Η διαπραγμάτευση Cameron ανέδειξε, τελικά, την φιλο-ΕΕ επιχειρηματολογία
Τόσο με βρετανικά όσο και με ευρωπαϊκά κριτήρια ο David Cameron είχε πάντα στο λόγο του μια χροιά «ευρωσκεπτικισμού».
Το 2013 αυτή η χροιά συνέπεσε και με μια αυξανόμενη αντι-ΕΕ διάθεση εντός του Συντηρητικού κόμματος.
Ο «συνδυασμός» αυτός συνέβαλε στο να δεσμευτεί ο Cameron για μια «νέα συμφωνία» με την ΕΕ.
Περίπου τρία χρόνια αργότερα, και μετά από μία ακόμη εκλογική του νίκη και αρκετούς μήνες συζήτησης σχετικά με την ΕΕ, ο Cameron ανακοίνωσε την επίτευξη ενός σχεδίου νέας συμφωνίας με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Παρουσίασε την κίνησή του ως θρίαμβο.
Ο Τύπος και οι ευρωσκεπτικιστές βουλευτές, από την άλλη, έκαναν λόγο για «αστείο» και «μεγάλη αυταπάτη».
Όπως υποστηρίζει σε άρθρο του ο Economist και οι δύο πλευρές έχουν δίκιο ως ένα βαθμό.
Η συμφωνία μοιάζει περισσότερο με μικρή διευθέτηση παρά με πραγματική αναθεώρηση της σχέσης Βρετανίας - ΕΕ.
Ο στόχος του Βρετανού πρωθυπουργού να αλλάξει την ευρωπαϊκή πρακτική ως προς τα όρια της μεταναστευτικής πολιτικής, την τροποποίηση υπαρχουσών συνθηκών και την εσωτερική μετανάστευση δεν επιτεύχθηκε.
Αυτό που ο ίδιος παρουσίαζε ως «φρένο έκτακτης ανάγκης» απέναντι στην μετανάστευση κατέληξε να είναι απλώς σταδιακός περιορισμός των επιδομάτων.
Η «κόκκινη κάρτα» που έχουν δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν τα εθνικά κοινοβούλια απέναντι σε αποφάσεις της ΕΕ διατηρεί πάντα ελάχιστη επιρροή στις ειλημμένες, κεντρικά, αποφάσεις.
Παρόλα αυτά, ο Cameron κατάφερε να κερδίσει κάποιες υποχωρήσεις, αν και κυρίως συμβολικές, ως προς το βρετανικό όραμα μιας πλουραλιστικής, ανοιχτής και φιλελεύθερης ένωσης.
Οι δεσμεύσεις για περιστολή της γραφειοκρατίας, σεβασμό των νομισμάτων εκτός του ευρώ και για ελεύθερη επιλογή των μελών στο κατά πόσο θα προχωρούν σε «μια στενότερη ένωση» είναι έωλες αλλά καλοδεχούμενες.
Εντός Βρετανίας, από την άλλη, η επίτευξη της συγκεκριμένης συμφωνίας δεν πρόκειται, ούτως ή άλλως, ν' αλλάξει την γνώμη του οποιουδήποτε έχει αποφασίσει.
Μπορεί ίσως, όμως, να βοηθήσει τον David Cameron να «κερδίσει» μερικούς αναποφάσιστους ενόψει του σχετικού δημοψηφίσματος που πιθανώς θα πραγματοποιηθεί στις 23 Ιουνίου.
Ο πρώτος, όχι τόσο σημαντικός, λόγος είναι ότι η συμφωνία φέρνει οριακά κάτι καλύτερο για τη Βρετανία.
Ο δεύτερος και σημαντικότερος λόγος είναι ότι η ίδια η διαδικασία αναδιαπραγμάτευσης ανέδειξε, έστω και λίγο, τα υπέρ της ΕΕ επιχειρήματα.
Δόθηκε η δυνατότητα να αναδειχθούν μια σειρά από κενά στην αντι-ΕΕ επιχειρηματολογία.
Η δέσμευση, το 2013, του Cameron ότι θα επιδιώξει να «επαναπατριστούν» μια σειρά από εξουσίες, υλοποιήθηκε ικανοποιητικά.
Και παρά το ότι, όπως λένε οι ευρωσκεπτικιστές, δεν «μπήκε φρένο» στην μετανάστευση, αυτό συμβαίνει γιατί οι υπήκοοι της ΕΕ έρχονται στη Βρετανία για να δουλέψουν σε συγκεκριμένες θέσεις εργασίας.
Από την άλλη, παραμένει η μη γοητευτική εναλλακτική λύση της εξόδου από την ΕΕ.
Η επαναδιαπραγμάτευση της συμμετοχής της Βρετανίας στην Ένωση δεν είναι τίποτε μπροστά στο τι θα γίνει για να διασφαλιστεί μια θετική, για την Βρετανία, έξοδο.
Τουλάχιστον, σήμερα, η ΕΕ και τα περισσότερα μέλη της βρίσκονται στο πλευρό του Βρετανού πρωθυπουργού.
Αν η στάση της Βρετανίας αλλάξει αυτό δεν θα συμβαίνει.
Και εξερχόμενη του «κλειστού κλαμπ της ΕΕ», η Βρετανία, όπως η Νορβηγία και η Ελβετία, δεν θα παίρνει μέρος στην οικοδόμηση συμμαχιών και στη διαμόρφωση συμφωνιών που καθορίζουν τυχόν αποφάσεις.
Η όλη διαδικασία δικαίωσε τις φιλο-ΕΕ δυνάμεις εντός Βρετανίας που εδώ και χρόνια υποστηρίζουν ότι ακόμη και αν υπάρχει κάποιο δίκιο στην εχθρότητα προς την ΕΕ, η Βρετανία, όντας μέλος της ΕΕ, κάθεται σε περισσότερα τραπέζια συνομιλιών, πουλά περισσότερα προϊόντα και έχει ισχυρότερη φωνή.
Είναι καιρός να κλείσει η συμφωνία και όλα αυτά να γίνουν και εντός χώρας.
www.bankingnews.gr
Το 2013 αυτή η χροιά συνέπεσε και με μια αυξανόμενη αντι-ΕΕ διάθεση εντός του Συντηρητικού κόμματος.
Ο «συνδυασμός» αυτός συνέβαλε στο να δεσμευτεί ο Cameron για μια «νέα συμφωνία» με την ΕΕ.
Περίπου τρία χρόνια αργότερα, και μετά από μία ακόμη εκλογική του νίκη και αρκετούς μήνες συζήτησης σχετικά με την ΕΕ, ο Cameron ανακοίνωσε την επίτευξη ενός σχεδίου νέας συμφωνίας με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Παρουσίασε την κίνησή του ως θρίαμβο.
Ο Τύπος και οι ευρωσκεπτικιστές βουλευτές, από την άλλη, έκαναν λόγο για «αστείο» και «μεγάλη αυταπάτη».
Όπως υποστηρίζει σε άρθρο του ο Economist και οι δύο πλευρές έχουν δίκιο ως ένα βαθμό.
Η συμφωνία μοιάζει περισσότερο με μικρή διευθέτηση παρά με πραγματική αναθεώρηση της σχέσης Βρετανίας - ΕΕ.
Ο στόχος του Βρετανού πρωθυπουργού να αλλάξει την ευρωπαϊκή πρακτική ως προς τα όρια της μεταναστευτικής πολιτικής, την τροποποίηση υπαρχουσών συνθηκών και την εσωτερική μετανάστευση δεν επιτεύχθηκε.
Αυτό που ο ίδιος παρουσίαζε ως «φρένο έκτακτης ανάγκης» απέναντι στην μετανάστευση κατέληξε να είναι απλώς σταδιακός περιορισμός των επιδομάτων.
Η «κόκκινη κάρτα» που έχουν δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν τα εθνικά κοινοβούλια απέναντι σε αποφάσεις της ΕΕ διατηρεί πάντα ελάχιστη επιρροή στις ειλημμένες, κεντρικά, αποφάσεις.
Παρόλα αυτά, ο Cameron κατάφερε να κερδίσει κάποιες υποχωρήσεις, αν και κυρίως συμβολικές, ως προς το βρετανικό όραμα μιας πλουραλιστικής, ανοιχτής και φιλελεύθερης ένωσης.
Οι δεσμεύσεις για περιστολή της γραφειοκρατίας, σεβασμό των νομισμάτων εκτός του ευρώ και για ελεύθερη επιλογή των μελών στο κατά πόσο θα προχωρούν σε «μια στενότερη ένωση» είναι έωλες αλλά καλοδεχούμενες.
Εντός Βρετανίας, από την άλλη, η επίτευξη της συγκεκριμένης συμφωνίας δεν πρόκειται, ούτως ή άλλως, ν' αλλάξει την γνώμη του οποιουδήποτε έχει αποφασίσει.
Μπορεί ίσως, όμως, να βοηθήσει τον David Cameron να «κερδίσει» μερικούς αναποφάσιστους ενόψει του σχετικού δημοψηφίσματος που πιθανώς θα πραγματοποιηθεί στις 23 Ιουνίου.
Ο πρώτος, όχι τόσο σημαντικός, λόγος είναι ότι η συμφωνία φέρνει οριακά κάτι καλύτερο για τη Βρετανία.
Ο δεύτερος και σημαντικότερος λόγος είναι ότι η ίδια η διαδικασία αναδιαπραγμάτευσης ανέδειξε, έστω και λίγο, τα υπέρ της ΕΕ επιχειρήματα.
Δόθηκε η δυνατότητα να αναδειχθούν μια σειρά από κενά στην αντι-ΕΕ επιχειρηματολογία.
Η δέσμευση, το 2013, του Cameron ότι θα επιδιώξει να «επαναπατριστούν» μια σειρά από εξουσίες, υλοποιήθηκε ικανοποιητικά.
Και παρά το ότι, όπως λένε οι ευρωσκεπτικιστές, δεν «μπήκε φρένο» στην μετανάστευση, αυτό συμβαίνει γιατί οι υπήκοοι της ΕΕ έρχονται στη Βρετανία για να δουλέψουν σε συγκεκριμένες θέσεις εργασίας.
Από την άλλη, παραμένει η μη γοητευτική εναλλακτική λύση της εξόδου από την ΕΕ.
Η επαναδιαπραγμάτευση της συμμετοχής της Βρετανίας στην Ένωση δεν είναι τίποτε μπροστά στο τι θα γίνει για να διασφαλιστεί μια θετική, για την Βρετανία, έξοδο.
Τουλάχιστον, σήμερα, η ΕΕ και τα περισσότερα μέλη της βρίσκονται στο πλευρό του Βρετανού πρωθυπουργού.
Αν η στάση της Βρετανίας αλλάξει αυτό δεν θα συμβαίνει.
Και εξερχόμενη του «κλειστού κλαμπ της ΕΕ», η Βρετανία, όπως η Νορβηγία και η Ελβετία, δεν θα παίρνει μέρος στην οικοδόμηση συμμαχιών και στη διαμόρφωση συμφωνιών που καθορίζουν τυχόν αποφάσεις.
Η όλη διαδικασία δικαίωσε τις φιλο-ΕΕ δυνάμεις εντός Βρετανίας που εδώ και χρόνια υποστηρίζουν ότι ακόμη και αν υπάρχει κάποιο δίκιο στην εχθρότητα προς την ΕΕ, η Βρετανία, όντας μέλος της ΕΕ, κάθεται σε περισσότερα τραπέζια συνομιλιών, πουλά περισσότερα προϊόντα και έχει ισχυρότερη φωνή.
Είναι καιρός να κλείσει η συμφωνία και όλα αυτά να γίνουν και εντός χώρας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών