Κανένας Γερμανός δεν είναι περισσότερο υπεύθυνος για την κρίση στην Ουκρανία από τη Merkel
Ο πόλεμος της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας έχει ωθήσει το κατεστημένο της Γερμανίας στη δίνη μιας βασανιστικής διαδικασίας ενδοσκόπησης, αυτοαμφισβήτησης και αλληλοκατηγοριών.
Μετά από χρόνια «διδασκαλίας» στη Δύση ότι λίγη Ostpolitik ήταν το μόνο που χρειαζόταν για να κρατηθεί η Ρωσία υπό έλεγχο, οι πολιτικές, δημοσιογραφικές και ακαδημαϊκές ελίτ της Γερμανίας έχουν τώρα εμμονή με ένα νέο ερώτημα: Πώς ήταν δυνατόν να έχουν κάνει τόσο μεγάλο λάθος;
Σύμφωνα με ανάλυση του Politico, σπάνια η αυτοπεποίθηση μιας χώρας για τον εαυτό της και τη θέση της στον κόσμο έχει κονιορτοποιηθεί τόσο πολύ μέσα σε μια νύχτα.
Ο καγκελάριος Olaf Scholz, ένας σοσιαλδημοκράτης που ανέλαβε την καγκελαρία από την Angela Merkel τον Δεκέμβριο, απάντησε στην απόρριψη δεκαετιών γερμανικής εξωτερικής πολιτικής παίρνοντας μια σελίδα από το βιβλίο της προκατόχου του και ανακοινώνοντας μια δραματική στροφή 180 μοιρών.
Το σχέδιο ονομάστηκε Zeitenwende (ιστορική στροφή) και περιλάμβανε την υπόσχεση να δαπανηθούν βραχυπρόθεσμα 100 δισεκατομμύρια ευρώ για την άμυνα.
Εβδομάδες αργότερα, ωστόσο, ο πανικός στο γερμανικό κατεστημένο για τη λανθασμένη εκτίμηση του Vladimir Putin έδωσε τη θέση του σε μια πιο προκλητική στάση απέναντι στους συμμάχους που απαιτούν από το Βερολίνο να κάνει ένα βήμα μπροστά και να παράσχει στην Ουκρανία κάτι περισσότερο από ενθάρρυνση και μερικούς πυραύλους σοβιετικής εποχής.
Μια τέτοια αδιαλλαξία χρησιμεύει ως υπενθύμιση ότι η Γερμανία δεν πούλησε την ψυχή της στη Ρωσία εν μία νυκτί- ήταν μια διαδικασία που διήρκεσε χρόνια, στο τέλος της οποίας ολόκληρη η χώρα ήταν συνένοχη.
Έτσι το Politico συγκεντρώνει έναν μικρό κατάλογο όσων ευθύνονται περισσότερο για την εσφαλμένη προσέγγιση της Γερμανίας προς τη Ρωσία και τον ηγέτη της.
Angela Merkel
Κανένας Γερμανός δεν είναι περισσότερο υπεύθυνος για την κρίση στην Ουκρανία από τη Merkel.
Τα καμώματα του προκατόχου της μπορεί να επισκίασαν αυτή την πραγματικότητα στην αντίληψη του κοινού, αλλά τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους.
Ως καγκελάριος από το 2005 έως το 2021, η Merkel ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από την άρνηση του ΝΑΤΟ να χορηγήσει στην Ουκρανία την ιδιότητα του μέλους.
Ακόμα και μετά την εισβολή της Μόσχας στη Γεωργία, τον βάναυσο βομβαρδισμό της Συρίας, την προσάρτηση της Κριμαίας, τον πόλεμο στο Ντονμπάς, την κατάρριψη του MH-17, τη δολοφονία ενός Τσετσένου αντάρτη σε στυλ συμμορίας στο κέντρο του Βερολίνου και τη δηλητηρίαση του Alexei Navalny, η Merkel επέμενε ότι ο Putin μπορούσε να λογικευτεί.
Ήταν τόσο σίγουρη ότι η διαπραγμάτευση με τη Ρωσία ήταν ο δρόμος προς την ειρήνη που έδωσε το πράσινο φως για το αμφιλεγόμενο έργο Nord Stream 2 το 2015, παρά την κατοχή της Κριμαίας από τον Putin και τον πόλεμο στην ανατολική Ουκρανία.
Από τότε που ξεκίνησε ο τελευταίος πόλεμος, η Merkel έχει ουσιαστικά εξαφανιστεί.
Τον περασμένο μήνα, δήλωσε μέσω εκπροσώπου της ότι εμμένει στην απόφασή της του 2008 να εμποδίσει την είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Τελευταία εθεάθη να κάνει διακοπές στην Τοσκάνη.
Frank-Walter Steinmeier
Μακροχρόνιος έμπιστος του ατιμασμένου πρώην καγκελάριου Gerhard Schröder (βλ. παρακάτω), ο Steinmeier ήταν από την αρχή υπέρμαχος της ενεργειακής συμμαχίας της Γερμανίας με τη Ρωσία μέσω των αγωγών Nord Stream.
Όπως πολλοί Σοσιαλδημοκράτες, ο Steinmeier υποστήριξε ότι το έργο θα εγγυηθεί την ειρήνη με τη δημιουργία αμοιβαίας εξάρτησης μεταξύ της Ρωσίας και της Γερμανίας.
Ως υπουργός Εξωτερικών υπό τη Merkel, συνέχισε να προωθεί αυτή τη γραμμή απέναντι στις ολοένα και πιο επιθετικές ενέργειες της Μόσχας.
Έπαιξε επίσης βασικό ρόλο στην προσπάθεια να επιβάλει διπλωματικές λύσεις στην Ουκρανία, κυρίως τη λεγόμενη φόρμουλα Steinmeier, η οποία θα εδραίωνε την επιρροή της Ρωσίας στη χώρα.
Τώρα πρόεδρος της Γερμανίας, ο Steinmeier αναγνώρισε πρόσφατα ότι έκανε λάθος που υποστήριξε τον Nord Stream και ότι είχε εκτιμήσει λάθος τον Putin.
Ακόμα κι έτσι, ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelenskyy αρνήθηκε να τον υποδεχθεί στο Κίεβο, αναγκάζοντας τον Γερμανό να ακυρώσει μια προγραμματισμένη επίσκεψη.
Gerhard Schröder
Αφού έχασε την καγκελαρία από τη Merkel το 2005, ο Schröder θα μπορούσε να είχε αποσυρθεί στο Ανόβερο για μια ήσυχη ζωή με την οικογένειά του.
Όσον αφορά την πολιτική, η καγκελαρία του ήταν αναμφισβήτητα η πιο επιτυχημένη της τελευταίας γενιάς και πιθανότατα θα τον σέβονταν ως σοφό γέροντα.
Δυστυχώς, όπως τόσοι πολλοί πρώην πολιτικοί, ακολούθησε το χρήμα.
Η απόφαση του Schröder, μόλις λίγες εβδομάδες μετά την αποχώρησή του από την καγκελαρία, να είναι πρόεδρος του έργου του αγωγού Nord Stream, το οποίο είχε εγκρίνει τις τελευταίες ημέρες της καγκελαρίας του, τον κατατάσσει σε μια δική του κατηγορία στην κλίμακα.
Περίπου το μόνο θετικό που θα μπορούσε να πει κανείς για τον Schröder είναι ότι είναι αιώνια πιστός.
Δυστυχώς, το αντικείμενο της αφοσίωσής του είναι ο Putin.
Η αδελφική σχέση των δύο - που δεν έχει προηγούμενο στην παγκόσμια πολιτική των τελευταίων δεκαετιών - θα ήταν αστεία αν δεν ήταν τόσο τραγική.
Θα μπορούσε κανείς να συγχωρήσει τον Schröder για τον πρώτο αγωγό Nord Stream.
Εξάλλου, πολλοί στη Δύση έκαναν λάθος για τον Putin.
Αλλά αντί να υποχωρήσει, ο Schröder ενίσχυσε τον εναγκαλισμό, και έγινε ο μεγαλύτερος υπερασπιστής του Ρώσου ισχυρού άνδρα στη Δύση, ρόλο που συνεχίζει να παίζει.
Ο Schröder έκανε μια ιδιόρρυθμη προσπάθεια να μεσολαβήσει για μια ειρηνευτική συμφωνία πετώντας στη Μόσχα τον Μάρτιο, μια επίσκεψη που πολλοί είδαν ως κάτι περισσότερο από μια προσπάθεια να αναστήσει την εικόνα του.
Πρόσφατα δήλωσε στους New York Times ότι ο πόλεμος της Ρωσίας ήταν ένα "λάθος", αλλά ήταν προκλητικός για τις δικές του ενέργειες.
"Δεν κάνω mea culpa", είπε.
Joe Kaeser
Ενώ είναι αλήθεια ότι οι πολιτικοί ηγέτες της Γερμανίας φέρουν το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την ευκολόπιστη πολιτική της χώρας έναντι της Ρωσίας, είναι επίσης αλήθεια ότι ωθήθηκαν προς αυτό.
Και κανείς δεν πιέστηκε περισσότερο από τον Kaeser.
Ως διευθύνων σύμβουλος του μηχανολογικού γίγαντα Siemens από το 2013 έως το 2021, ο Kaeser ήταν ακούραστος στο φλερτ των επιχειρήσεων στη Ρωσία.
Μετά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014, ο Kaeser, ως γνωστόν, αρνήθηκε να ακυρώσει ένα ταξίδι στη Μόσχα για μια συνάντηση με τον Putin στην ιδιωτική του κατοικία.
Ο Kaeser νουθέτησε τους επικριτές του στη συνέχεια, λέγοντας ότι δεν θα επέτρεπε "οι προσωρινές αναταράξεις να έχουν μεγάλη επιρροή στα μακροπρόθεσμα σχέδιά μας".
Ο Kaeser ζήτησε πρόσφατα συγγνώμη για τις παρατηρήσεις του, λέγοντας ότι ο Putin τον ξεγέλασε.
"Ήμουν μεταξύ εκείνων που πίστευαν στην αρχή του Wandel durch Handel", είπε, αναφερόμενος στη γερμανική στρατηγική της προσπάθειας μετασχηματισμού αυταρχικών χωρών μέσω της εμβάθυνσης των εμπορικών δεσμών.
Wolfgang Reitzle
Ως η κινητήρια δύναμη του βιομηχανικού γίγαντα φυσικού αερίου Linde τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ο Reitzle έσπρωξε την εταιρεία όλο και πιο βαθιά στη Ρωσία.
Λίγα, αν όχι καθόλου, γερμανικά στελέχη ήταν τόσο κοντά στην κυβέρνηση Putin όλα αυτά τα χρόνια όσο ο Reitzle, πρώην στέλεχος της BMW, ο οποίος διετέλεσε πρώτα διευθύνων σύμβουλος της Linde και στη συνέχεια πρόεδρός της, θέση από την οποία παραιτήθηκε τον Μάρτιο.
Πέρυσι, επέβλεψε αυτό που φάνηκε να είναι το μεγαλύτερο πραξικόπημα της Linde, μια συμφωνία ύψους 6 δισεκατομμυρίων δολαρίων με τον ρωσικό ενεργειακό γίγαντα Gazprom για την κατασκευή ενός τεράστιου κόμβου επεξεργασίας φυσικού αερίου κοντά στα σύνορα της Ρωσίας με την Εσθονία.
Μέχρι στιγμής, η εταιρεία εμμένει στο έργο.
Ενώ ο Reitzle έχει παραμείνει σιωπηλός σχετικά με την κατάσταση στην Ουκρανία, η Linde δήλωσε πρόσφατα σε ανακοίνωσή της ότι "ανησυχεί βαθύτατα για την ανθρωπιστική κρίση που προκύπτει".
Απλά δεν ανησυχεί αρκετά ώστε να σταματήσει να συνεργάζεται με τον Putin.
Διάσκεψη του Μονάχου για την ασφάλεια
Εξωτερικά, το ετήσιο συνέδριο μπορεί να μοιάζει λίγο περισσότερο από μια καλή δικαιολογία για τις παγκόσμιες ελίτ να δοκιμάσουν τις απολαύσεις της βαυαρικής πρωτεύουσας.
Όμως το gabfest είναι επίσης ένα εξαιρετικό μέρος για να κάνετε δουλειές και να δικτυωθείτε, γι' αυτό και πολλοί συμμετέχοντες προέρχονται από τον επιχειρηματικό κόσμο.
Τόσο ο Horst Teltschik, ο οποίος υπηρέτησε ως βασικός σύμβουλος του Helmut Kohl πριν αναλάβει το συνέδριο το 1999, όσο και ο Wolfgang Ischinger, ένας πρώην Γερμανός διπλωμάτης που έγινε σύμβουλος και ανέλαβε τα ηνία το 2008, φρόντισαν να προσελκύσουν Ρώσους αξιωματούχους και επιχειρηματίες.
Το αποτέλεσμα της προσέγγισης ήταν να νομιμοποιηθεί η Ρωσία ως εταίρος για τις γερμανικές επιχειρήσεις, παρά τις κυρώσεις που είχε επιβάλει η Δύση στη χώρα.
Ο Reitzle της Linde, πρώην πρόεδρος του συμβουλευτικού συμβουλίου του Συμβουλίου Ασφαλείας του Μονάχου, και ο Kaeser της Siemens, νυν πρόεδρος, υποστήριξαν αυτή την προσπάθεια.
Υπό τον Ischinger, ο Herman Gref, διευθύνων σύμβουλος της Sberbank, της μεγαλύτερης τράπεζας της Ρωσίας, εντάχθηκε στο διοικητικό συμβούλιο.
Αυτή την εβδομάδα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε μέτρα για την περαιτέρω απομόνωση της τράπεζας από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Ένας άλλος τακτικός συμμετέχων στο συνέδριο είναι ο Sergey Lavrov, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών που πολλοί θεωρούν εγκληματία πολέμου.
Ο Ischinger χαιρέτησε τον Lavrov στη σκηνή το 2018 ως "αγαπητέ Sergey".
Ο Teltschik, ο οποίος υποστηρίζει μια πολιτική "δούναι και λαβείν" με τη Ρωσία, περιέγραψε τον Putin το 2019 ως "γοητευτικό, εξωστρεφή και ανοιχτό".
Ερωτηθείς πρόσφατα αν θα ήθελε να αναθεωρήσει αυτή την εκτίμηση, είπε ότι εμμένει σε αυτήν επειδή "έτσι ήταν εκείνη τη στιγμή".
Ost-Ausschuss
Η κύρια πλατφόρμα της Germany Inc για την αξιοποίηση της ρωσικής αγοράς είναι ένας οργανισμός γνωστός ως Ost-Ausschuss ή Ανατολική Επιτροπή.
Ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1950, και στα μέλη της ομάδας πίεσης περιλαμβάνονται οι περισσότερες από τις πιο γνωστές εταιρίες της Γερμανίας, από την BMW και τη VW μέχρι τον χημικό γίγαντα BASF.
Μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, η ομάδα υπήρξε επίσης ο καλύτερος φίλος της Μόσχας στο Βερολίνο, καθώς αγωνίστηκε κατά της αυστηροποίησης των κυρώσεων.
Ήταν σε μεγάλο βαθμό επιτυχής σε αυτό το μέτωπο, καθώς και με την προσπάθειά του να εγκριθεί ο Nord Stream 2 το 2015.
Το Κρεμλίνο αντάμειψε τον όμιλο με πρωτοφανή πρόσβαση.
Το αποκορύφωμα του ετήσιου ημερολογίου της Ανατολικής Επιτροπής ήταν μια συνάντηση με τον Putin.
Η φετινή διοργάνωση ακυρώθηκε.
Την Τρίτη, ο επικεφαλής της Ost-Ausschuss, Oliver Hermes, ανακοίνωσε ότι θα παραιτηθεί για να επικεντρωθεί στο να βοηθήσει τη δική του εταιρεία να πλοηγηθεί στο νέο γεωπολιτικό τοπίο.
Καταδίκασε τον πόλεμο "με τον πιο έντονο τρόπο", αλλά υποστήριξε επίσης ότι "οι αμοιβαίες οικονομικές εξαρτήσεις... ενδεχομένως συμβάλλουν στην αποκλιμάκωση".
Matthias Platzeck
Πρώην πρωθυπουργός του κρατιδίου του Βρανδεμβούργου της Γερμανίας και ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών, ο Platzeck υπήρξε το πιο ευγενικό και ήπιο πρόσωπο της ρωσικής επιθετικότητας στο Βερολίνο.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στην κομμουνιστική Ανατολική Γερμανία, ο Platzeck (ο οποίος ομολογεί μια διαρκή αγάπη για τον σοβιετικό κινηματογράφο) προσπάθησε να πείσει τους Γερμανούς ότι δεν είχαν τίποτα να φοβηθούν από τη Ρωσία.
Συχνός καλεσμένος σε γερμανικές εκπομπές, ο Platzeck υποστήριζε συχνά ότι η Ρωσία ήταν απλώς παρεξηγημένη και ότι η Δύση θα έπρεπε να κάνει ανοίγματα προς τη Μόσχα για να οικοδομήσει εμπιστοσύνη.
Στο βιβλίο του του 2020, "Χρειαζόμαστε μια νέα Ostpolitik", ο Platzeck δήλωσε ότι η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να αναγνωρίσει την Κριμαία ως μέρος του ρωσικού εδάφους, ένα αίτημα που διατύπωσε για πρώτη φορά λίγο μετά τη ρωσική εισβολή το 2014.
Έκτοτε έχει αναθεωρήσει αυτή τη θέση.
Μία ημέρα μετά την τελευταία εισβολή της Ρωσίας, ο Platzeck παραδέχθηκε ότι έκανε λάθος για τη Ρωσία.
"Κορόιδευα τον εαυτό μου γιατί για μένα αυτό που μόλις συνέβη ήταν αδιανόητο", δήλωσε.
Λίγες ημέρες αργότερα παραιτήθηκε από πρόεδρος του Γερμανορωσικού Φόρουμ, μιας μη κερδοσκοπικής ομάδας της οποίας ήταν επικεφαλής για την προώθηση των δεσμών μεταξύ των δύο χωρών.
Georg Restle
Γνωστός ρεπόρτερ της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης και παρουσιαστής ενός ειδησεογραφικού περιοδικού υψηλής τηλεθέασης που ονομάζεται "Monitor", ο Restle έχει προωθήσει την αμφίβολη αφήγηση ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς ευθύνεται για την ανταγωνιστικότητα της Ρωσίας.
Αν και επικριτικός απέναντι στον Putin και τον πόλεμο, τον οποίο άρχισε πρόσφατα να καλύπτει από το Κίεβο, ο Restle έχει προωθήσει μια εκδοτική γραμμή στον κυρίαρχο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα της Γερμανίας (την κύρια πηγή ειδήσεων για τους περισσότερους Γερμανούς) που παρουσιάζει τη Δύση ως εξίσου ένοχη για την αντιπαράθεση με τη Ρωσία με τον Putin .
"Μεγάλη εμπιστοσύνη έχει καταστραφεί τα τελευταία χρόνια και η Ρωσία δεν είναι σε καμία περίπτωση ο μόνος υπαίτιος", είπε στους τηλεθεατές το 2018, καθώς εισήγαγε ένα τμήμα που κατακεραύνωνε το ΝΑΤΟ για τη διεξαγωγή στρατιωτικής άσκησης στην ανατολική πλευρά της συμμαχίας.
"Η πρόσφατη ιστορία δείχνει ότι ήταν πάνω απ' όλα η Δύση, μεθυσμένη από τη νίκη της στον Ψυχρό Πόλεμο, που αγνόησε τα ρωσικά συμφέροντα ξανά και ξανά, ενώ φαινομενικά δεν έμαθε τίποτα ή αρνήθηκε να μάθει".
Δύο ημέρες πριν από την τελευταία εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, εξέφρασε το παράπονό του για "την άγνοια της Δύσης σχετικά με τα συμφέροντα ασφαλείας της Ρωσίας, τα ψέματα των ΗΠΑ στον πόλεμο του Ιράκ και την αποστολή του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο", ακόμη και αν είπε ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως δικαιολογία για τη "σοκαριστική παραβίαση του διεθνούς δικαίου" από τον Putin .
Friedrich Merz
Εκ πρώτης όψεως, ο Merz, ο νέος ηγέτης των συντηρητικών της Γερμανίας, δεν φαίνεται να έχει καμία σχέση με το ρωσικό τέλμα.
Ωστόσο, σε καίριες στιγμές της συζήτησης για τη ρωσική πολιτική τα τελευταία χρόνια, ο Merz, ο οποίος κέρδισε την ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) στην τρίτη του προσπάθεια και μετά από μια αποτυχημένη γενική εκλογική αναμέτρηση, βρισκόταν αξιόπιστα στη λάθος πλευρά της ιστορίας.
Χρειάστηκε η δηλητηρίαση του Navalny το 2020 για να πεισθεί ο Merz, ένας δικηγόρος επιχειρήσεων που πέρασε χρόνια στην πολιτική ερημιά αφού η Merkel τον κέρδισε για την ηγεσία του CDU στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ότι ο Nord Stream 2 μπορεί να μην είναι καλή ιδέα.
Ακόμα και τότε, ο Merz, μακροχρόνιος υποστηρικτής του έργου, ζήτησε μόνο ένα μορατόριουμ για την κατασκευή του αγωγού.
Πιο πρόσφατα, αντιτάχθηκε στον αποκλεισμό της Ρωσίας από το σύστημα πληρωμών SWIFT κατά την προετοιμασία της εισβολής της 24ης Φεβρουαρίου.
Προειδοποιώντας ότι η κίνηση αυτή θα μπορούσε να είναι ισοδύναμη με την ανάφλεξη μιας "ατομικής βόμβας", όσον αφορά τον πιθανό αντίκτυπο στις χρηματοπιστωτικές αγορές, ο Merz προειδοποίησε κατά του αποκλεισμού της Ρωσίας.
Αργότερα άλλαξε πορεία και τώρα πιέζει για μια πιο σκληρή γραμμή.
Jürgen Habermas
Καμία φιγούρα δεν έχει μεγαλύτερη επιρροή από τον Habermas, έναν άνθρωπο που πολλοί θεωρούν ως τον ανεπίσημο φιλόσοφο του γερμανικού κράτους.
Πραγματιστής και κάποτε οπαδός της Σχολής της Φρανκφούρτης, ο Habermas, 92 ετών, έχει χρησιμεύσει ως χρησμός για την κυρίαρχη αριστερά της Γερμανίας εδώ και δεκαετίες.
Το τελευταίο του μαργαριτάρι σοφίας: Η Γερμανία είχε δίκιο που δεν έστειλε όπλα στην Ουκρανία.
Σε πρόσφατο άρθρο του στην εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, την καθημερινή ενημέρωση της κοσμοπολίτικης ελίτ της χώρας, ο Habermas εξήρε την "εσωστρεφή και επιφυλακτική ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας".
Η αδύναμη προσέγγιση της Γερμανίας προς την Ουκρανία την ώρα της ανάγκης της δεν είναι το πρόβλημα, αλλά η απάντηση, υποστήριξε, προτρέποντας τους αναγνώστες να μην προσέξουν τις "τσιριχτές ηθικές καταγγελίες για τη γερμανική αυτοσυγκράτηση".
Στο τέλος, διαβεβαίωσε τους Γερμανούς ότι όλα θα πάνε καλά, αρκεί να μην προσέξουν τον άνεμο της αλλαγής.
"Αυτή η συζήτηση, η οποία παρήγαγε πολυάριθμα παραδείγματα της εκπληκτικής μεταστροφής των πρώην ειρηνιστών, υποτίθεται ότι προαναγγέλλει την ιστορική αλλαγή στη γερμανική μεταπολεμική νοοτροπία - μια σκληρά κερδισμένη νοοτροπία που έχει επανειλημμένα καταγγελθεί από τα δεξιά - και έτσι το τέλος της ευρείας φιλο-διαλογικής, ειρηνευτικής εστίασης της γερμανικής πολιτικής", κατέληξε.
Manuela Schwesig
Η Schwesig προοριζόταν για μεγάλα πράγματα.
Πρώην υπουργός Οικογενειακών Υποθέσεων επί Merkel, η σοσιαλδημοκράτισσα έγινε πρωθυπουργός του κρατιδίου του Μεκλεμβούργου-Πομερανίας το 2017.
Η Schwesig θεωρούνταν από πολλούς στο SPD ως το μέλλον του κόμματος - μέχρι που μπήκε στη μέση ο Nord Stream 2.
Το γεγονός ότι το γερμανικό άκρο του αγωγού καταλήγει στο κρατίδιό της θα μπορούσε να θεωρηθεί κακή τύχη, αν δεν ήταν το γεγονός ότι η Schwesig είναι πιστή.
Η Schwesig σπάνια έχανε ευκαιρία τα τελευταία χρόνια να υπερασπιστεί το έργο - και τη Ρωσία - φτάνοντας στο σημείο να ιδρύσει ένα μη κερδοσκοπικό ίδρυμα με χρήματα από την Gazprom για την ολοκλήρωση του έργου σε περίπτωση που αυτό παρακωλύονταν από τις κυρώσεις των ΗΠΑ.
Η Schwesig δεν αφιέρωσε πολύ χρόνο για να συζητήσει για την Ουκρανία ή τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει λόγω της ρωσικής επιθετικότητας.
Ωστόσο, επικεντρώθηκε πολύ στις ΗΠΑ, τις οποίες κατηγορούσε τακτικά ότι επιτίθενται άδικα στους σκληρά εργαζόμενους ψηφοφόρους της, απειλώντας να επιβάλουν κυρώσεις σε εταιρείες που εμπλέκονται στο έργο.
"Έχετε την επιλογή μεταξύ του ρωσικού φυσικού αερίου από τον αγωγό της Βαλτικής... ή του αμερικανικού φυσικού αερίου fracking, το οποίο εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ", δήλωσε η Schwesig στους βουλευτές κατά τη διάρκεια μιας έντονης συνεδρίασης το 2020.
Πιο πρόσφατα, άλλαξε το ύφος της, λέγοντας ότι η ίδρυση ήταν λάθος και ότι ο Putin πρέπει να λογοδοτήσει για την επίθεση στην Ουκρανία.
"Ζούμε σε μια νέα εποχή", δήλωσε αυτή την εβδομάδα.
www.bankingnews.gr
Μετά από χρόνια «διδασκαλίας» στη Δύση ότι λίγη Ostpolitik ήταν το μόνο που χρειαζόταν για να κρατηθεί η Ρωσία υπό έλεγχο, οι πολιτικές, δημοσιογραφικές και ακαδημαϊκές ελίτ της Γερμανίας έχουν τώρα εμμονή με ένα νέο ερώτημα: Πώς ήταν δυνατόν να έχουν κάνει τόσο μεγάλο λάθος;
Σύμφωνα με ανάλυση του Politico, σπάνια η αυτοπεποίθηση μιας χώρας για τον εαυτό της και τη θέση της στον κόσμο έχει κονιορτοποιηθεί τόσο πολύ μέσα σε μια νύχτα.
Ο καγκελάριος Olaf Scholz, ένας σοσιαλδημοκράτης που ανέλαβε την καγκελαρία από την Angela Merkel τον Δεκέμβριο, απάντησε στην απόρριψη δεκαετιών γερμανικής εξωτερικής πολιτικής παίρνοντας μια σελίδα από το βιβλίο της προκατόχου του και ανακοινώνοντας μια δραματική στροφή 180 μοιρών.
Το σχέδιο ονομάστηκε Zeitenwende (ιστορική στροφή) και περιλάμβανε την υπόσχεση να δαπανηθούν βραχυπρόθεσμα 100 δισεκατομμύρια ευρώ για την άμυνα.
Εβδομάδες αργότερα, ωστόσο, ο πανικός στο γερμανικό κατεστημένο για τη λανθασμένη εκτίμηση του Vladimir Putin έδωσε τη θέση του σε μια πιο προκλητική στάση απέναντι στους συμμάχους που απαιτούν από το Βερολίνο να κάνει ένα βήμα μπροστά και να παράσχει στην Ουκρανία κάτι περισσότερο από ενθάρρυνση και μερικούς πυραύλους σοβιετικής εποχής.
Μια τέτοια αδιαλλαξία χρησιμεύει ως υπενθύμιση ότι η Γερμανία δεν πούλησε την ψυχή της στη Ρωσία εν μία νυκτί- ήταν μια διαδικασία που διήρκεσε χρόνια, στο τέλος της οποίας ολόκληρη η χώρα ήταν συνένοχη.
Έτσι το Politico συγκεντρώνει έναν μικρό κατάλογο όσων ευθύνονται περισσότερο για την εσφαλμένη προσέγγιση της Γερμανίας προς τη Ρωσία και τον ηγέτη της.
Angela Merkel
Κανένας Γερμανός δεν είναι περισσότερο υπεύθυνος για την κρίση στην Ουκρανία από τη Merkel.
Τα καμώματα του προκατόχου της μπορεί να επισκίασαν αυτή την πραγματικότητα στην αντίληψη του κοινού, αλλά τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους.
Ως καγκελάριος από το 2005 έως το 2021, η Merkel ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από την άρνηση του ΝΑΤΟ να χορηγήσει στην Ουκρανία την ιδιότητα του μέλους.
Ακόμα και μετά την εισβολή της Μόσχας στη Γεωργία, τον βάναυσο βομβαρδισμό της Συρίας, την προσάρτηση της Κριμαίας, τον πόλεμο στο Ντονμπάς, την κατάρριψη του MH-17, τη δολοφονία ενός Τσετσένου αντάρτη σε στυλ συμμορίας στο κέντρο του Βερολίνου και τη δηλητηρίαση του Alexei Navalny, η Merkel επέμενε ότι ο Putin μπορούσε να λογικευτεί.
Ήταν τόσο σίγουρη ότι η διαπραγμάτευση με τη Ρωσία ήταν ο δρόμος προς την ειρήνη που έδωσε το πράσινο φως για το αμφιλεγόμενο έργο Nord Stream 2 το 2015, παρά την κατοχή της Κριμαίας από τον Putin και τον πόλεμο στην ανατολική Ουκρανία.
Από τότε που ξεκίνησε ο τελευταίος πόλεμος, η Merkel έχει ουσιαστικά εξαφανιστεί.
Τον περασμένο μήνα, δήλωσε μέσω εκπροσώπου της ότι εμμένει στην απόφασή της του 2008 να εμποδίσει την είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Τελευταία εθεάθη να κάνει διακοπές στην Τοσκάνη.
Frank-Walter Steinmeier
Μακροχρόνιος έμπιστος του ατιμασμένου πρώην καγκελάριου Gerhard Schröder (βλ. παρακάτω), ο Steinmeier ήταν από την αρχή υπέρμαχος της ενεργειακής συμμαχίας της Γερμανίας με τη Ρωσία μέσω των αγωγών Nord Stream.
Όπως πολλοί Σοσιαλδημοκράτες, ο Steinmeier υποστήριξε ότι το έργο θα εγγυηθεί την ειρήνη με τη δημιουργία αμοιβαίας εξάρτησης μεταξύ της Ρωσίας και της Γερμανίας.
Ως υπουργός Εξωτερικών υπό τη Merkel, συνέχισε να προωθεί αυτή τη γραμμή απέναντι στις ολοένα και πιο επιθετικές ενέργειες της Μόσχας.
Έπαιξε επίσης βασικό ρόλο στην προσπάθεια να επιβάλει διπλωματικές λύσεις στην Ουκρανία, κυρίως τη λεγόμενη φόρμουλα Steinmeier, η οποία θα εδραίωνε την επιρροή της Ρωσίας στη χώρα.
Τώρα πρόεδρος της Γερμανίας, ο Steinmeier αναγνώρισε πρόσφατα ότι έκανε λάθος που υποστήριξε τον Nord Stream και ότι είχε εκτιμήσει λάθος τον Putin.
Ακόμα κι έτσι, ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelenskyy αρνήθηκε να τον υποδεχθεί στο Κίεβο, αναγκάζοντας τον Γερμανό να ακυρώσει μια προγραμματισμένη επίσκεψη.
Gerhard Schröder
Αφού έχασε την καγκελαρία από τη Merkel το 2005, ο Schröder θα μπορούσε να είχε αποσυρθεί στο Ανόβερο για μια ήσυχη ζωή με την οικογένειά του.
Όσον αφορά την πολιτική, η καγκελαρία του ήταν αναμφισβήτητα η πιο επιτυχημένη της τελευταίας γενιάς και πιθανότατα θα τον σέβονταν ως σοφό γέροντα.
Δυστυχώς, όπως τόσοι πολλοί πρώην πολιτικοί, ακολούθησε το χρήμα.
Η απόφαση του Schröder, μόλις λίγες εβδομάδες μετά την αποχώρησή του από την καγκελαρία, να είναι πρόεδρος του έργου του αγωγού Nord Stream, το οποίο είχε εγκρίνει τις τελευταίες ημέρες της καγκελαρίας του, τον κατατάσσει σε μια δική του κατηγορία στην κλίμακα.
Περίπου το μόνο θετικό που θα μπορούσε να πει κανείς για τον Schröder είναι ότι είναι αιώνια πιστός.
Δυστυχώς, το αντικείμενο της αφοσίωσής του είναι ο Putin.
Η αδελφική σχέση των δύο - που δεν έχει προηγούμενο στην παγκόσμια πολιτική των τελευταίων δεκαετιών - θα ήταν αστεία αν δεν ήταν τόσο τραγική.
Θα μπορούσε κανείς να συγχωρήσει τον Schröder για τον πρώτο αγωγό Nord Stream.
Εξάλλου, πολλοί στη Δύση έκαναν λάθος για τον Putin.
Αλλά αντί να υποχωρήσει, ο Schröder ενίσχυσε τον εναγκαλισμό, και έγινε ο μεγαλύτερος υπερασπιστής του Ρώσου ισχυρού άνδρα στη Δύση, ρόλο που συνεχίζει να παίζει.
Ο Schröder έκανε μια ιδιόρρυθμη προσπάθεια να μεσολαβήσει για μια ειρηνευτική συμφωνία πετώντας στη Μόσχα τον Μάρτιο, μια επίσκεψη που πολλοί είδαν ως κάτι περισσότερο από μια προσπάθεια να αναστήσει την εικόνα του.
Πρόσφατα δήλωσε στους New York Times ότι ο πόλεμος της Ρωσίας ήταν ένα "λάθος", αλλά ήταν προκλητικός για τις δικές του ενέργειες.
"Δεν κάνω mea culpa", είπε.
Joe Kaeser
Ενώ είναι αλήθεια ότι οι πολιτικοί ηγέτες της Γερμανίας φέρουν το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για την ευκολόπιστη πολιτική της χώρας έναντι της Ρωσίας, είναι επίσης αλήθεια ότι ωθήθηκαν προς αυτό.
Και κανείς δεν πιέστηκε περισσότερο από τον Kaeser.
Ως διευθύνων σύμβουλος του μηχανολογικού γίγαντα Siemens από το 2013 έως το 2021, ο Kaeser ήταν ακούραστος στο φλερτ των επιχειρήσεων στη Ρωσία.
Μετά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014, ο Kaeser, ως γνωστόν, αρνήθηκε να ακυρώσει ένα ταξίδι στη Μόσχα για μια συνάντηση με τον Putin στην ιδιωτική του κατοικία.
Ο Kaeser νουθέτησε τους επικριτές του στη συνέχεια, λέγοντας ότι δεν θα επέτρεπε "οι προσωρινές αναταράξεις να έχουν μεγάλη επιρροή στα μακροπρόθεσμα σχέδιά μας".
Ο Kaeser ζήτησε πρόσφατα συγγνώμη για τις παρατηρήσεις του, λέγοντας ότι ο Putin τον ξεγέλασε.
"Ήμουν μεταξύ εκείνων που πίστευαν στην αρχή του Wandel durch Handel", είπε, αναφερόμενος στη γερμανική στρατηγική της προσπάθειας μετασχηματισμού αυταρχικών χωρών μέσω της εμβάθυνσης των εμπορικών δεσμών.
Wolfgang Reitzle
Ως η κινητήρια δύναμη του βιομηχανικού γίγαντα φυσικού αερίου Linde τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ο Reitzle έσπρωξε την εταιρεία όλο και πιο βαθιά στη Ρωσία.
Λίγα, αν όχι καθόλου, γερμανικά στελέχη ήταν τόσο κοντά στην κυβέρνηση Putin όλα αυτά τα χρόνια όσο ο Reitzle, πρώην στέλεχος της BMW, ο οποίος διετέλεσε πρώτα διευθύνων σύμβουλος της Linde και στη συνέχεια πρόεδρός της, θέση από την οποία παραιτήθηκε τον Μάρτιο.
Πέρυσι, επέβλεψε αυτό που φάνηκε να είναι το μεγαλύτερο πραξικόπημα της Linde, μια συμφωνία ύψους 6 δισεκατομμυρίων δολαρίων με τον ρωσικό ενεργειακό γίγαντα Gazprom για την κατασκευή ενός τεράστιου κόμβου επεξεργασίας φυσικού αερίου κοντά στα σύνορα της Ρωσίας με την Εσθονία.
Μέχρι στιγμής, η εταιρεία εμμένει στο έργο.
Ενώ ο Reitzle έχει παραμείνει σιωπηλός σχετικά με την κατάσταση στην Ουκρανία, η Linde δήλωσε πρόσφατα σε ανακοίνωσή της ότι "ανησυχεί βαθύτατα για την ανθρωπιστική κρίση που προκύπτει".
Απλά δεν ανησυχεί αρκετά ώστε να σταματήσει να συνεργάζεται με τον Putin.
Διάσκεψη του Μονάχου για την ασφάλεια
Εξωτερικά, το ετήσιο συνέδριο μπορεί να μοιάζει λίγο περισσότερο από μια καλή δικαιολογία για τις παγκόσμιες ελίτ να δοκιμάσουν τις απολαύσεις της βαυαρικής πρωτεύουσας.
Όμως το gabfest είναι επίσης ένα εξαιρετικό μέρος για να κάνετε δουλειές και να δικτυωθείτε, γι' αυτό και πολλοί συμμετέχοντες προέρχονται από τον επιχειρηματικό κόσμο.
Τόσο ο Horst Teltschik, ο οποίος υπηρέτησε ως βασικός σύμβουλος του Helmut Kohl πριν αναλάβει το συνέδριο το 1999, όσο και ο Wolfgang Ischinger, ένας πρώην Γερμανός διπλωμάτης που έγινε σύμβουλος και ανέλαβε τα ηνία το 2008, φρόντισαν να προσελκύσουν Ρώσους αξιωματούχους και επιχειρηματίες.
Το αποτέλεσμα της προσέγγισης ήταν να νομιμοποιηθεί η Ρωσία ως εταίρος για τις γερμανικές επιχειρήσεις, παρά τις κυρώσεις που είχε επιβάλει η Δύση στη χώρα.
Ο Reitzle της Linde, πρώην πρόεδρος του συμβουλευτικού συμβουλίου του Συμβουλίου Ασφαλείας του Μονάχου, και ο Kaeser της Siemens, νυν πρόεδρος, υποστήριξαν αυτή την προσπάθεια.
Υπό τον Ischinger, ο Herman Gref, διευθύνων σύμβουλος της Sberbank, της μεγαλύτερης τράπεζας της Ρωσίας, εντάχθηκε στο διοικητικό συμβούλιο.
Αυτή την εβδομάδα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε μέτρα για την περαιτέρω απομόνωση της τράπεζας από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Ένας άλλος τακτικός συμμετέχων στο συνέδριο είναι ο Sergey Lavrov, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών που πολλοί θεωρούν εγκληματία πολέμου.
Ο Ischinger χαιρέτησε τον Lavrov στη σκηνή το 2018 ως "αγαπητέ Sergey".
Ο Teltschik, ο οποίος υποστηρίζει μια πολιτική "δούναι και λαβείν" με τη Ρωσία, περιέγραψε τον Putin το 2019 ως "γοητευτικό, εξωστρεφή και ανοιχτό".
Ερωτηθείς πρόσφατα αν θα ήθελε να αναθεωρήσει αυτή την εκτίμηση, είπε ότι εμμένει σε αυτήν επειδή "έτσι ήταν εκείνη τη στιγμή".
Ost-Ausschuss
Η κύρια πλατφόρμα της Germany Inc για την αξιοποίηση της ρωσικής αγοράς είναι ένας οργανισμός γνωστός ως Ost-Ausschuss ή Ανατολική Επιτροπή.
Ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1950, και στα μέλη της ομάδας πίεσης περιλαμβάνονται οι περισσότερες από τις πιο γνωστές εταιρίες της Γερμανίας, από την BMW και τη VW μέχρι τον χημικό γίγαντα BASF.
Μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, η ομάδα υπήρξε επίσης ο καλύτερος φίλος της Μόσχας στο Βερολίνο, καθώς αγωνίστηκε κατά της αυστηροποίησης των κυρώσεων.
Ήταν σε μεγάλο βαθμό επιτυχής σε αυτό το μέτωπο, καθώς και με την προσπάθειά του να εγκριθεί ο Nord Stream 2 το 2015.
Το Κρεμλίνο αντάμειψε τον όμιλο με πρωτοφανή πρόσβαση.
Το αποκορύφωμα του ετήσιου ημερολογίου της Ανατολικής Επιτροπής ήταν μια συνάντηση με τον Putin.
Η φετινή διοργάνωση ακυρώθηκε.
Την Τρίτη, ο επικεφαλής της Ost-Ausschuss, Oliver Hermes, ανακοίνωσε ότι θα παραιτηθεί για να επικεντρωθεί στο να βοηθήσει τη δική του εταιρεία να πλοηγηθεί στο νέο γεωπολιτικό τοπίο.
Καταδίκασε τον πόλεμο "με τον πιο έντονο τρόπο", αλλά υποστήριξε επίσης ότι "οι αμοιβαίες οικονομικές εξαρτήσεις... ενδεχομένως συμβάλλουν στην αποκλιμάκωση".
Matthias Platzeck
Πρώην πρωθυπουργός του κρατιδίου του Βρανδεμβούργου της Γερμανίας και ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών, ο Platzeck υπήρξε το πιο ευγενικό και ήπιο πρόσωπο της ρωσικής επιθετικότητας στο Βερολίνο.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στην κομμουνιστική Ανατολική Γερμανία, ο Platzeck (ο οποίος ομολογεί μια διαρκή αγάπη για τον σοβιετικό κινηματογράφο) προσπάθησε να πείσει τους Γερμανούς ότι δεν είχαν τίποτα να φοβηθούν από τη Ρωσία.
Συχνός καλεσμένος σε γερμανικές εκπομπές, ο Platzeck υποστήριζε συχνά ότι η Ρωσία ήταν απλώς παρεξηγημένη και ότι η Δύση θα έπρεπε να κάνει ανοίγματα προς τη Μόσχα για να οικοδομήσει εμπιστοσύνη.
Στο βιβλίο του του 2020, "Χρειαζόμαστε μια νέα Ostpolitik", ο Platzeck δήλωσε ότι η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να αναγνωρίσει την Κριμαία ως μέρος του ρωσικού εδάφους, ένα αίτημα που διατύπωσε για πρώτη φορά λίγο μετά τη ρωσική εισβολή το 2014.
Έκτοτε έχει αναθεωρήσει αυτή τη θέση.
Μία ημέρα μετά την τελευταία εισβολή της Ρωσίας, ο Platzeck παραδέχθηκε ότι έκανε λάθος για τη Ρωσία.
"Κορόιδευα τον εαυτό μου γιατί για μένα αυτό που μόλις συνέβη ήταν αδιανόητο", δήλωσε.
Λίγες ημέρες αργότερα παραιτήθηκε από πρόεδρος του Γερμανορωσικού Φόρουμ, μιας μη κερδοσκοπικής ομάδας της οποίας ήταν επικεφαλής για την προώθηση των δεσμών μεταξύ των δύο χωρών.
Georg Restle
Γνωστός ρεπόρτερ της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης και παρουσιαστής ενός ειδησεογραφικού περιοδικού υψηλής τηλεθέασης που ονομάζεται "Monitor", ο Restle έχει προωθήσει την αμφίβολη αφήγηση ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς ευθύνεται για την ανταγωνιστικότητα της Ρωσίας.
Αν και επικριτικός απέναντι στον Putin και τον πόλεμο, τον οποίο άρχισε πρόσφατα να καλύπτει από το Κίεβο, ο Restle έχει προωθήσει μια εκδοτική γραμμή στον κυρίαρχο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα της Γερμανίας (την κύρια πηγή ειδήσεων για τους περισσότερους Γερμανούς) που παρουσιάζει τη Δύση ως εξίσου ένοχη για την αντιπαράθεση με τη Ρωσία με τον Putin .
"Μεγάλη εμπιστοσύνη έχει καταστραφεί τα τελευταία χρόνια και η Ρωσία δεν είναι σε καμία περίπτωση ο μόνος υπαίτιος", είπε στους τηλεθεατές το 2018, καθώς εισήγαγε ένα τμήμα που κατακεραύνωνε το ΝΑΤΟ για τη διεξαγωγή στρατιωτικής άσκησης στην ανατολική πλευρά της συμμαχίας.
"Η πρόσφατη ιστορία δείχνει ότι ήταν πάνω απ' όλα η Δύση, μεθυσμένη από τη νίκη της στον Ψυχρό Πόλεμο, που αγνόησε τα ρωσικά συμφέροντα ξανά και ξανά, ενώ φαινομενικά δεν έμαθε τίποτα ή αρνήθηκε να μάθει".
Δύο ημέρες πριν από την τελευταία εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, εξέφρασε το παράπονό του για "την άγνοια της Δύσης σχετικά με τα συμφέροντα ασφαλείας της Ρωσίας, τα ψέματα των ΗΠΑ στον πόλεμο του Ιράκ και την αποστολή του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο", ακόμη και αν είπε ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως δικαιολογία για τη "σοκαριστική παραβίαση του διεθνούς δικαίου" από τον Putin .
Friedrich Merz
Εκ πρώτης όψεως, ο Merz, ο νέος ηγέτης των συντηρητικών της Γερμανίας, δεν φαίνεται να έχει καμία σχέση με το ρωσικό τέλμα.
Ωστόσο, σε καίριες στιγμές της συζήτησης για τη ρωσική πολιτική τα τελευταία χρόνια, ο Merz, ο οποίος κέρδισε την ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) στην τρίτη του προσπάθεια και μετά από μια αποτυχημένη γενική εκλογική αναμέτρηση, βρισκόταν αξιόπιστα στη λάθος πλευρά της ιστορίας.
Χρειάστηκε η δηλητηρίαση του Navalny το 2020 για να πεισθεί ο Merz, ένας δικηγόρος επιχειρήσεων που πέρασε χρόνια στην πολιτική ερημιά αφού η Merkel τον κέρδισε για την ηγεσία του CDU στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ότι ο Nord Stream 2 μπορεί να μην είναι καλή ιδέα.
Ακόμα και τότε, ο Merz, μακροχρόνιος υποστηρικτής του έργου, ζήτησε μόνο ένα μορατόριουμ για την κατασκευή του αγωγού.
Πιο πρόσφατα, αντιτάχθηκε στον αποκλεισμό της Ρωσίας από το σύστημα πληρωμών SWIFT κατά την προετοιμασία της εισβολής της 24ης Φεβρουαρίου.
Προειδοποιώντας ότι η κίνηση αυτή θα μπορούσε να είναι ισοδύναμη με την ανάφλεξη μιας "ατομικής βόμβας", όσον αφορά τον πιθανό αντίκτυπο στις χρηματοπιστωτικές αγορές, ο Merz προειδοποίησε κατά του αποκλεισμού της Ρωσίας.
Αργότερα άλλαξε πορεία και τώρα πιέζει για μια πιο σκληρή γραμμή.
Jürgen Habermas
Καμία φιγούρα δεν έχει μεγαλύτερη επιρροή από τον Habermas, έναν άνθρωπο που πολλοί θεωρούν ως τον ανεπίσημο φιλόσοφο του γερμανικού κράτους.
Πραγματιστής και κάποτε οπαδός της Σχολής της Φρανκφούρτης, ο Habermas, 92 ετών, έχει χρησιμεύσει ως χρησμός για την κυρίαρχη αριστερά της Γερμανίας εδώ και δεκαετίες.
Το τελευταίο του μαργαριτάρι σοφίας: Η Γερμανία είχε δίκιο που δεν έστειλε όπλα στην Ουκρανία.
Σε πρόσφατο άρθρο του στην εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, την καθημερινή ενημέρωση της κοσμοπολίτικης ελίτ της χώρας, ο Habermas εξήρε την "εσωστρεφή και επιφυλακτική ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας".
Η αδύναμη προσέγγιση της Γερμανίας προς την Ουκρανία την ώρα της ανάγκης της δεν είναι το πρόβλημα, αλλά η απάντηση, υποστήριξε, προτρέποντας τους αναγνώστες να μην προσέξουν τις "τσιριχτές ηθικές καταγγελίες για τη γερμανική αυτοσυγκράτηση".
Στο τέλος, διαβεβαίωσε τους Γερμανούς ότι όλα θα πάνε καλά, αρκεί να μην προσέξουν τον άνεμο της αλλαγής.
"Αυτή η συζήτηση, η οποία παρήγαγε πολυάριθμα παραδείγματα της εκπληκτικής μεταστροφής των πρώην ειρηνιστών, υποτίθεται ότι προαναγγέλλει την ιστορική αλλαγή στη γερμανική μεταπολεμική νοοτροπία - μια σκληρά κερδισμένη νοοτροπία που έχει επανειλημμένα καταγγελθεί από τα δεξιά - και έτσι το τέλος της ευρείας φιλο-διαλογικής, ειρηνευτικής εστίασης της γερμανικής πολιτικής", κατέληξε.
Manuela Schwesig
Η Schwesig προοριζόταν για μεγάλα πράγματα.
Πρώην υπουργός Οικογενειακών Υποθέσεων επί Merkel, η σοσιαλδημοκράτισσα έγινε πρωθυπουργός του κρατιδίου του Μεκλεμβούργου-Πομερανίας το 2017.
Η Schwesig θεωρούνταν από πολλούς στο SPD ως το μέλλον του κόμματος - μέχρι που μπήκε στη μέση ο Nord Stream 2.
Το γεγονός ότι το γερμανικό άκρο του αγωγού καταλήγει στο κρατίδιό της θα μπορούσε να θεωρηθεί κακή τύχη, αν δεν ήταν το γεγονός ότι η Schwesig είναι πιστή.
Η Schwesig σπάνια έχανε ευκαιρία τα τελευταία χρόνια να υπερασπιστεί το έργο - και τη Ρωσία - φτάνοντας στο σημείο να ιδρύσει ένα μη κερδοσκοπικό ίδρυμα με χρήματα από την Gazprom για την ολοκλήρωση του έργου σε περίπτωση που αυτό παρακωλύονταν από τις κυρώσεις των ΗΠΑ.
Η Schwesig δεν αφιέρωσε πολύ χρόνο για να συζητήσει για την Ουκρανία ή τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει λόγω της ρωσικής επιθετικότητας.
Ωστόσο, επικεντρώθηκε πολύ στις ΗΠΑ, τις οποίες κατηγορούσε τακτικά ότι επιτίθενται άδικα στους σκληρά εργαζόμενους ψηφοφόρους της, απειλώντας να επιβάλουν κυρώσεις σε εταιρείες που εμπλέκονται στο έργο.
"Έχετε την επιλογή μεταξύ του ρωσικού φυσικού αερίου από τον αγωγό της Βαλτικής... ή του αμερικανικού φυσικού αερίου fracking, το οποίο εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ", δήλωσε η Schwesig στους βουλευτές κατά τη διάρκεια μιας έντονης συνεδρίασης το 2020.
Πιο πρόσφατα, άλλαξε το ύφος της, λέγοντας ότι η ίδρυση ήταν λάθος και ότι ο Putin πρέπει να λογοδοτήσει για την επίθεση στην Ουκρανία.
"Ζούμε σε μια νέα εποχή", δήλωσε αυτή την εβδομάδα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών