Πώς θα διορθωθεί η κατάσταση στο ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, τον αδύναμο κρίκο της ελληνικής οικονομίας
Στην ανάγκη να διορθωθεί η κατάσταση στο ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, αλλά και με ποιους τρόπους μπορεί να γίνει αυτό, αναφέρεται σε άρθρο του ο αρθρογράφος του Reuters, Hugo Dixon.
Ειδικότερα, αναφέρει ότι «οι τράπεζες της Ελλάδας αποτελούν τον αδύναμο κρίκο του οικονομικού της συστήματος» και «πρέπει να "επιδιορθωθούν" προκειμένου να αρθούν τα capital controls, να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των καταθετών και να χρηματοδοτήσουν μια μελλοντική ανάκαμψη».
Για να γίνει αυτό, σημειώνει ο Hugo Dixon, υπάρχουν καλοί και όχι τόσο καλοί τρόποι.
Οι τράπεζες έχουν πληγεί από μια κατακλυσμιαία καταιγίδα από τότε που ήρθε στην εξουσία η αριστερή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, τον Ιανουάριο.
Η φυγή καταθέσεων, που είχε υπάρξει παροδικό φαινόμενο της ελληνικής κρίσης, επιδεινώθηκε.
Οι τράπεζες έκλεισαν και capital controls επιβλήθηκαν, μετά τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος από τον Αλέξη Τσίπρα για το αν έπρεπε να γίνουν αποδεκτές οι απαιτήσεις των δανειστών.
Επιπλέον, η μακρά ύφεση, που είχε παροδικά διακοπεί πέρυσι, επανεμφανίστηκε εκδικητικά.
Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, που ανέρχονταν στο 35% του συνόλου των δανείων στα τέλη του 2014, θα αυξηθούν πάνω από το 40% το 2015-2016, προβλέπει η Moody's Investors Services.
Ως αποτέλεσμα, οι τράπεζες, που έχουν ήδη ανακεφαλαιοποιηθεί πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης, χρειάζονται επιπλέον κεφαλαιακές ενέσεις κατά 10-25 δισ. ευρώ.
Μέχρι να συμβεί αυτό, η ΕΚΤ που παρέχει ρευστότητα μέσω του ELA, δεν θα είναι υπέρ της άρσης των capital controls και όσο αυτά διαρκούν, όλο και περισσότερες εταιρείες θα χρεοκοπούν, αυξάνοντας τα «κόκκινα δάνεια» στις τράπεζες.
Ευτυχώς, σημειώνει ο Hugo Dixon, υπάρχουν λόγοι για να είναι κανείς μετρίως αισιόδοξος.
Αν και οι έλληνες πολίτες ψήφισαν στο δημοψήφισμα εναντίον των απαιτήσεων των πιστωτών της χώρας, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε μια στροφή 180 μοιρών και τώρα συμμετέχει σε εποικοδομητικές συνομιλίες.
Υπάρχει μια πολύ καλή ευκαιρία να επιτευχθεί σύντομα μια συμφωνία, που θα παρέχει στην Αθήνα μέχρι 86 δισ. ευρώ ως αντάλλαγμα για βαθιές μεταρρυθμίσεις.
Εν τω μεταξύ, η ΕΚΤ η οποία επιβλέπει τις ελληνικές τράπεζες, προχωρά ταχύτατα ώστε να ολοκληρώσει μια αξιολόγηση σχετικά με το πόσα κεφάλαια χρειάζονται μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου.
Οι πιστωτές επίσης, φαίνεται να έχουν αποκλείσει τη χειρότερη επιλογή της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, «κουρεύοντας» τις καταθέσεις.
Αν και αυτή η ιδέα φαίνεται να έχει απορριφθεί, η καλύτερη επιλογή δεν φαίνεται να σημειώνει και μεγάλη πρόοδο, δηλαδή ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) να έχει άμεση συμμετοχή στις τράπεζες.
Αντιθέτως, φαίνεται ότι ο ESM θα δανείσει χρήματα στην Αθήνα, η οποία εν συνεχεία θα προχωρήσει σε ενέσεις κεφαλαίου στις τράπεζες.
Μια άμεση ανακεφαλαιοποίηση θα ήταν προτιμότερη, σημειώνεται, διότι θα έπαυε τον σύνδεσμο μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των πιστωτών της.
Η Αθήνα δεν θα ήταν πλέον σε θέση να ανακατεύεται στη διαχείρισή τους, ούτε το κράτος θα φορτωνόταν με επιπλέον 25 δισ. ευρώ δάνεια.
Ένα ακόμη πλεονέκτημα είναι ότι η εμπιστοσύνη των καταναλωτών θα ενισχυόταν αμέσως και τα capital controls θα αίρονταν ομαλά.
Ένας λόγος που αυτή η επιλογή δεν είχε ευρεία αποδοχή, ήταν διότι οι κανόνες του ESM απαιτούν bail-in πριν να παρέχει οποιαδήποτε κεφαλαιακή ένεση.
Επιπλέον, η Γερμανία ουδέποτε ήταν υπέρ της άμεσης ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.
Ένα επιπλέον θέμα είναι αν η Ελλάδα θα έπρεπε να δημιουργήσει μια «κακή τράπεζα» («bad bank»), όπου οι τράπεζες θα πωλούσαν τα μη εξυπηρετούμενα εταιρικά δάνεια σε μια νέα εταιρεία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων με μεγάλη έκπτωση της αξίας τους.
Η Ισπανία και η Ιρλανδία έχουν δημιουργήσει επιτυχώς ανάλογες «bad banks», μετά τη διάσωσή τους πριν από μερικά χρόνια.
Μέχρι τώρα, ωστόσο, οι πιστωτές δεν έχουν τεθεί υπέρ ενός ανάλογου βήματος για την Ελλάδα.
Ένα ακόμη θέμα είναι αν θα επιτραπεί στις ελληνικές τράπεζες να υπολογίζουν στα κεφάλαιά τους τις απαιτήσεις αναβαλλόμενης φορολογίας, όμως ακόμη και αν εξαιρεθούν, θα πρέπει να υπάρχουν όρια όσον αφορά όσο θα μπορούν να τα χρησιμοποιούν στους υπολογισμούς των κεφαλαίων τους.
Οι τράπεζες αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα της Ελλάδας και τώρα, υπάρχει η δυνατότητα να καθαρίσουν σωστά.
Θα ήταν κρίμα αν αυτή η ευκαιρία πήγαινε χαμένη, καταλήγει ο Hugo Dixon.
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελένη Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Ειδικότερα, αναφέρει ότι «οι τράπεζες της Ελλάδας αποτελούν τον αδύναμο κρίκο του οικονομικού της συστήματος» και «πρέπει να "επιδιορθωθούν" προκειμένου να αρθούν τα capital controls, να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των καταθετών και να χρηματοδοτήσουν μια μελλοντική ανάκαμψη».
Για να γίνει αυτό, σημειώνει ο Hugo Dixon, υπάρχουν καλοί και όχι τόσο καλοί τρόποι.
Οι τράπεζες έχουν πληγεί από μια κατακλυσμιαία καταιγίδα από τότε που ήρθε στην εξουσία η αριστερή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, τον Ιανουάριο.
Η φυγή καταθέσεων, που είχε υπάρξει παροδικό φαινόμενο της ελληνικής κρίσης, επιδεινώθηκε.
Οι τράπεζες έκλεισαν και capital controls επιβλήθηκαν, μετά τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος από τον Αλέξη Τσίπρα για το αν έπρεπε να γίνουν αποδεκτές οι απαιτήσεις των δανειστών.
Επιπλέον, η μακρά ύφεση, που είχε παροδικά διακοπεί πέρυσι, επανεμφανίστηκε εκδικητικά.
Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, που ανέρχονταν στο 35% του συνόλου των δανείων στα τέλη του 2014, θα αυξηθούν πάνω από το 40% το 2015-2016, προβλέπει η Moody's Investors Services.
Ως αποτέλεσμα, οι τράπεζες, που έχουν ήδη ανακεφαλαιοποιηθεί πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης, χρειάζονται επιπλέον κεφαλαιακές ενέσεις κατά 10-25 δισ. ευρώ.
Μέχρι να συμβεί αυτό, η ΕΚΤ που παρέχει ρευστότητα μέσω του ELA, δεν θα είναι υπέρ της άρσης των capital controls και όσο αυτά διαρκούν, όλο και περισσότερες εταιρείες θα χρεοκοπούν, αυξάνοντας τα «κόκκινα δάνεια» στις τράπεζες.
Ευτυχώς, σημειώνει ο Hugo Dixon, υπάρχουν λόγοι για να είναι κανείς μετρίως αισιόδοξος.
Αν και οι έλληνες πολίτες ψήφισαν στο δημοψήφισμα εναντίον των απαιτήσεων των πιστωτών της χώρας, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε μια στροφή 180 μοιρών και τώρα συμμετέχει σε εποικοδομητικές συνομιλίες.
Υπάρχει μια πολύ καλή ευκαιρία να επιτευχθεί σύντομα μια συμφωνία, που θα παρέχει στην Αθήνα μέχρι 86 δισ. ευρώ ως αντάλλαγμα για βαθιές μεταρρυθμίσεις.
Εν τω μεταξύ, η ΕΚΤ η οποία επιβλέπει τις ελληνικές τράπεζες, προχωρά ταχύτατα ώστε να ολοκληρώσει μια αξιολόγηση σχετικά με το πόσα κεφάλαια χρειάζονται μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου.
Οι πιστωτές επίσης, φαίνεται να έχουν αποκλείσει τη χειρότερη επιλογή της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, «κουρεύοντας» τις καταθέσεις.
Αν και αυτή η ιδέα φαίνεται να έχει απορριφθεί, η καλύτερη επιλογή δεν φαίνεται να σημειώνει και μεγάλη πρόοδο, δηλαδή ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) να έχει άμεση συμμετοχή στις τράπεζες.
Αντιθέτως, φαίνεται ότι ο ESM θα δανείσει χρήματα στην Αθήνα, η οποία εν συνεχεία θα προχωρήσει σε ενέσεις κεφαλαίου στις τράπεζες.
Μια άμεση ανακεφαλαιοποίηση θα ήταν προτιμότερη, σημειώνεται, διότι θα έπαυε τον σύνδεσμο μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των πιστωτών της.
Η Αθήνα δεν θα ήταν πλέον σε θέση να ανακατεύεται στη διαχείρισή τους, ούτε το κράτος θα φορτωνόταν με επιπλέον 25 δισ. ευρώ δάνεια.
Ένα ακόμη πλεονέκτημα είναι ότι η εμπιστοσύνη των καταναλωτών θα ενισχυόταν αμέσως και τα capital controls θα αίρονταν ομαλά.
Ένας λόγος που αυτή η επιλογή δεν είχε ευρεία αποδοχή, ήταν διότι οι κανόνες του ESM απαιτούν bail-in πριν να παρέχει οποιαδήποτε κεφαλαιακή ένεση.
Επιπλέον, η Γερμανία ουδέποτε ήταν υπέρ της άμεσης ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.
Ένα επιπλέον θέμα είναι αν η Ελλάδα θα έπρεπε να δημιουργήσει μια «κακή τράπεζα» («bad bank»), όπου οι τράπεζες θα πωλούσαν τα μη εξυπηρετούμενα εταιρικά δάνεια σε μια νέα εταιρεία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων με μεγάλη έκπτωση της αξίας τους.
Η Ισπανία και η Ιρλανδία έχουν δημιουργήσει επιτυχώς ανάλογες «bad banks», μετά τη διάσωσή τους πριν από μερικά χρόνια.
Μέχρι τώρα, ωστόσο, οι πιστωτές δεν έχουν τεθεί υπέρ ενός ανάλογου βήματος για την Ελλάδα.
Ένα ακόμη θέμα είναι αν θα επιτραπεί στις ελληνικές τράπεζες να υπολογίζουν στα κεφάλαιά τους τις απαιτήσεις αναβαλλόμενης φορολογίας, όμως ακόμη και αν εξαιρεθούν, θα πρέπει να υπάρχουν όρια όσον αφορά όσο θα μπορούν να τα χρησιμοποιούν στους υπολογισμούς των κεφαλαίων τους.
Οι τράπεζες αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα της Ελλάδας και τώρα, υπάρχει η δυνατότητα να καθαρίσουν σωστά.
Θα ήταν κρίμα αν αυτή η ευκαιρία πήγαινε χαμένη, καταλήγει ο Hugo Dixon.
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελένη Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών