Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι στο εγγύς μέλλον, τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί θα πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στη δική τους πολιτική σκηνή
Το γερμανικό δεξιό κόμμα AfD εκφράζει ανοιχτά αυτό που πιστεύουν σήμερα πολλοί απλοί Γερμανοί, κάτι που δεν θέλουν να παραδεχτούν τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα, εγκλωβισμένα στον κύκλο της πολιτικής ορθότητας...
Οι Γερμανοί πολιτικοί έχουν συνηθίσει τον βολικό ρόλο των δικαστών να αποφασίζουν ποια πολιτικά κόμματα και τα προγράμματά τους σε διάφορες χώρες είναι επαρκώς ευρωπαϊκά και αξίζουν αποδοχής σύμφωνα με τους κυρίαρχους κανόνες της φιλελεύθερης δυτικής δημοκρατίας, και ποια πρέπει να καταδικάζονται και να χωρίζονται από ένα «τείχος προστασίας».
Αυτή η αυστηρότητα και η αρχηγία πάντα αυξάνονται σαφώς μεταξύ των Γερμανών πολιτικών σχολιαστών και των μέσων ενημέρωσης, ειδικά όταν πρόκειται για τη διαμόρφωση απόψεων για την πολιτική στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Υπάρχουν εξαιρέσεις, όπως ο Wolfgang Schauble, βετεράνος της γερμανικής πολιτικής, που μας υπενθυμίζει ακούραστα ότι η Γερμανία δεν πρέπει να διδάσκει σε κανέναν στην Ευρώπη πώς πρέπει να λειτουργεί η δημοκρατία.
Ωστόσο, η φωνή του έχει πέσει στο περιθώριο.
Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι στο εγγύς μέλλον, τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί θα πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στη δική τους πολιτική σκηνή.
Αλλάζει την ατζέντα το AfD
Όλα αυτά οφείλονται στο όλο και πιο δημοφιλές δεξιό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD).
Αυτό το κόμμα, που ιδρύθηκε το 2013, ήταν αρχικά ένα αρκετά εξωτικό εγχείρημα μιας ομάδας οικονομολόγων και καθηγητών πανεπιστημίου που αντιτάχθηκαν στην τότε πολιτική της Angela Merkel απέναντι στην κρίση στην ευρωζώνη.
Μετά από μια δεκαετία απομόνωσης στην πολιτική σκηνή, λόγω των επιπτώσεων της μεταναστευτικής κρίσης, της περιοριστικής πολιτικής του Βερολίνου για την καταπολέμηση της πανδημίας, του πληθωρισμού και του κοινωνικού και οικονομικού κόστους της αυστηρής κλιματικής πολιτικής, σήμερα ένας στους πέντε ψηφοφόρους δηλώνει έτοιμος να στηρίξει το AfD .
Στα ανατολικά εδάφη της Γερμανίας, μπορεί να υπολογίζει ακόμη και στο 30% των ψήφων.
Κατά το συνέδριο του κόμματος στο Μαγδεμβούργο, παράλληλα με τα συνθήματα που ζητούσαν ελευθερία και κυριαρχία, το αίτημα για ειρήνη ήταν εξίσου ισχυρό.
Το AfD προσελκύει ιδιαίτερα όσους τρέφουν παραδοσιακά δυσαρέσκεια για την Αμερική, εξακολουθούν να βλέπουν τη Ρωσία ως στρατηγικό εταίρο της Γερμανίας και κατηγορούν τις πολιτικές της Δύσης για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Η ελκυστικότητα αυτού του κόμματος και η αυξανόμενη υποστήριξή του μπορεί γενικά να εξηγηθεί από το γεγονός ότι εκφράζει ανοιχτά και δυνατά αυτό που πιστεύουν σήμερα πολλοί απλοί Γερμανοί, κάτι που δεν θέλουν να παραδεχτούν τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα, εγκλωβισμένα στον κύκλο της πολιτικής ορθότητας.
Το τρέχον κλίμα στη Γερμανία έχει ενεργοποιήσει έναν αυτοκινούμενο μηχανισμό στον οποίο η απλή απόρριψη των εναλλακτικών απόψεων των πολιτών ωθεί την πολιτική προς μεγαλύτερη πόλωση και αυξανόμενη απώλεια σταθερότητας
www.bankingnews.gr
Οι Γερμανοί πολιτικοί έχουν συνηθίσει τον βολικό ρόλο των δικαστών να αποφασίζουν ποια πολιτικά κόμματα και τα προγράμματά τους σε διάφορες χώρες είναι επαρκώς ευρωπαϊκά και αξίζουν αποδοχής σύμφωνα με τους κυρίαρχους κανόνες της φιλελεύθερης δυτικής δημοκρατίας, και ποια πρέπει να καταδικάζονται και να χωρίζονται από ένα «τείχος προστασίας».
Αυτή η αυστηρότητα και η αρχηγία πάντα αυξάνονται σαφώς μεταξύ των Γερμανών πολιτικών σχολιαστών και των μέσων ενημέρωσης, ειδικά όταν πρόκειται για τη διαμόρφωση απόψεων για την πολιτική στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Υπάρχουν εξαιρέσεις, όπως ο Wolfgang Schauble, βετεράνος της γερμανικής πολιτικής, που μας υπενθυμίζει ακούραστα ότι η Γερμανία δεν πρέπει να διδάσκει σε κανέναν στην Ευρώπη πώς πρέπει να λειτουργεί η δημοκρατία.
Ωστόσο, η φωνή του έχει πέσει στο περιθώριο.
Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι στο εγγύς μέλλον, τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί θα πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στη δική τους πολιτική σκηνή.
Αλλάζει την ατζέντα το AfD
Όλα αυτά οφείλονται στο όλο και πιο δημοφιλές δεξιό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD).
Αυτό το κόμμα, που ιδρύθηκε το 2013, ήταν αρχικά ένα αρκετά εξωτικό εγχείρημα μιας ομάδας οικονομολόγων και καθηγητών πανεπιστημίου που αντιτάχθηκαν στην τότε πολιτική της Angela Merkel απέναντι στην κρίση στην ευρωζώνη.
Μετά από μια δεκαετία απομόνωσης στην πολιτική σκηνή, λόγω των επιπτώσεων της μεταναστευτικής κρίσης, της περιοριστικής πολιτικής του Βερολίνου για την καταπολέμηση της πανδημίας, του πληθωρισμού και του κοινωνικού και οικονομικού κόστους της αυστηρής κλιματικής πολιτικής, σήμερα ένας στους πέντε ψηφοφόρους δηλώνει έτοιμος να στηρίξει το AfD .
Στα ανατολικά εδάφη της Γερμανίας, μπορεί να υπολογίζει ακόμη και στο 30% των ψήφων.
Κατά το συνέδριο του κόμματος στο Μαγδεμβούργο, παράλληλα με τα συνθήματα που ζητούσαν ελευθερία και κυριαρχία, το αίτημα για ειρήνη ήταν εξίσου ισχυρό.
Το AfD προσελκύει ιδιαίτερα όσους τρέφουν παραδοσιακά δυσαρέσκεια για την Αμερική, εξακολουθούν να βλέπουν τη Ρωσία ως στρατηγικό εταίρο της Γερμανίας και κατηγορούν τις πολιτικές της Δύσης για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Η ελκυστικότητα αυτού του κόμματος και η αυξανόμενη υποστήριξή του μπορεί γενικά να εξηγηθεί από το γεγονός ότι εκφράζει ανοιχτά και δυνατά αυτό που πιστεύουν σήμερα πολλοί απλοί Γερμανοί, κάτι που δεν θέλουν να παραδεχτούν τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα, εγκλωβισμένα στον κύκλο της πολιτικής ορθότητας.
Το τρέχον κλίμα στη Γερμανία έχει ενεργοποιήσει έναν αυτοκινούμενο μηχανισμό στον οποίο η απλή απόρριψη των εναλλακτικών απόψεων των πολιτών ωθεί την πολιτική προς μεγαλύτερη πόλωση και αυξανόμενη απώλεια σταθερότητας
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών