Κανείς δεν έχει καταλάβει τις προθέσεις των ΗΠΑ στην Ουκρανία - Σε σύγχυση ο Biden...
Ποιος είναι ο στόχος των ΗΠΑ στην Ουκρανία;
Αυτό είναι το ερώτημα που πλανάται όχι μόνο σε όλο τον κόσμο, αλλά κυρίως στην ίδια την Ουκρανία.
Χωρίς τα στρατεύματα, η Ουκρανία αρχίζει να μοιάζει με το φιάσκο των ΗΠΑ στο Βιετνάμ, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ.
Καμία από τις ενέργειες δεν είχε μια σαφώς καθορισμένη αποστολή που να ήταν εξ αποστάσεως επιτεύξιμη.
Ούτε και ο στόχος ήταν γνωστός..
Ποια είναι η αποστολή των ΗΠΑ;
- Να σταματήσει τη Ρωσία;
- Να κερδίσει πίσω όλο το έδαφος που έχασε η Ουκρανία;
- Να μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ;
Εάν η αποστολή είναι η Ουκρανία να κερδίσει πίσω όλα τα χαμένα εδάφη, τότε η πρόοδος είναι βασανιστικά αργή.
Η προμήθεια περισσότερων όπλων θα μπορούσε να βοηθήσει.
Αλλά το κόστος θα μπορούσε να είναι μια πυρηνική απάντηση από τον Putin.
Είναι η αποστολή να σταματήσει την προέλαση της Ρωσίας;
Αν ναι, αυτό δεν είναι συμβατό με τον στόχο της Ουκρανίας να κερδίσει πίσω το 100% της επικράτειας που έχασε.
Σε ποιο βαθμό είναι διατεθειμένες οι ΗΠΑ να συνεχίσουν να πληρώνουν για τον στόχο της Ουκρανίας εάν ο στόχος των ΗΠΑ δεν είναι ο ίδιος;
Η αρχική ώθηση της Ρωσίας ήταν να θέσει ένα ευνοϊκό καθεστώς στο Κίεβο, αλλά αυτό απέτυχε.
Ούτε βέβαια ξέρει κανείς ποιος είναι ο στόχος της Ρωσίας σε αυτό το σημείο;
Αιώνιος Πόλεμος
Μετά από πολλούς μήνες και με μεγάλο κόστος η Ρωσία κατέλαβε επιτέλους την ουκρανική πόλη Bakhmut.
Η πόλη καταστράφηκε ολοσχερώς.
Τώρα η Ουκρανία αγωνίζεται να την ξανακερδίσει.
Αυτό μου θυμίζει το Βιετνάμ.
Όπως ανέφερε και ο δημοσιογράφος Peter Arnett στο Βιετνάμ για το Associated Press:, «Έγινε απαραίτητο να καταστραφεί η πόλη για να σωθεί».
Ειρήνη για την επικράτεια;
Κάθε φορά που οι ΗΠΑ ή η ΕΕ θέτουν την ιδέα της ειρήνης, ο πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky κραυγάζει ότι «δεν μπορούμε να ανταμείψουμε τον Putin».
Στην καλύτερη περίπτωση, υπάρχουν τρεις αντικρουόμενοι στόχοι, κανένας από τους οποίους δεν ορίζεται ξεκάθαρα εκτός από αυτόν της Ουκρανίας.
Περιπλέκοντας τα πράγματα, ο στόχος της Ουκρανίας δεν είναι εφικτός από απόσταση χωρίς τεράστιες δαπάνες των ΗΠΑ και τον κίνδυνο πυρηνικής σύγκρουσης με τον Putin.
Εν τω μεταξύ, το αδιέξοδο μπορεί να συνεχιστεί, ακόμη και με το πρόσχημα των διαπραγματεύσεων.
Υπενθυμίζεται εδώ ότι υπήρξαν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις και κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ
Ειρηνευτικές συνομιλίες στο Βιετνάμ
Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην αποτελεσματική διαπραγμάτευση ήταν το γεγονός ότι το Βόρειο Βιετνάμ και το Εθνικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση του Νοτίου Βιετνάμ (NLF, ή Βιετ Κονγκ) στο Νότο, αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την κυβέρνηση του Νοτίου Βιετνάμ.
Με την ίδια επιμονή, η κυβέρνηση στη Σαϊγκόν αρνήθηκε να αναγνωρίσει τη νομιμότητα του NLF.
Ο Harriman έλυσε αυτή τη διαφωνία αναπτύσσοντας ένα σύστημα με το οποίο το Βόρειο Βιετνάμ και οι ΗΠΑ θα ήταν τα εμπλεκόμενα μέρη.
Οι αξιωματούχοι του NLF μπορούσαν να ενταχθούν στην ομάδα του Βόρειου Βιετνάμ χωρίς να αναγνωρίζονται από το Νότιο Βιετνάμ, ενώ οι εκπρόσωποι της Σαϊγκόν ενώθηκαν με τους συμμάχους τους στις ΗΠΑ.
Μια παρόμοια συζήτηση αφορούσε το σχήμα του τραπεζιού που θα χρησιμοποιηθεί στη διάσκεψη.
Ο Βορράς ευνόησε ένα κυκλικό τραπέζι, στο οποίο όλα τα μέρη, συμπεριλαμβανομένων των εκπροσώπων του NLF, θα φαίνονται «ίσα».
Οι Νοτιοβιετναμέζοι υποστήριξαν ότι μόνο ένα ορθογώνιο τραπέζι ήταν αποδεκτό, γιατί μόνο ένα ορθογώνιο θα μπορούσε να δείξει δύο διαφορετικές πλευρές της σύγκρουσης.
Τελικά επετεύχθη συμβιβασμός, σύμφωνα με τον οποίο εκπρόσωποι της βόρειας και της νότιας κυβέρνησης θα κάθονταν σε ένα κυκλικό τραπέζι, με μέλη που εκπροσωπούσαν όλα τα άλλα κόμματα να κάθονται σε μεμονωμένα τετράγωνα τραπέζια γύρω τους.
Δύσκολη η απεμπλοκή
Οι ΗΠΑ ήταν στο Βιετνάμ για 8 χρόνια και στο Αφγανιστάν για 20 χρόνια.
Τελικά, οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν και τις δύο χώρες, ταπεινωμένες.
Σε αυτή την περίπτωση, δεν έχουμε στρατεύματα στην Ουκρανία, αλλά προμηθεύουμε ευχαρίστως πυραύλους.
Είναι σημαντικό ότι ήταν η ανάμειξη των ΗΠΑ στην Ουκρανία το 2014, με επικεφαλής τον γερουσιαστή John McCain και τη CIA, που οδήγησε στο χάος στο οποίο βρισκόμαστε τώρα.
Η ιστορία είναι ξεκάθαρη.
Η ανάμιξη των ΗΠΑ στις εξωτερικές υποθέσεις άλλων εθνών δεν οδηγεί ποτέ σε τίποτα καλό.
Ο παρατεταμένος πόλεμος είναι πληθωριστικός
Η Ουκρανία δεν είναι σε καμία θέση να απαιτήσει κάτι από τον υπόλοιπο κόσμο.
Αλλά χωρίς σαφώς καθορισμένους στόχους, ο κόσμος συνεχίζει να βαδίζει στο μονοπάτι ενός παρατεταμένου, αν όχι αέναου πολέμου, με κλιμακούμενο κόστος.
Είναι μια ακόμη πληθωριστική πτυχή της πολιτικής των ΗΠΑ.
www.bankingnews.gr
Αυτό είναι το ερώτημα που πλανάται όχι μόνο σε όλο τον κόσμο, αλλά κυρίως στην ίδια την Ουκρανία.
Χωρίς τα στρατεύματα, η Ουκρανία αρχίζει να μοιάζει με το φιάσκο των ΗΠΑ στο Βιετνάμ, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ.
Καμία από τις ενέργειες δεν είχε μια σαφώς καθορισμένη αποστολή που να ήταν εξ αποστάσεως επιτεύξιμη.
Ούτε και ο στόχος ήταν γνωστός..
Ποια είναι η αποστολή των ΗΠΑ;
- Να σταματήσει τη Ρωσία;
- Να κερδίσει πίσω όλο το έδαφος που έχασε η Ουκρανία;
- Να μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ;
Εάν η αποστολή είναι η Ουκρανία να κερδίσει πίσω όλα τα χαμένα εδάφη, τότε η πρόοδος είναι βασανιστικά αργή.
Η προμήθεια περισσότερων όπλων θα μπορούσε να βοηθήσει.
Αλλά το κόστος θα μπορούσε να είναι μια πυρηνική απάντηση από τον Putin.
Είναι η αποστολή να σταματήσει την προέλαση της Ρωσίας;
Αν ναι, αυτό δεν είναι συμβατό με τον στόχο της Ουκρανίας να κερδίσει πίσω το 100% της επικράτειας που έχασε.
Σε ποιο βαθμό είναι διατεθειμένες οι ΗΠΑ να συνεχίσουν να πληρώνουν για τον στόχο της Ουκρανίας εάν ο στόχος των ΗΠΑ δεν είναι ο ίδιος;
Η αρχική ώθηση της Ρωσίας ήταν να θέσει ένα ευνοϊκό καθεστώς στο Κίεβο, αλλά αυτό απέτυχε.
Ούτε βέβαια ξέρει κανείς ποιος είναι ο στόχος της Ρωσίας σε αυτό το σημείο;
Αιώνιος Πόλεμος
Μετά από πολλούς μήνες και με μεγάλο κόστος η Ρωσία κατέλαβε επιτέλους την ουκρανική πόλη Bakhmut.
Η πόλη καταστράφηκε ολοσχερώς.
Τώρα η Ουκρανία αγωνίζεται να την ξανακερδίσει.
Αυτό μου θυμίζει το Βιετνάμ.
Όπως ανέφερε και ο δημοσιογράφος Peter Arnett στο Βιετνάμ για το Associated Press:, «Έγινε απαραίτητο να καταστραφεί η πόλη για να σωθεί».
Ειρήνη για την επικράτεια;
Κάθε φορά που οι ΗΠΑ ή η ΕΕ θέτουν την ιδέα της ειρήνης, ο πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky κραυγάζει ότι «δεν μπορούμε να ανταμείψουμε τον Putin».
Στην καλύτερη περίπτωση, υπάρχουν τρεις αντικρουόμενοι στόχοι, κανένας από τους οποίους δεν ορίζεται ξεκάθαρα εκτός από αυτόν της Ουκρανίας.
Περιπλέκοντας τα πράγματα, ο στόχος της Ουκρανίας δεν είναι εφικτός από απόσταση χωρίς τεράστιες δαπάνες των ΗΠΑ και τον κίνδυνο πυρηνικής σύγκρουσης με τον Putin.
Εν τω μεταξύ, το αδιέξοδο μπορεί να συνεχιστεί, ακόμη και με το πρόσχημα των διαπραγματεύσεων.
Υπενθυμίζεται εδώ ότι υπήρξαν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις και κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ
Ειρηνευτικές συνομιλίες στο Βιετνάμ
Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην αποτελεσματική διαπραγμάτευση ήταν το γεγονός ότι το Βόρειο Βιετνάμ και το Εθνικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση του Νοτίου Βιετνάμ (NLF, ή Βιετ Κονγκ) στο Νότο, αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την κυβέρνηση του Νοτίου Βιετνάμ.
Με την ίδια επιμονή, η κυβέρνηση στη Σαϊγκόν αρνήθηκε να αναγνωρίσει τη νομιμότητα του NLF.
Ο Harriman έλυσε αυτή τη διαφωνία αναπτύσσοντας ένα σύστημα με το οποίο το Βόρειο Βιετνάμ και οι ΗΠΑ θα ήταν τα εμπλεκόμενα μέρη.
Οι αξιωματούχοι του NLF μπορούσαν να ενταχθούν στην ομάδα του Βόρειου Βιετνάμ χωρίς να αναγνωρίζονται από το Νότιο Βιετνάμ, ενώ οι εκπρόσωποι της Σαϊγκόν ενώθηκαν με τους συμμάχους τους στις ΗΠΑ.
Μια παρόμοια συζήτηση αφορούσε το σχήμα του τραπεζιού που θα χρησιμοποιηθεί στη διάσκεψη.
Ο Βορράς ευνόησε ένα κυκλικό τραπέζι, στο οποίο όλα τα μέρη, συμπεριλαμβανομένων των εκπροσώπων του NLF, θα φαίνονται «ίσα».
Οι Νοτιοβιετναμέζοι υποστήριξαν ότι μόνο ένα ορθογώνιο τραπέζι ήταν αποδεκτό, γιατί μόνο ένα ορθογώνιο θα μπορούσε να δείξει δύο διαφορετικές πλευρές της σύγκρουσης.
Τελικά επετεύχθη συμβιβασμός, σύμφωνα με τον οποίο εκπρόσωποι της βόρειας και της νότιας κυβέρνησης θα κάθονταν σε ένα κυκλικό τραπέζι, με μέλη που εκπροσωπούσαν όλα τα άλλα κόμματα να κάθονται σε μεμονωμένα τετράγωνα τραπέζια γύρω τους.
Δύσκολη η απεμπλοκή
Οι ΗΠΑ ήταν στο Βιετνάμ για 8 χρόνια και στο Αφγανιστάν για 20 χρόνια.
Τελικά, οι ΗΠΑ εγκατέλειψαν και τις δύο χώρες, ταπεινωμένες.
Σε αυτή την περίπτωση, δεν έχουμε στρατεύματα στην Ουκρανία, αλλά προμηθεύουμε ευχαρίστως πυραύλους.
Είναι σημαντικό ότι ήταν η ανάμειξη των ΗΠΑ στην Ουκρανία το 2014, με επικεφαλής τον γερουσιαστή John McCain και τη CIA, που οδήγησε στο χάος στο οποίο βρισκόμαστε τώρα.
Η ιστορία είναι ξεκάθαρη.
Η ανάμιξη των ΗΠΑ στις εξωτερικές υποθέσεις άλλων εθνών δεν οδηγεί ποτέ σε τίποτα καλό.
Ο παρατεταμένος πόλεμος είναι πληθωριστικός
Η Ουκρανία δεν είναι σε καμία θέση να απαιτήσει κάτι από τον υπόλοιπο κόσμο.
Αλλά χωρίς σαφώς καθορισμένους στόχους, ο κόσμος συνεχίζει να βαδίζει στο μονοπάτι ενός παρατεταμένου, αν όχι αέναου πολέμου, με κλιμακούμενο κόστος.
Είναι μια ακόμη πληθωριστική πτυχή της πολιτικής των ΗΠΑ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών