Ο Edward Harrison, ιδρυτής της Credit Writedowns, χαρακτηρίζει τα αρνητικά επιτόκια ως φόρο
Τις τελευταίες μέρες έχει γίνει εμφανές ότι η νομισματική πολιτική έχει όλο και λιγότερο αντίκτυπο με το πέρασμα του χρόνου, αναφέρει σε άρθρο του ο Edward Harrison ιδρυτής της Credit Writedowns, τονίζοντας ότι πλέον οι κεντρικές τράπεζες είναι απελπισμένες.
Με αφορμή τις τελευταίες αποφάσεις της Τράπεζας της Ιαπωνίας αλλά και το γεγονός ότι πολλές κεντρικές τράπεζες βρίσκονται στην περιοχή των μηδενικών ή των αρνητικών επιτοκίων, ο Harrison τονίζει ότι αυτό δεν πρόκειται να λειτουργήσει.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η εμπροσθοβαρής χειραγώγηση αλλά και οι κατηγορηματικοί στόχοι για μακροπρόθεσμα επιτόκια ισοπεδώνουν την καμπύλη απόδοσης και μειώνουν τα περιθώρια κερδών των τραπεζών από τα επιτόκια.
«Αυτό είναι αντικίνητρο» αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Επιπλέον, τα χαμηλότερα επιτόκια μειώνουν και τα έσοδα των καταθετών και κατά συνέπεια το ενδιαφέρον των ιδιωτών για καταθέσεις.
Την ίδια στιγμή, η ποσοτική χαλάρωση βασίζεται στον στόχο για ποσότητα, ωστόσο έχει αποδειχθεί ότι αυτοί οι στόχοι δεν λειτουργούν.
Παράλληλα, η πολιτική των αρνητικών επιτοκίων βασίζεται στην εσφαλμένη υπόθεση ότι τα αρνητικά επιτόκια θα αυξήσουν τον δανεισμό από τις τράπεζες.
Οπουδήποτε, όμως, έχει εφαρμοστεί αυτό το μέτρο, ο δανεισμός δεν έχει αυξηθεί.
«Είναι ένας φόρος. Κι όσο περνάει ο χρόνος, αυτός ο φόρος είναι πολύ πιθανό να περάσει στους πελάτες των τραπεζών, μειώνοντας τη συνολική ζήτηση.
Τέλος, υπάρχει ο υψηλότερος στόχος για τον πληθωρισμό τον οποίο έθεσε η Τράπεζα της Ιαπωνίας.
«Ούτε αυτό όμως θα λειτουργήσει» αναφέρεται στο ίδιο άρθρο.
Σύμφωνα με τον Harrison, ακριβώς επειδή η Τράπεζα της Ιαπωνίας λέει ότι είναι πρόθυμη να δεχθεί υψηλότερο πληθωρισμό δεν σημαίνει ότι ο πληθωρισμός θα αυξηθεί.
Και υψηλότερος πληθωρισμός δεν σημαίνει υψηλότερο ρυθμό αύξησης του πραγματικού ΑΕΠ.
Θα μπορούσε απλά να σημαίνει μια διάβρωση της αγοραστικής δύναμης, που θα αναγκάσει τον κόσμο να κάνει περισσότερες οικονομίες.
«Όλες αυτές οι μη συμβατικές πολιτικές είναι φτωχά υποκατάστατα για την πολιτική των επιτοκίων.
Και ο μόνος λόγος που εφαρμόζεται είναι διότι τα επιτόκια σε όλον τον κόσμο βρίσκονται ή είναι κοντά στο μηδέν.
Εάν οι κεντρικές τράπεζες θα μπορούσε να μειώσει τα επιτόκια και να επηρεάσουν ανοδικά την καμπύλη αποδόσεων θα το έκαναν» επισημαίνει ο ίδιος.
Επειδή όπως δεν μπορούν να επηρεάσουν την καμπύλη αποδόσεων έχουν αναγκαστεί να εφαρμόζουν αυτό την απελπιστική πολιτική.
Πάντως, ο ίδιος τονίζει ότι ελλείψει των αυξήσεων στους μισθούς στις προηγμένες οικονομίες, είναι απίθανο να υπάρξει διαρκής ανάπτυξη.
Με αφορμή τις τελευταίες αποφάσεις της Τράπεζας της Ιαπωνίας αλλά και το γεγονός ότι πολλές κεντρικές τράπεζες βρίσκονται στην περιοχή των μηδενικών ή των αρνητικών επιτοκίων, ο Harrison τονίζει ότι αυτό δεν πρόκειται να λειτουργήσει.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η εμπροσθοβαρής χειραγώγηση αλλά και οι κατηγορηματικοί στόχοι για μακροπρόθεσμα επιτόκια ισοπεδώνουν την καμπύλη απόδοσης και μειώνουν τα περιθώρια κερδών των τραπεζών από τα επιτόκια.
«Αυτό είναι αντικίνητρο» αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Επιπλέον, τα χαμηλότερα επιτόκια μειώνουν και τα έσοδα των καταθετών και κατά συνέπεια το ενδιαφέρον των ιδιωτών για καταθέσεις.
Την ίδια στιγμή, η ποσοτική χαλάρωση βασίζεται στον στόχο για ποσότητα, ωστόσο έχει αποδειχθεί ότι αυτοί οι στόχοι δεν λειτουργούν.
Παράλληλα, η πολιτική των αρνητικών επιτοκίων βασίζεται στην εσφαλμένη υπόθεση ότι τα αρνητικά επιτόκια θα αυξήσουν τον δανεισμό από τις τράπεζες.
Οπουδήποτε, όμως, έχει εφαρμοστεί αυτό το μέτρο, ο δανεισμός δεν έχει αυξηθεί.
«Είναι ένας φόρος. Κι όσο περνάει ο χρόνος, αυτός ο φόρος είναι πολύ πιθανό να περάσει στους πελάτες των τραπεζών, μειώνοντας τη συνολική ζήτηση.
Τέλος, υπάρχει ο υψηλότερος στόχος για τον πληθωρισμό τον οποίο έθεσε η Τράπεζα της Ιαπωνίας.
«Ούτε αυτό όμως θα λειτουργήσει» αναφέρεται στο ίδιο άρθρο.
Σύμφωνα με τον Harrison, ακριβώς επειδή η Τράπεζα της Ιαπωνίας λέει ότι είναι πρόθυμη να δεχθεί υψηλότερο πληθωρισμό δεν σημαίνει ότι ο πληθωρισμός θα αυξηθεί.
Και υψηλότερος πληθωρισμός δεν σημαίνει υψηλότερο ρυθμό αύξησης του πραγματικού ΑΕΠ.
Θα μπορούσε απλά να σημαίνει μια διάβρωση της αγοραστικής δύναμης, που θα αναγκάσει τον κόσμο να κάνει περισσότερες οικονομίες.
«Όλες αυτές οι μη συμβατικές πολιτικές είναι φτωχά υποκατάστατα για την πολιτική των επιτοκίων.
Και ο μόνος λόγος που εφαρμόζεται είναι διότι τα επιτόκια σε όλον τον κόσμο βρίσκονται ή είναι κοντά στο μηδέν.
Εάν οι κεντρικές τράπεζες θα μπορούσε να μειώσει τα επιτόκια και να επηρεάσουν ανοδικά την καμπύλη αποδόσεων θα το έκαναν» επισημαίνει ο ίδιος.
Επειδή όπως δεν μπορούν να επηρεάσουν την καμπύλη αποδόσεων έχουν αναγκαστεί να εφαρμόζουν αυτό την απελπιστική πολιτική.
Πάντως, ο ίδιος τονίζει ότι ελλείψει των αυξήσεων στους μισθούς στις προηγμένες οικονομίες, είναι απίθανο να υπάρξει διαρκής ανάπτυξη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών