Σχεδόν 171.000 άνθρωποι έχουν φτάσει με βάρκα στην Ιταλία
Περισσότεροι αιτούντες ασύλου από κάθε άλλη χρονιά στο πρόσφατο παρελθόν έχουν φτάσει το 2016 με βάρκες στην Ιταλία, όπως γράφει ο Guardian.
Σχεδόν 171.000 άνθρωποι έχουν φτάσει με βάρκα στην Ιταλία από τη Βόρεια Αφρική και τη Δευτέρα 28/11 καταρρίφθηκε το προηγούμενο ρεκόρ που ήταν 170 χιλιάδες αφίξεις από το 2014.
Οι μεταναστευτικές ροές στην ανατολική Μεσόγειο από την Τουρκία προς την Ελλάδα έχουν μειωθεί δραματικά, μετά τη βελτίωση της πολιτικής της Τουρκίας στο θέμα και την αύξηση της απειλής της απέλασης από την Ελλάδα, αλλά και το κλείσιμο του ανθρωπιστικού διαδρόμου Ελλάδας - Γερμανίας.
Αλλά η στρατηγική της Ευρώπης δεν κατάφερε να κόψει τη μετανάστευση και στην κεντρική Μεσόγειο, από τη Λιβύη στην Ιταλία, με τον ιταλικό δρόμο να γίνεται για μία ακόμα φορά η μεγαλύτερη πύλη εισόδου μεταναστών στην Ευρώπη.
Οι ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Βρετανίας, έχουν εστιάσει σε μία στρατιωτικού τύπου απάντηση, στέλνοντας φρεγάτες να συλλάβουν διακινητές σε διεθνή ύδατα.
Οι Λίβυοι διακινητές στέλνουν, όμως, τις βάρκες μόνο με τους μετανάστες μέσα, μειώνοντας τις πιθανότητες να συλληφθούν οι ίδιοι (οι διακινητές) και συνεχίζοντας αυτή την επικερδή "επιχείρηση".
Ο εμφύλιος πόλεμος της Λιβύης αποδυνάμωσε τις αρμόδιες υπηρεσίες της χώρας, μερικές εκ των οποίων έχουν γίνει "μαγαζιά" των διακινητών, αφήνοντας έτσι τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις χωρίς συνεργάτες στη βορειοαφρικανική χώρα για την αντιμετώπιση της μετανάστευσης.
Το χάος δίνει επίσης μεγαλύτερο κίνητρο στους μετανάστες να ταξιδέψουν για την Ευρώπη, ενώ τα προηγούμενα χρόνια μπορούσαν να βρουν δουλειά και σταθερότητα στη Λιβύη.
Η πίεση στις ενδιάμεσες χώρες στην υποσαχάρια Αφρική από όπου περνούν πολλοί μετανάστες πριν φτάσουν στη Λιβύη δεν έχουν φέρει αποτέλεσμα.
Οι ροές από τον Νίγηρα προς τη Λιβύη αυξήθηκαν το 2016, παρά το γεγονός ότι ο Νίγηρας εισήγαγε έναν νέο νόμο κατά των διακινητών και καθ' υπόδειξη της ΕΕ.
Ο εκτοπισμός πληθυσμών στη βορειοανατολική Νιγηρία, όπου 1,4 εκατομμύρια άνθρωποι υποχρεώθηκαν να γίνουν πρόσφυγες από τη Μπόκο Χαράμ μπορεί να οδηγήσει στην αύξηση των επιπέδων της μετανάστευσης προς την Ευρώπη στο μέλλον.
Οι αριθμοί των μεταναστών που έρχονται στην Ευρώπη είναι παρόλα αυτά ασήμαντοι σε σύγκριση με τις ροές μέσα στην ίδια την Αφρική.
Συγκεκριμένα μόνο το 3,3% των εκτοπισμένων Αφρικανών φτάνει στην Ευρώπη, το 93% παραμένει στην Αφρική.
Η πλειοψηφία των μεταναστών που φτάνουν στην Ιταλία βιώνει ακραία φτώχεια, πόλεμο και δικτατορίες στη Νιγηρία, την Ερυθραία, το Σουδάν και την Γκάμπια.
Οι πρόσφυγες από τη Συρία δεν χρησιμοποιούν πλέον τον δρόμο της Λιβύης για να φτάσουν στην Ευρώπη.
Η παράβαση του νόμου και της τάξης επιδείνωσε σημαντικά τις συνθήκες διαβίωσης για ξένους εργάτες στη Λιβύη από το 2011.
Υπάρχουν αναφορές για εργαζόμενους - σκλάβους, για εκατοντάδες που έχουν πέσει θύματα απαγωγής και πολλές φορές έχουν βασανιστεί κιόλας.
Μία πρόσφατη έρευνα που έγινε στην Ιταλία από τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης αποκάλυψε ότι το 70% όσων έφτασαν στη χώρα είχαν γίνει με κάποιον τρόπο αντικείμενο εκμετάλλευσης.
Άλλες έρευνες του Οργανισμού έδειξαν ότι οι περισσότεροι εξ αυτών δεν ήθελαν αρχικά να ταξιδέψουν για την Ευρώπη, αλλά αναγκάστηκαν εξαιτίας του εμφύλιου πολέμου στη Λιβύη.
www.bankingnews.gr
Σχεδόν 171.000 άνθρωποι έχουν φτάσει με βάρκα στην Ιταλία από τη Βόρεια Αφρική και τη Δευτέρα 28/11 καταρρίφθηκε το προηγούμενο ρεκόρ που ήταν 170 χιλιάδες αφίξεις από το 2014.
Οι μεταναστευτικές ροές στην ανατολική Μεσόγειο από την Τουρκία προς την Ελλάδα έχουν μειωθεί δραματικά, μετά τη βελτίωση της πολιτικής της Τουρκίας στο θέμα και την αύξηση της απειλής της απέλασης από την Ελλάδα, αλλά και το κλείσιμο του ανθρωπιστικού διαδρόμου Ελλάδας - Γερμανίας.
Αλλά η στρατηγική της Ευρώπης δεν κατάφερε να κόψει τη μετανάστευση και στην κεντρική Μεσόγειο, από τη Λιβύη στην Ιταλία, με τον ιταλικό δρόμο να γίνεται για μία ακόμα φορά η μεγαλύτερη πύλη εισόδου μεταναστών στην Ευρώπη.
Οι ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Βρετανίας, έχουν εστιάσει σε μία στρατιωτικού τύπου απάντηση, στέλνοντας φρεγάτες να συλλάβουν διακινητές σε διεθνή ύδατα.
Οι Λίβυοι διακινητές στέλνουν, όμως, τις βάρκες μόνο με τους μετανάστες μέσα, μειώνοντας τις πιθανότητες να συλληφθούν οι ίδιοι (οι διακινητές) και συνεχίζοντας αυτή την επικερδή "επιχείρηση".
Ο εμφύλιος πόλεμος της Λιβύης αποδυνάμωσε τις αρμόδιες υπηρεσίες της χώρας, μερικές εκ των οποίων έχουν γίνει "μαγαζιά" των διακινητών, αφήνοντας έτσι τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις χωρίς συνεργάτες στη βορειοαφρικανική χώρα για την αντιμετώπιση της μετανάστευσης.
Το χάος δίνει επίσης μεγαλύτερο κίνητρο στους μετανάστες να ταξιδέψουν για την Ευρώπη, ενώ τα προηγούμενα χρόνια μπορούσαν να βρουν δουλειά και σταθερότητα στη Λιβύη.
Η πίεση στις ενδιάμεσες χώρες στην υποσαχάρια Αφρική από όπου περνούν πολλοί μετανάστες πριν φτάσουν στη Λιβύη δεν έχουν φέρει αποτέλεσμα.
Οι ροές από τον Νίγηρα προς τη Λιβύη αυξήθηκαν το 2016, παρά το γεγονός ότι ο Νίγηρας εισήγαγε έναν νέο νόμο κατά των διακινητών και καθ' υπόδειξη της ΕΕ.
Ο εκτοπισμός πληθυσμών στη βορειοανατολική Νιγηρία, όπου 1,4 εκατομμύρια άνθρωποι υποχρεώθηκαν να γίνουν πρόσφυγες από τη Μπόκο Χαράμ μπορεί να οδηγήσει στην αύξηση των επιπέδων της μετανάστευσης προς την Ευρώπη στο μέλλον.
Οι αριθμοί των μεταναστών που έρχονται στην Ευρώπη είναι παρόλα αυτά ασήμαντοι σε σύγκριση με τις ροές μέσα στην ίδια την Αφρική.
Συγκεκριμένα μόνο το 3,3% των εκτοπισμένων Αφρικανών φτάνει στην Ευρώπη, το 93% παραμένει στην Αφρική.
Η πλειοψηφία των μεταναστών που φτάνουν στην Ιταλία βιώνει ακραία φτώχεια, πόλεμο και δικτατορίες στη Νιγηρία, την Ερυθραία, το Σουδάν και την Γκάμπια.
Οι πρόσφυγες από τη Συρία δεν χρησιμοποιούν πλέον τον δρόμο της Λιβύης για να φτάσουν στην Ευρώπη.
Η παράβαση του νόμου και της τάξης επιδείνωσε σημαντικά τις συνθήκες διαβίωσης για ξένους εργάτες στη Λιβύη από το 2011.
Υπάρχουν αναφορές για εργαζόμενους - σκλάβους, για εκατοντάδες που έχουν πέσει θύματα απαγωγής και πολλές φορές έχουν βασανιστεί κιόλας.
Μία πρόσφατη έρευνα που έγινε στην Ιταλία από τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης αποκάλυψε ότι το 70% όσων έφτασαν στη χώρα είχαν γίνει με κάποιον τρόπο αντικείμενο εκμετάλλευσης.
Άλλες έρευνες του Οργανισμού έδειξαν ότι οι περισσότεροι εξ αυτών δεν ήθελαν αρχικά να ταξιδέψουν για την Ευρώπη, αλλά αναγκάστηκαν εξαιτίας του εμφύλιου πολέμου στη Λιβύη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών