Οι Καταλανοί αυτονομιστές διατήρησαν την απόλυτη πλειοψηφία τους στις εκλογές της Πέμπτης
Για πέντε συμπεράσματα από τις εκλογές στην Καταλονία κάνει λόγο ο αρθρογράφος του Politico, Diego Torres.
Ο ισπανός πρωθυπουργός Mariano Rajoy πίστεψε ότι οι γρήγορες και πρόωρες εκλογές στην Καταλονία θα αποκαθιστούσαν την τάξη στην ταραγμένη περιοχή.
Αλλά έκανε λάθος, σημειώνει ο αρθρογράφος.
Οι Καταλανοί αυτονομιστές διατήρησαν την απόλυτη πλειοψηφία τους στις εκλογές της Πέμπτης, που ακολούθησαν ένα χαώδες δημοψήφισμα, μια μονομερή διακήρυξη ανεξαρτησίας και την ανάληψη του ελέγχου της περιοχής από τη Μαδρίτη.
Το κεντρώο και ενωτικό κόμμα Ciudadanos νίκησε αλλά δεν μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση, ενώ το κόμμα του πρώην προέδρου Carles Puigdemont, αναδείχθηκε σε πρώτη αυτονομιστική δύναμη.
Πέντε είναι τα συμπεράσματα αυτών των εκλογών:
1)Το πολιτικό δράμα των τελευταίων μηνών δεν άλλαξε τη συνολική ισορροπία ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν τη ρήξη με την Ισπανία και σε εκείνους που διαφωνούν.
Τα τρία αυτονομιστικά κόμματα διατήρησαν την απόλυτη πλειοψηφία με 70 έδρες, χάνοντας 2 σε σχέση με το 2015, χωρίς αυτό να τους εμποδίζει να σχηματίσουν κυβέρνηση. Επιπλέον, διατήρησαν ένα ποσοστό 48% παρά το ρεκόρ συμμετοχής: η θεωρία ότι η μεγαλύτερη συμμετοχή θα ευνοούσε τους υπέρμαχους της ενότητας καταρρίφθηκε.
Ρυθμιστής στον σχηματισμό κυβέρνησης θα είναι το ακροαριστερό CUP, που ξεκαθάρισε στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ότι δεν θα στηρίξει μια κυβέρνηση που δεν θα επιμείνει στη σύγκρουση με τη Μαδρίτη.
2) Έντεκα χρόνια μετά την ίδρυσή τους με σκοπό την καταπολέμηση του καταλανικού εθνικισμού, οι Ciudadanos αναδείχθηκαν στη μεγαλύτερη περιφερειακή δύναμη, επωφελούμενοι από τις διαρροές τόσο από τους σοσιαλιστές όσο και από το κόμμα του Rajoy.
Η αρχηγός τους Ines Arrimadas διεξήγαγε μια πολύ καλή προεκλογική εκστρατεία και αυτό θα είναι μεγάλο πρόβλημα στη συνέχεια για τον ισπανό πρωθυπουργό.
Αν στο παρελθόν οι συντηρητικοί χρησιμοποίησαν την τακτική ψήφο προς όφελός τους – προειδοποιώντας, για παράδειγμα, στις εκλογές του 2016 για τον κίνδυνο να αναλάβει την εξουσία η άκρα Αριστερά -, τώρα αντιλαμβάνονται ότι το τέχνασμα δεν φέρνει πια αποτελέσματα.
3) Ο πρώην πρόεδρος Puigdemont έκανε την έκπληξη και ενδέχεται να επιστρέψει στην εξουσία.
Για να συμβεί αυτό, όμως, δεν αρκεί να πείσει την Καταλανική Ρεπουμπλικανική Αριστερά (ERC) και το CUP.
Πρέπει να αποφύγει και τη σύλληψή του όταν επιστρέψει στην Ισπανία από την εξορία του στο Βέλγιο.
Εκεί τον περιμένουν οι κατηγορίες της στάσης, της ανταρσίας και της κακοδιαχείρισης.
Το αποτέλεσμα του κόμματός του πάντως είναι αξιοσημείωτο: πριν από ένα μήνα ερχόταν τέταρτο στις δημοσκοπήσεις, πολύ πίσω από την ERC, που ήλπιζε ότι θα επωφεληθεί από τυχόν πτώση των ποσοστών του.
4) Μετά τη μεγάλη του ήττα – το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα κέρδισε μόλις 3 έδρες έναντι 11 που είχε -, ο Rajoy θα δεχθεί επιθέσεις από όλες τις πλευρές.
Η Αριστερά θα επικρίνει την πολιτική της σιδηράς πυγμής που ακολούθησε στο Καταλανικό, ενώ οι δεξιοί επικριτές στο εσωτερικό του κόμματός του θα τον κατηγορήσουν ότι έπρεπε να έχει παρέμβει νωρίτερα, και αποφασιστικότερα.
5) Το μέλλον της Καταλονίας είναι τώρα αβέβαιο.
Κανείς δεν ξέρει αν η εξέγερση στην περιοχή μπορεί να καταλαγιάσει με διαπραγματεύσεις ή αυξημένη αυτονομία.
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ούτε καν αν οι δύο πλευρές είναι σε θέση να διεξαγάγουν τέτοιες συνομιλίες.
www.bankingnews.gr
Ο ισπανός πρωθυπουργός Mariano Rajoy πίστεψε ότι οι γρήγορες και πρόωρες εκλογές στην Καταλονία θα αποκαθιστούσαν την τάξη στην ταραγμένη περιοχή.
Αλλά έκανε λάθος, σημειώνει ο αρθρογράφος.
Οι Καταλανοί αυτονομιστές διατήρησαν την απόλυτη πλειοψηφία τους στις εκλογές της Πέμπτης, που ακολούθησαν ένα χαώδες δημοψήφισμα, μια μονομερή διακήρυξη ανεξαρτησίας και την ανάληψη του ελέγχου της περιοχής από τη Μαδρίτη.
Το κεντρώο και ενωτικό κόμμα Ciudadanos νίκησε αλλά δεν μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση, ενώ το κόμμα του πρώην προέδρου Carles Puigdemont, αναδείχθηκε σε πρώτη αυτονομιστική δύναμη.
Πέντε είναι τα συμπεράσματα αυτών των εκλογών:
1)Το πολιτικό δράμα των τελευταίων μηνών δεν άλλαξε τη συνολική ισορροπία ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν τη ρήξη με την Ισπανία και σε εκείνους που διαφωνούν.
Τα τρία αυτονομιστικά κόμματα διατήρησαν την απόλυτη πλειοψηφία με 70 έδρες, χάνοντας 2 σε σχέση με το 2015, χωρίς αυτό να τους εμποδίζει να σχηματίσουν κυβέρνηση. Επιπλέον, διατήρησαν ένα ποσοστό 48% παρά το ρεκόρ συμμετοχής: η θεωρία ότι η μεγαλύτερη συμμετοχή θα ευνοούσε τους υπέρμαχους της ενότητας καταρρίφθηκε.
Ρυθμιστής στον σχηματισμό κυβέρνησης θα είναι το ακροαριστερό CUP, που ξεκαθάρισε στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ότι δεν θα στηρίξει μια κυβέρνηση που δεν θα επιμείνει στη σύγκρουση με τη Μαδρίτη.
2) Έντεκα χρόνια μετά την ίδρυσή τους με σκοπό την καταπολέμηση του καταλανικού εθνικισμού, οι Ciudadanos αναδείχθηκαν στη μεγαλύτερη περιφερειακή δύναμη, επωφελούμενοι από τις διαρροές τόσο από τους σοσιαλιστές όσο και από το κόμμα του Rajoy.
Η αρχηγός τους Ines Arrimadas διεξήγαγε μια πολύ καλή προεκλογική εκστρατεία και αυτό θα είναι μεγάλο πρόβλημα στη συνέχεια για τον ισπανό πρωθυπουργό.
Αν στο παρελθόν οι συντηρητικοί χρησιμοποίησαν την τακτική ψήφο προς όφελός τους – προειδοποιώντας, για παράδειγμα, στις εκλογές του 2016 για τον κίνδυνο να αναλάβει την εξουσία η άκρα Αριστερά -, τώρα αντιλαμβάνονται ότι το τέχνασμα δεν φέρνει πια αποτελέσματα.
3) Ο πρώην πρόεδρος Puigdemont έκανε την έκπληξη και ενδέχεται να επιστρέψει στην εξουσία.
Για να συμβεί αυτό, όμως, δεν αρκεί να πείσει την Καταλανική Ρεπουμπλικανική Αριστερά (ERC) και το CUP.
Πρέπει να αποφύγει και τη σύλληψή του όταν επιστρέψει στην Ισπανία από την εξορία του στο Βέλγιο.
Εκεί τον περιμένουν οι κατηγορίες της στάσης, της ανταρσίας και της κακοδιαχείρισης.
Το αποτέλεσμα του κόμματός του πάντως είναι αξιοσημείωτο: πριν από ένα μήνα ερχόταν τέταρτο στις δημοσκοπήσεις, πολύ πίσω από την ERC, που ήλπιζε ότι θα επωφεληθεί από τυχόν πτώση των ποσοστών του.
4) Μετά τη μεγάλη του ήττα – το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα κέρδισε μόλις 3 έδρες έναντι 11 που είχε -, ο Rajoy θα δεχθεί επιθέσεις από όλες τις πλευρές.
Η Αριστερά θα επικρίνει την πολιτική της σιδηράς πυγμής που ακολούθησε στο Καταλανικό, ενώ οι δεξιοί επικριτές στο εσωτερικό του κόμματός του θα τον κατηγορήσουν ότι έπρεπε να έχει παρέμβει νωρίτερα, και αποφασιστικότερα.
5) Το μέλλον της Καταλονίας είναι τώρα αβέβαιο.
Κανείς δεν ξέρει αν η εξέγερση στην περιοχή μπορεί να καταλαγιάσει με διαπραγματεύσεις ή αυξημένη αυτονομία.
Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ούτε καν αν οι δύο πλευρές είναι σε θέση να διεξαγάγουν τέτοιες συνομιλίες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών