H πλειονότητα των φτωχών οικογενειών, με επικεφαλής των νοικοκυριών άτομα στη πιο παραγωγική ηλικία, μαστίζονται κυρίως από ανεργία
Αν και οι Δημοκρατικοί υποστηρίζουν ολόψυχα το κίνημα για την αύξηση του κατώτατου μισθού, Ρεπουμπλικανοί νομοθέτες αφήνουν ανοικτό παράθυρο, μόον για ελάχιστες μισθολογικές αυξήσεις.
Το κύριο επιχείρημα υπέρ της αύξησης του κατώτατου μισθού είναι, ότι ένας υψηλότερος ελάχιστος μισθός, θα μειώσει τη φτώχεια και να περιορίσει την εισοδηματική ανισότητα.
Από την πλευρά του νομοθέτη, ο καθορισμός ενός υψηλότερου κατώτατου μισθού, φαίνεται να είναι μια βιώσιμη λύση για την ανακούφιση των οικογενειών από τη φτώχεια.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο κατώτατος μισθός, απευθύνεται μόνο σε ένα μικρό ποσοστό εργαζομένων με χαμηλούς μισθούς, και όχι σε οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα, αναφέρει το Zerohedge.
Τα πλεονεκτήματα, από τη χρήση του ελάχιστου μισθού, ως εργαλείο για την καταπολέμηση της φτώχειας, εξαρτώνται από το επίπεδο στο οποίο, οι φτωχές οικογένειες θα επωφεληθούν από αυτές τις αλλαγές πολιτικής.
Οι στατιστικές δείχνουν ότι η σχέση μεταξύ της ύπαρξης χαμηλών βασικών μισθών και οικογενειών με χαμηλό εισόδημα είναι πολύ αδύναμη.
Στην πραγματικότητα, τα δεδομένα δείχνουν ότι η πλειονότητα των φτωχών οικογενειών, με επικεφαλής των νοικοκυριών άτομα στη πιο παραγωγική ηλικία, μαστίζονται κυρίως από ανεργία και έτσι μια αύξηση στον ελάχιστο μισθό δεν έχει καμία επίδραση.
Επιπλέον, ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό των χαμηλόμισθων εργαζομένων είναι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας, όπως οι έφηβοι, οι οποίοι δεν είναι κατ' ανάγκην σε οικογένειες με χαμηλά ημερομίσθια.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα, προκύπτει ότι ένα μεγάλο μέρος των οφελών, που προκύπτουν από μια αύξηση των κατώτερων μισθών δεν πάει φτωχές οικογένειες.
Και ενώ τα πλεονεκτήματα μιας τέτοιας πολιτικής είναι πολύ περιορισμένα, τα μειονεκτήματα από μια τέτοια αύξηση μοιάζουν πολύ πιο σημαντικά.
Τα αποτελέσματα μιας έρευνας που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του New Hampshire, στην οποία διαπιστώθηκε ότι πάνω από το 73% των οικονομολόγων της Αμερικανικής Οικονομικής Ένωσης (ΑΕΑ) πιστεύουν ότι σημαντικές αυξήσεις στους κατώτατους μισθούς θα οδηγήσουν σε απώλειες θέσεων απασχόλησης και το 68% πιστεύουν ότι οι εργοδότες θα λειτουργήσουν αποτρεπτικά για την πρόσληψη ανειδίκευτων εργαζομένων.
Έτσι, με πάνω από το μισό του εργατικού δυναμικού που αμείβεται με τον ελάχιστο μισθό να είναι μεταξύ 16 και 24 χρονών, μια αύξηση του κατώτατου μισθού εγγυάται απλώς ότι οι νέοι αυτοί, των οποίων οι δεξιότητες δεν είναι επαρκείς για να δικαιολογήσουν αυτό το είδος των αμοιβών, θα παραμένουν άνεργοι.
Καθίσταται λοιπόν σαφές, ότι η βάση της φτώχειας δεν είναι χαμηλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι, αλλά εκείνοι που δεν εργάζονται καθόλου.
www.bankingnews.gr
Το κύριο επιχείρημα υπέρ της αύξησης του κατώτατου μισθού είναι, ότι ένας υψηλότερος ελάχιστος μισθός, θα μειώσει τη φτώχεια και να περιορίσει την εισοδηματική ανισότητα.
Από την πλευρά του νομοθέτη, ο καθορισμός ενός υψηλότερου κατώτατου μισθού, φαίνεται να είναι μια βιώσιμη λύση για την ανακούφιση των οικογενειών από τη φτώχεια.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο κατώτατος μισθός, απευθύνεται μόνο σε ένα μικρό ποσοστό εργαζομένων με χαμηλούς μισθούς, και όχι σε οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα, αναφέρει το Zerohedge.
Τα πλεονεκτήματα, από τη χρήση του ελάχιστου μισθού, ως εργαλείο για την καταπολέμηση της φτώχειας, εξαρτώνται από το επίπεδο στο οποίο, οι φτωχές οικογένειες θα επωφεληθούν από αυτές τις αλλαγές πολιτικής.
Οι στατιστικές δείχνουν ότι η σχέση μεταξύ της ύπαρξης χαμηλών βασικών μισθών και οικογενειών με χαμηλό εισόδημα είναι πολύ αδύναμη.
Στην πραγματικότητα, τα δεδομένα δείχνουν ότι η πλειονότητα των φτωχών οικογενειών, με επικεφαλής των νοικοκυριών άτομα στη πιο παραγωγική ηλικία, μαστίζονται κυρίως από ανεργία και έτσι μια αύξηση στον ελάχιστο μισθό δεν έχει καμία επίδραση.
Επιπλέον, ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό των χαμηλόμισθων εργαζομένων είναι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας, όπως οι έφηβοι, οι οποίοι δεν είναι κατ' ανάγκην σε οικογένειες με χαμηλά ημερομίσθια.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα, προκύπτει ότι ένα μεγάλο μέρος των οφελών, που προκύπτουν από μια αύξηση των κατώτερων μισθών δεν πάει φτωχές οικογένειες.
Και ενώ τα πλεονεκτήματα μιας τέτοιας πολιτικής είναι πολύ περιορισμένα, τα μειονεκτήματα από μια τέτοια αύξηση μοιάζουν πολύ πιο σημαντικά.
Τα αποτελέσματα μιας έρευνας που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του New Hampshire, στην οποία διαπιστώθηκε ότι πάνω από το 73% των οικονομολόγων της Αμερικανικής Οικονομικής Ένωσης (ΑΕΑ) πιστεύουν ότι σημαντικές αυξήσεις στους κατώτατους μισθούς θα οδηγήσουν σε απώλειες θέσεων απασχόλησης και το 68% πιστεύουν ότι οι εργοδότες θα λειτουργήσουν αποτρεπτικά για την πρόσληψη ανειδίκευτων εργαζομένων.
Έτσι, με πάνω από το μισό του εργατικού δυναμικού που αμείβεται με τον ελάχιστο μισθό να είναι μεταξύ 16 και 24 χρονών, μια αύξηση του κατώτατου μισθού εγγυάται απλώς ότι οι νέοι αυτοί, των οποίων οι δεξιότητες δεν είναι επαρκείς για να δικαιολογήσουν αυτό το είδος των αμοιβών, θα παραμένουν άνεργοι.
Καθίσταται λοιπόν σαφές, ότι η βάση της φτώχειας δεν είναι χαμηλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι, αλλά εκείνοι που δεν εργάζονται καθόλου.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών