Να μειώσει την εξάρτηση της οικονομίας από το χρηματιστήριο συνιστά στον εκλεγμένο πρόεδρο των ΗΠΑ, Joe Biden, ο επικεφαλής οικονομολόγος της Allianz, Mohamed El - Erian
Να σπάσει τον φαύλο κύκλο της εξάρτησης της οικονομικής δραστηριότητας και της πολιτικής από το χρηματιστήριο καλεί, με άρθρο στους Financial Times, ο διακεκριμένος οικονομολόγος Mohamed El - Erian τον εκλεγμένο πρόεδρο των ΗΠΑ, Joe Biden.
Ο Joe Biden τις πρώτες 100 μέρες της προεδρίας του θα πρέπει να εξετάσει τι μπορεί να γίνει για να μειώσει την αλληλεξάρτηση που αναπτύχθηκε, σε ακραίο βαθμό, μεταξύ του προκατόχου του και του χρηματιστηρίου των ΗΠΑ.
Αν μη τι άλλο, ο εκλεγμένος πρόεδρος θα έχει την αντιμετώπιση αυτού του θέματος στην κορυφή των προτεραιοτήτων του.
Ωστόσο, όσο περισσότερο καθυστερεί να αποφασίσει και να δημοσιοποιήσει την προσέγγισή του πάνω στο ζήτημα, τόσο αυξάνεται η πιθανότητα να αντιμετωπίσει το ίδιο δίλημμα με το οποίο ήρθαν αντιμέτωποι οι σημερινοί ηγέτες της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Ως εκ τούτου, μπορεί να αναγκαστεί να κάνει το αντίθετο από αυτό που επιθυμεί, προειδοποιεί ο Mohamed El - Erian.
Ο Donald Trump πίστευε –το δήλωνε και δημοσίως– ότι το χρηματιστήριο αποτελεί έμπρακτη επιβεβαίωση των πολιτικών του ως προέδρου.
Όσο ενισχυόταν η αγορά, τόσο μεγαλύτερη επιβεβαίωση αντλούσε η ατζέντα τού «Make America Great Again».
Η προσέγγιση του προέδρου ήταν μουσική στα αυτιά των επενδυτών.
Σε αυτό το πλαίσιο, ενισχύθηκε τόσο πολύ η αντίληψη πως η Fed θα παρεμβαίνει σε κάθε περίπτωση που οι επενδυτές προσάρμοσαν αναλόγως τις πολιτικές τους.
Με τόση στήριξη από τη Fed, οι πτώσεις στις αγορές έγιναν επενδυτικές ευκαιρίες - ανεξάρτητα από τα αίτια που τις προκαλούσαν.
Κάπως έτσι αυξήθηκαν και οι συμμετέχοντες στην αγορά.
Το αποτέλεσμα ήταν μια αξιοσημείωτη και διευρυνόμενη αποσύνδεση μεταξύ των αγορών και της πραγματικής οικονομίας – κάτι το οποίο έχει οδηγήσει σε παράπλευρους κινδύνους και συνέπειες.
Το μοτίβο αυτό ενθαρρύνει την υπερβολική και όλο και πιο ανεύθυνη ανάληψη κινδύνων, τροφοδοτώντας τον κίνδυνο μελλοντικής χρηματοοικονομικής αστάθειας.
Φυσικά, όλα αυτά ενέτειναν το χάσμα μεταξύ Wall Street και Main Street που αργά αλλά σταθερά κατατρώγει τα θεμέλια των οικονομικών και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Ανησυχώντας για αυτήν την αποσύνδεση, ο Jay Powell, ως πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας, και η Christine Lagarde, ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, προσπάθησαν να θέσουν όρια ως προς το πόσο θα υποστήριζαν τις αγορές.
Και στις δύο περιπτώσεις, αναγκάστηκαν να κάνουν… κωλοτούμπα.
Το «Powell Put» έχει γίνει μια από τις αγαπημένες φράσεις της αγοράς των ΗΠΑ.
Οι διασώσεις της Fed ξεκίνησε με τον Alan Greenspan και εντάθηκαν επίσης ακούσια από τους Ben Bernanke και Janet Yellen.
Στην Ευρώπη, η κυρία Lagarde επωμίστηκε το βάρος του προκατόχου της Mario Draghi, ότι θα κάνει «ό, τι χρειάζεται».
Ο κ. Biden συνεχίζει να ακολουθεί την πορεία που χάραξαν οι κεντρικοί τραπεζίτες, οι οποίοι ακολούθησαν τον κ. Trump.
Έτσι, θα μπορούσε να αποφύγει την οικονομική αστάθεια, όχι όμως μια κρίση υγείας, τις κοινωνικές διακρίσεις, την οικονομική επιβράδυνση και την ανησυχητική αύξηση των ανισοτήτων.
Ωστόσο, αυτό θα ήταν λάθος - αν και η εύκολη λύση.
Ακριβώς στην αρχή της προεδρίας του, ο κ. Biden πρέπει να αποδείξει ότι δεν θα γίνει όμηρος των αγορών που έχουν ήδη απομακρυνθεί πολύ από τον αρχικό τους σκοπό, δηλαδή την αποτελεσματική κινητοποίηση και διάθεση επενδυτικών κεφαλαίων για την προώθηση της ανάπτυξης.
Σε ρυθμιστικά θέματα, θα πρέπει να δείξει αποφασιστικότητα.
Να κατανοήσει καλύτερα και να επιβλέπει το τραπεζικό σύστημα.
Στην προσέγγισή του στα ραντεβού της Fed - και πρέπει να κάνει πριν αποφασίσει εάν θα δώσει στον κ. Powell μια δεύτερη θητεία - θα πρέπει να ευνοήσει τους ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να αποκαταστήσουν τον παραδοσιακό ρόλο της κεντρικής τράπεζας ως ηγέτιδας των χρηματοπιστωτικών αγορών - και όχι ως ουράς.
Τίποτε από αυτά δεν είναι εύκολο ή χωρίς κίνδυνο.
Όμως, καθ 'όλη τη διάρκεια της θητείας του, αυτή η προσέγγιση θα ήταν λιγότερο προβληματική από τη συνέχιση της ενδυνάμωσης των αγορών μέσω της Fed.
Ως αντιπρόεδρος, ο κ. Βiden αντιμετώπισε την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.
Γνωρίζει πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να προστατεύσει tην οικονομία όταν οι μη βιώσιμες πρακτικές φτάνουν στο σημείο αιχμής ως αποτέλεσμα των οικονομικών ατυχημάτων λόγω της ανεύθυνης ανάληψης κινδύνων.
Ο κ. Biden πρέπει να απομακρυνθεί γρήγορα από την προσέγγιση του κ. Τrump.
Αυτή η αλλαγή θα ήταν προς το μακροπρόθεσμο συμφέρον των επενδυτών και των αγορών, καταλήγει ο Mohamed El - Erian.
www.bankingnews.gr
Ο Joe Biden τις πρώτες 100 μέρες της προεδρίας του θα πρέπει να εξετάσει τι μπορεί να γίνει για να μειώσει την αλληλεξάρτηση που αναπτύχθηκε, σε ακραίο βαθμό, μεταξύ του προκατόχου του και του χρηματιστηρίου των ΗΠΑ.
Αν μη τι άλλο, ο εκλεγμένος πρόεδρος θα έχει την αντιμετώπιση αυτού του θέματος στην κορυφή των προτεραιοτήτων του.
Ωστόσο, όσο περισσότερο καθυστερεί να αποφασίσει και να δημοσιοποιήσει την προσέγγισή του πάνω στο ζήτημα, τόσο αυξάνεται η πιθανότητα να αντιμετωπίσει το ίδιο δίλημμα με το οποίο ήρθαν αντιμέτωποι οι σημερινοί ηγέτες της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Ως εκ τούτου, μπορεί να αναγκαστεί να κάνει το αντίθετο από αυτό που επιθυμεί, προειδοποιεί ο Mohamed El - Erian.
Ο Donald Trump πίστευε –το δήλωνε και δημοσίως– ότι το χρηματιστήριο αποτελεί έμπρακτη επιβεβαίωση των πολιτικών του ως προέδρου.
Όσο ενισχυόταν η αγορά, τόσο μεγαλύτερη επιβεβαίωση αντλούσε η ατζέντα τού «Make America Great Again».
Η προσέγγιση του προέδρου ήταν μουσική στα αυτιά των επενδυτών.
Σε αυτό το πλαίσιο, ενισχύθηκε τόσο πολύ η αντίληψη πως η Fed θα παρεμβαίνει σε κάθε περίπτωση που οι επενδυτές προσάρμοσαν αναλόγως τις πολιτικές τους.
Με τόση στήριξη από τη Fed, οι πτώσεις στις αγορές έγιναν επενδυτικές ευκαιρίες - ανεξάρτητα από τα αίτια που τις προκαλούσαν.
Κάπως έτσι αυξήθηκαν και οι συμμετέχοντες στην αγορά.
Το αποτέλεσμα ήταν μια αξιοσημείωτη και διευρυνόμενη αποσύνδεση μεταξύ των αγορών και της πραγματικής οικονομίας – κάτι το οποίο έχει οδηγήσει σε παράπλευρους κινδύνους και συνέπειες.
Το μοτίβο αυτό ενθαρρύνει την υπερβολική και όλο και πιο ανεύθυνη ανάληψη κινδύνων, τροφοδοτώντας τον κίνδυνο μελλοντικής χρηματοοικονομικής αστάθειας.
Φυσικά, όλα αυτά ενέτειναν το χάσμα μεταξύ Wall Street και Main Street που αργά αλλά σταθερά κατατρώγει τα θεμέλια των οικονομικών και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Ανησυχώντας για αυτήν την αποσύνδεση, ο Jay Powell, ως πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας, και η Christine Lagarde, ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, προσπάθησαν να θέσουν όρια ως προς το πόσο θα υποστήριζαν τις αγορές.
Και στις δύο περιπτώσεις, αναγκάστηκαν να κάνουν… κωλοτούμπα.
Το «Powell Put» έχει γίνει μια από τις αγαπημένες φράσεις της αγοράς των ΗΠΑ.
Οι διασώσεις της Fed ξεκίνησε με τον Alan Greenspan και εντάθηκαν επίσης ακούσια από τους Ben Bernanke και Janet Yellen.
Στην Ευρώπη, η κυρία Lagarde επωμίστηκε το βάρος του προκατόχου της Mario Draghi, ότι θα κάνει «ό, τι χρειάζεται».
Ο κ. Biden συνεχίζει να ακολουθεί την πορεία που χάραξαν οι κεντρικοί τραπεζίτες, οι οποίοι ακολούθησαν τον κ. Trump.
Έτσι, θα μπορούσε να αποφύγει την οικονομική αστάθεια, όχι όμως μια κρίση υγείας, τις κοινωνικές διακρίσεις, την οικονομική επιβράδυνση και την ανησυχητική αύξηση των ανισοτήτων.
Ωστόσο, αυτό θα ήταν λάθος - αν και η εύκολη λύση.
Ακριβώς στην αρχή της προεδρίας του, ο κ. Biden πρέπει να αποδείξει ότι δεν θα γίνει όμηρος των αγορών που έχουν ήδη απομακρυνθεί πολύ από τον αρχικό τους σκοπό, δηλαδή την αποτελεσματική κινητοποίηση και διάθεση επενδυτικών κεφαλαίων για την προώθηση της ανάπτυξης.
Σε ρυθμιστικά θέματα, θα πρέπει να δείξει αποφασιστικότητα.
Να κατανοήσει καλύτερα και να επιβλέπει το τραπεζικό σύστημα.
Στην προσέγγισή του στα ραντεβού της Fed - και πρέπει να κάνει πριν αποφασίσει εάν θα δώσει στον κ. Powell μια δεύτερη θητεία - θα πρέπει να ευνοήσει τους ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να αποκαταστήσουν τον παραδοσιακό ρόλο της κεντρικής τράπεζας ως ηγέτιδας των χρηματοπιστωτικών αγορών - και όχι ως ουράς.
Τίποτε από αυτά δεν είναι εύκολο ή χωρίς κίνδυνο.
Όμως, καθ 'όλη τη διάρκεια της θητείας του, αυτή η προσέγγιση θα ήταν λιγότερο προβληματική από τη συνέχιση της ενδυνάμωσης των αγορών μέσω της Fed.
Ως αντιπρόεδρος, ο κ. Βiden αντιμετώπισε την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.
Γνωρίζει πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να προστατεύσει tην οικονομία όταν οι μη βιώσιμες πρακτικές φτάνουν στο σημείο αιχμής ως αποτέλεσμα των οικονομικών ατυχημάτων λόγω της ανεύθυνης ανάληψης κινδύνων.
Ο κ. Biden πρέπει να απομακρυνθεί γρήγορα από την προσέγγιση του κ. Τrump.
Αυτή η αλλαγή θα ήταν προς το μακροπρόθεσμο συμφέρον των επενδυτών και των αγορών, καταλήγει ο Mohamed El - Erian.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών