Δεν είναι ρητορικές οι ερωτήσεις
Τι είναι μια Ελλάδα με την Δημόσια Περιουσία της υποθηκευμένη για 99 χρόνια;
Με ρημαγμένο σιδηροδρομικό δίκτυο που οδηγεί σε δολοφονίες;
Με αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή στον αναπνευστήρα των "επιδοτήσεων ";
Με κομμένο τον ομφάλιο λώρο που την συνέδεε διαχρονικά με τις Ελληνικές και Ορθόδοξες Κοινότητες στην Μέση Ανατολή;
Με εγκλωβισμό στα 6 ναυτικά μίλια χωρικών υδάτων, που χρειάζεται άδεια από την Τουρκία για οποιαδήποτε ενέργεια στο Αιγαίο;
Με ανατιναγμένες εργασιακές σχέσεις, με ωράρια - λάστιχο στις γαλέρες της "βαριάς μας βιομηχανίας" και με τσαλαπατημένη την αξιοπρέπεια των ανθρώπων του μόχθου;
Με την ανάδειξη της Ελλάδος σε χωματερή ανθρωπίνων ψυχών, με περαιτέρω σκοπό την μετατροπή του Ομοιογενούς Ελληνικού Λαού σε ετερογενή πληθυσμό λαθρομεταναστών και της Χώρας σε χώρο;
Δεν είναι ρητορικές οι ερωτήσεις.
Ας αναλογιστούμε τι σημαίνει για όλους μας (Εθνικά, Κοινωνικά, Προσωπικά) αυτή η συνθήκη απώλειας της ίδιας μας της Χώρας.
Το σχέδιο περιορισμού και μετέπειτα εξαφάνισης της Ελλάδος ως Έθνος και κρατική οντότητα δοκιμάζεται (με όρους νέοαποικιακού πειράματος) και επιβάλλεται επιτυχώς εδώ και πολλά χρόνια.
Ήταν 8 Φεβρουαρίου 2005 όταν, κατά την ορκωμοσία ως ΠτΔ του Καρόλου Παπούλια, η τότε πρόεδρος της Βουλής Άννα Ψαρούδα - Μπενάκη είχε αναφέρει τα παρακάτω : "Αναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μια 5ετια, όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις.
Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα κι ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν χάριν της ειρήνης και της ευημερίας στην διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά ίσως και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων, και πάντως η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης".
Ας σκεφτούμε τα όσα μεσολάβησαν την τελευταία 20ετία υπό το πρίσμα της παραπάνω "προφητείας".
Και ας έρθουμε στο σήμερα, με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ να δοκιμάζει την σταθερότητα της κυβερνητικής συμμορίας και το επιτελικό κράτος του "Φραπέ και του Χασάπη".
Η συζήτηση στον δημόσιο διάλογο μένει στις ντροπιαστικές και εξοργιστικές συνομιλίες, στην σαπίλα που ξεκινά από το κεφάλι και διαχέεται σε ευρύτατα τμήματα της κοινωνίας, στα ασύλληπτα πόσα που φαγώθηκαν από "ατσίδες" και "αετονύχιδες" και στα πρόστιμα που θα πληρώσουν και πάλι οι συνήθεις ύποπτοι, δηλαδή κατ' ουσίαν ο υπόλοιπος Ελληνικός Λαός.
Αυτές είναι μεν σημαντικές πλευρές, δεν φτάνουν όμως σε βάθος.
Διότι το μεγαλύτερο θύμα δεν είναι βεβαίως οι ευρωπαϊκοί θεσμοί που "εξαπατήθηκαν", ούτε ότι "η Χώρα ντροπιάζεται διεθνώς".
Το μεγαλύτερο θύμα είναι ο ίδιος ο πρωτογενής τομέας, που απειλείται με διάλυση.
Είναι οι Αγρότες και οι Κτηνοτρόφοι που εγκατέλειψαν τα προηγούμενα χρόνια το επάγγελμά τους, επειδή η κάθε κυβερνητική συμμορία υπεξαιρούσε τις ενισχύσεις που δικαιούνταν.
Είναι η απουσία οποιουδήποτε Εθνικού σχεδίου για τον πρωτογενή τομέα.
Είναι ο έλεγχος της γης και της τροφής από τις πολυεθνικές, η ερήμωση της περιφέρειας, η διατροφική εξάρτηση.
Η διάλυση και η ρευστοποίηση Χώρων, η λεηλασία πόρων και ανθρώπινου δυναμικού, η ανατίναξη υποδομών και παραγωγικών δυνάμεων, ήταν και συνεχίζουν να είναι τμήμα της εργαλειοθήκης του χωρίς Πατρίδα κεφαλαίου και της παγκοσμιοποίησης για την επέκταση και παγίωση της ηγεμονίας τους.
Η Ελλάδα, ως Χώρα ενδιάμεση, χρησιμοποιείται ως μειωμένης κυριαρχίας χώρος, υποκείμενος σε εκτεταμένους πειραματισμούς αποικιοκρατικού ελέγχου.
Σήμερα, είμαστε μπροστά σε ένα ακόμη επεισόδιο αυτού του σχεδιασμού.
Αμερικανοί, Ευρωπαίοι, Τούρκοι, Εβραίοι, funds και αρπακτικά, έχουν κάνει εξαρχής ξεκάθαρες τις προθέσεις τους.
Μαζί και οι εγχώριες ελίτ, που στην σημερινή "λιγότερη Ελλάδα" βρίσκουν ευκαιρία για deals και αποδέχονται ξανά και ξανά τον ρόλο εργολάβου και μεσίτη.
Και το πολιτικό σύστημα με τις παραφυάδες του, συνένοχο και υπάκουο, έχει μια και μόνο υπηρεσία:
να δίνει ασυλία στους "ακαταδιώκτους" και να αποτρέπει το ξέσπασμα της Κοινωνίας, με όπλο την καταστολή, τα φιλοδωρήματα των επιδομάτων, τα πελατειακά δίκτυα και την ψευδαίσθηση ότι το "μαγαζί" κάπως συνεχίζει να λειτουργεί.
Ο Μητσοτάκης βρίσκεται τώρα στο στόχαστρο, μετέχοντας κι αυτός με τον τρόπο του στην αλαζονεία και την λαιμαργία της συμμορίας των "αρίστων" - αχρήστων, διακινδυνεύοντας με τις απεγνωσμένες κινήσεις του εκρήξεις της εντεινόμενης οργής, ενώ μάλιστα λείπουν κάποιες αντιπολιτευτικές βαλβίδες εκτόνωσης.
Και για το Έθνος των Ελλήνων;
Για όλους εμάς που Νοιαζόμαστε για την Πατρίδα και τον Λαό;
Υπάρχει, αναμφίβολα, η αγωνία για την επιβίωση σε Εθνικό, Κοινωνικό και Προσωπικό επίπεδο σε μια όλο και πιο ταραγμένη και σκοτεινή εποχή.
Μαζί, όμως, φουντώνει μέσα μας και η Επιτακτική Ανάγκη να Σωθεί ό,τι μπορεί να Σωθεί από την Ελλάδα που χάνεται.
Και ταυτόχρονα να Αναζητηθούν Όροι, Τρόποι, Συνθήκες , Δυνάμεις που θα Ανοίξουν τους Δρόμους της Σποράς και της Καλλιέργειας για την Ελλάδα που Θέλουμε.
Γιώργος Μάστορας
www.bankingnews.gr
Με ρημαγμένο σιδηροδρομικό δίκτυο που οδηγεί σε δολοφονίες;
Με αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή στον αναπνευστήρα των "επιδοτήσεων ";
Με κομμένο τον ομφάλιο λώρο που την συνέδεε διαχρονικά με τις Ελληνικές και Ορθόδοξες Κοινότητες στην Μέση Ανατολή;
Με εγκλωβισμό στα 6 ναυτικά μίλια χωρικών υδάτων, που χρειάζεται άδεια από την Τουρκία για οποιαδήποτε ενέργεια στο Αιγαίο;
Με ανατιναγμένες εργασιακές σχέσεις, με ωράρια - λάστιχο στις γαλέρες της "βαριάς μας βιομηχανίας" και με τσαλαπατημένη την αξιοπρέπεια των ανθρώπων του μόχθου;
Με την ανάδειξη της Ελλάδος σε χωματερή ανθρωπίνων ψυχών, με περαιτέρω σκοπό την μετατροπή του Ομοιογενούς Ελληνικού Λαού σε ετερογενή πληθυσμό λαθρομεταναστών και της Χώρας σε χώρο;
Δεν είναι ρητορικές οι ερωτήσεις.
Ας αναλογιστούμε τι σημαίνει για όλους μας (Εθνικά, Κοινωνικά, Προσωπικά) αυτή η συνθήκη απώλειας της ίδιας μας της Χώρας.
Το σχέδιο περιορισμού και μετέπειτα εξαφάνισης της Ελλάδος ως Έθνος και κρατική οντότητα δοκιμάζεται (με όρους νέοαποικιακού πειράματος) και επιβάλλεται επιτυχώς εδώ και πολλά χρόνια.
Ήταν 8 Φεβρουαρίου 2005 όταν, κατά την ορκωμοσία ως ΠτΔ του Καρόλου Παπούλια, η τότε πρόεδρος της Βουλής Άννα Ψαρούδα - Μπενάκη είχε αναφέρει τα παρακάτω : "Αναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μια 5ετια, όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις.
Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα κι ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν χάριν της ειρήνης και της ευημερίας στην διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά ίσως και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων, και πάντως η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης".
Ας σκεφτούμε τα όσα μεσολάβησαν την τελευταία 20ετία υπό το πρίσμα της παραπάνω "προφητείας".
Και ας έρθουμε στο σήμερα, με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ να δοκιμάζει την σταθερότητα της κυβερνητικής συμμορίας και το επιτελικό κράτος του "Φραπέ και του Χασάπη".
Η συζήτηση στον δημόσιο διάλογο μένει στις ντροπιαστικές και εξοργιστικές συνομιλίες, στην σαπίλα που ξεκινά από το κεφάλι και διαχέεται σε ευρύτατα τμήματα της κοινωνίας, στα ασύλληπτα πόσα που φαγώθηκαν από "ατσίδες" και "αετονύχιδες" και στα πρόστιμα που θα πληρώσουν και πάλι οι συνήθεις ύποπτοι, δηλαδή κατ' ουσίαν ο υπόλοιπος Ελληνικός Λαός.
Αυτές είναι μεν σημαντικές πλευρές, δεν φτάνουν όμως σε βάθος.
Διότι το μεγαλύτερο θύμα δεν είναι βεβαίως οι ευρωπαϊκοί θεσμοί που "εξαπατήθηκαν", ούτε ότι "η Χώρα ντροπιάζεται διεθνώς".
Το μεγαλύτερο θύμα είναι ο ίδιος ο πρωτογενής τομέας, που απειλείται με διάλυση.
Είναι οι Αγρότες και οι Κτηνοτρόφοι που εγκατέλειψαν τα προηγούμενα χρόνια το επάγγελμά τους, επειδή η κάθε κυβερνητική συμμορία υπεξαιρούσε τις ενισχύσεις που δικαιούνταν.
Είναι η απουσία οποιουδήποτε Εθνικού σχεδίου για τον πρωτογενή τομέα.
Είναι ο έλεγχος της γης και της τροφής από τις πολυεθνικές, η ερήμωση της περιφέρειας, η διατροφική εξάρτηση.
Η διάλυση και η ρευστοποίηση Χώρων, η λεηλασία πόρων και ανθρώπινου δυναμικού, η ανατίναξη υποδομών και παραγωγικών δυνάμεων, ήταν και συνεχίζουν να είναι τμήμα της εργαλειοθήκης του χωρίς Πατρίδα κεφαλαίου και της παγκοσμιοποίησης για την επέκταση και παγίωση της ηγεμονίας τους.
Η Ελλάδα, ως Χώρα ενδιάμεση, χρησιμοποιείται ως μειωμένης κυριαρχίας χώρος, υποκείμενος σε εκτεταμένους πειραματισμούς αποικιοκρατικού ελέγχου.
Σήμερα, είμαστε μπροστά σε ένα ακόμη επεισόδιο αυτού του σχεδιασμού.
Αμερικανοί, Ευρωπαίοι, Τούρκοι, Εβραίοι, funds και αρπακτικά, έχουν κάνει εξαρχής ξεκάθαρες τις προθέσεις τους.
Μαζί και οι εγχώριες ελίτ, που στην σημερινή "λιγότερη Ελλάδα" βρίσκουν ευκαιρία για deals και αποδέχονται ξανά και ξανά τον ρόλο εργολάβου και μεσίτη.
Και το πολιτικό σύστημα με τις παραφυάδες του, συνένοχο και υπάκουο, έχει μια και μόνο υπηρεσία:
να δίνει ασυλία στους "ακαταδιώκτους" και να αποτρέπει το ξέσπασμα της Κοινωνίας, με όπλο την καταστολή, τα φιλοδωρήματα των επιδομάτων, τα πελατειακά δίκτυα και την ψευδαίσθηση ότι το "μαγαζί" κάπως συνεχίζει να λειτουργεί.
Ο Μητσοτάκης βρίσκεται τώρα στο στόχαστρο, μετέχοντας κι αυτός με τον τρόπο του στην αλαζονεία και την λαιμαργία της συμμορίας των "αρίστων" - αχρήστων, διακινδυνεύοντας με τις απεγνωσμένες κινήσεις του εκρήξεις της εντεινόμενης οργής, ενώ μάλιστα λείπουν κάποιες αντιπολιτευτικές βαλβίδες εκτόνωσης.
Και για το Έθνος των Ελλήνων;
Για όλους εμάς που Νοιαζόμαστε για την Πατρίδα και τον Λαό;
Υπάρχει, αναμφίβολα, η αγωνία για την επιβίωση σε Εθνικό, Κοινωνικό και Προσωπικό επίπεδο σε μια όλο και πιο ταραγμένη και σκοτεινή εποχή.
Μαζί, όμως, φουντώνει μέσα μας και η Επιτακτική Ανάγκη να Σωθεί ό,τι μπορεί να Σωθεί από την Ελλάδα που χάνεται.
Και ταυτόχρονα να Αναζητηθούν Όροι, Τρόποι, Συνθήκες , Δυνάμεις που θα Ανοίξουν τους Δρόμους της Σποράς και της Καλλιέργειας για την Ελλάδα που Θέλουμε.
Γιώργος Μάστορας
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών