Όταν η ζωή μιμείται την τέχνη
Την μαύρη κωμωδία «Ο Δικτάτορας» του 2012 θυμήθηκα με πρωταγωνιστή τον πρωτοποριακό ηθοποιό -που έγινε γνωστός από τις φάρσες του- Sacha Baron Cohen - όταν παρακολούθησα τις σκηνές που εξελίχθηκαν στον ΟΗΕ την προηγούμενη εβδομάδα.
Σε αυτή την κωμωδία ένας Άραβας παρανοϊκός αιμοδιψής δικτάτορας μιλάει κανονικά στο βήμα του ΟΗΕ σε συνθήκες πλήρους κανονικότητας.
Με έκπληξη λοιπόν παρακολούθησα τον επίσης αιμοδιψή τουρκομάνο «επαναστατικό» Πρόεδρο Al-Sharaa της Συρίας, να ομιλεί από το βήμα του ΟΗΕ σε συνθήκες πλήρους κανονικότητας, λες και δεν εμπλεκόταν ο ίδιος σε άκρως βίαιες πράξεις πριν λίγο καιρό όπου έπαιρνε με ανατρεπτικό τρόπο την εξουσία, και εμφάνιση ακριβώς ίδια με του κωμικού Sacha Noam Baron Cohen, ενώ από κάτω όλοι οι αντιπρόσωποι των Εθνών ήταν παρόντες και χειροκροτούσαν.
Όταν η ζωή μιμείται την τέχνη.
Από την άλλη, όταν μίλησε από το ίδιο βήμα ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Netanyahu, υπήρχε σχεδόν καθολική και επιδεικτική απουσία στην αίθουσα, λες και η χώρα του δεν δέχτηκε ποτέ αιματηρή και αναίτια επίθεση στις 8 Οκτωβρίου 2023 από την Hamas, η οποία τρομοκρατική οργάνωση κατακρεούργησε εκατοντάδες εβραίους πολίτες, και απήγαγε δεκάδες μωρά παιδιά και γυναίκες.
Εκεί στεκόταν μόνος του ο Netanyahu, δηλώνοντας με θάρρος ότι δίνει μάχη για την ύπαρξη της ίδιας της Δύσης και τον αξιών μας, κόντρα στον σκοταδισμό και την βαρβαρότητα, με μηδενική υποστήριξη από τους Ευρωπαίους ηγέτες.
Την ίδια στιγμή, η στάση της διεθνούς κοινότητας μοιάζει ολοένα και πιο αμφίθυμη, σχεδόν σχιζοειδής.
Η υποδοχή του Σύριου ηγέτη έδειξε μια αποστασιοποιημένη αντίδραση σε πρόσωπα που πριν λίγο καιρό προκαλούσαν παγκόσμια κατακραυγή.
Λες και η διεθνής μνήμη πάσχει από πολιτική αμνησία και επανεγγράφει τα γεγονότα ανάλογα με τη συγκυρία.
Αντίθετα, η εικόνα του Netanyahu να μιλά σε μισοάδεια αίθουσα φανέρωσε μια άλλη πτυχή:
ότι η ισραηλινή οπτική για την ασφάλεια και την επιβίωσή της δεν συγκινεί πλέον με τον ίδιο τρόπο τους διεθνείς θεσμούς.
Πρόκειται για ένα στρεβλό ηθικό φίλτρο, όπου ορισμένες πράξεις θεωρούνται αποδεκτές ή έστω ανεκτές, ενώ άλλες στιγματίζονται με υπερβάλλοντα ζήλο.
Αυτή η ασυμμετρία δείχνει απώλεια συλλογικής πυξίδας.
Η ουσία δεν είναι να εξιδανικευθεί η μία ή η άλλη πλευρά, αλλά να αναγνωριστεί το προφανές:
ότι η διεθνής κοινότητα λειτουργεί με επιλεκτική ευαισθησία.
Αν δεν αποκατασταθεί μια πιο ισορροπημένη, συνεκτική στάση, το κύρος των θεσμών θα διαβρώνεται, αφήνοντας χώρο για κυνισμό και για αυθαίρετες, ευκαιριακές συμμαχίες που επιτείνουν την αστάθεια.
Απόστολος Κρητικόπουλος
wwww.bankingnews.gr
Σε αυτή την κωμωδία ένας Άραβας παρανοϊκός αιμοδιψής δικτάτορας μιλάει κανονικά στο βήμα του ΟΗΕ σε συνθήκες πλήρους κανονικότητας.
Με έκπληξη λοιπόν παρακολούθησα τον επίσης αιμοδιψή τουρκομάνο «επαναστατικό» Πρόεδρο Al-Sharaa της Συρίας, να ομιλεί από το βήμα του ΟΗΕ σε συνθήκες πλήρους κανονικότητας, λες και δεν εμπλεκόταν ο ίδιος σε άκρως βίαιες πράξεις πριν λίγο καιρό όπου έπαιρνε με ανατρεπτικό τρόπο την εξουσία, και εμφάνιση ακριβώς ίδια με του κωμικού Sacha Noam Baron Cohen, ενώ από κάτω όλοι οι αντιπρόσωποι των Εθνών ήταν παρόντες και χειροκροτούσαν.
Όταν η ζωή μιμείται την τέχνη.
Από την άλλη, όταν μίλησε από το ίδιο βήμα ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Netanyahu, υπήρχε σχεδόν καθολική και επιδεικτική απουσία στην αίθουσα, λες και η χώρα του δεν δέχτηκε ποτέ αιματηρή και αναίτια επίθεση στις 8 Οκτωβρίου 2023 από την Hamas, η οποία τρομοκρατική οργάνωση κατακρεούργησε εκατοντάδες εβραίους πολίτες, και απήγαγε δεκάδες μωρά παιδιά και γυναίκες.
Εκεί στεκόταν μόνος του ο Netanyahu, δηλώνοντας με θάρρος ότι δίνει μάχη για την ύπαρξη της ίδιας της Δύσης και τον αξιών μας, κόντρα στον σκοταδισμό και την βαρβαρότητα, με μηδενική υποστήριξη από τους Ευρωπαίους ηγέτες.
Την ίδια στιγμή, η στάση της διεθνούς κοινότητας μοιάζει ολοένα και πιο αμφίθυμη, σχεδόν σχιζοειδής.
Η υποδοχή του Σύριου ηγέτη έδειξε μια αποστασιοποιημένη αντίδραση σε πρόσωπα που πριν λίγο καιρό προκαλούσαν παγκόσμια κατακραυγή.
Λες και η διεθνής μνήμη πάσχει από πολιτική αμνησία και επανεγγράφει τα γεγονότα ανάλογα με τη συγκυρία.
Αντίθετα, η εικόνα του Netanyahu να μιλά σε μισοάδεια αίθουσα φανέρωσε μια άλλη πτυχή:
ότι η ισραηλινή οπτική για την ασφάλεια και την επιβίωσή της δεν συγκινεί πλέον με τον ίδιο τρόπο τους διεθνείς θεσμούς.
Πρόκειται για ένα στρεβλό ηθικό φίλτρο, όπου ορισμένες πράξεις θεωρούνται αποδεκτές ή έστω ανεκτές, ενώ άλλες στιγματίζονται με υπερβάλλοντα ζήλο.
Αυτή η ασυμμετρία δείχνει απώλεια συλλογικής πυξίδας.
Η ουσία δεν είναι να εξιδανικευθεί η μία ή η άλλη πλευρά, αλλά να αναγνωριστεί το προφανές:
ότι η διεθνής κοινότητα λειτουργεί με επιλεκτική ευαισθησία.
Αν δεν αποκατασταθεί μια πιο ισορροπημένη, συνεκτική στάση, το κύρος των θεσμών θα διαβρώνεται, αφήνοντας χώρο για κυνισμό και για αυθαίρετες, ευκαιριακές συμμαχίες που επιτείνουν την αστάθεια.
Απόστολος Κρητικόπουλος
wwww.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών