Stanovaya (Ίδρυμα R.Politik): Το ένα τρίτο των Ρώσων αντιτίθενται πλέον στο καθεστώς Putin

Aυτά που συμβαίνουν στη Ρωσία δεν έχουν σχέση μόνο με τον «παράγοντα Alexei Navalny».
Για πολλούς καθημερινούς Ρώσους, ο Alexei Navalny εξακολουθεί να είναι μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα.
Οι λόγοι για τους οποίους μειώνεται η στήριξη στον Putin είναι ευρύτεροι: έξι συνεχόμενα χρόνια μείωσης των εισοδημάτων, επιδείνωση των κοινωνικών συνθηκών, αλλά και τέλος της ευφορίας από την προσάρτηση της Κριμαίας.
Ένα τρίτο των Ρώσων εκτιμάται ότι αντιτίθενται σήμερα στο καθεστώς.
Δεν είναι πια κάτι περιθωριακό αναφέρει σε ανάλυσή της η Tatiana Stanovaya διευθύντρια του ερευνητικού ιδρύματος R.Politik και συνεργάτες του κέντρου Carnegie της Μόσχας.
Σύμφωνα με την Stanovaya ό,τι και να κάνει το Κρεμλίνο με τον Alexei Navalny, αυτή η δυσαρέσκεια δεν θα υποχωρήσει.
Πόσο μάλλον που η εξουσία του δεν στηρίζεται πλέον τόσο στη λαϊκή του νομιμότητα και στην πειθώ, αλλά τον αυταρχισμό και την καταστολή.
Για να καταλάβουμε τους λόγους πίσω από τη δηλητηρίαση και τη φυλάκιση του Alexei Navalny, πρέπει να αναλύσουμε αυτό που έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια στην κορυφή του κράτους, και ιδιαίτερα τη βαθμιαία αποστασιοποίηση του Putin από τη διαχείριση των καθημερινών προβλημάτων.
Μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, έπαψε να ασχολείται με τους φόρους και τα χρηματοοικονομικά, για να συγκεντρωθεί στα πραγματικά του πάθη, τη γεωπολιτική, την ιστορία, τα όπλα, το διάστημα...
Από το 2017-2018, έτσι, ο χειρισμός της μη συστημικής αντιπολίτευσης πέρασε στην FSB.
Η τελευταία δεν θεώρησε τον Alexei Navalny μια πολιτική απειλή, όπως γινόταν μέχρι τότε, αλλά μια απειλή για την εθνική ασφάλεια.
Και τον μεταχειρίστηκε αναλόγως.
Η κατάσταση ξέφυγε όμως και η δηλητηρίαση του Αυγούστου του 2020 αποτέλεσε σημείο μη επιστροφής.
Ο Alexei Navalny αντεπιτέθηκε στην FSB και έγινε ο προσωπικός της αντίπαλος.
Όταν κατέστησε σαφές λοιπόν ότι θα επιστρέψει στη Ρωσία, η φυλάκισή του ήταν αναπόφευκτη.
Πρόκειται για έναν πόλεμο αμοιβαίας εξόντωσης.
Οι κινητοποιήσεις που συγκλονίζουν το τελευταίο διάστημα τη Ρωσία ανήκουν σε ένα νέο είδος.
Για καιρό, οι διαδηλώσεις ήταν είτε «φιλελεύθερες», στις μεγάλες πόλεις, με έμφαση στα πολιτικά δικαιώματα, είτε «κοινωνικές», με έμφαση σε τοπικά προβλήματα.
Τώρα έχουμε ένα ασυνήθιστο μίγμα.

H κοινωνική δυσαρέσκεια έχει πάρει και πολιτικό και εθνικό χρώμα

H κοινωνική δυσαρέσκεια έχει πάρει και πολιτικό και εθνικό χρώμα.
Πόλεις που θεωρούνταν πιστές στο Κρεμλίνο, όπως το Κρασνοντάρ, συμμετέχουν κι αυτές στις κινητοποιήσεις.
Η άλλη ένδειξη αλλαγής είναι ο τεράστιος αριθμός καινούργιων διαδηλωτών: το 38% των διαδηλωτών στη Μόσχα και το 47% στην Πετρούπολη κατεβαίνουν στο δρόμο για πρώτη φορά.
Οι πολύ νέοι έχουν μικρότερη παρουσία απ’ό,τι δείχνουν οι δραστηριότητές τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ένα άλλο καινούργιο στοιχείο είναι η αποδοχή του Alexei Navalny ως προσωπικότητας της αντιπολίτευσης: ως τώρα θεωρείτο ένας φιλοδυτικός τυχοδιώκτης, που ήθελε να βλάψει τη Ρωσία.
Η υποστήριξη προς το πρόσωπο του Putin παραμένει υψηλή.
Σύμφωνα με το ινστιτούτο δημοσκοπήσεων Levada, αν γίνονταν σήμερα προεδρικές εκλογές θα τις κέρδιζε από τον πρώτο γύρο με 55%.
Όμως ο χαρακτήρας αυτής της υποστήριξης αλλάζει, γίνεται πιο αρνητικός: ο φόβος της αποσταθεροποίησης ή της επιστροφής στις κρίσεις της δεκαετίας του 1999. «Αν όχι ο Putin, ποιος;» αναρωτιούνται οι πολίτες, καθώς το καθεστώς έχει κάνει τα πάντα για να αποκλείσει οποιαδήποτε εναλλακτική λύση.
Οι πεισμένοι οπαδοί του Putin αποτελούν άλλο ένα τρίτο του πληθυσμού.
Είναι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας που ενημερώνονται από την τηλεόραση.
Μένει ένα τρίτο του πληθυσμού, που αποτελείται από τους «πραγματιστές», τους απολίτικους και τους αδιάφορους.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα τεράστιο μέρος του πληθυσμού εξαρτάται άμεσα ή έμμεσα από το κράτος.
Εξ ου και το Κρεμλίνο σκύβει στα κοινωνικά ζητήματα αντί να επενδύει σε νέα γεωπολιτικά σχέδια.
Η FSB έχει περιθωριοποιήσει τις άλλες υπηρεσίες.
Εκείνη ενημερώνει τον Putin και τροφοδοτεί τα αντιφιλελεύθερα και αντιδυτικά του αισθήματα.
Οποιαδήποτε προσπάθεια να αμφισβητηθούν οι μεγάλες επιλογές που αποφασίζονται στην κορυφή αντιμετωπίζεται με καχυποψία.
Τον Αύγουστο του 2019, ένας άνθρωπος που βρισκόταν πολύ κοντά στον Putin, ο πρόεδρος της Rostec (κρατικός οργανισμός για τις υψηλές τεχνολογίες) S. Tsemezov, είπε ότι θα ήταν λάθος να εμποδιστεί η αντιπολίτευση να λάβει μέρος στις εκλογές.
Γρήγορα αναγκάστηκε να ανακαλέσει.
Η οικονομική ελίτ είναι πολύ πιστή στον πρόεδρο, με εξαίρεση τους επιχειρηματίες που τα συμφέροντά τους δεν ταυτίζονται με εκείνα του Putin.
Αυτό δεν εμποδίζει τις διαφωνίες γύρω από ένα κεντρικό ζήτημα: ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη σταθερότητα του συστήματος, ο Alexei Navalny και η δράση του ή οι αδέξιες προσπάθειες των υπηρεσιών ασφαλείας να τον κάνουν να σωπάσει;

www.bankingnews.gr