Η απειλή ενός πολέμου μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν φαίνεται πλέον να συγκεντρώνει ολοένα και περισσότερες πιθανότητες
Υπαρκτός ο κίνδυνος η κατάσταση στη Μέση Ανατολή να ξεφύγει από κάθε έλεγχο.
Η απειλή ενός πολέμου μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν φαίνεται πλέον να συγκεντρώνει ολοένα και περισσότερες πιθανότητες, ενδεχόμενο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε καταστροφή την ευρύτερη περιοχή αλλά και ολόκληρο τον κόσμο.
Στο τελευταίο περιστατικό της διένεξης του Ριάντ με την Τεχεράνη, οι αντάρτες Χούτι από την Υεμένη εκτόξευσαν έναν πύραυλο που έπληξε περιοχή κοντά στο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας της Σαουδικής Αραβίας.
Ο πύραυλος αναχαιτίστηκε, αλλά ένας στρατιωτικός συνασπισμός υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας, που μάχεται τους αντάρτες της Υεμένης, χαρακτήρισε την επίθεση ως μια «κραυγαλέα στρατιωτική επίθεση από το ιρανικό καθεστώς που μπορεί να ισοδυναμεί με πράξη πολέμου».
Οι Σαουδάραβες διατηρούν το «δικαίωμα απάντησης» σύμφωνα με το Ριάντ.
Οι κύριοι παραγωγοί πετρελαίου του ΟΠΕΚ στον Περσικό Κόλπο, εξάγουν σχεδόν το 20% της παγκόσμιας προσφοράς μέσω των στενών του Ορμούζ, ο οποίος συνδέει τον Περσικό Κόλπο με τις παγκόσμιες αγορές.
Το στενό, με πλάτος μόλις 34 μίλια, στενεύει ανάμεσα στο Ιράν στο βορρά και στο Ομάν προς τα νότια.
Εάν ξεσπάσει ένας πόλεμος μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν αυτό το κομβικής σημασίας στενό θα μπορούσε εύκολα να κλείσει.
Πράγματι, η ναυτιλία μπορεί να καταστραφεί ακόμη και πριν υποστεί ζημιά ένα μόνο πλοίο.
Εάν οι ασφαλιστές αντιληφθούν έναν άμεσο κίνδυνο επίθεσης σε δεξαμενόπλοιο στην περιοχή, είτε θα αναστείλουν την ασφάλιση είτε θα χρεώσουν υπερβολικά ποσοστά κάλυψης.
Υπό τις συνθήκες αυτές, οι πλοιοκτήτες θα μπορούσαν να επιλέξουν να περιμένουν τις εχθροπραξίες αντί να διακινδυνεύσουν τα δεξαμενόπλοια τους, παρατηρεί σε δημοσίευμά του το CNBC.
Το στενό θα μπορούσε επίσης να κλείσει ως άμεσο αποτέλεσμα στρατιωτικών εχθροπραξιών, για παράδειγμα από το Ιράν.
Ο αντίκτυπος μίας τέτοιας εξέλιξης στην παγκόσμια οικονομία θα ήταν σοβαρός και άμεσος. Για παράδειγμα, η Κρίση του Σουέζ του 1957 έβγαλε το 10% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου από την αγορά. Μέσα σε ένα μήνα, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη αντιμετώπιζαν μια ύφεση που θα διαρκούσε το μεγαλύτερο μέρος ενός έτους.
Το 1973, ο Αραβοϊσραηλινός πόλεμος και το επακόλουθο αραβικό εμπάργκο του ΟΠΕΚ έφεραν ουρές στα πρατήρια καυσίμων καθώς η τιμή του πετρελαίου τετραπλασιάστηκε.
Σε ετήσια βάση, η παγκόσμια παραγωγή πετρελαίου διατηρήθηκε σταθερή, αλλά οι εξαγωγές του Περσικού Κόλπου προς τις ΗΠΑ μειώθηκαν κατά 1,2 εκατ. βαρέλια / ημέρα, ή περίπου 7% της συνολικής κατανάλωσης των ΗΠΑ.
Αυτή η πετρελαϊκή κρίση θα έπληξε τις ΗΠΑ σε ύφεση που διήρκεσε δύο χρόνια.
Σε περίπτωση πολέμου μεταξύ των δύο χωρών θα ακολουθήσει διαρκή διακοπή των εξαγωγών του Περσικού Κόλπου και θα πρέπει να αναμένεται ταχεία παγκόσμια ύφεση.
Όπως και το 1973, οι εισαγωγές από τον Περσικό Κόλπο εξακολουθούν να ανέρχονται στο 8% της κατανάλωσης, η απώλεια των οποίων ήταν αρκετή για να χτυπήσει το 10% του παγκόσμιου ΑΕΠ από το 1973 έως το 1975.
Ωστόσο, η Κίνα και άλλοι εισαγωγείς θα επιδιώκουν να προωθήσουν τις εισαγωγές από χώρες όπως η Νιγηρία, η Αγκόλα και ακόμη και η Βραζιλία και η Κολομβία.
Συνολικά, οι εισαγωγές των ΗΠΑ θα μπορούσαν να μειωθούν κατά 15% , κάτι που συνέβη δύο φορές στο παρελθόν και μπορεί να οδηγήσει σε βαθιά και με διάρκεια ύφεση.
Από την άλλη πλευρά, η εξάρτηση από τις εισαγωγές των ΗΠΑ μειώθηκε δραματικά από την έναρξη της «επανάστασης» των σχιστολιθικών πετρελαιοειδών .
Οι χώρες που δεν έχουν σημαντική παραγωγή πετρελαίου θα υποφέρουν περισσότερο, ιδίως στην Ευρώπη και την Ανατολική Ασία, ιδίως την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα.
Η κατάσταση της Κίνας θα είναι κακή. Τα τελευταία χρόνια, η κινεζική εξάρτηση από εισαγωγές έχει γίνει οξεία.
Οι εισαγωγές πετρελαίου καλύπτουν περισσότερο από τα τρία τέταρτα της συνολικής κινεζικής κατανάλωσης και οι μισές εισαγωγές της Κίνας προέρχονται από τον Περσικό Κόλπο. Το κλείσιμο των στενών του Ορμούζ δεν θα έθετε μόνο την Κίνα σε ύφεση, αλλά λόγω του υψηλού βαθμού παγκοσμιοποίησης της οικονομίας, θα μπορούσε να προκαλέσει μια ευρύτερη κοινωνική και πολιτική κρίση.
Η αντίδραση της κινεζικής κυβέρνησης είναι δύσκολο να προβλεφθεί, αλλά η Κίνα θα ασκήσει ασφαλώς μέγιστη πίεση στις ΗΠΑ και τις χώρες του Περσικού Κόλπου με σκοπό τον τερματισμό της σύγκρουσης με οποιονδήποτε τρόπο.
Το Πεκίνο θα επεδίωκε σε αυτή την περίπτωση να ενισχύσει σε χρόνο – ρεκόρ τη στρατιωτική και διπλωματική του παρουσία στην περιοχή, προκειμένου να επηρεάσει τις εξελίξεις αλλά και να εκτοπίσει την Ουάσινγκτον από την περιοχή.
Τέλος, δεδομένης της υπόθεσης της συνεργασίας μεταξύ της Βόρειας Κορέας και του Ιράν στα πυραυλικά προγράμματα, η απειλή ενός ιρανού πλήγματος θα καθιστούσε εντονότερη την ένταση μεταξύ των ΗΠΑ και της Βόρειας Κορέας.
Η παρεμπόδιση του Ιράν από την απόκτηση πυρηνικών όπλων θα μπορούσε να αποτελέσει την απόλυτη προτεραιότητα της σύγκρουσης και να οδηγήσει σε ταχεία κλιμάκωση της κρίσης στην κορεατική χερσόνησο.
Για τους επενδυτές, οι καλύτεροι αντισταθμιστικοί παράγοντες, αν τα γεγονότα μπορούν να αντισταθμιστούν ευλόγως, θα είναι οι επιχειρήσεις εκμετάλλευσης σχιστόλιθου από τις ΗΠΑ, τα γεωτρύπανα και φορείς εκμετάλλευσης του δυτικού ημισφαιρίου όπως η καναδική πετρελαϊκή εταιρεία Suncor και ο βραζιλιάνικος κολοσσός Petrobras.
www.bankingnews.gr
Η απειλή ενός πολέμου μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν φαίνεται πλέον να συγκεντρώνει ολοένα και περισσότερες πιθανότητες, ενδεχόμενο που θα μπορούσε να οδηγήσει σε καταστροφή την ευρύτερη περιοχή αλλά και ολόκληρο τον κόσμο.
Στο τελευταίο περιστατικό της διένεξης του Ριάντ με την Τεχεράνη, οι αντάρτες Χούτι από την Υεμένη εκτόξευσαν έναν πύραυλο που έπληξε περιοχή κοντά στο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας της Σαουδικής Αραβίας.
Ο πύραυλος αναχαιτίστηκε, αλλά ένας στρατιωτικός συνασπισμός υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας, που μάχεται τους αντάρτες της Υεμένης, χαρακτήρισε την επίθεση ως μια «κραυγαλέα στρατιωτική επίθεση από το ιρανικό καθεστώς που μπορεί να ισοδυναμεί με πράξη πολέμου».
Οι Σαουδάραβες διατηρούν το «δικαίωμα απάντησης» σύμφωνα με το Ριάντ.
Οι κύριοι παραγωγοί πετρελαίου του ΟΠΕΚ στον Περσικό Κόλπο, εξάγουν σχεδόν το 20% της παγκόσμιας προσφοράς μέσω των στενών του Ορμούζ, ο οποίος συνδέει τον Περσικό Κόλπο με τις παγκόσμιες αγορές.
Το στενό, με πλάτος μόλις 34 μίλια, στενεύει ανάμεσα στο Ιράν στο βορρά και στο Ομάν προς τα νότια.
Εάν ξεσπάσει ένας πόλεμος μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν αυτό το κομβικής σημασίας στενό θα μπορούσε εύκολα να κλείσει.
Πράγματι, η ναυτιλία μπορεί να καταστραφεί ακόμη και πριν υποστεί ζημιά ένα μόνο πλοίο.
Εάν οι ασφαλιστές αντιληφθούν έναν άμεσο κίνδυνο επίθεσης σε δεξαμενόπλοιο στην περιοχή, είτε θα αναστείλουν την ασφάλιση είτε θα χρεώσουν υπερβολικά ποσοστά κάλυψης.
Υπό τις συνθήκες αυτές, οι πλοιοκτήτες θα μπορούσαν να επιλέξουν να περιμένουν τις εχθροπραξίες αντί να διακινδυνεύσουν τα δεξαμενόπλοια τους, παρατηρεί σε δημοσίευμά του το CNBC.
Το στενό θα μπορούσε επίσης να κλείσει ως άμεσο αποτέλεσμα στρατιωτικών εχθροπραξιών, για παράδειγμα από το Ιράν.
Ο αντίκτυπος μίας τέτοιας εξέλιξης στην παγκόσμια οικονομία θα ήταν σοβαρός και άμεσος. Για παράδειγμα, η Κρίση του Σουέζ του 1957 έβγαλε το 10% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου από την αγορά. Μέσα σε ένα μήνα, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη αντιμετώπιζαν μια ύφεση που θα διαρκούσε το μεγαλύτερο μέρος ενός έτους.
Το 1973, ο Αραβοϊσραηλινός πόλεμος και το επακόλουθο αραβικό εμπάργκο του ΟΠΕΚ έφεραν ουρές στα πρατήρια καυσίμων καθώς η τιμή του πετρελαίου τετραπλασιάστηκε.
Σε ετήσια βάση, η παγκόσμια παραγωγή πετρελαίου διατηρήθηκε σταθερή, αλλά οι εξαγωγές του Περσικού Κόλπου προς τις ΗΠΑ μειώθηκαν κατά 1,2 εκατ. βαρέλια / ημέρα, ή περίπου 7% της συνολικής κατανάλωσης των ΗΠΑ.
Αυτή η πετρελαϊκή κρίση θα έπληξε τις ΗΠΑ σε ύφεση που διήρκεσε δύο χρόνια.
Σε περίπτωση πολέμου μεταξύ των δύο χωρών θα ακολουθήσει διαρκή διακοπή των εξαγωγών του Περσικού Κόλπου και θα πρέπει να αναμένεται ταχεία παγκόσμια ύφεση.
Όπως και το 1973, οι εισαγωγές από τον Περσικό Κόλπο εξακολουθούν να ανέρχονται στο 8% της κατανάλωσης, η απώλεια των οποίων ήταν αρκετή για να χτυπήσει το 10% του παγκόσμιου ΑΕΠ από το 1973 έως το 1975.
Ωστόσο, η Κίνα και άλλοι εισαγωγείς θα επιδιώκουν να προωθήσουν τις εισαγωγές από χώρες όπως η Νιγηρία, η Αγκόλα και ακόμη και η Βραζιλία και η Κολομβία.
Συνολικά, οι εισαγωγές των ΗΠΑ θα μπορούσαν να μειωθούν κατά 15% , κάτι που συνέβη δύο φορές στο παρελθόν και μπορεί να οδηγήσει σε βαθιά και με διάρκεια ύφεση.
Από την άλλη πλευρά, η εξάρτηση από τις εισαγωγές των ΗΠΑ μειώθηκε δραματικά από την έναρξη της «επανάστασης» των σχιστολιθικών πετρελαιοειδών .
Οι χώρες που δεν έχουν σημαντική παραγωγή πετρελαίου θα υποφέρουν περισσότερο, ιδίως στην Ευρώπη και την Ανατολική Ασία, ιδίως την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα.
Η κατάσταση της Κίνας θα είναι κακή. Τα τελευταία χρόνια, η κινεζική εξάρτηση από εισαγωγές έχει γίνει οξεία.
Οι εισαγωγές πετρελαίου καλύπτουν περισσότερο από τα τρία τέταρτα της συνολικής κινεζικής κατανάλωσης και οι μισές εισαγωγές της Κίνας προέρχονται από τον Περσικό Κόλπο. Το κλείσιμο των στενών του Ορμούζ δεν θα έθετε μόνο την Κίνα σε ύφεση, αλλά λόγω του υψηλού βαθμού παγκοσμιοποίησης της οικονομίας, θα μπορούσε να προκαλέσει μια ευρύτερη κοινωνική και πολιτική κρίση.
Η αντίδραση της κινεζικής κυβέρνησης είναι δύσκολο να προβλεφθεί, αλλά η Κίνα θα ασκήσει ασφαλώς μέγιστη πίεση στις ΗΠΑ και τις χώρες του Περσικού Κόλπου με σκοπό τον τερματισμό της σύγκρουσης με οποιονδήποτε τρόπο.
Το Πεκίνο θα επεδίωκε σε αυτή την περίπτωση να ενισχύσει σε χρόνο – ρεκόρ τη στρατιωτική και διπλωματική του παρουσία στην περιοχή, προκειμένου να επηρεάσει τις εξελίξεις αλλά και να εκτοπίσει την Ουάσινγκτον από την περιοχή.
Τέλος, δεδομένης της υπόθεσης της συνεργασίας μεταξύ της Βόρειας Κορέας και του Ιράν στα πυραυλικά προγράμματα, η απειλή ενός ιρανού πλήγματος θα καθιστούσε εντονότερη την ένταση μεταξύ των ΗΠΑ και της Βόρειας Κορέας.
Η παρεμπόδιση του Ιράν από την απόκτηση πυρηνικών όπλων θα μπορούσε να αποτελέσει την απόλυτη προτεραιότητα της σύγκρουσης και να οδηγήσει σε ταχεία κλιμάκωση της κρίσης στην κορεατική χερσόνησο.
Για τους επενδυτές, οι καλύτεροι αντισταθμιστικοί παράγοντες, αν τα γεγονότα μπορούν να αντισταθμιστούν ευλόγως, θα είναι οι επιχειρήσεις εκμετάλλευσης σχιστόλιθου από τις ΗΠΑ, τα γεωτρύπανα και φορείς εκμετάλλευσης του δυτικού ημισφαιρίου όπως η καναδική πετρελαϊκή εταιρεία Suncor και ο βραζιλιάνικος κολοσσός Petrobras.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών