Σύμφωνα με τη νέα Ευρωπαϊκή Οδηγία, το κόστος διάσωσης μιας τράπεζας θα επωμίζονται μελλοντικά -πέρα από τους μετόχους- και οι πιστωτές του ιδρύματος.
Σε οριακό σημείο βρίσκεται το τραπεζικό σύστημα της Ιταλίας, όπως αναφέρει η Deutsche Welle, με τα "κόκκινα" δάνεια να δοκιμάζουν τις αντοχές των τραπεζών και να προκαλούν "πονοκέφαλο" τόσο στη Φρανκφούρτη, όσο και στις Βρυξέλλες.
Μετά από πολλά χρόνια ύφεσης, το ύψος των "κόκκινων" δανείων στις τράπεζες της γειτονικής χώρας ανέρχονται στα 360 δισ. ευρώ, ποσό που αποτελεί πλέον ένα επιπρόσθετο βαρύ φορτίο για το σύνολο της Ιταλικής οικονομίας.
Οι επενδυτές από τη μεριά τους δείχνουν να μην εμπιστεύονται το Ιταλικό τραπεζικό σύστημα, κυρίως λόγω του φόβου αποσταθεροποίησης, ιδίως των μικρότερων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Κατά συνέπεια, η χορήγηση νέων δανείων επιβραδύνεται, με αποτέλεσμα να καθυστερεί ολοένα περισσότερο η προσδοκώμενη οικονομική ανάκαμψη της χώρας. Οι προσπάθειες που καταβάλλονται αυτό το διάστημα για την αναδιάρθρωση των ιταλικών τραπεζών έχουν στόχο την αποφυγή μιας κατάστασης, παρόμοιας με την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-2009.
Σύμφωνα με τη νέα Ευρωπαϊκή Οδηγία που τέθηκε σε ισχύ στην αρχή του έτους, το κόστος διάσωσης μιας τράπεζας θα επωμίζονται μελλοντικά -πέρα από τους μετόχους- και οι πιστωτές του ιδρύματος.
Προβλέπει παράλληλα, ότι τουλάχιστον το 8% των ανακεφαλαιοποιήσεων των τραπεζών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα και μπαίνουν σε πρόγραμμα εξυγίανσης, θα γίνεται με bailin.
Ο Matteo Renzi έχει ζητήσει επανειλημμένως χαλάρωση των σχετικών όρων, χωρίς αντίκρισμα όμως.
Σε αυτή τη δυσμενή κατάσταση προστίθεται φυσικά και η παράμετρος των οικονομικών συνεπειών του Brexit.
Στον απόηχο των βρετανικών εξελίξεων, η Ιταλική κυβέρνηση παρουσιάζει αυτή την εβδομάδα ένα νέο σχέδιο, με στόχο να εισρεύσουν στα χρηματωπιστωτικά ιδρύματα περί τα 40 δισ. ευρώ με τη μορφή ενίσχυσης εξαιτίας των έκτακτων περιστάσεων που έχουν προκύψει.
Στόχος είναι, οι τράπεζες να μπορούν να αντεπεξέλθουν επαρκώς στα "κόκκινα" δάνεια, είτε διαγράφοντάς τα, είτε πουλώντας τα σε τιμές που ισχύουν σήμερα στην αγορά.
Το ζήτημα έθεσε πάντως επί τάπητος ο Ιταλός πρωθυπουργός στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής.
Η Ένωση Ιταλικών Τραπεζών (ABI) υποστηρίζει πάντως από την πλευρά της, ότι οι Ιταλικές τράπεζες -παρά τα φαινόμενα- δεν είναι οι μεγαλύτεροι χαμένοι από το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος.
Εν τω μεταξύ η καγκελάριος Merkel εκτιμά, ότι οι κανόνες αναφορικά με τις τράπεζες θα πρέπει να επανεξετάζονται κάθε 2 χρόνια, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες κάθε κράτους-μέλους.
Ο Matteo Renzi όμως τόνισε, ότι η Ιταλία "δεν ζητά αλλαγή των κανόνων", όπως και ότι η Ιταλία δεν χρειάζεται "μαθήματα", εκτιμώντας ότι εάν οι ισολογισμοί των τραπεζών είναι τελικά εντάξει, δεν θα χρειαστεί κρατική παρέμβαση.
Για τον ίδιο λόγο πολλοί αναλυτές εκτιμούν επίσης, ότι η ΕΕ θα πρέπει να συνεχίσει να πιστώνει με χρόνο το Ιταλικό τραπεζικό σύστημα, προκειμένου να εξευρεθεί λύση εκ των έσω.
Μέχρι τότε το σίγουρο είναι, ότι η Ιταλική κυβέρνηση θα τελεί υπό ασφυκτική πίεση. Πολλά μικρά περιφερειακά τραπεζικά ιδρύματα βρίσκονται στα χέρια της τοπικής οικονομίας και μικρομεσαίων καταθετών.
Όταν πέρσι τον Νοέμβριο τέσσερεις Ιταλικές τράπεζες έπρεπε να διασωθούν, με τις απώλειες να μετατίθενται στις ίδιες τις τράπεζες και εν τέλει στους καταθέτες, η οργή ήταν μεγάλη.
Στο πλαίσιο αυτό πάντως πολλοί καταθέτες έχουν ήδη αρχίσει να αποσύρουν τις καταθέσεις τους ακόμη κι από μεγάλες τράπεζες, όπως την Monte die Paschi, ενώ υπό πίεση βρίσκεται και η Intensa Sanpaolo, η οποία αναζητά τρόπους διαχείρισης των "κόκκινων" δανείων.
Η όλη κατάσταση παραπέμπει στην Ελλάδα, αναφέρει η Deutsche Welle, ωστόσο πολλοί εκπρόσωποι του Ιταλικού τραπεζικού συστήματος επιμένουν, ότι "το δικό μας τραπεζικό σύστημα πατά σε γερές βάσεις".
www.bankingnews.gr
Μετά από πολλά χρόνια ύφεσης, το ύψος των "κόκκινων" δανείων στις τράπεζες της γειτονικής χώρας ανέρχονται στα 360 δισ. ευρώ, ποσό που αποτελεί πλέον ένα επιπρόσθετο βαρύ φορτίο για το σύνολο της Ιταλικής οικονομίας.
Οι επενδυτές από τη μεριά τους δείχνουν να μην εμπιστεύονται το Ιταλικό τραπεζικό σύστημα, κυρίως λόγω του φόβου αποσταθεροποίησης, ιδίως των μικρότερων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Κατά συνέπεια, η χορήγηση νέων δανείων επιβραδύνεται, με αποτέλεσμα να καθυστερεί ολοένα περισσότερο η προσδοκώμενη οικονομική ανάκαμψη της χώρας. Οι προσπάθειες που καταβάλλονται αυτό το διάστημα για την αναδιάρθρωση των ιταλικών τραπεζών έχουν στόχο την αποφυγή μιας κατάστασης, παρόμοιας με την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-2009.
Σύμφωνα με τη νέα Ευρωπαϊκή Οδηγία που τέθηκε σε ισχύ στην αρχή του έτους, το κόστος διάσωσης μιας τράπεζας θα επωμίζονται μελλοντικά -πέρα από τους μετόχους- και οι πιστωτές του ιδρύματος.
Προβλέπει παράλληλα, ότι τουλάχιστον το 8% των ανακεφαλαιοποιήσεων των τραπεζών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα και μπαίνουν σε πρόγραμμα εξυγίανσης, θα γίνεται με bailin.
Ο Matteo Renzi έχει ζητήσει επανειλημμένως χαλάρωση των σχετικών όρων, χωρίς αντίκρισμα όμως.
Σε αυτή τη δυσμενή κατάσταση προστίθεται φυσικά και η παράμετρος των οικονομικών συνεπειών του Brexit.
Στον απόηχο των βρετανικών εξελίξεων, η Ιταλική κυβέρνηση παρουσιάζει αυτή την εβδομάδα ένα νέο σχέδιο, με στόχο να εισρεύσουν στα χρηματωπιστωτικά ιδρύματα περί τα 40 δισ. ευρώ με τη μορφή ενίσχυσης εξαιτίας των έκτακτων περιστάσεων που έχουν προκύψει.
Στόχος είναι, οι τράπεζες να μπορούν να αντεπεξέλθουν επαρκώς στα "κόκκινα" δάνεια, είτε διαγράφοντάς τα, είτε πουλώντας τα σε τιμές που ισχύουν σήμερα στην αγορά.
Το ζήτημα έθεσε πάντως επί τάπητος ο Ιταλός πρωθυπουργός στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής.
Η Ένωση Ιταλικών Τραπεζών (ABI) υποστηρίζει πάντως από την πλευρά της, ότι οι Ιταλικές τράπεζες -παρά τα φαινόμενα- δεν είναι οι μεγαλύτεροι χαμένοι από το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος.
Εν τω μεταξύ η καγκελάριος Merkel εκτιμά, ότι οι κανόνες αναφορικά με τις τράπεζες θα πρέπει να επανεξετάζονται κάθε 2 χρόνια, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες κάθε κράτους-μέλους.
Ο Matteo Renzi όμως τόνισε, ότι η Ιταλία "δεν ζητά αλλαγή των κανόνων", όπως και ότι η Ιταλία δεν χρειάζεται "μαθήματα", εκτιμώντας ότι εάν οι ισολογισμοί των τραπεζών είναι τελικά εντάξει, δεν θα χρειαστεί κρατική παρέμβαση.
Για τον ίδιο λόγο πολλοί αναλυτές εκτιμούν επίσης, ότι η ΕΕ θα πρέπει να συνεχίσει να πιστώνει με χρόνο το Ιταλικό τραπεζικό σύστημα, προκειμένου να εξευρεθεί λύση εκ των έσω.
Μέχρι τότε το σίγουρο είναι, ότι η Ιταλική κυβέρνηση θα τελεί υπό ασφυκτική πίεση. Πολλά μικρά περιφερειακά τραπεζικά ιδρύματα βρίσκονται στα χέρια της τοπικής οικονομίας και μικρομεσαίων καταθετών.
Όταν πέρσι τον Νοέμβριο τέσσερεις Ιταλικές τράπεζες έπρεπε να διασωθούν, με τις απώλειες να μετατίθενται στις ίδιες τις τράπεζες και εν τέλει στους καταθέτες, η οργή ήταν μεγάλη.
Στο πλαίσιο αυτό πάντως πολλοί καταθέτες έχουν ήδη αρχίσει να αποσύρουν τις καταθέσεις τους ακόμη κι από μεγάλες τράπεζες, όπως την Monte die Paschi, ενώ υπό πίεση βρίσκεται και η Intensa Sanpaolo, η οποία αναζητά τρόπους διαχείρισης των "κόκκινων" δανείων.
Η όλη κατάσταση παραπέμπει στην Ελλάδα, αναφέρει η Deutsche Welle, ωστόσο πολλοί εκπρόσωποι του Ιταλικού τραπεζικού συστήματος επιμένουν, ότι "το δικό μας τραπεζικό σύστημα πατά σε γερές βάσεις".
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών