Η οδηγία 2008/48/ΕΚ ορίζει ότι τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξασφαλίζουν ότι οι πιστωτές — συμπεριλαμβανομένων των μη τραπεζικών ιδρυμάτων — εποπτεύονται από οργανισμό, ή ανεξάρτητη αρχή, ή διέπονται από κανονιστικές ρυθμίσεις
Την έξαρση της τοκογλυφίας στα χρόνια της κρίσης έθιξε με ερώτησή του προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο Κώστας Χρυσογόνος.
Συγκεκριμένα, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε να μάθει αν η Κομισιόν έχει λάβει μέτρα πρόληψης του ανησυχητικού αυτού φαινομένου.
«Η τοκογλυφία αποτελεί πρόβλημα που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν, είτε μέσω του αστικού τους δικαίου είτε με ποινικές ρυθμίσεις, 21 κράτη μέλη της ΕΕ» ανέφερε αρχικά ο Χρυσογόνος και πρόσθεσε.
«Παρόλα αυτά, η ευρωπαϊκή νομοθεσία για την προστασία των δανειοληπτών δεν θέτει ανώτατα όρια στο κόστος του χρήματος, το οποίο αφήνει να ρυθμίζεται από τις εθνικές νομοθεσίες.
Ερωτάται η Επιτροπή:
Α. Υπάρχουν στοιχεία για την αύξηση του φαινομένου της τοκογλυφίας στην Ευρώπη, και ειδικά στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, τα τελευταία αυτά χρόνια της οικονομικής κρίσης;
Β. Υπάρχει σχέδιο για την οργανωμένη αντιμετώπιση της τοκογλυφίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο»;
Η απάντηση της Κομισιόν ήταν ότι «η τοκογλυφία δεν ορίζεται ούτε ρυθμίζεται σε επίπεδο ΕΕ και επιπλέον, η Επιτροπή δεν διαθέτει στοιχεία σχετικά με το φαινόμενο της τοκογλυφίας στην Ευρώπη, ώστε να σχολιάσει συγκεκριμένες τάσεις στα κράτη μέλη».
Ουσιαστικά, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παραδέχτηκε, δηλαδή, ότι «δεν υπάρχει σχέδιο για τον καθορισμό εναρμονισμένης προσέγγισης σχετικά με την καταπολέμηση της τοκογλυφίας στην Ευρώπη».
Και πρότεινε τις ακόλουθες λύσεις.
«Στον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, τα κράτη μέλη έχουν το δικαίωμα να θεσπίζουν πιο περιοριστικούς κανόνες με σκοπό να απαγορεύουν, για παράδειγμα, κάθε περίπτωση τοκογλυφικής πίστωσης.
Στόχος της ευρωπαϊκής νομοθεσίας στον τομέα των πιστώσεων είναι να διασφαλίσει ότι οι καταναλωτές έχουν πρόσβαση σε σαφείς και συγκρίσιμες πληροφορίες σχετικά με τις πιστώσεις που ενδέχεται να επιλέξουν.
Για παράδειγμα, η οδηγία 2008/48/ΕΚ για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστωσης (ΕΕ L 133 της 22.05.2008) προβλέπει το δικαίωμα του καταναλωτή να ενημερώνεται για τα χαρακτηριστικά και το κόστος της καταναλωτικής πίστης με τυποποιημένο τρόπο.
Επιπλέον, η οδηγία ορίζει ότι τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξασφαλίζουν ότι οι πιστωτές — συμπεριλαμβανομένων των μη τραπεζικών ιδρυμάτων — εποπτεύονται από οργανισμό ή αρχή ανεξάρτητη από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, ή διέπονται από κανονιστικές ρυθμίσεις».
www.bankingnews.gr
Συγκεκριμένα, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε να μάθει αν η Κομισιόν έχει λάβει μέτρα πρόληψης του ανησυχητικού αυτού φαινομένου.
«Η τοκογλυφία αποτελεί πρόβλημα που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν, είτε μέσω του αστικού τους δικαίου είτε με ποινικές ρυθμίσεις, 21 κράτη μέλη της ΕΕ» ανέφερε αρχικά ο Χρυσογόνος και πρόσθεσε.
«Παρόλα αυτά, η ευρωπαϊκή νομοθεσία για την προστασία των δανειοληπτών δεν θέτει ανώτατα όρια στο κόστος του χρήματος, το οποίο αφήνει να ρυθμίζεται από τις εθνικές νομοθεσίες.
Ερωτάται η Επιτροπή:
Α. Υπάρχουν στοιχεία για την αύξηση του φαινομένου της τοκογλυφίας στην Ευρώπη, και ειδικά στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, τα τελευταία αυτά χρόνια της οικονομικής κρίσης;
Β. Υπάρχει σχέδιο για την οργανωμένη αντιμετώπιση της τοκογλυφίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο»;
Η απάντηση της Κομισιόν ήταν ότι «η τοκογλυφία δεν ορίζεται ούτε ρυθμίζεται σε επίπεδο ΕΕ και επιπλέον, η Επιτροπή δεν διαθέτει στοιχεία σχετικά με το φαινόμενο της τοκογλυφίας στην Ευρώπη, ώστε να σχολιάσει συγκεκριμένες τάσεις στα κράτη μέλη».
Ουσιαστικά, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παραδέχτηκε, δηλαδή, ότι «δεν υπάρχει σχέδιο για τον καθορισμό εναρμονισμένης προσέγγισης σχετικά με την καταπολέμηση της τοκογλυφίας στην Ευρώπη».
Και πρότεινε τις ακόλουθες λύσεις.
«Στον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, τα κράτη μέλη έχουν το δικαίωμα να θεσπίζουν πιο περιοριστικούς κανόνες με σκοπό να απαγορεύουν, για παράδειγμα, κάθε περίπτωση τοκογλυφικής πίστωσης.
Στόχος της ευρωπαϊκής νομοθεσίας στον τομέα των πιστώσεων είναι να διασφαλίσει ότι οι καταναλωτές έχουν πρόσβαση σε σαφείς και συγκρίσιμες πληροφορίες σχετικά με τις πιστώσεις που ενδέχεται να επιλέξουν.
Για παράδειγμα, η οδηγία 2008/48/ΕΚ για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστωσης (ΕΕ L 133 της 22.05.2008) προβλέπει το δικαίωμα του καταναλωτή να ενημερώνεται για τα χαρακτηριστικά και το κόστος της καταναλωτικής πίστης με τυποποιημένο τρόπο.
Επιπλέον, η οδηγία ορίζει ότι τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξασφαλίζουν ότι οι πιστωτές — συμπεριλαμβανομένων των μη τραπεζικών ιδρυμάτων — εποπτεύονται από οργανισμό ή αρχή ανεξάρτητη από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, ή διέπονται από κανονιστικές ρυθμίσεις».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών