Η ένδεια της πολιτικής της κυβέρνησης αποδεικνύεται περίτρανα - Στρέφεται και πάλι στους συνήθεις ύποπτους, τους Έλληνες φορολογούμενους
Το αλαλούμ που εκτυλίσσεται τις τελευταίες ημέρες σχετικά με το ζήτημα της επανασύνδεσης των αδύναμων νοικοκυριών στο δίκτυο της ΔΕΗ καταδεικνύει ακριβώς το έλλειμμα που υπάρχει στην κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης σε μια περίοδο όπου θεριεύει η οικονομική κρίση.
Η κυβέρνηση παρά τα όσα θετικά διατρανώνει για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος και για την τάξη που επέρχεται στα δημοσιονομικά μεγέθη της χώρας, αποδεικνύεται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο πως δεν έχει προβλέψει την ύπαρξη ενός στοιχειώδους δικτύου κοινωνικής προστασίας των πλέον ευπαθών πολιτών της χώρας.
Το περασμένο Σάββατο πραγματοποιήθηκε ευρεία κυβερνητική σύσκεψη για το εν λόγω θέμα, με την κυβέρνηση να διαμηνύει ότι «βάζει πάνω από τα κέρδη της ΔΕΗ τον άνθρωπο».
Ωραίο και εύηχο το μήνυμα, καλές και οι προθέσεις, αν και το αλαλούμ που επικράτησε τις επόμενες ημέρες ανάμεσα στην κυβέρνηση, στους Δήμους και στις αρμόδιες Αρχές για το πώς θα εντοπιστούν αυτά τα αδύναμα νοικοκυριά, κάθε άλλο παρά το μήνυμα μιας οργανωμένης Πολιτείας που προτεραιότητα της είναι ο άνθρωπος πέρασε στην κοινή γνώμη.
Όπως ήταν λογικό, το ερώτημα που κυριάρχησε από την πρώτη στιγμή είναι ποιος θα επωμιστεί το κόστος αυτής της «κοινωνικής πολιτικής», αυτής της αλληλεγγύης της Πολιτείας προς τους πολίτες της.
Σε αυτό το ερώτημα ενεπλάκη και ο υπ.Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γ.Μανιάτης, ο οποίος κληθείς να απαντήσει διέψευσε τρεις φορές τον εαυτό του, αποδεικνύοντας ακριβώς την οργανωτική προχειρότητα της κυβέρνησης.
Την ώρα που οι Δήμοι κατηγορούσαν την κυβέρνηση για επικοινωνιακές «ρουκέτες» και «φούσκες», τονίζοντας πως δεν μπορούν να επωμιστούν εκείνοι το κόστος της επανασύνδεσης των αδύναμων στο δίκτυο της ΔΕΗ, ο κ.Μανιάτης ανέφερε μεταξύ άλλων πως το «λογαριασμό» θα τον πληρώσουν οι «έχοντες», οι πλούσιοι.
Αλλά η διαχρονική αδυναμία της κυβέρνησης να καταγράψει τους έχοντες (η κατάληξη θα ήταν να επιβαρυνθούν και πάλι με βάση τα εισοδηματικά κριτήρια μισθωτοί και συνταξιούχοι αλλά και οι «έχοντες» ακίνητη περιουσία με τις πλασματικές αντικειμενικές αξίες που προσδιορίζει η κυβέρνηση) έφερε την αναδίπλωση.
Αλλά τα αντανακλαστικά λειτούργησαν και η λύση βρέθηκε. Θα πληρώσουν όλοι οι Έλληνες πολίτες. Όχι πολύ, από 0,50 ευρώ έως 1 ευρώ το ετησίως το κάθε νοικοκυριό.
Το κόστος για την κάθε ελληνική οικογένεια προκειμένου 15.000 συμπολίτες μας να ζεσταθούν και να έχουν τα στοιχειώδη είναι αμελητέο. Και κανείς δεν θα αρνηθεί να συνεισφέρει.
Ωστόσο, η προκριθείσα λύση καταδεικνύει την ένδεια της πολιτικής της κυβέρνησης.
Για να υλοποιήσει την «κοινωνική πολιτική» της στρέφεται και πάλι στους συνήθεις ύποπτους, τους Έλληνες φορολογούμενους, καθώς όπως είχε αναφέρει χαρακτηριστικά κατά το παρελθόν υπουργός της κυβέρνησης, «δεν υπάρχει σάλιο» στα ταμεία της.
Το ερώτημα σχετικά με την ανταποδοτικότητα των φόρων που πλήττουν τα τελευταία χρόνια τους Έλληνες πολίτες επανέρχεται ολοένα και συχνότερα στο προσκήνιο.
Υπενθυμίζεται ότι επί της ουσίας η «νομιμοποίηση» του αποκλεισμού των ελληνικών νοικοκυριών επήλθε με την επιβολή του έκτακτου χαρατσιού, καθώς αυτή ήταν και η απειλή που είχε χρησιμοποιήσει κατά κύριο λόγο η τότε ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να σιγουρευτεί για την επιτυχία του φόρου.
Τα νοικοκυριά λοιπόν αυτά ήταν απλά η «παράπλευρη απώλεια» του έκτακτου «χαρατσιού» στα ακίνητα (πλέον γίνεται μόνιμος φόρος), του πλέον δίκαιου και αναλογικού φόρου, όπως τον έχει χαρακτηρίσει ο νυν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Ευάγγελος Βενιζέλος.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Η κυβέρνηση παρά τα όσα θετικά διατρανώνει για την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος και για την τάξη που επέρχεται στα δημοσιονομικά μεγέθη της χώρας, αποδεικνύεται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο πως δεν έχει προβλέψει την ύπαρξη ενός στοιχειώδους δικτύου κοινωνικής προστασίας των πλέον ευπαθών πολιτών της χώρας.
Το περασμένο Σάββατο πραγματοποιήθηκε ευρεία κυβερνητική σύσκεψη για το εν λόγω θέμα, με την κυβέρνηση να διαμηνύει ότι «βάζει πάνω από τα κέρδη της ΔΕΗ τον άνθρωπο».
Ωραίο και εύηχο το μήνυμα, καλές και οι προθέσεις, αν και το αλαλούμ που επικράτησε τις επόμενες ημέρες ανάμεσα στην κυβέρνηση, στους Δήμους και στις αρμόδιες Αρχές για το πώς θα εντοπιστούν αυτά τα αδύναμα νοικοκυριά, κάθε άλλο παρά το μήνυμα μιας οργανωμένης Πολιτείας που προτεραιότητα της είναι ο άνθρωπος πέρασε στην κοινή γνώμη.
Όπως ήταν λογικό, το ερώτημα που κυριάρχησε από την πρώτη στιγμή είναι ποιος θα επωμιστεί το κόστος αυτής της «κοινωνικής πολιτικής», αυτής της αλληλεγγύης της Πολιτείας προς τους πολίτες της.
Σε αυτό το ερώτημα ενεπλάκη και ο υπ.Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γ.Μανιάτης, ο οποίος κληθείς να απαντήσει διέψευσε τρεις φορές τον εαυτό του, αποδεικνύοντας ακριβώς την οργανωτική προχειρότητα της κυβέρνησης.
Την ώρα που οι Δήμοι κατηγορούσαν την κυβέρνηση για επικοινωνιακές «ρουκέτες» και «φούσκες», τονίζοντας πως δεν μπορούν να επωμιστούν εκείνοι το κόστος της επανασύνδεσης των αδύναμων στο δίκτυο της ΔΕΗ, ο κ.Μανιάτης ανέφερε μεταξύ άλλων πως το «λογαριασμό» θα τον πληρώσουν οι «έχοντες», οι πλούσιοι.
Αλλά η διαχρονική αδυναμία της κυβέρνησης να καταγράψει τους έχοντες (η κατάληξη θα ήταν να επιβαρυνθούν και πάλι με βάση τα εισοδηματικά κριτήρια μισθωτοί και συνταξιούχοι αλλά και οι «έχοντες» ακίνητη περιουσία με τις πλασματικές αντικειμενικές αξίες που προσδιορίζει η κυβέρνηση) έφερε την αναδίπλωση.
Αλλά τα αντανακλαστικά λειτούργησαν και η λύση βρέθηκε. Θα πληρώσουν όλοι οι Έλληνες πολίτες. Όχι πολύ, από 0,50 ευρώ έως 1 ευρώ το ετησίως το κάθε νοικοκυριό.
Το κόστος για την κάθε ελληνική οικογένεια προκειμένου 15.000 συμπολίτες μας να ζεσταθούν και να έχουν τα στοιχειώδη είναι αμελητέο. Και κανείς δεν θα αρνηθεί να συνεισφέρει.
Ωστόσο, η προκριθείσα λύση καταδεικνύει την ένδεια της πολιτικής της κυβέρνησης.
Για να υλοποιήσει την «κοινωνική πολιτική» της στρέφεται και πάλι στους συνήθεις ύποπτους, τους Έλληνες φορολογούμενους, καθώς όπως είχε αναφέρει χαρακτηριστικά κατά το παρελθόν υπουργός της κυβέρνησης, «δεν υπάρχει σάλιο» στα ταμεία της.
Το ερώτημα σχετικά με την ανταποδοτικότητα των φόρων που πλήττουν τα τελευταία χρόνια τους Έλληνες πολίτες επανέρχεται ολοένα και συχνότερα στο προσκήνιο.
Υπενθυμίζεται ότι επί της ουσίας η «νομιμοποίηση» του αποκλεισμού των ελληνικών νοικοκυριών επήλθε με την επιβολή του έκτακτου χαρατσιού, καθώς αυτή ήταν και η απειλή που είχε χρησιμοποιήσει κατά κύριο λόγο η τότε ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να σιγουρευτεί για την επιτυχία του φόρου.
Τα νοικοκυριά λοιπόν αυτά ήταν απλά η «παράπλευρη απώλεια» του έκτακτου «χαρατσιού» στα ακίνητα (πλέον γίνεται μόνιμος φόρος), του πλέον δίκαιου και αναλογικού φόρου, όπως τον έχει χαρακτηρίσει ο νυν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Ευάγγελος Βενιζέλος.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών