Ποτέ ξανά στο παρελθόν, οι ευρωεκλογές δεν αποτελέσαν αφορμή για να διχαστούν τα κράτη μέλη της Ε.Ε.
Ανησυχητικές χαρακτηρίζει η Il Sole 24 Ore τις προοπτικές της ευρωπαϊκής οικονομίας το 2019, σημειώνοντας ότι υπό αυτό το πρίσμα, θα περίμενε κανείς ότι όλες οι κυβερνήσεις, ξεκινώντας από την ιταλική, θα ανεβάσουν τα μανίκια τους για να συνεργαστούν και να βρουν λύσεις.
Ωστόσο, σημειώνει ο αρθρογράφος Sergio Fabrini, η ιταλική κυβέρνηση κάνει ακριβώς το αντίθετο.
Ανοίγει μέτωπα, με τελευταία εξέλιξη τη διπλωματική κρίση που ξέσπασε με τη Γαλλία.
Μεταπολεμικά δεν υπάρχει προηγούμενο ανάκλησης του πρεσβευτή της Γαλλίας από τη Ρώμη.
Συνέβη στις 10 Ιουνίου 1940, όταν ο δικτάτορας Μουσολίνι κήρυξε τον πόλεμο στη Γαλλία.
Πως εξηγείται η αναντιστοιχία πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων;
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο της ιταλικής οικονομικής εφημερίδας, η απάντηση βρίσκεται στην αναγγέννηση του εθνικισμού.
Με τη γέννηση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη, ο εθνικισμός επέστρεψε και αποτελεί τον βασικό παράγοντα που καθορίζει την ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή.
Προς το παρόν, ο εθνικισμός φαίνεται να εκφράζει τη δυσαρέσκεια προς τις δύο μεγάλες χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης, τη Γερμανία και τη Γαλλία, οι οποίοι κατηγορούνται ότι δεν σεβάστηκαν την αξιοπρέπεια των Ευρωπαίων.
Αυτές οι δύο χώρες έχουν τις ευθύνες τους.
Ωστόσο, επί του παρόντος, με όλα τους τα ελαττώματα, εκπροσωπούν το αντι-εθνικιστικό σχέδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Ακριβώς γι αυτό, η ιταλογαλλική κρίση αποτελεί εν πολλοίς και μια εκλογική μάχη, σημειώνει ο αρθρογράφος.
Ο πρόεδρος της Γαλλίας Εmmanuel Macron αποτελεί στόχο για τους Ιταλούς λαϊκιστές, καθώς έχει αναδειχθεί σε ηγέτη της προσπάθειας για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Επίσης, πρόκειται και για μια επιχείρηση αποπροσανατολισμού, με τη Ρώμη να στρέφει στην προσοχή σε όσα συμβαίνουν στο Παρίσι.
Όπως σημειώνεται, ποτέ ξανά στο παρελθόν, οι ευρωεκλογές δεν αποτελέσαν αφορμή για να διχαστούν τα κράτη μέλη της Ε.Ε.
Σύμφωνα με τις προσομοιώσεις του Ινστιτούτου Cattaneo, στο νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα καταγραφεί μια πραγματική πόλωση ανάμεσα σε φιλοευρωπαϊκά κόμματα (λαϊκά, σοσιαλιστικά, φιλελεύθερα και πράσινα) και ευρωσκεπτικιστικά κόμματα (εθνικιστές, λαϊκιστές).
Συμπερασματικά, ο αρθρογράφος της ιταλικής εφημερίδας σημειώνει ότι η η οικονομία είναι απαραίτητη, ωστόσο από μόνη της δεν αρκεί για να καταπολεμήσει τον εθνικισμό που αναβίωσε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίας.
«Είναι καιρός να αναρωτηθούμε ποια πολιτική μπορεί να σώσει την ευρωπαϊκή οικονομία και όχι μόνο το αντίστροφο», καταλήγει.
www.bankingnews.gr
Ωστόσο, σημειώνει ο αρθρογράφος Sergio Fabrini, η ιταλική κυβέρνηση κάνει ακριβώς το αντίθετο.
Ανοίγει μέτωπα, με τελευταία εξέλιξη τη διπλωματική κρίση που ξέσπασε με τη Γαλλία.
Μεταπολεμικά δεν υπάρχει προηγούμενο ανάκλησης του πρεσβευτή της Γαλλίας από τη Ρώμη.
Συνέβη στις 10 Ιουνίου 1940, όταν ο δικτάτορας Μουσολίνι κήρυξε τον πόλεμο στη Γαλλία.
Πως εξηγείται η αναντιστοιχία πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων;
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο της ιταλικής οικονομικής εφημερίδας, η απάντηση βρίσκεται στην αναγγέννηση του εθνικισμού.
Με τη γέννηση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη, ο εθνικισμός επέστρεψε και αποτελεί τον βασικό παράγοντα που καθορίζει την ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή.
Προς το παρόν, ο εθνικισμός φαίνεται να εκφράζει τη δυσαρέσκεια προς τις δύο μεγάλες χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης, τη Γερμανία και τη Γαλλία, οι οποίοι κατηγορούνται ότι δεν σεβάστηκαν την αξιοπρέπεια των Ευρωπαίων.
Αυτές οι δύο χώρες έχουν τις ευθύνες τους.
Ωστόσο, επί του παρόντος, με όλα τους τα ελαττώματα, εκπροσωπούν το αντι-εθνικιστικό σχέδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Ακριβώς γι αυτό, η ιταλογαλλική κρίση αποτελεί εν πολλοίς και μια εκλογική μάχη, σημειώνει ο αρθρογράφος.
Ο πρόεδρος της Γαλλίας Εmmanuel Macron αποτελεί στόχο για τους Ιταλούς λαϊκιστές, καθώς έχει αναδειχθεί σε ηγέτη της προσπάθειας για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Επίσης, πρόκειται και για μια επιχείρηση αποπροσανατολισμού, με τη Ρώμη να στρέφει στην προσοχή σε όσα συμβαίνουν στο Παρίσι.
Όπως σημειώνεται, ποτέ ξανά στο παρελθόν, οι ευρωεκλογές δεν αποτελέσαν αφορμή για να διχαστούν τα κράτη μέλη της Ε.Ε.
Σύμφωνα με τις προσομοιώσεις του Ινστιτούτου Cattaneo, στο νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα καταγραφεί μια πραγματική πόλωση ανάμεσα σε φιλοευρωπαϊκά κόμματα (λαϊκά, σοσιαλιστικά, φιλελεύθερα και πράσινα) και ευρωσκεπτικιστικά κόμματα (εθνικιστές, λαϊκιστές).
Συμπερασματικά, ο αρθρογράφος της ιταλικής εφημερίδας σημειώνει ότι η η οικονομία είναι απαραίτητη, ωστόσο από μόνη της δεν αρκεί για να καταπολεμήσει τον εθνικισμό που αναβίωσε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίας.
«Είναι καιρός να αναρωτηθούμε ποια πολιτική μπορεί να σώσει την ευρωπαϊκή οικονομία και όχι μόνο το αντίστροφο», καταλήγει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών