Σήμερα, η ρωσική κοινωνία βρίσκεται σε κατάσταση ακραίου ενθουσιασμού.
Από τις σελίδες των εφημερίδων και από τις οθόνες της τηλεόρασης, η κραυγή των «γερακιών» ακούγεται πολύ πιο δυνατά από το βουητό ενός… «περιστεριού».
Αλλά το δημόσιο αίσθημα μπορεί και πρέπει να ελεγχθεί.
Διαφορετικά, όταν (και εάν) η ηγεσία της χώρας κάνει επιλογή υπέρ μιας πολιτικής λύσης για το ουκρανικό, το ερώτημα που αναπόφευκτα θα αναδειχθεί είναι: ποιος έκλεψε τη νίκη «μας»;
Και τότε θα είναι πολύ δύσκολο για τις ρωσικές αρχές να αποδείξουν στην ενθουσιασμένη κοινωνία ότι η επιθυμία για συμβιβασμό είναι καλύτερη από τις απαιτήσεις της άνευ όρων παράδοσης και ο διάλογος των διπλωματών είναι καλύτερη από την ανταλλαγή πυραύλων.
Η έμφαση στη διπλωματία σημαίνει ετοιμότητα εκ μέρους της Ρωσίας να περιοριστεί σ’ ένα σύνολο συγκεκριμένων και γενικά εφικτών απαιτήσεων από το Κίεβο, συμπεριλαμβανομένης της άρνησης της Ουκρανίας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, περιορισμούς στις επιθετικές δυνατότητες των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, νομοθετικά μέτρα για την αντιμετώπιση του νεοναζισμού, διασφάλιση της ασφάλεια των ρωσόφωνων δημοκρατιών του Donbass.
Η άρνηση της διπλωματικής προσέγγισης υποδηλώνει ότι η Ρωσία είναι υποχρεωμένη να επιμείνει στην πλήρη επαναφορά του ουκρανικού σχεδίου, συμπεριλαμβανομένης της αλλαγής του ισχύοντος πολιτικού συστήματος στη χώρα.
Από τη μια πλευρά θεωρείται ότι η διπλωματική προσέγγιση για την επίτευξη ειρηνευτικών συμφωνιών «εδώ και τώρα» θα αφήσει άλυτα πολλά ευαίσθητα ζητήματα και επομένως θα αντιμετωπίσουν αναπόφευκτα σκληρή αντίσταση όχι μόνο στο Κίεβο, αλλά και στη Μόσχα.
Δεν είναι δύσκολο, σε μια τέτοια λύση, να προβλεφθεί η ύπαρξη πολλών προβλημάτων για την πρακτική εφαρμογή των συμφωνιών, με την ερμηνεία τους και με την προσπάθεια αποσαφήνισης επιμέρους διατάξεων, αλλά και με προσπάθειες αναθεώρησης είτε από τους Ρώσους είτε από τους Ουκρανούς.
Το κόστος
Η τυχόν απόρριψη της διπλωματικής προσέγγισης στο ουκρανικό περιλαμβάνει κινήσεις με το σύνθημα «νίκη με κάθε κόστος».
Αυτό πρακτικά οδηγεί σε επέκταση του πολέμου, συμπεριλαμβανομένης της κατάκτησης του ελέγχου σε όλους τις μεγάλες ουκρανικές πόλεις.
Εάν αυτό συμβεί που είναι τρομερά δύσκολο έως ακατόρθωτο με βάση τα έως τώρα δεδομένα του πολέμου, θα χρειαστεί η δημιουργία μιας ρωσικής στρατιωτικής διοίκησης για την μακροχρόνια κατοχή ολόκληρης της επικράτειας της Ουκρανίας, καθώς και για την μακροχρόνια αντιμετώπιση ενός αιματηρού αντάρτικού.
Για την αναζήτηση διπλωματικής λύσης υπάρχουν ήδη όλες οι απαραίτητες προϋποθέσεις. Υπάρχουν δύο διαπραγματευτικές ομάδες εκ μέρους της Ρωσίας και της Ουκρανίας, υπάρχει η δυνατότητα επιλογής διαμεσολαβητών – τρίτων χωρών αποδεκτών και από τις δυο πλευρές.
Έχουν ήδη κατατεθεί πολλές προτάσεις ειδικών και όπως έχει γίνει γνωστό υπάρχει μια διαφαινόμενη προσέγγιση των θέσεων των μερών σε μια σειρά από σημαντικά ζητήματα.
Η δε εφαρμογή μιας στρατιωτικής λύσης θα απαιτήσει περαιτέρω κλιμάκωση της σύγκρουσης άνευ όρων, χωρίς να αποκλείεται η γενική κινητοποίηση στη Ρωσία. Σε αυτό το σενάριο, τεράστιες απώλειες θα υπάρξουν, του άμαχου πληθυσμού, ενώ η αντίδραση των δυτικών χωρών θα είναι απρόβλεπτη.
Ποια «γραμμή» θα επικρατήσει; Είναι θέμα ημερών να ξεκαθαρίσει το θέμα: Μόλις οι Ρώσοι καταλάβουν πλήρως την Μαριούπολη και την περιοχή του Donbass συνολικά.
Aνδρέας Πετσίνης
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών