Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι εδώ για να βοηθήσει την Ουκρανία να επιτύχει μια στρατιωτική νίκη - Οι Ρώσοι αποδείχτηκαν πολύ καλοί και αυτό διέκοψε το παιχνίδι του ΝΑΤΟ - Η Δύση αντιμετωπίζει το δίλημμα πώς να μετριάσει τις συνέπειες της επικείμενης ήττας.
Οι πρόσφατες ουκρανικές επιθέσεις κατά των χωριών Rabotino και Verbovoe θα διαλύσουν τις δυνάμεις του Κιέβου, είπε ο Scott Ritter, πρώην αξιωματικός πληροφοριών (στη CIA) του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ και επιθεωρητής όπλων του ΟΗΕ, στο podcast New Rules του Sputnik, και εξηγεί γιατί η αντεπίθεση είναι το «κύκνειο άσμα» του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelenksy, αλλά και τα στρατηγικά λάθη / διαφορετικούς σκοπούς Ουκρανίας - Δύσης (ΝΑΤΟ) που... προανήγγειλαν την ήττα τους έναντι της Ρωσίας.
Η Ουκρανία κερδίζει έδαφος στην αντεπίθεσή της που ξεκίνησε τον Ιούνιο, υποστήριξε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg την Πέμπτη 7/9, αναφερόμενος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Ισχύει ότι η Ουκρανία επιτέλους πέτυχε μια σημαντική ανακάλυψη μετά από σχεδόν τέσσερις μήνες και βαριές απώλειες;
«Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να γνωρίζουμε ποιοι είναι οι στόχοι και σκοποί της τρέχουσας φάσης της ουκρανικής αντεπίθεσης», είπε στο Sputnik ο Scott Ritter.
«Γνωρίζουμε ότι όταν ξεκίνησαν αυτήν την αντεπίθεση στις αρχές Ιουνίου του, οι στόχοι ήταν αρκετά ξεκάθαροι: να σπάσουν την πρώτη γραμμή της ρωσικής άμυνας, τη δεύτερη γραμμή της ρωσικής άμυνας, να καταλάβουν την πόλη Tokmak και μετά να την χρησιμοποιήσουν ως σημείο εκτόξευσης για να διεισδύσουν βαθύτερα μέσω της ρωσικής άμυνας για να καταλάβουν την πόλη της Μελιτόπολης, που θα τους επέτρεπε να κόψουν τη χερσαία γέφυρα μεταξύ Κριμαίας και Ρωσίας και να θέσουν την Κριμαία υπό άμεση επίθεση από τον Πρόεδρο Zelensky και άλλους Ουκρανούς αξιωματούχους», συνέχισε ο στρατιωτικός εμπειρογνώμονας.
Aποτυχία στόχων
Ωστόσο, αυτοί οι στόχοι δεν έχουν επιτευχθεί μέχρι στιγμής, ανά Ritter.
Επί του παρόντος, οι Ουκρανοί ισχυρίζονται ότι έχουν θέσει μονάδες πεζικού πέρα από τα λεγόμενα «δόντια του δράκου», τα συγκεκριμένα εμπόδια που αποτελούν την πρώτη γραμμή άμυνας της Ρωσίας. Συγκεκριμένα, το καθεστώς του Κιέβου λέει ότι οι δυνάμεις του κατάφεραν να καταλάβουν τα χωριά Verbovoye και Rabotino στην περιοχή Zaporozhye.
Ωστόσο, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας κατέστησε σαφές στις 7 και 8 Σεπτεμβρίου ότι οι ρωσικές δυνάμεις συνεχίζουν να αποκρούουν επιτυχώς τις επιθέσεις των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων στις περιοχές των οικισμών.
Όπως παρατήρησε ο Ρώσος στρατιωτικός blogger Rybar στον λογαριασμό του στο Telegram: είναι ο καλύτερος τρόπος «να μετατρέψουμε το Rabotino σε συνεχή μεταφορέα θανάτου για τις ουκρανικές μονάδες».
"Το χωριό Rabotino ήταν πάντα γραφτό να πέσει.
Εάν οι Ουκρανοί βάλουν επαρκή στρατιωτική ισχύ σε μια συγκεκριμένη ζώνη επιχειρήσεων, θα πρέπει να είναι σε θέση να προχωρήσουν και να καταλάβουν το έδαφος που οι Ρώσοι αποφάσισαν ότι θα υπερασπιστούν, αλλά όχι μέχρι θανάτου.
Το Rabotino προοριζόταν πάντα να είναι μέρος της ζώνης άμυνας της πρώτης γραμμής.
Ο σκοπός του Rabotino ήταν να βοηθήσει στη διάσπαση των ουκρανικών επιθέσεων, και το έκανε θαυμάσια», είπε ο Ritter.
Ποιο είναι το Νέο Αμυντικό Δόγμα της Ρωσίας;
Αυτό που πραγματικά συμβαίνει στο Rabotino και το Verbovoe είναι μέρος ενός νέου ρωσικού αμυντικού δόγματος, εξηγεί ο πρώην αξιωματικός πληροφοριών των Πεζοναυτών.
"Η Ρωσία είχε πάντα ένα πρωταρχικά αμυντικό δόγμα που κληρονόμησε από τη σοβιετική εποχή.
Αλλά αυτό το νέο αμυντικό δόγμα που εφαρμόζεται, ειδικά στο μέτωπο της Zaporizhye, είναι το πνευματικό τέκνο του αντιστράτηγου Alexander Romanchuck, πρώην υποδιοικητή, της 58ης Ομάδας Μάχης.
Στάλθηκε στην Ακαδημία Στρατού μετά τη συμμετοχή του στις πρώτες φάσεις της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης.
Ενώ ήταν στην Ακαδημία Στρατού, έγραψε ξανά το ρωσικό αμυντικό δόγμα και στη συνέχεια βγήκε από την Ακαδημία Στρατού και του δόθηκε ηγετική θέση στο μέτωπο Zapporizhye στην περιοχή Rabotino» τόνισε ο Scott Ritter.
Σύμφωνα με το δόγμα, «ο σκοπός της εμπρός αμυντικής ζώνης είναι να δεχθεί μια εχθρική επίθεση για να βοηθήσει στη διάσπασή της, να χρησιμοποιήσει αμυντικές ζώνες, ναρκοπέδια, εμπόδια, «καζάνια φωτιάς» ή «σάκους» όπου θέλετε.
«Για να αναγκάσετε τον εχθρό να μπει για να μπορέσετε να τον χτυπήσετε με πυροβολικό, για να διαλύσετε την επίθεση, αλλά όχι για να κρατήσετε και να πεθάνετε», εξήγησε ο Ritter.
«Δηλαδή, καθώς ο εχθρός πιέζει προς τα εμπρός, η ιδέα είναι να ελαχιστοποιήσεις τις δικές σου απώλειες αποσυρόμενος σε προετοιμασμένες θέσεις και συνεχίζοντας να φέρνεις τον εχθρό κάτω από αυξανόμενα επίπεδα ισχύος πυρός από αέρος, από πυροβολικό, από κατευθυνόμενους αντιαρματικούς πυραύλους κ.λπ., ενώ βαλτώνουν σε ναρκοπέδια και άλλα εμπόδια.
Η πρώτη γραμμή άμυνας δεν προορίζεται να είναι το Alamo.
Αυτή είναι μια αναφορά σε μια αμερικανική μάχη το 1836, όταν ο μεξικανικός στρατός εισέβαλε σε μια αμυντική θέση των Τεξανών, το Alamo, και οι Τεξανοί υπερασπιστές πολέμησαν και πέθαναν εκεί.
Δεν κάνουν αυτό οι Ρώσοι».
Μόλις οι Ουκρανοί επιτύχουν τοπική ανωτερότητα, οι Ρώσοι θα αποσυρθούν και θα συνεχίσουν να καταστρέφουν περαιτέρω τις εχθρικές δυνάμεις.
Η ειρωνεία της κατάστασης, σύμφωνα με τον Ritter, είναι ότι η πρώτη γραμμή άμυνας προορίζεται να σπάσει από τους Ουκρανούς, σε χρόνο και τόπο, που καθορίζεται όχι από τους Ουκρανούς, αλλά από τους Ρώσους που διαμορφώνουν το πεδίο της μάχης από την αρχή της αποτυχημένης αντεπίθεσης του Κιέβου.
Γιατί η Πρώτη Γραμμή Άμυνας της Ρωσίας είναι Παγίδα Θανάτου;
Η Ρωσία ανάγκασε τον ουκρανικό στρατό να κάψει τα αποθέματα και τα πυρομαχικά του ενώ εισέβαλε στην πρώτη γραμμή άμυνας, σύμφωνα με τον Ritter.
"Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε.
Σε αυτό το σημείο του αγώνα, η Ουκρανία έχει δεσμεύσει τη στρατηγική της εφεδρεία, τον τελευταίο πυρήνα τριών ταξιαρχιών που κρατούσε πίσω.
Αυτή ήταν η δύναμη εκμετάλλευσης.
Αυτή ήταν η δύναμη που υποτίθεται ότι είχε, όταν δεσμεύτηκε στη μάχη για την [πόλη] Tokmak, που βρίσκεται πίσω από τη δεύτερη γραμμή άμυνας, για να πέσει στα χέρια των Ουκρανών.
Αυτή ήταν η δύναμη που υποτίθεται ότι θα έδιωχνε τις ρωσικές άμυνες και θα καταλάβει την Μελιτόπολη, ολοκληρώνοντας τον στόχο.
Η στρατηγική εφεδρεία δεσμεύεται επειδή το αρχικό κύμα της επίθεσης, η αντεπίθεση... απέτυχαν όλα να διαπεράσουν την αμυντική ζώνη μπροστά από την πρώτη γραμμή άμυνας».
Εξαντλημένοι από τον αγώνα για να ξεπεράσουν τις γραμμές άμυνας της Ρωσίας, οι Ουκρανοί δεν θα έχουν δύναμη να προχωρήσουν μπροστά, είπε ο Ritter.
«Αυτό είναι μέρος της αμυντικής ιδέας του Alexander Romanchuck και έχει εκτελεστεί τέλεια από τους Ρώσους στο Rabotino», τόνισε.
Γιατί οι Ουκρανοί προχωρούν παρά την αποτυχία τους;
«Αυτό είναι ένα πολιτικό ερώτημα που μπορεί να απαντηθεί μόνο από τους Ουκρανούς», είπε ο Ritter.
Σύμφωνα με τον στρατιωτικό αναλυτή, το Κίεβο θέλει να αποδείξει στη Δύση ότι τα δισεκατομμύρια δολάρια βοήθειας δεν έχουν δοθεί μάταια και ότι εάν η Ουκρανία ζητήσει στρατιωτική βοήθεια, θα χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά αυτή τη στρατιωτική βοήθεια για να προωθήσει όχι μόνο τους ουκρανικούς στόχους, αλλά και τους στόχους του ΝΑΤΟ. στόχους επίσης.
Ωστόσο, το πρόβλημα εδώ είναι ότι οι στόχοι του Κιέβου και του ΝΑΤΟ δεν είναι απαραίτητα πανομοιότυποι, τόνισε ο βετεράνος του αμερικανικού στρατού.
Ενώ οι στόχοι της Ουκρανίας περιλαμβάνουν τη φυσική ανακατάκτηση εδαφών που η Ουκρανία πιστεύει ότι της ανήκει, στόχος του ΝΑΤΟ δεν είναι τόσο η επίτευξη αποφασιστικής στρατιωτικής νίκης στο πεδίο της μάχης, αλλά η πρόκληση πόνου στη Ρωσία σε βαθμό που θα μπορούσε να υπάρξει ένα «Μeϊντάν της Μόσχας», παρόμοιο. σε ένα που συνέβη στο Κίεβο το 2014, εξήγησε ο Ritter.
«Το ΝΑΤΟ, και το ακούμε αυτό ξανά και ξανά στη ρητορική των Αμερικανών πολιτικών, είτε είναι ο γερουσιαστής Lindsey Graham είτε έχουμε τη Nikki Haley να διεκδικεί το αξίωμα, έχουμε και άλλους εκεί έξω να επαναλαμβάνουν το ίδιο πράγμα, ότι η δαπάνη των χρημάτων των φορολογουμένων των ΗΠΑ για την υποστήριξη της Ουκρανίας ξοδεύονται καλά χρήματα επειδή σκοτώνουμε Ρώσους και δεν πεθαίνουν Αμερικανοί.
Τώρα, αυτό που μένει έξω από αυτή τη στρεβλή εξίσωση είναι οι Ουκρανοί που πεθαίνουν.
Αλλά για τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, απλά δεν δεν έχει σημασία."
Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι εδώ για να βοηθήσει την Ουκρανία να επιτύχει μια στρατιωτική νίκη: «Το ΝΑΤΟ είναι εδώ για να χρησιμοποιήσει τις ζωές των Ουκρανών ως μάρκες σε ένα παιχνίδι τζόγου σχεδιασμένο να βλάψει τους Ρώσους», τόνισε ο στρατιωτικός αναλυτής.
Ποιος ευθύνεται για την αποτυχία της αντεπίθεσης της Ουκρανίας;
Αν και κανείς δεν μπορεί να απαλλάξει την Ουκρανία από την ευθύνη της για τον όλεθρο – δεδομένου ότι ο Volodymyr Zelensky θα μπορούσε να είχε τερματίσει τη σύγκρουση τον Μάρτιο του 2022 μετά τις ρωσο-ουκρανικές ειρηνευτικές συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη – δεν μπορεί να απαλλάξει ούτε το ΝΑΤΟ, σύμφωνα με τον Ritter.
"Επιτρέψτε μου να το ξεκαθαρίσω εδώ.
Αυτή η αντεπίθεση δεν επρόκειτο ποτέ να λειτουργήσει.
Ποτέ.
Ο στρατηγός Christopher Cavoli, διοικητής των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη και Ανώτατος Συμμαχικός Διοικητής των χερσαίων δυνάμεων, όταν μίλησε σε ένα σουηδικό αμυντικό φόρουμ τον Ιανουάριο 2023, μίλησε για τη σύγκρουση που έλαβε χώρα, αυτή ήταν μια προ-αντιεπιθετική σύγκρουση, πριν από τη μάχη της σύγκρουσης Bakhmut, είπε ότι το εύρος και η κλίμακα της βίας που λαμβάνει χώρα σήμερα στην Ουκρανία είναι πέρα από τη φαντασία του ΝΑΤΟ. (…)
Έτσι, όταν λέει ότι αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία είναι πέρα από τη φαντασία του ΝΑΤΟ, λέει ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι προετοιμασμένο για τέτοιου είδους πόλεμο και πράγματι, το ΝΑΤΟ δεν είναι προετοιμασμένο για τέτοιου είδους πόλεμο».
Σύμφωνα με τον πρώην αξιωματικό πληροφοριών Πεζοναυτών, η ουσία του θέματος είναι ότι το Πεντάγωνο και οι διοικητές του ΝΑΤΟ δεν έχουν πραγματοποιήσει ποτέ «συνδυασμένο οπλικό πόλεμο» στην καριέρα τους, έχοντας περάσει τα τελευταία 20 χρόνια σε «επιχειρήσεις σύγκρουσης χαμηλής έντασης» στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, Συρία και αλλού.
Αδαείς και άσχετοι με το είδος του πολέμου που διεξάγεται στην Ουκρανία Αμερικανοί αξιωματικοί και αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ
Ως αποτέλεσμα, Αμερικανοί αξιωματικοί και αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ, προσπαθούν να διδάξουν στους Ουκρανούς τον πόλεμο συνδυασμένων όπλων – του οποίου οι ίδιοι δεν κατέχουν.
"Η απάντηση είναι ότι το ίδιο το ΝΑΤΟ είναι μια χάρτινη τίγρη που τα τελευταία 20 χρόνια δεν χρηματοδοτείται σωστά.
Δεν έχουν εκπαιδευτεί σωστά.
Δεν έχουν κάνει σωστά το σωστό είδος αμυντικών προμηθειών.
Και δεν υπάρχει ούτε ένας στρατός σήμερα αρκετά υγιής για να διεξάγει το είδος της μάχης που λαμβάνει χώρα στην Ουκρανία, πόσο μάλλον να μεταφέρει εξοπλισμό στον ουκρανικό στρατό που θα μπορούσε να τους βοηθήσει να κάνουν αυτού του είδους τον πόλεμο».
Η ανεπαρκής εκπαίδευση, η αλλαγή του στρατιωτικού δόγματος και του στυλ όπλων της Ουκρανίας «στη μέση του αγώνα» και η έλλειψη πόρων συνέβαλαν επίσης στις ήττες του Κιέβου, σύμφωνα με τον στρατιωτικό ειδικό.
"Οι Ουκρανοί απλώς δεν ανταποκρίνονται στο καθήκον.
Το ΝΑΤΟ το γνώριζε.
Και έτσι, στο τέλος της ημέρας, η πλειοψηφία της ευθύνης πέφτει στο ΝΑΤΟ για την ενθάρρυνση της Ουκρανίας να κάνει κάτι που το ΝΑΤΟ γνώριζε ότι η Ουκρανία δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει.
Και πάλι, επανέρχομαι σε αυτό που είπα πριν.
Το ΝΑΤΟ δεν θέλει να κερδίσει η Ουκρανία στο πεδίο της μάχης.
Θέλουν απλώς η Ουκρανία να πληγώσει τους Ρώσους τόσο ώστε να κάνουν τη Ρωσία να εγκαταλείψει».
Ποιο είναι το Τελικό Παιχνίδι;
Ο Ritter σημείωσε ότι η αποτυχημένη αντεπίθεση της Ουκρανίας προσγείωσε ανώμαλα τους διοικητές του ΝΑΤΟ από τον φανταστικό κόσμο τους – στον οποίο η Ρωσία είναι «αδύναμη» και ο στρατός της «αποτυγχάνει».
"Νομίζω ότι αυτό που συμβαίνει με την αποτυχία αυτής της αντεπίθεσης αυτή τη στιγμή είναι ότι η πραγματικότητα αλλάζει στο Πεντάγωνο.
Για πρώτη φορά, αρχίζετε να ακούτε αξιωματούχους του Πενταγώνου να μιλάνε για τη ρωσική αρμοδιότητα / υπεροχή.
Αναγνωρίζουν απρόθυμα, αλλά αναγνωρίζουν επιτέλους, ότι οι Ρώσοι έχουν προετοιμάσει μια πολύ αποτελεσματική άμυνα.
Δίνουν τα περισσότερα εύσημα σε ορυχεία, δέντρα και θάμνους.
Αυτό είναι σοβαρό.
Αυτό έλεγαν».
«Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι οι Ρώσοι δεν υποχωρούν.
Θέλω να πω, αν ρίξει κανείς μια ματιά στο παράδειγμα του τανκ Alyosha, εκείνο το διάσημο τανκ, που έβαλε εμπρός, ένας εναντίον οκτώ, και στη συνέχεια εμφανίστηκε γύρω του ένας θρύλος.
Κοιτάξτε τη σύνθεση των στρατευμάτων, μισθοφόρων, εθελοντών, κινητοποίησε στρατεύματα που ενώνονται και λειτουργούν με αφοσίωση, με αίσθηση αυτοθυσίας, με πειθαρχία, με θάρρος».
Οι Ρώσοι αποδείχτηκαν πολύ καλοί και αυτό διέκοψε το παιχνίδι του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με τον Ritter.
Σημείωσε ότι «υπάρχει μια εντελώς νέα πραγματικότητα στη Δύση σχετικά με την αδυναμία επίτευξης των στόχων και των σκοπών τους» στην Ουκρανία και τώρα η Δύση αντιμετωπίζει ένα δίλημμα πώς να μετριάσει τις συνέπειες της επικείμενης ήττας.
"Αν σταματήσετε τη σύγκρουση τώρα, μπορούμε να ορίσουμε σε μεγάλο βαθμό πώς θα διαμορφωθούν τα σύνορα.
Αλλά αν προχωρήσει αυτή η σύγκρουση, το ερώτημα είναι ποια θα είναι η τελική διαμόρφωση του ουκρανικού κράτους είναι στον αέρα.
Και έτσι νομίζω ότι στη Δύση αυτή τη στιγμή, γίνεται πολύς λόγος για το "πώς θα ξεφύγουμε από αυτό;"
Αλλά πρέπει να γίνει με τρόπο που να μην τραβήξει εντελώς το χαλί κάτω από τα πόδια των Ουκρανών.
Γιατί αν προχωρήσετε κι άλλο η αντεπίθεση, όταν θα μιλάμε για συνθηκολόγηση στο τέλος του παιχνιδιού, δεν θα έχει μείνει τίποτε από τον ουκρανικό στρατό.
Και ίσως ανακαλύψουν Ουκρανία και Δύση ότι η κατάρρευση είναι το τέλος του παιχνιδιού», κατέληξε ο Ritter.
www.bankingnews.gr
Η Ουκρανία κερδίζει έδαφος στην αντεπίθεσή της που ξεκίνησε τον Ιούνιο, υποστήριξε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg την Πέμπτη 7/9, αναφερόμενος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Ισχύει ότι η Ουκρανία επιτέλους πέτυχε μια σημαντική ανακάλυψη μετά από σχεδόν τέσσερις μήνες και βαριές απώλειες;
«Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να γνωρίζουμε ποιοι είναι οι στόχοι και σκοποί της τρέχουσας φάσης της ουκρανικής αντεπίθεσης», είπε στο Sputnik ο Scott Ritter.
«Γνωρίζουμε ότι όταν ξεκίνησαν αυτήν την αντεπίθεση στις αρχές Ιουνίου του, οι στόχοι ήταν αρκετά ξεκάθαροι: να σπάσουν την πρώτη γραμμή της ρωσικής άμυνας, τη δεύτερη γραμμή της ρωσικής άμυνας, να καταλάβουν την πόλη Tokmak και μετά να την χρησιμοποιήσουν ως σημείο εκτόξευσης για να διεισδύσουν βαθύτερα μέσω της ρωσικής άμυνας για να καταλάβουν την πόλη της Μελιτόπολης, που θα τους επέτρεπε να κόψουν τη χερσαία γέφυρα μεταξύ Κριμαίας και Ρωσίας και να θέσουν την Κριμαία υπό άμεση επίθεση από τον Πρόεδρο Zelensky και άλλους Ουκρανούς αξιωματούχους», συνέχισε ο στρατιωτικός εμπειρογνώμονας.
Aποτυχία στόχων
Ωστόσο, αυτοί οι στόχοι δεν έχουν επιτευχθεί μέχρι στιγμής, ανά Ritter.
Επί του παρόντος, οι Ουκρανοί ισχυρίζονται ότι έχουν θέσει μονάδες πεζικού πέρα από τα λεγόμενα «δόντια του δράκου», τα συγκεκριμένα εμπόδια που αποτελούν την πρώτη γραμμή άμυνας της Ρωσίας. Συγκεκριμένα, το καθεστώς του Κιέβου λέει ότι οι δυνάμεις του κατάφεραν να καταλάβουν τα χωριά Verbovoye και Rabotino στην περιοχή Zaporozhye.
Ωστόσο, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας κατέστησε σαφές στις 7 και 8 Σεπτεμβρίου ότι οι ρωσικές δυνάμεις συνεχίζουν να αποκρούουν επιτυχώς τις επιθέσεις των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων στις περιοχές των οικισμών.
Όπως παρατήρησε ο Ρώσος στρατιωτικός blogger Rybar στον λογαριασμό του στο Telegram: είναι ο καλύτερος τρόπος «να μετατρέψουμε το Rabotino σε συνεχή μεταφορέα θανάτου για τις ουκρανικές μονάδες».
"Το χωριό Rabotino ήταν πάντα γραφτό να πέσει.
Εάν οι Ουκρανοί βάλουν επαρκή στρατιωτική ισχύ σε μια συγκεκριμένη ζώνη επιχειρήσεων, θα πρέπει να είναι σε θέση να προχωρήσουν και να καταλάβουν το έδαφος που οι Ρώσοι αποφάσισαν ότι θα υπερασπιστούν, αλλά όχι μέχρι θανάτου.
Το Rabotino προοριζόταν πάντα να είναι μέρος της ζώνης άμυνας της πρώτης γραμμής.
Ο σκοπός του Rabotino ήταν να βοηθήσει στη διάσπαση των ουκρανικών επιθέσεων, και το έκανε θαυμάσια», είπε ο Ritter.
Ποιο είναι το Νέο Αμυντικό Δόγμα της Ρωσίας;
Αυτό που πραγματικά συμβαίνει στο Rabotino και το Verbovoe είναι μέρος ενός νέου ρωσικού αμυντικού δόγματος, εξηγεί ο πρώην αξιωματικός πληροφοριών των Πεζοναυτών.
"Η Ρωσία είχε πάντα ένα πρωταρχικά αμυντικό δόγμα που κληρονόμησε από τη σοβιετική εποχή.
Αλλά αυτό το νέο αμυντικό δόγμα που εφαρμόζεται, ειδικά στο μέτωπο της Zaporizhye, είναι το πνευματικό τέκνο του αντιστράτηγου Alexander Romanchuck, πρώην υποδιοικητή, της 58ης Ομάδας Μάχης.
Στάλθηκε στην Ακαδημία Στρατού μετά τη συμμετοχή του στις πρώτες φάσεις της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης.
Ενώ ήταν στην Ακαδημία Στρατού, έγραψε ξανά το ρωσικό αμυντικό δόγμα και στη συνέχεια βγήκε από την Ακαδημία Στρατού και του δόθηκε ηγετική θέση στο μέτωπο Zapporizhye στην περιοχή Rabotino» τόνισε ο Scott Ritter.
Σύμφωνα με το δόγμα, «ο σκοπός της εμπρός αμυντικής ζώνης είναι να δεχθεί μια εχθρική επίθεση για να βοηθήσει στη διάσπασή της, να χρησιμοποιήσει αμυντικές ζώνες, ναρκοπέδια, εμπόδια, «καζάνια φωτιάς» ή «σάκους» όπου θέλετε.
«Για να αναγκάσετε τον εχθρό να μπει για να μπορέσετε να τον χτυπήσετε με πυροβολικό, για να διαλύσετε την επίθεση, αλλά όχι για να κρατήσετε και να πεθάνετε», εξήγησε ο Ritter.
«Δηλαδή, καθώς ο εχθρός πιέζει προς τα εμπρός, η ιδέα είναι να ελαχιστοποιήσεις τις δικές σου απώλειες αποσυρόμενος σε προετοιμασμένες θέσεις και συνεχίζοντας να φέρνεις τον εχθρό κάτω από αυξανόμενα επίπεδα ισχύος πυρός από αέρος, από πυροβολικό, από κατευθυνόμενους αντιαρματικούς πυραύλους κ.λπ., ενώ βαλτώνουν σε ναρκοπέδια και άλλα εμπόδια.
Η πρώτη γραμμή άμυνας δεν προορίζεται να είναι το Alamo.
Αυτή είναι μια αναφορά σε μια αμερικανική μάχη το 1836, όταν ο μεξικανικός στρατός εισέβαλε σε μια αμυντική θέση των Τεξανών, το Alamo, και οι Τεξανοί υπερασπιστές πολέμησαν και πέθαναν εκεί.
Δεν κάνουν αυτό οι Ρώσοι».
Μόλις οι Ουκρανοί επιτύχουν τοπική ανωτερότητα, οι Ρώσοι θα αποσυρθούν και θα συνεχίσουν να καταστρέφουν περαιτέρω τις εχθρικές δυνάμεις.
Η ειρωνεία της κατάστασης, σύμφωνα με τον Ritter, είναι ότι η πρώτη γραμμή άμυνας προορίζεται να σπάσει από τους Ουκρανούς, σε χρόνο και τόπο, που καθορίζεται όχι από τους Ουκρανούς, αλλά από τους Ρώσους που διαμορφώνουν το πεδίο της μάχης από την αρχή της αποτυχημένης αντεπίθεσης του Κιέβου.
Γιατί η Πρώτη Γραμμή Άμυνας της Ρωσίας είναι Παγίδα Θανάτου;
Η Ρωσία ανάγκασε τον ουκρανικό στρατό να κάψει τα αποθέματα και τα πυρομαχικά του ενώ εισέβαλε στην πρώτη γραμμή άμυνας, σύμφωνα με τον Ritter.
"Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε.
Σε αυτό το σημείο του αγώνα, η Ουκρανία έχει δεσμεύσει τη στρατηγική της εφεδρεία, τον τελευταίο πυρήνα τριών ταξιαρχιών που κρατούσε πίσω.
Αυτή ήταν η δύναμη εκμετάλλευσης.
Αυτή ήταν η δύναμη που υποτίθεται ότι είχε, όταν δεσμεύτηκε στη μάχη για την [πόλη] Tokmak, που βρίσκεται πίσω από τη δεύτερη γραμμή άμυνας, για να πέσει στα χέρια των Ουκρανών.
Αυτή ήταν η δύναμη που υποτίθεται ότι θα έδιωχνε τις ρωσικές άμυνες και θα καταλάβει την Μελιτόπολη, ολοκληρώνοντας τον στόχο.
Η στρατηγική εφεδρεία δεσμεύεται επειδή το αρχικό κύμα της επίθεσης, η αντεπίθεση... απέτυχαν όλα να διαπεράσουν την αμυντική ζώνη μπροστά από την πρώτη γραμμή άμυνας».
Εξαντλημένοι από τον αγώνα για να ξεπεράσουν τις γραμμές άμυνας της Ρωσίας, οι Ουκρανοί δεν θα έχουν δύναμη να προχωρήσουν μπροστά, είπε ο Ritter.
«Αυτό είναι μέρος της αμυντικής ιδέας του Alexander Romanchuck και έχει εκτελεστεί τέλεια από τους Ρώσους στο Rabotino», τόνισε.
Γιατί οι Ουκρανοί προχωρούν παρά την αποτυχία τους;
«Αυτό είναι ένα πολιτικό ερώτημα που μπορεί να απαντηθεί μόνο από τους Ουκρανούς», είπε ο Ritter.
Σύμφωνα με τον στρατιωτικό αναλυτή, το Κίεβο θέλει να αποδείξει στη Δύση ότι τα δισεκατομμύρια δολάρια βοήθειας δεν έχουν δοθεί μάταια και ότι εάν η Ουκρανία ζητήσει στρατιωτική βοήθεια, θα χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά αυτή τη στρατιωτική βοήθεια για να προωθήσει όχι μόνο τους ουκρανικούς στόχους, αλλά και τους στόχους του ΝΑΤΟ. στόχους επίσης.
Ωστόσο, το πρόβλημα εδώ είναι ότι οι στόχοι του Κιέβου και του ΝΑΤΟ δεν είναι απαραίτητα πανομοιότυποι, τόνισε ο βετεράνος του αμερικανικού στρατού.
Ενώ οι στόχοι της Ουκρανίας περιλαμβάνουν τη φυσική ανακατάκτηση εδαφών που η Ουκρανία πιστεύει ότι της ανήκει, στόχος του ΝΑΤΟ δεν είναι τόσο η επίτευξη αποφασιστικής στρατιωτικής νίκης στο πεδίο της μάχης, αλλά η πρόκληση πόνου στη Ρωσία σε βαθμό που θα μπορούσε να υπάρξει ένα «Μeϊντάν της Μόσχας», παρόμοιο. σε ένα που συνέβη στο Κίεβο το 2014, εξήγησε ο Ritter.
«Το ΝΑΤΟ, και το ακούμε αυτό ξανά και ξανά στη ρητορική των Αμερικανών πολιτικών, είτε είναι ο γερουσιαστής Lindsey Graham είτε έχουμε τη Nikki Haley να διεκδικεί το αξίωμα, έχουμε και άλλους εκεί έξω να επαναλαμβάνουν το ίδιο πράγμα, ότι η δαπάνη των χρημάτων των φορολογουμένων των ΗΠΑ για την υποστήριξη της Ουκρανίας ξοδεύονται καλά χρήματα επειδή σκοτώνουμε Ρώσους και δεν πεθαίνουν Αμερικανοί.
Τώρα, αυτό που μένει έξω από αυτή τη στρεβλή εξίσωση είναι οι Ουκρανοί που πεθαίνουν.
Αλλά για τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, απλά δεν δεν έχει σημασία."
Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι εδώ για να βοηθήσει την Ουκρανία να επιτύχει μια στρατιωτική νίκη: «Το ΝΑΤΟ είναι εδώ για να χρησιμοποιήσει τις ζωές των Ουκρανών ως μάρκες σε ένα παιχνίδι τζόγου σχεδιασμένο να βλάψει τους Ρώσους», τόνισε ο στρατιωτικός αναλυτής.
Ποιος ευθύνεται για την αποτυχία της αντεπίθεσης της Ουκρανίας;
Αν και κανείς δεν μπορεί να απαλλάξει την Ουκρανία από την ευθύνη της για τον όλεθρο – δεδομένου ότι ο Volodymyr Zelensky θα μπορούσε να είχε τερματίσει τη σύγκρουση τον Μάρτιο του 2022 μετά τις ρωσο-ουκρανικές ειρηνευτικές συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη – δεν μπορεί να απαλλάξει ούτε το ΝΑΤΟ, σύμφωνα με τον Ritter.
"Επιτρέψτε μου να το ξεκαθαρίσω εδώ.
Αυτή η αντεπίθεση δεν επρόκειτο ποτέ να λειτουργήσει.
Ποτέ.
Ο στρατηγός Christopher Cavoli, διοικητής των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη και Ανώτατος Συμμαχικός Διοικητής των χερσαίων δυνάμεων, όταν μίλησε σε ένα σουηδικό αμυντικό φόρουμ τον Ιανουάριο 2023, μίλησε για τη σύγκρουση που έλαβε χώρα, αυτή ήταν μια προ-αντιεπιθετική σύγκρουση, πριν από τη μάχη της σύγκρουσης Bakhmut, είπε ότι το εύρος και η κλίμακα της βίας που λαμβάνει χώρα σήμερα στην Ουκρανία είναι πέρα από τη φαντασία του ΝΑΤΟ. (…)
Έτσι, όταν λέει ότι αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία είναι πέρα από τη φαντασία του ΝΑΤΟ, λέει ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι προετοιμασμένο για τέτοιου είδους πόλεμο και πράγματι, το ΝΑΤΟ δεν είναι προετοιμασμένο για τέτοιου είδους πόλεμο».
Σύμφωνα με τον πρώην αξιωματικό πληροφοριών Πεζοναυτών, η ουσία του θέματος είναι ότι το Πεντάγωνο και οι διοικητές του ΝΑΤΟ δεν έχουν πραγματοποιήσει ποτέ «συνδυασμένο οπλικό πόλεμο» στην καριέρα τους, έχοντας περάσει τα τελευταία 20 χρόνια σε «επιχειρήσεις σύγκρουσης χαμηλής έντασης» στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, Συρία και αλλού.
Αδαείς και άσχετοι με το είδος του πολέμου που διεξάγεται στην Ουκρανία Αμερικανοί αξιωματικοί και αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ
Ως αποτέλεσμα, Αμερικανοί αξιωματικοί και αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ, προσπαθούν να διδάξουν στους Ουκρανούς τον πόλεμο συνδυασμένων όπλων – του οποίου οι ίδιοι δεν κατέχουν.
"Η απάντηση είναι ότι το ίδιο το ΝΑΤΟ είναι μια χάρτινη τίγρη που τα τελευταία 20 χρόνια δεν χρηματοδοτείται σωστά.
Δεν έχουν εκπαιδευτεί σωστά.
Δεν έχουν κάνει σωστά το σωστό είδος αμυντικών προμηθειών.
Και δεν υπάρχει ούτε ένας στρατός σήμερα αρκετά υγιής για να διεξάγει το είδος της μάχης που λαμβάνει χώρα στην Ουκρανία, πόσο μάλλον να μεταφέρει εξοπλισμό στον ουκρανικό στρατό που θα μπορούσε να τους βοηθήσει να κάνουν αυτού του είδους τον πόλεμο».
Η ανεπαρκής εκπαίδευση, η αλλαγή του στρατιωτικού δόγματος και του στυλ όπλων της Ουκρανίας «στη μέση του αγώνα» και η έλλειψη πόρων συνέβαλαν επίσης στις ήττες του Κιέβου, σύμφωνα με τον στρατιωτικό ειδικό.
"Οι Ουκρανοί απλώς δεν ανταποκρίνονται στο καθήκον.
Το ΝΑΤΟ το γνώριζε.
Και έτσι, στο τέλος της ημέρας, η πλειοψηφία της ευθύνης πέφτει στο ΝΑΤΟ για την ενθάρρυνση της Ουκρανίας να κάνει κάτι που το ΝΑΤΟ γνώριζε ότι η Ουκρανία δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει.
Και πάλι, επανέρχομαι σε αυτό που είπα πριν.
Το ΝΑΤΟ δεν θέλει να κερδίσει η Ουκρανία στο πεδίο της μάχης.
Θέλουν απλώς η Ουκρανία να πληγώσει τους Ρώσους τόσο ώστε να κάνουν τη Ρωσία να εγκαταλείψει».
Ποιο είναι το Τελικό Παιχνίδι;
Ο Ritter σημείωσε ότι η αποτυχημένη αντεπίθεση της Ουκρανίας προσγείωσε ανώμαλα τους διοικητές του ΝΑΤΟ από τον φανταστικό κόσμο τους – στον οποίο η Ρωσία είναι «αδύναμη» και ο στρατός της «αποτυγχάνει».
"Νομίζω ότι αυτό που συμβαίνει με την αποτυχία αυτής της αντεπίθεσης αυτή τη στιγμή είναι ότι η πραγματικότητα αλλάζει στο Πεντάγωνο.
Για πρώτη φορά, αρχίζετε να ακούτε αξιωματούχους του Πενταγώνου να μιλάνε για τη ρωσική αρμοδιότητα / υπεροχή.
Αναγνωρίζουν απρόθυμα, αλλά αναγνωρίζουν επιτέλους, ότι οι Ρώσοι έχουν προετοιμάσει μια πολύ αποτελεσματική άμυνα.
Δίνουν τα περισσότερα εύσημα σε ορυχεία, δέντρα και θάμνους.
Αυτό είναι σοβαρό.
Αυτό έλεγαν».
«Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι οι Ρώσοι δεν υποχωρούν.
Θέλω να πω, αν ρίξει κανείς μια ματιά στο παράδειγμα του τανκ Alyosha, εκείνο το διάσημο τανκ, που έβαλε εμπρός, ένας εναντίον οκτώ, και στη συνέχεια εμφανίστηκε γύρω του ένας θρύλος.
Κοιτάξτε τη σύνθεση των στρατευμάτων, μισθοφόρων, εθελοντών, κινητοποίησε στρατεύματα που ενώνονται και λειτουργούν με αφοσίωση, με αίσθηση αυτοθυσίας, με πειθαρχία, με θάρρος».
Οι Ρώσοι αποδείχτηκαν πολύ καλοί και αυτό διέκοψε το παιχνίδι του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με τον Ritter.
Σημείωσε ότι «υπάρχει μια εντελώς νέα πραγματικότητα στη Δύση σχετικά με την αδυναμία επίτευξης των στόχων και των σκοπών τους» στην Ουκρανία και τώρα η Δύση αντιμετωπίζει ένα δίλημμα πώς να μετριάσει τις συνέπειες της επικείμενης ήττας.
"Αν σταματήσετε τη σύγκρουση τώρα, μπορούμε να ορίσουμε σε μεγάλο βαθμό πώς θα διαμορφωθούν τα σύνορα.
Αλλά αν προχωρήσει αυτή η σύγκρουση, το ερώτημα είναι ποια θα είναι η τελική διαμόρφωση του ουκρανικού κράτους είναι στον αέρα.
Και έτσι νομίζω ότι στη Δύση αυτή τη στιγμή, γίνεται πολύς λόγος για το "πώς θα ξεφύγουμε από αυτό;"
Αλλά πρέπει να γίνει με τρόπο που να μην τραβήξει εντελώς το χαλί κάτω από τα πόδια των Ουκρανών.
Γιατί αν προχωρήσετε κι άλλο η αντεπίθεση, όταν θα μιλάμε για συνθηκολόγηση στο τέλος του παιχνιδιού, δεν θα έχει μείνει τίποτε από τον ουκρανικό στρατό.
Και ίσως ανακαλύψουν Ουκρανία και Δύση ότι η κατάρρευση είναι το τέλος του παιχνιδιού», κατέληξε ο Ritter.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών