Μέσα στο κουτί της Πανδώρας που κατασκευάστηκε από τους «ευφυείς ανθρωπο-θεούς μας», μόνο η Ελπίδα παραμένει…
Σε μία εποχή που ο παγκόσμιος πολιτισμός βρίθει από εσχατολογικό άγχος, ο Peter Thiel, συνιδρυτής των PayPal και Palantir, ένας εκ των πλέον επιδραστικών επιχειρηματιών του 21ου αιώνα, επανέρχεται στο προσκήνιο με μία σειρά από διαλέξεις και συνεντεύξεις που αναλύουν τη σύγχρονη ιστορία μέσα από το πρίσμα των βιβλικών προφητειών για τις «Τελευταίες Ημέρες».
Όπως σημειώνει ο Economist, το Βιβλίο της Αποκάλυψης ίσως ξέχασε να αναφέρει την Greta Thunberg, αλλά ο Thiel δεν την παρέλειψε.
Ο Peter Thiel εκφράζει την πεποίθηση πως οι απεσταλμένοι του Αντίχριστου είναι ήδη εδώ.
Μεταξύ αυτών, συγκαταλέγει την ακτιβίστρια για το κλίμα Greta Thunberg και τη «γραφειοκρατία των Βρυξελλών» – μια αναφορά που υποδηλώνει την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ένα σύστημα ελέγχου.
Σύμφωνα με τον Thiel, ο κόσμος, τα τελευταία 50 χρόνια, έχει υποταχθεί στη διδασκαλία της «ειρήνης και ασφάλειας», η οποία, όπως ισχυρίζεται, είναι το «σύνθημα του Αντιχρίστου» σύμφωνα με τη Βίβλο.
Αυτή η λατρεία της ασφάλειας, κατά τον ίδιο, έχει οδηγήσει σε «50 χρόνια στασιμότητας» σε πολλούς τομείς.
Ο Thiel ασκεί κριτική στον τρόπο με τον οποίο ο φερόμενος «Αντίχριστος» περιορίζει τις δυνατότητες της τεχνολογίας, εκφράζοντας έντονες ανησυχίες για την υπερβολική ρύθμιση της Τεχνητής Νοημοσύνης.
Σε αυτό το πλαίσιο, έχει χαρακτηρίσει τον Nick Bostrom, τον φιλόσοφο που γράφει για τους κινδύνους της AI ως «λεγεωνάριο του Αντιχρίστου».
Η θέση του Thiel περί ευρείας επιστημονικής στασιμότητας αμφισβητείται από επιστήμονες όπως ο Martin Rees, ο Βασιλικός Αστρονόμος της Βρετανίας, ο οποίος τη χαρακτηρίζει «παράλογη».
Ωστόσο, η προσέγγιση του Thiel αντικατοπτρίζει μια μεγάλη παράδοση όπου η κατηγορία του «Αντίχριστου» γίνεται λιγότερο ένδειξη δαιμονικής δύναμης και περισσότερο έκφραση προσωπικής πικρίας ή αντίθεσης.
Ο Thiel, ως επενδυτής στην AI, βλέπει τον Αντίχριστο στη ρυθμιστική αρχή που είναι αντι-AI.
Το «Τέλος» του Πολιτισμού: No World ή One World
Ο Thiel επιχειρεί να εξηγήσει το σύνολο της ανθρώπινης εμπειρίας, υφαίνοντας μία φιλόδοξη αφήγηση που κινείται ανάμεσα σε ετερόκλητα κείμενα (όπως τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ και το κόμικ Watchmen του Alan Moore) και θέματα (ιερή βία, παγκόσμια χρηματοπιστωτικά συστήματα).
Η μεγάλη διορατικότητά του έγκειται στην ανάγκη εύρεσης διεξόδου μεταξύ δύο καταστροφικών εναλλακτικών:
1. No World (Καμία Παγκόσμια Τάξη): Η δίνη της πλανητικής καταστροφής.
2. One World (Μία Παγκόσμια Τάξη): Το πολυκέφαλο τέρας του παγκόσμιου ολοκληρωτισμού, το οποίο μπορεί να σημάνει το τέλος της πολιτικής, της ηθικής και του πολιτισμού.
Ο Thiel υποστηρίζει ότι οι βιβλικές προφητείες, σε αντίθεση με τις σύγχρονες φαντασιώσεις, δεν ενεργοποιούν απλώς υπαρξιακές ανησυχίες, αλλά βοηθούν και στην κατανόηση της χαοτικής εποχής μας.
Τεχνητή Νοημοσύνη: Αντίχριστος ή Katechon;
Ένα κεντρικό ερώτημα στην ανάλυση του Thiel είναι ο ρόλος της προηγμένης τεχνολογίας, και ειδικότερα της AI, στο αποκαλυπτικό τέλος.
Είναι η AI ο Αντίχριστος ή μήπως είναι ο «κατέχων» (katechon), η μυστηριώδης δύναμη που, σύμφωνα με την επιστολή του Παύλου προς Θεσσαλονικείς, συγκρατεί την έλευσή του;
Η δαιμονική φύση της AI
Ο Thiel αναγνωρίζει κάτι το «διαβολικό» στην AI.
Αντικατάσταση του Λόγου: Η AI είναι ένα είδωλο της ανθρώπινης νοημοσύνης και γλώσσας (Λόγος), αλλά στερείται ενσώματης παρουσίας και ηθικής/διανοητικής εσωτερικότητας. Αντικαθιστά την «εσωτερική πληρότητα» με «μηχανική, αλγοριθμική κενότητα».
Συμπτωματική Σχέση με την Πραγματικότητα: Κατοικεί σε ένα ψηφιακό νέφος καθαρής πιθανότητας, γεγονός που την καθιστά επιρρεπή σε «παραισθήσεις» (hallucinations), δίχως κριτήριο αλήθειας πέρα από την πιθανότητα.
Φαουστική Συμφωνία: Κάθε πρόοδος της AI στην ικανοποίηση των επιθυμιών μας, αποδυναμώνει τις θεμελιώδεις ανθρώπινες ικανότητες (πλοήγηση, συγγραφή, κρίση) και της προσδίδει μεγαλύτερο έλεγχο επί του ανθρώπου, επιδιώκοντας να τον αναπλάσει «κατ' εικόνα του» – το τελικό σχέδιο του Αντιχρίστου.
Η AI ως Katechon
Ωστόσο, ο Thiel θεωρεί τους φόβους περί της ΑΙ πιο επικίνδυνους από την ίδια την AI, καθώς ο φόβος υπαρξιακών απειλών εξυπηρετεί τα σχέδια των ελίτ για την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας διαχειριστικής κρατικής δομής.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι Alexander C. Karp και Nicholas W. Zamiska στο βιβλίο τους «Η Τεχνολογική Δημοκρατία» υποστηρίζουν ότι η AI πρέπει να χρησιμοποιηθεί στρατιωτικά από τη Δύση ως «κατέχων» για να αποτρέψει την επικράτηση των εχθρών της.
Το ζήτημα είναι διττό: η αγορά και η τεχνολογία έχουν προωθήσει το «Άδειασμα του Αμερικανικού Νου», διαλύοντας τους κοινωνικούς δεσμούς και διαβρώνοντας την ανθρώπινη κρίση, αλλά ίσως μόνο η τεχνολογία μπορεί να μας σώσει από τον παγκόσμιο ολοκληρωτισμό.
Συμπέρασμα: Ελπίδα στην καρδιά
Το εγχείρημα του Thiel είναι μία φιλοσοφική πρόκληση που μας καλεί να δούμε πέρα από τη φαινομενική στασιμότητα και να αναγνωρίσουμε ότι η Ιστορία, με την έλευση της σύγχρονης επιστήμης και τεχνολογίας, έχει εισέλθει σε μια μη αναστρέψιμη γραμμική πορεία προς ένα τέλος.
Το αν η AI θα επιταχύνει ή θα καθυστερήσει την έλευση του Αντιχρίστου εξαρτάται από την ικανότητά μας να λαμβάνουμε ενημερωμένες αποφάσεις με ηθικό θάρρος – ικανότητες που έχουν διαβρωθεί από την «τεχνολογικά προκληθείσα λήθη».
Μέσα στο κουτί της Πανδώρας που κατασκευάστηκε από τους «ευφυείς ανθρωπο-θεούς μας», μόνο η Ελπίδα παραμένει. Ίσως ήρθε η ώρα να την αγκαλιάσουμε για να εμπνεύσει «νέα βλαστήματα σοφίας».
www.bankingnews.gr
Όπως σημειώνει ο Economist, το Βιβλίο της Αποκάλυψης ίσως ξέχασε να αναφέρει την Greta Thunberg, αλλά ο Thiel δεν την παρέλειψε.
Ο Peter Thiel εκφράζει την πεποίθηση πως οι απεσταλμένοι του Αντίχριστου είναι ήδη εδώ.
Μεταξύ αυτών, συγκαταλέγει την ακτιβίστρια για το κλίμα Greta Thunberg και τη «γραφειοκρατία των Βρυξελλών» – μια αναφορά που υποδηλώνει την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ένα σύστημα ελέγχου.
Σύμφωνα με τον Thiel, ο κόσμος, τα τελευταία 50 χρόνια, έχει υποταχθεί στη διδασκαλία της «ειρήνης και ασφάλειας», η οποία, όπως ισχυρίζεται, είναι το «σύνθημα του Αντιχρίστου» σύμφωνα με τη Βίβλο.
Αυτή η λατρεία της ασφάλειας, κατά τον ίδιο, έχει οδηγήσει σε «50 χρόνια στασιμότητας» σε πολλούς τομείς.
Ο Thiel ασκεί κριτική στον τρόπο με τον οποίο ο φερόμενος «Αντίχριστος» περιορίζει τις δυνατότητες της τεχνολογίας, εκφράζοντας έντονες ανησυχίες για την υπερβολική ρύθμιση της Τεχνητής Νοημοσύνης.
Σε αυτό το πλαίσιο, έχει χαρακτηρίσει τον Nick Bostrom, τον φιλόσοφο που γράφει για τους κινδύνους της AI ως «λεγεωνάριο του Αντιχρίστου».
Η θέση του Thiel περί ευρείας επιστημονικής στασιμότητας αμφισβητείται από επιστήμονες όπως ο Martin Rees, ο Βασιλικός Αστρονόμος της Βρετανίας, ο οποίος τη χαρακτηρίζει «παράλογη».
Ωστόσο, η προσέγγιση του Thiel αντικατοπτρίζει μια μεγάλη παράδοση όπου η κατηγορία του «Αντίχριστου» γίνεται λιγότερο ένδειξη δαιμονικής δύναμης και περισσότερο έκφραση προσωπικής πικρίας ή αντίθεσης.
Ο Thiel, ως επενδυτής στην AI, βλέπει τον Αντίχριστο στη ρυθμιστική αρχή που είναι αντι-AI.
Το «Τέλος» του Πολιτισμού: No World ή One World
Ο Thiel επιχειρεί να εξηγήσει το σύνολο της ανθρώπινης εμπειρίας, υφαίνοντας μία φιλόδοξη αφήγηση που κινείται ανάμεσα σε ετερόκλητα κείμενα (όπως τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ και το κόμικ Watchmen του Alan Moore) και θέματα (ιερή βία, παγκόσμια χρηματοπιστωτικά συστήματα).
Η μεγάλη διορατικότητά του έγκειται στην ανάγκη εύρεσης διεξόδου μεταξύ δύο καταστροφικών εναλλακτικών:
1. No World (Καμία Παγκόσμια Τάξη): Η δίνη της πλανητικής καταστροφής.
2. One World (Μία Παγκόσμια Τάξη): Το πολυκέφαλο τέρας του παγκόσμιου ολοκληρωτισμού, το οποίο μπορεί να σημάνει το τέλος της πολιτικής, της ηθικής και του πολιτισμού.
Ο Thiel υποστηρίζει ότι οι βιβλικές προφητείες, σε αντίθεση με τις σύγχρονες φαντασιώσεις, δεν ενεργοποιούν απλώς υπαρξιακές ανησυχίες, αλλά βοηθούν και στην κατανόηση της χαοτικής εποχής μας.
Τεχνητή Νοημοσύνη: Αντίχριστος ή Katechon;
Ένα κεντρικό ερώτημα στην ανάλυση του Thiel είναι ο ρόλος της προηγμένης τεχνολογίας, και ειδικότερα της AI, στο αποκαλυπτικό τέλος.
Είναι η AI ο Αντίχριστος ή μήπως είναι ο «κατέχων» (katechon), η μυστηριώδης δύναμη που, σύμφωνα με την επιστολή του Παύλου προς Θεσσαλονικείς, συγκρατεί την έλευσή του;
Η δαιμονική φύση της AI
Ο Thiel αναγνωρίζει κάτι το «διαβολικό» στην AI.
Αντικατάσταση του Λόγου: Η AI είναι ένα είδωλο της ανθρώπινης νοημοσύνης και γλώσσας (Λόγος), αλλά στερείται ενσώματης παρουσίας και ηθικής/διανοητικής εσωτερικότητας. Αντικαθιστά την «εσωτερική πληρότητα» με «μηχανική, αλγοριθμική κενότητα».
Συμπτωματική Σχέση με την Πραγματικότητα: Κατοικεί σε ένα ψηφιακό νέφος καθαρής πιθανότητας, γεγονός που την καθιστά επιρρεπή σε «παραισθήσεις» (hallucinations), δίχως κριτήριο αλήθειας πέρα από την πιθανότητα.
Φαουστική Συμφωνία: Κάθε πρόοδος της AI στην ικανοποίηση των επιθυμιών μας, αποδυναμώνει τις θεμελιώδεις ανθρώπινες ικανότητες (πλοήγηση, συγγραφή, κρίση) και της προσδίδει μεγαλύτερο έλεγχο επί του ανθρώπου, επιδιώκοντας να τον αναπλάσει «κατ' εικόνα του» – το τελικό σχέδιο του Αντιχρίστου.
Η AI ως Katechon
Ωστόσο, ο Thiel θεωρεί τους φόβους περί της ΑΙ πιο επικίνδυνους από την ίδια την AI, καθώς ο φόβος υπαρξιακών απειλών εξυπηρετεί τα σχέδια των ελίτ για την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας διαχειριστικής κρατικής δομής.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι Alexander C. Karp και Nicholas W. Zamiska στο βιβλίο τους «Η Τεχνολογική Δημοκρατία» υποστηρίζουν ότι η AI πρέπει να χρησιμοποιηθεί στρατιωτικά από τη Δύση ως «κατέχων» για να αποτρέψει την επικράτηση των εχθρών της.
Το ζήτημα είναι διττό: η αγορά και η τεχνολογία έχουν προωθήσει το «Άδειασμα του Αμερικανικού Νου», διαλύοντας τους κοινωνικούς δεσμούς και διαβρώνοντας την ανθρώπινη κρίση, αλλά ίσως μόνο η τεχνολογία μπορεί να μας σώσει από τον παγκόσμιο ολοκληρωτισμό.
Συμπέρασμα: Ελπίδα στην καρδιά
Το εγχείρημα του Thiel είναι μία φιλοσοφική πρόκληση που μας καλεί να δούμε πέρα από τη φαινομενική στασιμότητα και να αναγνωρίσουμε ότι η Ιστορία, με την έλευση της σύγχρονης επιστήμης και τεχνολογίας, έχει εισέλθει σε μια μη αναστρέψιμη γραμμική πορεία προς ένα τέλος.
Το αν η AI θα επιταχύνει ή θα καθυστερήσει την έλευση του Αντιχρίστου εξαρτάται από την ικανότητά μας να λαμβάνουμε ενημερωμένες αποφάσεις με ηθικό θάρρος – ικανότητες που έχουν διαβρωθεί από την «τεχνολογικά προκληθείσα λήθη».
Μέσα στο κουτί της Πανδώρας που κατασκευάστηκε από τους «ευφυείς ανθρωπο-θεούς μας», μόνο η Ελπίδα παραμένει. Ίσως ήρθε η ώρα να την αγκαλιάσουμε για να εμπνεύσει «νέα βλαστήματα σοφίας».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών