Η Δύση και το ΝΑΤΟ δεν κατάλαβαν ποτέ γιατί ο Putin εισέβαλε στην Ουκρανία - Τα διαδοχικά αφηγήματα

Για τη Δύση, είναι πολύ δύσκολο, ακόμη και μετά από εννέα μήνες πολέμου, να καταλάβει γιατί η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία.
Αλλά και για το Bloomberg, οι λόγοι που οδήγησαν τον Putin στις πολεμικές αποφάσεις, ήταν σαν και εκείνες που οδήγησαν τις ΗΠΑ στο Ιράκ...
Τα αφηγήματα άλλωστε, και στις δύο περιπτώσεις έχουν καταρρεύσει, όπως κατέρρευσε το αρχικό casus belli της Αμερικής για την επίθεση στο Ιράκ το 2003, δηλαδή τα υποτιθέμενα όπλα μαζικής καταστροφής του Saddam Hussein, τα οποία αποδείχθηκε ότι δεν υπήρχαν.

Οι λόγοι του Κρεμλίνου

Όπως έχει αναφέρει κατά καιρούς το Κρεμλίνο, η Ρωσία αναγκάστηκε να εισβάλει επειδή διαφορετικά το ΝΑΤΟ θα είχε καταλάβει την Ουκρανία.
Στη συνέχεια έπρεπε να επιτεθεί επειδή η Ουκρανία δεν είναι χώρα, αλλά μέρος της Ρωσίας, κάτι που οι Ουκρανοί είχαν ξεχάσει.
Στην πραγματικότητα, ήταν επειδή οι Ουκρανοί, συμπεριλαμβανομένου του Εβραίου προέδρου τους, είναι Ναζί.
Ή σίγουρα τρομοκράτες.
Αλλά τελευταία οι Ουκρανοί είναι στην πραγματικότητα σατανιστές.
Έτσι, η Ρωσία πολεμάει για να "σταματήσει τον ανώτατο άρχοντα της Κόλασης, όποιο όνομα κι αν χρησιμοποιεί - Σατανά, Εωσφόρο ή Ιμπλίς".
Οι περισσότεροι άνθρωποι έξω από τη Ρωσία - και αρκετοί και μέσα - δεν ξέρουν αν πρέπει να γελάσουν ή να κλάψουν με αυτή την παρέλαση παραλογισμών, αναφέρει το Bloomberg.
Όπως υποστηρίζει ο ιστορικός Timothy Snyder, ο Putin διεξάγει από την αρχή όχι μόνο έναν παλιομοδίτικο αποικιακό πόλεμο αλλά και μια επιδιωκόμενη γενοκτονία.

Το ΝΑΤΟ δεν απείλησε ποτέ τον Putin

Σύμφωνα με το Bloomberg, ακόμη και η μοναδική αφήγηση που, τουλάχιστον μεταξύ των Ρώσων, μπορεί κάποτε να είχε μια δόση αληθοφάνειας: τον ισχυρισμό ότι έπρεπε να επιτεθεί στην Ουκρανία για να αποτρέψει την επέκταση του ΝΑΤΟ, στην πραγματικότητα έχει καταρρεύσει.
Το ΝΑΤΟ είχε ήδη αποκλείσει την ένταξη της Ουκρανίας πολύ πριν από τον πόλεμο.
Και ακόμη και μετά την εισβολή, η ίδια η Ουκρανία υποσχέθηκε να μην επιδιώξει την ένταξη - μια προσφορά που απέρριψε ο ίδιος ο Putin.
Επίσης η Φινλανδία και η Σουηδία, δύο περήφανα ουδέτερες χώρες που δεν ανήκουν στο ΝΑΤΟ, προσχωρούν τώρα στη συμμαχία, ως άμεση απάντηση στην πολεμική διάθεση του Putin.
Έτσι, ο ίδιος προκαλεί στην πραγματικότητα την επέκταση του ΝΑΤΟ.
Ξαφνικά, εμφανίζεται αδιάφορος για αυτή τη δυτική επέμβαση, μετακινώντας μάλιστα στρατεύματα μακριά από τα φινλανδικά σύνορα και προς την Ουκρανία.
Τίποτα από αυτά δεν βγάζει νόημα.

Τα περί αιρέσεων

Πλέον το Κρεμλίνο, δια στόματος Medvedef έχει αρχίσει και κατεβαίνει στους κάτω κόσμους και στην Κόλαση.
Το γιατί, βρίσκεται μάλλον στα βάθη του ανθρώπινου μυαλού, όπως το περιέγραψε ο Leon Festinger.
Ο Festinger ήταν ένας Αμερικανός ψυχολόγος που άρχισε να ενδιαφέρεται για μια αίρεση, στην οποία ο ίδιος και οι συν-συγγραφείς του εντάχθηκαν και την παρατήρησαν, και αργότερα την ανέλυσαν σε ένα πρωτοποριακό βιβλίο, το "Όταν η προφητεία αποτυγχάνει".
Με βάση τις επικοινωνίες μεταξύ μιας νοικοκυράς των προαστίων, της "κυρίας Keech", και εξωγήινων, οι οπαδοί της αίρεσης ήταν πεπεισμένοι ότι ο κόσμος θα τελείωνε με μια πλημμύρα βιβλικού μεγέθους στις 21 Δεκεμβρίου 1954.
Πίστευαν επίσης ότι λίγοι φωτισμένοι θα σωθούν από έναν ιπτάμενο δίσκο.
Έτσι, πούλησαν τα υπάρχοντά τους, παραιτήθηκαν από τις δουλειές τους και περίμεναν να επαληθευτεί η προφητεία - και η αποκαλυπτική βόλτα τους με το UFO. 
Ο Festinger και οι συνάδελφοί του ήθελαν να μάθουν τι θα συνέβαινε μετά την 21η Δεκεμβρίου 1954 - δηλαδή μετά από αυτό που οι κοινωνικοί επιστήμονες αποκαλούν ευγενικά "διάψευση" της κοσμοθεωρίας της αίρεσης.
Υπό το φως των νέων στοιχείων, θα άλλαζαν τα μέλη της ομάδας τις απόψεις τους;
Φυσικά όχι.
Αντιθέτως, έγιναν ακόμη πιο φανατικοί, βγαίνοντας στα ραδιόφωνα και στις σελίδες με τα άρθρα για να μεταδώσουν τις πεποιθήσεις τους.
Ο Festinger κατάλαβε ότι αυτή η αντίδραση ήταν μια απάντηση στην ψυχολογική δυσφορία.
Αντιμέτωποι με αποδείξεις ότι η κοσμοθεωρία τους ήταν ψεύτικη, οι αιρετικοί διπλασιάστηκαν και αναζήτησαν παρηγοριά στην κοινωνική επιβεβαίωση από άλλους ανθρώπους.

Γνωστική ασυμφωνία

Ο Festinger ανέπτυξε αργότερα αυτές τις παρατηρήσεις στη θεωρία του για τη γνωστική ασυμφωνία.
Αυτή είναι η δυσάρεστη ένταση που νιώθουμε κάθε φορά που συνειδητοποιούμε ότι η συμπεριφορά ή η στάση μας έρχεται σε σύγκρουση με τον τρόπο που πραγματικά είναι τα πράγματα.
Όταν συμβαίνει αυτό, λαχταράμε να αποκαταστήσουμε τη συνοχή.
Αλλά κάνοντάς το αυτό, αντιμετωπίζουμε μια επιλογή.
Μπορούμε να προσαρμόσουμε τη συμπεριφορά μας ώστε να ταιριάζει με τα γεγονότα.
Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε τα μέτρα για την εκπομπή λιγότερου διοξειδίου του άνθρακα ή να ορίσουμε ότι ο αγαπημένος μας υποψήφιος σε μια εκλογική αναμέτρηση έχασε στην πραγματικότητα δίκαια.
Αλλά συχνά μας είναι ευκολότερο να επιμένουμε στη συμπεριφορά ή τις πεποιθήσεις μας και να αλλάξουμε την αφήγηση αντί γι' αυτό.
Δεν χρειάζεται να εκπέμπουμε λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα, επειδή η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή είναι μια απάτη.
Ο υποψήφιός μου αξίζει να γίνει πρόεδρος, επειδή οι εκλογές πρέπει να έχουν κλαπεί. 
Όπως κατάλαβε ο Festinger, αυτές οι ψυχολογικές υπεκφυγές γίνονται μερικές φορές ιδιαίτερα επιτακτικές.
Αυτό συμβαίνει όταν η πεποίθηση που διαψεύστηκε αποτελεί μέρος της ταυτότητάς μας- όταν μας έχει ήδη κάνει να κάνουμε πράγματα που είναι δύσκολο να αναιρέσουμε- και όταν μπορούμε να βρούμε παρηγοριά ανάμεσα σε άλλους που μοιράζονται την κοσμοθεωρία μας.
Οι γνώσεις του Festinger ισχύουν για όλους μας....

www.bankingnews.gr