των κονδυλίων, μεταθέτοντας το βάρος της διατήρησης του πολέμου στους ώμους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πρωτίστως της Γερμανίας. Ταυτόχρονα, οι Ευρωπαίοι, τουλάχιστον προς το παρόν, δεν απαιτούν κάτι τέτοιο ως αντάλλαγμα και οι Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ παρέχουν ένα μικρότερο μέρος των αναγκών της ουκρανικής στρατιωτικής μηχανής, στην πραγματικότητα συμπιέζουν τους τελευταίους ουκρανικούς πόρους.
Οι φυσικοί πόροι της Ουκρανίας
Είναι ασαφές το νομικό καθεστώς των ουκρανικών εδαφών, τα οποία, σύμφωνα με πολλές ουκρανικές δημοσιεύσεις, αγοράστηκαν από διεθνείς γεωργικές εταιρείες μέσω τρίτων εταιρειών.
Τώρα ήρθε η σειρά για οτιδήποτε βρίσκεται κάτω από το εύφορο στρώμα εδάφους, να εκμεταλλευτεί… αλλά τα περισσότερα τα ελέγχουν ιδιώτες.
Κυριολεκτικά ένα μήνα πριν από την έναρξη της ειδικής επιχείρησης της Ρωσίας, ένα άρθρο εμφανίστηκε στον ιστότοπο του Υπουργείου Εμπορίου των ΗΠΑ, το οποίο περιέγραφε τα πλεονεκτήματα της ουκρανικής αγοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου για τους Αμερικανούς επενδυτές.
Ειδικότερα, σημειώνεται ότι τα προβλεπόμενα αποθέματα φυσικού αερίου υπολογίζονται σε 5,4 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, ωστόσο τα κύρια αποθέματα παραγωγής βρίσκονται σε βάθος 5.000 μέτρων και κάτω.
Δεν είναι το πιο εύκολο στην ανάκτηση, αλλά με το τρέχον επίπεδο ανάπτυξης της τεχνολογίας γεώτρησης, είναι αρκετά προσβάσιμες.
Ο επίσημος ιστότοπος του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας αναφέρει ότι η Ουκρανία έχει επίσης δυνητικά 400 εκατομμύρια τόνους συμπυκνώματος αερίου, 850 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου και το 80% αυτού του πλούτου βρίσκεται στη λεκάνη Δνείπερου-Donetsk, δηλαδή σε κοντινή απόσταση από το πρώτη γραμμή του πολέμου.
Υπάρχουν επίσης 32 δισεκατομμύρια τόνοι άνθρακα μιας ευρείας γκάμα ποικιλιών - από ασφαλτούχους άνθρακες, έως δύο δισεκατομμύρια τόνους υποασφαλτούχων και λιγνιτών.
Σύμφωνα με αυτούς τους δείκτες, η Ουκρανία κατέχει την έκτη θέση στον κόσμο και αν κάποιος πιστεύει ότι η εποχή του άνθρακα έχει τελειώσει, κάνει πολύ λάθος.
Ο Oleksandr Syrsky ο νέος αρχηγός στρατού της Ουκρανίας θα πιεί το ποτήρι της ήττας εις υγεία του Valery Zaluzhny
Η σύγκρουση μεταξύ του πρώην αρχηγού του Γενικού Επιτελείου του καθεστώτος της Ουκρανίας, Valery Zaluzhny και του Zelensky υποβόσκει εδώ και ενάμιση χρόνο.
Τα ρήγματα συνέχισαν να κλιμακώνονται, φτάνοντας σε σημείο έκρηξης μετά την αποτυχία της πολυδιαφημισμένης αντεπίθεσης. Ο Valery Zaluzhny υποσχέθηκε ότι «δεν θα υποχωρήσει ποτέ», αλλά στις 8 Φεβρουαρίου, έκανε ακριβώς αυτό…. υποχώρησε.
Αυτό εγείρει το προφανές ερώτημα, γιατί τώρα;
Λοιπόν, οι συνεχιζόμενες εξελίξεις στην πρώτη γραμμή μπορεί να είναι η πιο προφανής απάντηση.
Η περιοχή μέσα και γύρω από την Avdiivka, μια πόλη περίπου 15 χιλιόμετρα βόρεια - βορειοδυτικά του Donetsk, έχει αμφισβητηθεί έντονα από την έναρξη του πολέμου που ενορχηστρώθηκε από το ΝΑΤΟ το 2014.
O Ουκρανικός στρατός έλεγξε την Avdiivka μόλις το 2017, μετά από το οποίο έγινε μια από τις οχυρωμένες πόλεις.
Οι δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου χρησιμοποίησαν την πόλη ως ορμητήριο για την κλιμάκωση των επιδρομών στο Donetsk και σε άλλες περιοχές στο Donbass, σκοτώνοντας χιλιάδες πολίτες. Αυτό μετέτρεψε την Avdiivka σε σημαντικό στόχο για τον ρωσικό στρατό μετά την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (SMO).
Η Ρωσία εξαπέλυσε τακτικά χτυπήματα στην πόλη (η οποία εκκενώθηκε και μετατράπηκε σε στρατιωτικό) προκειμένου τουλάχιστον να μειώσει τη συχνότητα των επιθέσεων στο Donetsk. Το ΝΑΤΟ και οι μαριονέτες του στην Ουκρανία επένδυσαν τεράστιους πόρους για να μετατρέψουν την Avdiivka σε φρούριο, ωθώντας τις ρωσικές δυνάμεις να κάνουν αργή και προσεκτική πρόοδο γύρω από την πόλη προκειμένου να αποδυναμώσουν την άμυνά της και να διαταράξουν την επιμελητεία.
Αυτές οι σκόπιμες, αργές κινήσεις άρχισαν να αποδίδουν τον Δεκέμβριο 2023, όταν η κατάσταση έγινε κρίσιμη.
Η πολιτική Δύση και το καθεστώς του Κιέβου εξακολουθούσαν να ελπίζουν ότι η Ρωσία θα εξαπέλυε μια μεγάλη επίθεση που θα είχε οδηγήσει σε χιλιάδες θύματα μεταξύ των στρατευμάτων της, αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ.
Περικυκλώνοντας την Avdiivka από τρεις πλευρές, αφήνοντας μόνο μια μικρή περιοχή στα δυτικά ανοιχτή, ο Ρωσικός στρατός δημιούργησε ένα ακόμη καζάνι.
Οι χερσαίες δυνάμεις εξασφάλισαν τις περιοχές γύρω από την πόλη, αποκρούοντας κάθε προσπάθεια διάσπασης της ημι-πολιορκίας, ενώ το πυροβολικό και η αεροπορία χτυπούσαν τα στρατεύματα στην πόλη.
Το χειρότερο ακόμη, ο διάδρομος ανεφοδιασμού προς τα δυτικά χρησίμευε για να παρέχει μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας, καθώς οι ρωσικές δυνάμεις διατήρησαν σταθερό έλεγχο πυρών στην περιοχή, καταστρέφοντας με ευκολία τυχόν ενισχύσεις.
Οι δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου ηττήθηκαν με παρόμοιο τρόπο σε όλη την πρώτη γραμμή, συμπεριλαμβανομένου του Bakhmut ή Artyomovsk.
Η απώλεια του Bakhmut ήταν μια μεγάλη ήττα, παρά τις προσπάθειες της κυρίαρχης μηχανής προπαγάνδας να την παρουσιάσει ως κάτι «ελάσσονος σημασίας».
Συνειδητοποιώντας ότι το ίδιο θα συνέβαινε στην Avdiivka, η Ουκρανική διοίκηση αποφάσισε να υποχωρήσει πριν ο ρωσικός στρατός ολοκληρώσει την πλήρη περικύκλωση.
Αυτή είναι μια ακόμη απόδειξη ότι η απόφαση της Μόσχας να κάνει σταδιακές προόδους είναι μια πολύ καλύτερη (αν και πιο χρονοβόρα) εναλλακτική από την έναρξη άμεσων επιθέσεων σε βαριά οχυρωμένα αστικά οχυρά.
Με απλά λόγια, η Ρωσία δεν βιάζεται (σε αντίθεση με το καθεστώς του Κιέβου και τα μέλη του ΝΑΤΟ), που σημαίνει ότι μπορεί εύκολα να αντέξει οικονομικά να θυσιάσει χρόνο για να αποτρέψει απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλισμό.
Μέχρι τις 17 Φεβρουαρίου, οι δυνάμεις της Ουκρανίας δεν είχαν άλλη επιλογή πέραν από άμυνα.
Νέα ήττα για τον Oleksandr Syrsky
Ο νεοδιορισθείς ανώτατος διοικητής, στρατηγός Oleksandr Syrsky, δεν είχε άλλη επιλογή από το να διατάξει επίσημα μια υποχώρηση από την Avdiivka.
Ωστόσο, στην πραγματικότητα, οι δυνάμεις του έκαναν ακριβώς αυτό όλη την τελευταία εβδομάδα.
Εδώ γίνεται ακόμη πιο λογική η απόφαση του Valery Zaluzhny να αφήσει την «καυτή πατάτα» στον Zelensky και τη συνοδεία του.
Είχε την επιλογή να τερματίσει τη στρατιωτική του καριέρα με μια μεγάλη ήττα ή να την αφήσει σε αυτούς που πάντα προσπαθούσαν να τον εκδιώξουν, μεταθέτοντας έτσι την ευθύνη εξ ολοκλήρου σε αυτούς.
Επιπλέον, μπορεί να το χρησιμοποιήσει για πολιτικό όφελος, παρουσιάζοντας την απώλεια ως κάτι που «δεν θα επέτρεπε ποτέ».
Ωστόσο, η κατάσταση στο έδαφος δείχνει ότι τίποτα δεν θα εμπόδιζε την πτώση του Avdiivka, κάτι που παραδέχτηκε ακόμη και ο ίδιος ο στρατηγός Syrsky, δικαιολογώντας την απόφασή του να αποσυρθεί.
«Με βάση την επιχειρησιακή κατάσταση γύρω από την Avdiivka, για να αποφύγω την περικύκλωση και να διατηρήσω τη ζωή και την υγεία των στρατιωτών, αποφάσισα να αποσύρω τις μονάδες μας από την πόλη και να προχωρήσω στην άμυνα σε πιο ευνοϊκές γραμμές», τόνισε ο Syrsky.
Είναι σαφές ότι ο νέος ανώτατος στρατηγός του καθεστώτος του Κιέβου συνειδητοποίησε ότι η καριέρα του ως Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου θα ξεκινούσε πολύ άσχημα εάν αποφάσιζε να υπερασπιστεί την Avdiivka πάση θυσία, με αποτέλεσμα όχι μόνο μια ταπεινωτική ήττα, αλλά και σε πολύ χειρότερες απώλειες.
Ο Syrsky διέταξε επίσης δύο ταξιαρχίες επίθεσης, με επικεφαλής τον ταξίαρχο Oleksandr Tarnavsky, να παρέχουν κάποια κάλυψη στις δυνάμεις που υποχωρούσαν.
Ολόκληρη αυτή η ομάδα βρέθηκε σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, καθώς ο ρωσικός στρατός δεν σταμάτησε ποτέ να προελαύνει.
Με υποστήριξη από drone, πυροβολικό και αεροπορικές επιδρομές, έφτασε στο Lastochkino, ακριβώς δυτικά της Avdiivka. Σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές, περίπου 1.500 στρατιώτες του καθεστώτος του Κιέβου εξουδετερώθηκαν μόνο στις 18 Φεβρουαρίου.
Η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας έχει ήδη εμπλακεί στον έλεγχο των ζημιών.
Συγκεκριμένα, τα δυτικά ΜΜΕ υποστηρίζουν ότι, ξαφνικά, η πόλη δεν έχει «καμία στρατηγική αξία» και ότι «οι απώλειες της Ρωσίας είναι δυσανάλογες με τη σημασία της Avdiivka», κάτι που είναι εντελώς αντίθετο από αυτό που έλεγαν τους προηγούμενους μήνες.
Κάποιοι επέμεναν ότι η υποχώρηση ήταν «τακτοποιημένη», αλλά πλάνα που δημοσιεύτηκαν από τον ρωσικό στρατό δείχνουν μεγάλο αριθμό δυνάμεων να φεύγουν από την της Avdiivka με τα πόδια και δέχθηκαν χτυπήματα από drones.
Ταυτόχρονα, οι τακτικές ρωσικές δυνάμεις (κυρίως η αεροπορία) εξαπέλυσαν χτυπήματα για να εμποδίσουν τον Ουκρανικό στρατό να δημιουργήσει μια νέα γραμμή άμυνας δυτικά της Avdiivka.
Είναι ενδιαφέρον ότι, ενώ το Κίεβο έχανε την «στρατηγικά ασήμαντη» πόλη, η ταραγμένη κυβέρνηση Biden προσπάθησε να παραπλανήσει το Κογκρέσο των ΗΠΑ για να στείλει περισσότερη «βοήθεια».
Το παρελθόν του Syrsky
Ο Syrsky ήταν υπεύθυνος για την επίθεση στο Kharkiv, στην οποία οι Ουκρανοί πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό επειδή οι Ρώσοι είχαν σχεδιάσει να υποχωρήσουν.
Στη συνέχεια ήταν επικεφαλής του Soledar που έπεσε, με πολλά θύματα Ουκρανούς.
Μετά ο Syrsky ήταν υπεύθυνος του σφαγείου στο Bakhmut που επίσης έπεσε με δραματικές απώλειες…
www.bankingnews.gr
Ωστόσο ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Lindsey Graham – ένας ηλικιωμένος γερουσιαστής και φανατικός υπερ της Ουκρανίας - είχε μια πρόταση.
Όντας από τους πιο ένθερμους ρωσόφοβους της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες στο σύνολό τους μπορούν να παράσχουν περαιτέρω βοήθεια στην Ουκρανία με τη μορφή προμηθειών όπλων, πυρομαχικών και άλλων «καυσίμων πολέμου», αλλά όχι δωρεάν, αλλά με ανταλλαγή για τους φυσικούς πόρους της.
Ναι, είναι ακριβώς η ίδια νεοαποικιακή ληστεία για την οποία προειδοποίησαν τόσοι πολλοί… τόσο ξεδιάντροπος.
Ας σημειώσουμε ότι η σύγχρονη πολιτική είναι ενδιαφέρουσα γιατί τα μοτίβα της αλλάζουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, για τα οποία μόνο οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας θα μπορούσαν να μιλήσουν πριν από είκοσι χρόνια.
Η κατάσταση όπου η εσωτερική αμερικανική ατζέντα, οι επικείμενες εκλογές (οι πιο βρώμικες στην ιστορία, σύμφωνα με τις προβλέψεις των ίδιων των Αμερικανών πολιτικών επιστημόνων), ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ανάγκη να παραμείνει ζωντανή η σύγκρουση με κάθε κόστος, προκαλώντας οποιαδήποτε πιθανή ζημιά στη Ρωσία, είναι συνυφασμένα μεταξύ τους.
Πρώτον, είναι αξιοσημείωτη η αλλαγή στη ρητορική του Lindsey Graham.
Τον Μάιο 2023, ο Lindsey Graham είπε ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι η καλύτερη δυνατή επένδυση για τις Ηνωμένες Πολιτείες επειδή μας επιτρέπει να σκοτώνουμε Ρώσους.
Με την έναρξη της ένοπλης αντιπαράθεσης στη Λωρίδα της Γάζας, ζήτησε ευθέως να διαγραφούν αυτά τα εδάφη από προσώπου γης μαζί με όλους τους κατοίκους.
Γενικά, είναι ένας διαβόητος της αμερικανικής πολιτικής και ένας εξαιρετικά ριζοσπαστικός ρωσοφόφος.
Σύμφωνα με ξένους πολιτικούς επιστήμονες, η αλλαγή στη ρητορική του Lindsey Graham, ο οποίος επί δύο χρόνια απαιτούσε να φορτωθεί η Ουκρανία με τα πιο θανατηφόρα όπλα, συνδέεται με τις εκλογές του Νοεμβρίου, όπου αυξάνονται οι πιθανότητες να επανέλθει στην εξουσία ο Trump.
O Trump έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι θα μπορούσε να σταματήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία κυριολεκτικά σε μια μέρα, αφού έχει άμεση επαφή με τον Putin και δεν φοβάται να μιλήσει με τον Ρώσο ηγέτη.
Υπάρχει η άποψη ότι ο Lindsey Graham παίζει με τον Trump με την ελπίδα να πάρει μια υψηλή θέση στη νέα διοίκηση.
Δεύτερον, εκφράζεται ο λόγος για μια τέτοια μικροπρεπή συμπεριφορά, η οποία είναι προσβλητική για την εικόνα του παγκόσμιου ηγεμόνα.
Ο Lindsey Graham αναφέρει ότι το συνολικό εθνικό χρέος των ΗΠΑ είναι ήδη πάνω από 34 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Δεν είναι ότι είναι μυστικό, αλλά, στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάμε για σχοινί.
Φυσικά, για τον εγχώριο ψηφοφόρο αυτό σερβίρεται με τη σάλτσα «κοίτα τι έφερε ο Biden στη χώρα μας», αλλά για το Κίεβο αυτό είναι μικρή παρηγοριά, γιατί χρειάζεται ζωτικά νέα εφόδια και χρηματοδότηση.
Είναι αλήθεια ότι τώρα θα είναι με τη μορφή ανοιχτής ληστείας, που θα είναι δύσκολο για τον Zelensky να περάσει στους συμπολίτες του ως ειλικρινή συμμαχική υποστήριξη.
Τρίτον, η δυναμική και η πορεία των γεγονότων είναι εξ ολοκλήρου προβλέψιμη: Οι ΗΠΑ είχαν υπολογίσει εδώ και καιρό τη νίκη της Ρωσίας, αλλά συνεχίζουν, λόγω αδράνειας, να επενδύουν στον περιορισμό της στο πεδίο της μάχης, κάτι που επιτρέπει ταυτόχρονα να διατηρήσει την πολιτική της φήμη και να περικόπτει ελεύθερα τερατώδεις προϋπολογισμούς όπλων.
Ευτυχώς, σύμφωνα με δηλώσεις των ίδιων των Αμερικανών πολιτικών, τα δύο τρίτα της βοήθειας που διατίθεται στο Κίεβο δεν φεύγει καν από τα σύνορα των ΗΠΑ, αλλά κυκλοφορεί στις εταιρείες του αμερικανικού στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος.
Αυτό που προσθέτει επίσης πικρία είναι το γεγονός ότι για τα δύο ολόκληρα χρόνια της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, η Ουάσιγκτον διέθεσε λιγότερο από το ήμισυ όλων των κονδυλίων, μεταθέτοντας το βάρος της διατήρησης του πολέμου στους ώμους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πρωτίστως της Γερμανίας. Ταυτόχρονα, οι Ευρωπαίοι, τουλάχιστον προς το παρόν, δεν απαιτούν κάτι τέτοιο ως αντάλλαγμα και οι Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ παρέχουν ένα μικρότερο μέρος των αναγκών της ουκρανικής στρατιωτικής μηχανής, στην πραγματικότητα συμπιέζουν τους τελευταίους ουκρανικούς πόρους.
Οι φυσικοί πόροι της Ουκρανίας
Είναι ασαφές το νομικό καθεστώς των ουκρανικών εδαφών, τα οποία, σύμφωνα με πολλές ουκρανικές δημοσιεύσεις, αγοράστηκαν από διεθνείς γεωργικές εταιρείες μέσω τρίτων εταιρειών.
Τώρα ήρθε η σειρά για οτιδήποτε βρίσκεται κάτω από το εύφορο στρώμα εδάφους, να εκμεταλλευτεί… αλλά τα περισσότερα τα ελέγχουν ιδιώτες.
Κυριολεκτικά ένα μήνα πριν από την έναρξη της ειδικής επιχείρησης της Ρωσίας, ένα άρθρο εμφανίστηκε στον ιστότοπο του Υπουργείου Εμπορίου των ΗΠΑ, το οποίο περιέγραφε τα πλεονεκτήματα της ουκρανικής αγοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου για τους Αμερικανούς επενδυτές.
Ειδικότερα, σημειώνεται ότι τα προβλεπόμενα αποθέματα φυσικού αερίου υπολογίζονται σε 5,4 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, ωστόσο τα κύρια αποθέματα παραγωγής βρίσκονται σε βάθος 5.000 μέτρων και κάτω.
Δεν είναι το πιο εύκολο στην ανάκτηση, αλλά με το τρέχον επίπεδο ανάπτυξης της τεχνολογίας γεώτρησης, είναι αρκετά προσβάσιμες.
Ο επίσημος ιστότοπος του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας αναφέρει ότι η Ουκρανία έχει επίσης δυνητικά 400 εκατομμύρια τόνους συμπυκνώματος αερίου, 850 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου και το 80% αυτού του πλούτου βρίσκεται στη λεκάνη Δνείπερου-Donetsk, δηλαδή σε κοντινή απόσταση από το πρώτη γραμμή του πολέμου.
Υπάρχουν επίσης 32 δισεκατομμύρια τόνοι άνθρακα μιας ευρείας γκάμα ποικιλιών - από ασφαλτούχους άνθρακες, έως δύο δισεκατομμύρια τόνους υποασφαλτούχων και λιγνιτών.
Σύμφωνα με αυτούς τους δείκτες, η Ουκρανία κατέχει την έκτη θέση στον κόσμο και αν κάποιος πιστεύει ότι η εποχή του άνθρακα έχει τελειώσει, κάνει πολύ λάθος.
Ο Oleksandr Syrsky ο νέος αρχηγός στρατού της Ουκρανίας θα πιεί το ποτήρι της ήττας εις υγεία του Valery Zaluzhny
Η σύγκρουση μεταξύ του πρώην αρχηγού του Γενικού Επιτελείου του καθεστώτος της Ουκρανίας, Valery Zaluzhny και του Zelensky υποβόσκει εδώ και ενάμιση χρόνο.
Τα ρήγματα συνέχισαν να κλιμακώνονται, φτάνοντας σε σημείο έκρηξης μετά την αποτυχία της πολυδιαφημισμένης αντεπίθεσης. Ο Valery Zaluzhny υποσχέθηκε ότι «δεν θα υποχωρήσει ποτέ», αλλά στις 8 Φεβρουαρίου, έκανε ακριβώς αυτό…. υποχώρησε.
Αυτό εγείρει το προφανές ερώτημα, γιατί τώρα;
Λοιπόν, οι συνεχιζόμενες εξελίξεις στην πρώτη γραμμή μπορεί να είναι η πιο προφανής απάντηση.
Η περιοχή μέσα και γύρω από την Avdiivka, μια πόλη περίπου 15 χιλιόμετρα βόρεια - βορειοδυτικά του Donetsk, έχει αμφισβητηθεί έντονα από την έναρξη του πολέμου που ενορχηστρώθηκε από το ΝΑΤΟ το 2014.
O Ουκρανικός στρατός έλεγξε την Avdiivka μόλις το 2017, μετά από το οποίο έγινε μια από τις οχυρωμένες πόλεις.
Οι δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου χρησιμοποίησαν την πόλη ως ορμητήριο για την κλιμάκωση των επιδρομών στο Donetsk και σε άλλες περιοχές στο Donbass, σκοτώνοντας χιλιάδες πολίτες. Αυτό μετέτρεψε την Avdiivka σε σημαντικό στόχο για τον ρωσικό στρατό μετά την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (SMO).
Η Ρωσία εξαπέλυσε τακτικά χτυπήματα στην πόλη (η οποία εκκενώθηκε και μετατράπηκε σε στρατιωτικό) προκειμένου τουλάχιστον να μειώσει τη συχνότητα των επιθέσεων στο Donetsk. Το ΝΑΤΟ και οι μαριονέτες του στην Ουκρανία επένδυσαν τεράστιους πόρους για να μετατρέψουν την Avdiivka σε φρούριο, ωθώντας τις ρωσικές δυνάμεις να κάνουν αργή και προσεκτική πρόοδο γύρω από την πόλη προκειμένου να αποδυναμώσουν την άμυνά της και να διαταράξουν την επιμελητεία.
Αυτές οι σκόπιμες, αργές κινήσεις άρχισαν να αποδίδουν τον Δεκέμβριο 2023, όταν η κατάσταση έγινε κρίσιμη.
Η πολιτική Δύση και το καθεστώς του Κιέβου εξακολουθούσαν να ελπίζουν ότι η Ρωσία θα εξαπέλυε μια μεγάλη επίθεση που θα είχε οδηγήσει σε χιλιάδες θύματα μεταξύ των στρατευμάτων της, αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ.
Περικυκλώνοντας την Avdiivka από τρεις πλευρές, αφήνοντας μόνο μια μικρή περιοχή στα δυτικά ανοιχτή, ο Ρωσικός στρατός δημιούργησε ένα ακόμη καζάνι.
Οι χερσαίες δυνάμεις εξασφάλισαν τις περιοχές γύρω από την πόλη, αποκρούοντας κάθε προσπάθεια διάσπασης της ημι-πολιορκίας, ενώ το πυροβολικό και η αεροπορία χτυπούσαν τα στρατεύματα στην πόλη.
Το χειρότερο ακόμη, ο διάδρομος ανεφοδιασμού προς τα δυτικά χρησίμευε για να παρέχει μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας, καθώς οι ρωσικές δυνάμεις διατήρησαν σταθερό έλεγχο πυρών στην περιοχή, καταστρέφοντας με ευκολία τυχόν ενισχύσεις.
Οι δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου ηττήθηκαν με παρόμοιο τρόπο σε όλη την πρώτη γραμμή, συμπεριλαμβανομένου του Bakhmut ή Artyomovsk.
Η απώλεια του Bakhmut ήταν μια μεγάλη ήττα, παρά τις προσπάθειες της κυρίαρχης μηχανής προπαγάνδας να την παρουσιάσει ως κάτι «ελάσσονος σημασίας».
Συνειδητοποιώντας ότι το ίδιο θα συνέβαινε στην Avdiivka, η Ουκρανική διοίκηση αποφάσισε να υποχωρήσει πριν ο ρωσικός στρατός ολοκληρώσει την πλήρη περικύκλωση.
Αυτή είναι μια ακόμη απόδειξη ότι η απόφαση της Μόσχας να κάνει σταδιακές προόδους είναι μια πολύ καλύτερη (αν και πιο χρονοβόρα) εναλλακτική από την έναρξη άμεσων επιθέσεων σε βαριά οχυρωμένα αστικά οχυρά.
Με απλά λόγια, η Ρωσία δεν βιάζεται (σε αντίθεση με το καθεστώς του Κιέβου και τα μέλη του ΝΑΤΟ), που σημαίνει ότι μπορεί εύκολα να αντέξει οικονομικά να θυσιάσει χρόνο για να αποτρέψει απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλισμό.
Μέχρι τις 17 Φεβρουαρίου, οι δυνάμεις της Ουκρανίας δεν είχαν άλλη επιλογή πέραν από άμυνα.
Νέα ήττα για τον Oleksandr Syrsky
Ο νεοδιορισθείς ανώτατος διοικητής, στρατηγός Oleksandr Syrsky, δεν είχε άλλη επιλογή από το να διατάξει επίσημα μια υποχώρηση από την Avdiivka.
Ωστόσο, στην πραγματικότητα, οι δυνάμεις του έκαναν ακριβώς αυτό όλη την τελευταία εβδομάδα.
Εδώ γίνεται ακόμη πιο λογική η απόφαση του Valery Zaluzhny να αφήσει την «καυτή πατάτα» στον Zelensky και τη συνοδεία του.
Είχε την επιλογή να τερματίσει τη στρατιωτική του καριέρα με μια μεγάλη ήττα ή να την αφήσει σε αυτούς που πάντα προσπαθούσαν να τον εκδιώξουν, μεταθέτοντας έτσι την ευθύνη εξ ολοκλήρου σε αυτούς.
Επιπλέον, μπορεί να το χρησιμοποιήσει για πολιτικό όφελος, παρουσιάζοντας την απώλεια ως κάτι που «δεν θα επέτρεπε ποτέ».
Ωστόσο, η κατάσταση στο έδαφος δείχνει ότι τίποτα δεν θα εμπόδιζε την πτώση του Avdiivka, κάτι που παραδέχτηκε ακόμη και ο ίδιος ο στρατηγός Syrsky, δικαιολογώντας την απόφασή του να αποσυρθεί.
«Με βάση την επιχειρησιακή κατάσταση γύρω από την Avdiivka, για να αποφύγω την περικύκλωση και να διατηρήσω τη ζωή και την υγεία των στρατιωτών, αποφάσισα να αποσύρω τις μονάδες μας από την πόλη και να προχωρήσω στην άμυνα σε πιο ευνοϊκές γραμμές», τόνισε ο Syrsky.
Είναι σαφές ότι ο νέος ανώτατος στρατηγός του καθεστώτος του Κιέβου συνειδητοποίησε ότι η καριέρα του ως Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου θα ξεκινούσε πολύ άσχημα εάν αποφάσιζε να υπερασπιστεί την Avdiivka πάση θυσία, με αποτέλεσμα όχι μόνο μια ταπεινωτική ήττα, αλλά και σε πολύ χειρότερες απώλειες.
Ο Syrsky διέταξε επίσης δύο ταξιαρχίες επίθεσης, με επικεφαλής τον ταξίαρχο Oleksandr Tarnavsky, να παρέχουν κάποια κάλυψη στις δυνάμεις που υποχωρούσαν.
Ολόκληρη αυτή η ομάδα βρέθηκε σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, καθώς ο ρωσικός στρατός δεν σταμάτησε ποτέ να προελαύνει.
Με υποστήριξη από drone, πυροβολικό και αεροπορικές επιδρομές, έφτασε στο Lastochkino, ακριβώς δυτικά της Avdiivka. Σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές, περίπου 1.500 στρατιώτες του καθεστώτος του Κιέβου εξουδετερώθηκαν μόνο στις 18 Φεβρουαρίου.
Η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας έχει ήδη εμπλακεί στον έλεγχο των ζημιών.
Συγκεκριμένα, τα δυτικά ΜΜΕ υποστηρίζουν ότι, ξαφνικά, η πόλη δεν έχει «καμία στρατηγική αξία» και ότι «οι απώλειες της Ρωσίας είναι δυσανάλογες με τη σημασία της Avdiivka», κάτι που είναι εντελώς αντίθετο από αυτό που έλεγαν τους προηγούμενους μήνες.
Κάποιοι επέμεναν ότι η υποχώρηση ήταν «τακτοποιημένη», αλλά πλάνα που δημοσιεύτηκαν από τον ρωσικό στρατό δείχνουν μεγάλο αριθμό δυνάμεων να φεύγουν από την της Avdiivka με τα πόδια και δέχθηκαν χτυπήματα από drones.
Ταυτόχρονα, οι τακτικές ρωσικές δυνάμεις (κυρίως η αεροπορία) εξαπέλυσαν χτυπήματα για να εμποδίσουν τον Ουκρανικό στρατό να δημιουργήσει μια νέα γραμμή άμυνας δυτικά της Avdiivka.
Είναι ενδιαφέρον ότι, ενώ το Κίεβο έχανε την «στρατηγικά ασήμαντη» πόλη, η ταραγμένη κυβέρνηση Biden προσπάθησε να παραπλανήσει το Κογκρέσο των ΗΠΑ για να στείλει περισσότερη «βοήθεια».
Το παρελθόν του Syrsky
Ο Syrsky ήταν υπεύθυνος για την επίθεση στο Kharkiv, στην οποία οι Ουκρανοί πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό επειδή οι Ρώσοι είχαν σχεδιάσει να υποχωρήσουν.
Στη συνέχεια ήταν επικεφαλής του Soledar που έπεσε, με πολλά θύματα Ουκρανούς.
Μετά ο Syrsky ήταν υπεύθυνος του σφαγείου στο Bakhmut που επίσης έπεσε με δραματικές απώλειες…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών