Οι Houthis, σε αντίθεση με τους άλλους «αντιπροσώπους» του Ιράν, μπορεί να θεωρηθούν πιο αναλώσιμοι στο ευρύτερο φάσμα των στρατηγικών εκτιμήσεων του Ιράν
Μετά την κατάρριψη πολλών μη επανδρωμένων αεροσκαφών των Houthis πάνω από την Ερυθρά Θάλασσα από τις δυνάμεις των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, η ανακοίνωση του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ για την Επιχείρηση Prosperity Guardian, τη διεθνή πρωτοβουλία με στόχο τη διαφύλαξη του θαλάσσιου εμπορίου στην Ερυθρά Θάλασσα, έχει αυξήσει το ενδιαφέρον για το πώς οι πολιτοφυλακές της Υεμένης υποστηρίζουν τη Hamas.
Όπως εξηγεί ο Arman Mahmoudian λέκτορας διεθνών σχέσεων και βοηθός ερευνητής στο USF Global and National Security Institute, από την έναρξη της σύγκρουσης μεταξύ του Ισραήλ και της Hamas, οι Houthis της Υεμένης που υποστηρίζονται από το Ιράν έχουν κάνει ένα εξαιρετικό βήμα στο πλευρό των μαχητών της Hamas.
Έχουν εμπλακεί σε επιδρομές πυραύλων, θαλάσσιες αεροπειρατείες και εκτοξεύσεις drone.
Παρά το γεγονός ότι η πλειονότητα αυτών των προσπαθειών απέτυχε και καμία από τις επιθέσεις δεν έφτασε στο ισραηλινό έδαφος, εγείρει ένα σχετικό ερώτημα: γιατί, μεταξύ όλων των Σιιτών συμμάχων του Ιράν, οι Houthis φαινομενικά ενεργούν με τέτοια επιθετικότητα;
Αυτή η ερώτηση μπορεί να τραβήξει την προσοχή, ειδικά αφού ένας σημαντικός αριθμός επιθέσεων των Houthis ήταν ανεπιτυχής.
Αυτή η πραγματικότητα μας οδηγεί στην πρώτη από τις πολλές υποθέσεις σχετικά με το γιατί το Ιράν παίζει το χαρτί των Houthis.
Το χαρτί των Houthis
Το γεγονός ότι οι Houthis, προς το παρόν, δεν διαθέτουν την ικανότητα να επιτεθούν με επιτυχία στο Ισραήλ δεν τους καθιστά απαραίτητα λιγότερο επιθυμητό χαρτί για το Ιράν.
Αυτή η στάση υποστηρίζεται από πρόσφατα δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης που υποδηλώνουν ότι κατά τη διάρκεια συνάντησης στις αρχές Νοεμβρίου με τον αρχηγό της Hamas, Ismail Haniyeh, ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν, Ayatollah Khamenei, δήλωσε ρητά ότι το Ιράν δεν σκοπεύει να εμπλακεί στις επιθέσεις.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο Khamenei δήλωσε ότι από τη στιγμή που η Hamas ξεκίνησε την επιχείρηση ανεξάρτητα από το Ιράν, πρέπει να προχωρήσουν αυτόνομα.
Παρά την αξιοπιστία αυτών των αναφορών, είναι εύλογο να υποστηριχθεί ότι δεδομένης της τεράστιας διαφοράς ισχύος μεταξύ του Ιράν και των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ και της επιβιωτικής φύσης της ιρανικής κυβέρνησης, θα ήταν λογικό για την Ισλαμική Δημοκρατία να μην διεξάγει πόλεμο με το Ισραήλ για τη Γάζα.
Στην πραγματικότητα, η απροθυμία του Ιράν να απελευθερώσει τη Hezbollah στον Λίβανο ή άλλους «πληρεξούσιους» στη Συρία εναντίον του Ισραήλ είναι επίσης κατανοητή, καθώς αυτές οι επιθέσεις θα μπορούσαν γρήγορα να ξεφύγουν από τον έλεγχο, οδηγώντας σε κλιμάκωση, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε άμεση ισραηλινο-ιρανική αντιπαράθεση.
Οι επιλογές του Ιράν
Στο μεταξύ, δεδομένου του αυτοαποκαλούμενου ρόλου του Ιράν ως θεματοφύλακα της μουσουλμανικής κοινότητας και των «καταπιεσμένων ανθρώπων», η αδράνεια δεν είναι βιώσιμη επιλογή.
Εξάλλου, το Ιράν ηγείται μιας αλυσίδας ομάδων σε όλη την περιοχή, γνωστή ως «Άξονας της Αντίστασης».
Σε αυτό το σενάριο, το Ιράν είναι υποχρεωμένο να ενεργήσει με τρόπο που ελαχιστοποιεί τις πιθανές επιπτώσεις.
Η λιγότερο επικίνδυνη επιλογή θα ήταν η συμμετοχή σε μεγάλο βαθμό σε συμβολικές ή αναποτελεσματικές ενέργειες.
Αυτό το σκεπτικό μπορεί να εξηγήσει γιατί το Ιράν επέτρεψε στους Houthis, αναμφισβήτητα τον λιγότερο ικανό εταίρο του να βλάψει το Ισραήλ, να εκτοξεύουν πυραύλους και κροταλισμούς, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο κλιμάκωσης χωρίς να χάσουν τη θέση τους.
Η σημασία της Υεμένης
Πράγματι, η ιστορία δείχνει ότι οι εθνικές αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που λαμβάνονται από την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, επηρεάζονται από μια σειρά παραγόντων.
Έτσι, η επιλογή του Ιράν να χρησιμοποιήσει τη φατρία των Houthis στην Υεμένη θα μπορούσε να αποδοθεί σε διάφορους στρατηγικούς λόγους.
Ένας βασικός παράγοντας είναι ότι η Υεμένη βρίσκεται εκτός της παραδοσιακής σφαίρας επιχειρήσεων πληροφοριών του Ισραήλ.
Ιστορικά, ένα από τα δυνατά σημεία του Ισραήλ ήταν οι ισχυρές του ικανότητες πληροφοριών, οι οποίες έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στις στρατιωτικές του επιτυχίες.
Αυτό μπορεί να παρατηρηθεί σε ιστορικά γεγονότα όπως ο Πόλεμος των Έξι Ημερών του 1967, η Επιχείρηση Όπερα κατά της πυρηνικής εγκατάστασης του Ιράκ το 1981, η Επιχείρηση Outside the Box με στόχο την πυρηνική εγκατάσταση της Συρίας το 2007 και διάφορες επιχειρήσεις που ανέκοψαν τις πυρηνικές και βαλλιστικές προσπάθειες του Ιράν.
Ενώ το δίκτυο πληροφοριών του Ισραήλ έχει διαπρέψει στη διείσδυση στους κύριους αντιπάλους του, αυτή η εστίαση μπορεί να οδήγησε σε σχετική παραμέληση λιγότερο άμεσα απειλητικών οντοτήτων.
Οι αιφνιδιαστικές επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου χρησιμεύουν ως απόδειξη αυτής της παράβλεψης.
Κατά συνέπεια, η Υεμένη, σε αντίθεση με τον πυρήνα του Άξονα της Αντίστασης, που εκτείνεται από τη Βηρυτό μέχρι την Τεχεράνη, είναι ένα σχετικά τυφλό σημείο για την ισραηλινή υπηρεσία πληροφοριών.
Επιχειρησιακά μειονεκτήματα
Αυτή η έλλειψη «ματιών και αυτιών» στο έδαφος θα μπορούσε να προσφέρει στο Ιράν μια αίσθηση ασφάλειας στη χρήση των Houthis ως στρατηγικού αντιπροσώπου χωρίς τον άμεσο κίνδυνο της ισραηλινής απάντησης ή αντιποίνων.
Η γεωγραφική απόσταση μεταξύ Υεμένης και Ισραήλ, μαζί με το απόκρημνο, ορεινό έδαφος της Υεμένης, αποτελεί πράγματι έναν άλλο σημαντικό παράγοντα στον στρατηγικό λογισμό του Ιράν για τη χρήση της φατρίας των Houthis.
Η απόσταση των περίπου 2.211 χλμ (1.373 μίλια) θέτει υλικοτεχνικές προκλήσεις για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ισραήλ.
Το κύριο μαχητικό αεροσκάφος του Ισραήλ, το F-35 Lightning II, έχει επιχειρησιακή εμβέλεια από 900 έως 1.200 ναυτικά μίλια και το F-16, ένα άλλο κρίσιμο αεροσκάφος του στόλου του, έχει βεληνεκές περίπου 500 μιλίων χωρίς ανεφοδιασμό.
Λαμβάνοντας υπόψη την περιορισμένη ικανότητα εναέριου ανεφοδιασμού του Ισραήλ, αυτές οι εμβέλειες καθιστούν τις συνεχείς επιχειρήσεις σε τέτοιες αποστάσεις πιο προκλητικές.
Επιπλέον, ενώ τα F-15 Eagles του Ισραήλ μπορούν να λειτουργήσουν σε εκτεταμένη εμβέλεια περίπου 3.000 μιλίων, είναι αξιοσημείωτο ότι τα μαχητικά F-15 έχουν σχεδιαστεί κυρίως για μάχες αέρος-αέρος, οι οποίες ενδέχεται να μην ευθυγραμμίζονται άψογα με τις απαιτήσεις των μεγάλων αποστάσεων αποστολών κρούσης κατά των Houthis.
Αν και το Ισραήλ διαθέτει βαλλιστικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς Jericho II/III (YA-3/4), οι οποίοι θεωρητικά είναι ικανοί να φτάσουν στην Υεμένη, η απόφαση για ανάπτυξη τέτοιων στρατηγικών μέσων απαιτεί προσεκτικούς προβληματισμούς.
Η αποκεντρωμένη, οιονεί φυλετική δομή της πολιτοφυλακής Houthis και η διάσπαρτη παρουσία σε ορεινές περιοχές αποτελούν πρόκληση για ακριβή στόχευση.
Η χρήση ενός βαλλιστικού πυραύλου εναντίον ενός τόσο ρευστού και άπιαστου στόχου εγείρει ερωτήματα σχετικά με την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα και τη στρατηγική αξία μιας τέτοιας ενέργειας για το Ισραήλ.
Σε αυτό το πλαίσιο, η ανάλυση κόστους-οφέλους της ανάπτυξης σημαντικών στρατιωτικών πόρων ενάντια σε έναν σχετικά αδιάκριτο και διάσπαρτο εχθρό όπως οι Houthis στο δύσκολο έδαφος της Υεμένης γίνεται μια κρίσιμη πτυχή της στρατηγικής λήψης αποφάσεων του Ισραήλ.
Η θέση της Υεμένης
Ένας άλλος παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η γεωστρατηγική θέση της Υεμένης, που συνορεύει με την Ερυθρά Θάλασσα και το στενό Bab el-Mandeb, μέσω των οποίων διέρχεται το 40% του διεθνούς εμπορίου.
Αυτή η θέση θα μπορούσε να δώσει στους Houthis και τον κύριο υποστηρικτή τους, το Ιράν, μια αίσθηση (ακόμη και δυνητικά ψευδής) ασφάλειας, πιστεύοντας ότι η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να αντέξει έναν παρατεταμένο πόλεμο στην περιοχή αυτή.
Θα μπορούσαν να υποθέσουν ότι εάν ξεσπάσει μια σύγκρουση εκεί, η πίεση από τους διεθνείς παράγοντες θα ήταν τόσο σημαντική που οποιαδήποτε επιχείρηση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ θα ήταν καταδικασμένη να είναι βραχύβια.
Τέλος, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι τα δίκτυα ομάδων που υποστηρίζει το Ιράν δεν είναι απλώς εργαλεία περιφερειακής επιρροής, αλλά και βασικά στοιχεία της αποτρεπτικής του στρατηγικής.
Εξοπλίζοντας αυτές τις ομάδες, το Ιράν σηματοδοτεί στους αντιπάλους του το πιθανό χάος που θα μπορούσε να κατακλύσει την περιοχή εάν κινητοποιηθούν αυτές οι ομάδες.
Σε αυτό το πλαίσιο, οντότητες όπως η Hezbollah και οι σιιτικές πολιτοφυλακές στο Ιράκ και τη Συρία κρίνονται πολύ ζωτικής σημασίας για να διακινδυνεύσουν σε συγκρούσεις για τη Hamas.
Οι Houthis, ωστόσο, έχουν διαφορετικό καθεστώς.
Το Ιράν έχει καταφέρει να προωθήσει τους περιφερειακούς του στόχους για περίπου σαράντα χρόνια με ελάχιστη εξάρτηση από τους Houthis, γεγονός που δείχνει ότι θα μπορούσε να συνεχίσει να το κάνει.
Αυτό υποδηλώνει ότι, σε αντίθεση με τους άλλους «αντιπροσώπους» του Ιράν, οι Houthis μπορεί να θεωρηθούν πιο αναλώσιμοι στο ευρύτερο φάσμα των στρατηγικών εκτιμήσεων του Ιράν, καταλήγει ο Mahmoudian.
www.bankingnews.gr
Όπως εξηγεί ο Arman Mahmoudian λέκτορας διεθνών σχέσεων και βοηθός ερευνητής στο USF Global and National Security Institute, από την έναρξη της σύγκρουσης μεταξύ του Ισραήλ και της Hamas, οι Houthis της Υεμένης που υποστηρίζονται από το Ιράν έχουν κάνει ένα εξαιρετικό βήμα στο πλευρό των μαχητών της Hamas.
Έχουν εμπλακεί σε επιδρομές πυραύλων, θαλάσσιες αεροπειρατείες και εκτοξεύσεις drone.
Παρά το γεγονός ότι η πλειονότητα αυτών των προσπαθειών απέτυχε και καμία από τις επιθέσεις δεν έφτασε στο ισραηλινό έδαφος, εγείρει ένα σχετικό ερώτημα: γιατί, μεταξύ όλων των Σιιτών συμμάχων του Ιράν, οι Houthis φαινομενικά ενεργούν με τέτοια επιθετικότητα;
Αυτή η ερώτηση μπορεί να τραβήξει την προσοχή, ειδικά αφού ένας σημαντικός αριθμός επιθέσεων των Houthis ήταν ανεπιτυχής.
Αυτή η πραγματικότητα μας οδηγεί στην πρώτη από τις πολλές υποθέσεις σχετικά με το γιατί το Ιράν παίζει το χαρτί των Houthis.
Το χαρτί των Houthis
Το γεγονός ότι οι Houthis, προς το παρόν, δεν διαθέτουν την ικανότητα να επιτεθούν με επιτυχία στο Ισραήλ δεν τους καθιστά απαραίτητα λιγότερο επιθυμητό χαρτί για το Ιράν.
Αυτή η στάση υποστηρίζεται από πρόσφατα δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης που υποδηλώνουν ότι κατά τη διάρκεια συνάντησης στις αρχές Νοεμβρίου με τον αρχηγό της Hamas, Ismail Haniyeh, ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν, Ayatollah Khamenei, δήλωσε ρητά ότι το Ιράν δεν σκοπεύει να εμπλακεί στις επιθέσεις.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο Khamenei δήλωσε ότι από τη στιγμή που η Hamas ξεκίνησε την επιχείρηση ανεξάρτητα από το Ιράν, πρέπει να προχωρήσουν αυτόνομα.
Παρά την αξιοπιστία αυτών των αναφορών, είναι εύλογο να υποστηριχθεί ότι δεδομένης της τεράστιας διαφοράς ισχύος μεταξύ του Ιράν και των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ και της επιβιωτικής φύσης της ιρανικής κυβέρνησης, θα ήταν λογικό για την Ισλαμική Δημοκρατία να μην διεξάγει πόλεμο με το Ισραήλ για τη Γάζα.
Στην πραγματικότητα, η απροθυμία του Ιράν να απελευθερώσει τη Hezbollah στον Λίβανο ή άλλους «πληρεξούσιους» στη Συρία εναντίον του Ισραήλ είναι επίσης κατανοητή, καθώς αυτές οι επιθέσεις θα μπορούσαν γρήγορα να ξεφύγουν από τον έλεγχο, οδηγώντας σε κλιμάκωση, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε άμεση ισραηλινο-ιρανική αντιπαράθεση.
Οι επιλογές του Ιράν
Στο μεταξύ, δεδομένου του αυτοαποκαλούμενου ρόλου του Ιράν ως θεματοφύλακα της μουσουλμανικής κοινότητας και των «καταπιεσμένων ανθρώπων», η αδράνεια δεν είναι βιώσιμη επιλογή.
Εξάλλου, το Ιράν ηγείται μιας αλυσίδας ομάδων σε όλη την περιοχή, γνωστή ως «Άξονας της Αντίστασης».
Σε αυτό το σενάριο, το Ιράν είναι υποχρεωμένο να ενεργήσει με τρόπο που ελαχιστοποιεί τις πιθανές επιπτώσεις.
Η λιγότερο επικίνδυνη επιλογή θα ήταν η συμμετοχή σε μεγάλο βαθμό σε συμβολικές ή αναποτελεσματικές ενέργειες.
Αυτό το σκεπτικό μπορεί να εξηγήσει γιατί το Ιράν επέτρεψε στους Houthis, αναμφισβήτητα τον λιγότερο ικανό εταίρο του να βλάψει το Ισραήλ, να εκτοξεύουν πυραύλους και κροταλισμούς, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο κλιμάκωσης χωρίς να χάσουν τη θέση τους.
Η σημασία της Υεμένης
Πράγματι, η ιστορία δείχνει ότι οι εθνικές αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που λαμβάνονται από την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, επηρεάζονται από μια σειρά παραγόντων.
Έτσι, η επιλογή του Ιράν να χρησιμοποιήσει τη φατρία των Houthis στην Υεμένη θα μπορούσε να αποδοθεί σε διάφορους στρατηγικούς λόγους.
Ένας βασικός παράγοντας είναι ότι η Υεμένη βρίσκεται εκτός της παραδοσιακής σφαίρας επιχειρήσεων πληροφοριών του Ισραήλ.
Ιστορικά, ένα από τα δυνατά σημεία του Ισραήλ ήταν οι ισχυρές του ικανότητες πληροφοριών, οι οποίες έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στις στρατιωτικές του επιτυχίες.
Αυτό μπορεί να παρατηρηθεί σε ιστορικά γεγονότα όπως ο Πόλεμος των Έξι Ημερών του 1967, η Επιχείρηση Όπερα κατά της πυρηνικής εγκατάστασης του Ιράκ το 1981, η Επιχείρηση Outside the Box με στόχο την πυρηνική εγκατάσταση της Συρίας το 2007 και διάφορες επιχειρήσεις που ανέκοψαν τις πυρηνικές και βαλλιστικές προσπάθειες του Ιράν.
Ενώ το δίκτυο πληροφοριών του Ισραήλ έχει διαπρέψει στη διείσδυση στους κύριους αντιπάλους του, αυτή η εστίαση μπορεί να οδήγησε σε σχετική παραμέληση λιγότερο άμεσα απειλητικών οντοτήτων.
Οι αιφνιδιαστικές επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου χρησιμεύουν ως απόδειξη αυτής της παράβλεψης.
Κατά συνέπεια, η Υεμένη, σε αντίθεση με τον πυρήνα του Άξονα της Αντίστασης, που εκτείνεται από τη Βηρυτό μέχρι την Τεχεράνη, είναι ένα σχετικά τυφλό σημείο για την ισραηλινή υπηρεσία πληροφοριών.
Επιχειρησιακά μειονεκτήματα
Αυτή η έλλειψη «ματιών και αυτιών» στο έδαφος θα μπορούσε να προσφέρει στο Ιράν μια αίσθηση ασφάλειας στη χρήση των Houthis ως στρατηγικού αντιπροσώπου χωρίς τον άμεσο κίνδυνο της ισραηλινής απάντησης ή αντιποίνων.
Η γεωγραφική απόσταση μεταξύ Υεμένης και Ισραήλ, μαζί με το απόκρημνο, ορεινό έδαφος της Υεμένης, αποτελεί πράγματι έναν άλλο σημαντικό παράγοντα στον στρατηγικό λογισμό του Ιράν για τη χρήση της φατρίας των Houthis.
Η απόσταση των περίπου 2.211 χλμ (1.373 μίλια) θέτει υλικοτεχνικές προκλήσεις για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του Ισραήλ.
Το κύριο μαχητικό αεροσκάφος του Ισραήλ, το F-35 Lightning II, έχει επιχειρησιακή εμβέλεια από 900 έως 1.200 ναυτικά μίλια και το F-16, ένα άλλο κρίσιμο αεροσκάφος του στόλου του, έχει βεληνεκές περίπου 500 μιλίων χωρίς ανεφοδιασμό.
Λαμβάνοντας υπόψη την περιορισμένη ικανότητα εναέριου ανεφοδιασμού του Ισραήλ, αυτές οι εμβέλειες καθιστούν τις συνεχείς επιχειρήσεις σε τέτοιες αποστάσεις πιο προκλητικές.
Επιπλέον, ενώ τα F-15 Eagles του Ισραήλ μπορούν να λειτουργήσουν σε εκτεταμένη εμβέλεια περίπου 3.000 μιλίων, είναι αξιοσημείωτο ότι τα μαχητικά F-15 έχουν σχεδιαστεί κυρίως για μάχες αέρος-αέρος, οι οποίες ενδέχεται να μην ευθυγραμμίζονται άψογα με τις απαιτήσεις των μεγάλων αποστάσεων αποστολών κρούσης κατά των Houthis.
Αν και το Ισραήλ διαθέτει βαλλιστικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς Jericho II/III (YA-3/4), οι οποίοι θεωρητικά είναι ικανοί να φτάσουν στην Υεμένη, η απόφαση για ανάπτυξη τέτοιων στρατηγικών μέσων απαιτεί προσεκτικούς προβληματισμούς.
Η αποκεντρωμένη, οιονεί φυλετική δομή της πολιτοφυλακής Houthis και η διάσπαρτη παρουσία σε ορεινές περιοχές αποτελούν πρόκληση για ακριβή στόχευση.
Η χρήση ενός βαλλιστικού πυραύλου εναντίον ενός τόσο ρευστού και άπιαστου στόχου εγείρει ερωτήματα σχετικά με την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα και τη στρατηγική αξία μιας τέτοιας ενέργειας για το Ισραήλ.
Σε αυτό το πλαίσιο, η ανάλυση κόστους-οφέλους της ανάπτυξης σημαντικών στρατιωτικών πόρων ενάντια σε έναν σχετικά αδιάκριτο και διάσπαρτο εχθρό όπως οι Houthis στο δύσκολο έδαφος της Υεμένης γίνεται μια κρίσιμη πτυχή της στρατηγικής λήψης αποφάσεων του Ισραήλ.
Η θέση της Υεμένης
Ένας άλλος παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η γεωστρατηγική θέση της Υεμένης, που συνορεύει με την Ερυθρά Θάλασσα και το στενό Bab el-Mandeb, μέσω των οποίων διέρχεται το 40% του διεθνούς εμπορίου.
Αυτή η θέση θα μπορούσε να δώσει στους Houthis και τον κύριο υποστηρικτή τους, το Ιράν, μια αίσθηση (ακόμη και δυνητικά ψευδής) ασφάλειας, πιστεύοντας ότι η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να αντέξει έναν παρατεταμένο πόλεμο στην περιοχή αυτή.
Θα μπορούσαν να υποθέσουν ότι εάν ξεσπάσει μια σύγκρουση εκεί, η πίεση από τους διεθνείς παράγοντες θα ήταν τόσο σημαντική που οποιαδήποτε επιχείρηση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ θα ήταν καταδικασμένη να είναι βραχύβια.
Τέλος, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι τα δίκτυα ομάδων που υποστηρίζει το Ιράν δεν είναι απλώς εργαλεία περιφερειακής επιρροής, αλλά και βασικά στοιχεία της αποτρεπτικής του στρατηγικής.
Εξοπλίζοντας αυτές τις ομάδες, το Ιράν σηματοδοτεί στους αντιπάλους του το πιθανό χάος που θα μπορούσε να κατακλύσει την περιοχή εάν κινητοποιηθούν αυτές οι ομάδες.
Σε αυτό το πλαίσιο, οντότητες όπως η Hezbollah και οι σιιτικές πολιτοφυλακές στο Ιράκ και τη Συρία κρίνονται πολύ ζωτικής σημασίας για να διακινδυνεύσουν σε συγκρούσεις για τη Hamas.
Οι Houthis, ωστόσο, έχουν διαφορετικό καθεστώς.
Το Ιράν έχει καταφέρει να προωθήσει τους περιφερειακούς του στόχους για περίπου σαράντα χρόνια με ελάχιστη εξάρτηση από τους Houthis, γεγονός που δείχνει ότι θα μπορούσε να συνεχίσει να το κάνει.
Αυτό υποδηλώνει ότι, σε αντίθεση με τους άλλους «αντιπροσώπους» του Ιράν, οι Houthis μπορεί να θεωρηθούν πιο αναλώσιμοι στο ευρύτερο φάσμα των στρατηγικών εκτιμήσεων του Ιράν, καταλήγει ο Mahmoudian.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών