Οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι δεν επιθυμούν να εγκαταλείψουν έναν τρόπο ζωής τον οποίο εντούτοις δεν υποστηρίζει η οικονομική πραγματικότητα
Η φετινή κατάρρευση της γαλλικής κυβέρνησης – με την παραίτηση ενός ακόμη πρωθυπουργού μετά από μόλις 27 ημέρες στη θέση του – σηματοδοτεί την τελευταία εξέλιξη μιας παρατεταμένης πολιτικής κρίσης που απειλεί να φέρει τη δυνατή ευρωπαϊκή οικονομία σε ακινησία, καθώς αντιμετωπίζει μη δημοφιλή μέτρα προϋπολογισμού, αυξανόμενο χρέος και έντονο ανταγωνισμό από τις ΗΠΑ και την Κίνα.
Οι αναγκαίες περικοπές
Ο πρώην πλέον πρωθυπουργός Sebastien Lecornu – που τώρα ενεργεί ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός μετά την παραίτησή του τη Δευτέρα 6 Οκτωβρίου, για να διασώσει έναν προϋπολογισμό που θα περιλάμβανε δραστικές περικοπές σε επιδόματα και σε ό,τι αποκαλείτο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο.
Μια πρόταση από τον προκάτοχό του, τον εξίσου βραχύβιο Francois Bayrou, περιλάμβανε την κατάργηση δύο δημόσιων αργιών, προκαλώντας κύμα δυσαρέσκειας που σφράγισε την τύχη του.
Υποστηρικτές θεωρούν τις μειώσεις αναγκαίες για την οικονομική υγεία της χώρας και για να μπορέσει να συμβαδίσει με τις δύο μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, αλλά οι επικριτές χαρακτηρίζουν τον προϋπολογισμό ως επίθεση στο γαλλικό κοινωνικό μοντέλο και την πολύτιμη ισορροπία μεταξύ ζωής και εργασίας.
Η αντιπαράθεση αναδεικνύει μία βαθύτερη αντιπαράθεση για το οικονομικό μέλλον της Ευρώπης, καθώς οι ηγέτες επιχειρήσεων που ανταγωνίζονται τους ομολόγους τους από τις ΗΠΑ και την Κίνα προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν την παραγωγικότητα των εργαζομένων – και οι εργαζόμενοι αντιστέκονται έντονα σε οποιεσδήποτε μεταρρυθμίσεις σχετίζονται με την ποιότητα ζωής τους.
«Το μεγάλο ερώτημα είναι, μπορούμε να ανταγωνιστούμε σε διεθνές επίπεδο διατηρώντας όλες τις αξίες μας;» δήλωσε ο Lionel Nesta, διευθυντής του Τμήματος Καινοτομίας και Ανταγωνισμού στο French Observatory of Economic Cycles.
Η Γαλλία, η πρώτη χώρα που εισήγαγε αμειβόμενες αργίες για όλους τους εργαζόμενους το 1936, υπερηφανεύεται για την ιστορία της στον αγώνα για τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Η ισορροπία εργασίας-ζωής
Είναι δυνατόν, σε αυτό το πλαίσιο, οι άνθρωποι στην Ασία να υιοθετήσουν 4ήμερη εργάσιμη εβδομάδα;
Δεκαετίες μεταρρυθμίσεων μείωσαν τη εβδομάδα εργασίας στις 35 ώρες, κάτι που στέλνει το κοινωνικό μήνυμα ότι «η εργασία δεν είναι ο σκοπός της ζωής», σύμφωνα με τον Nesta.
Στον επιχειρηματικό κόσμο, η απάντηση είναι πιο άμεση: «Πιστεύω ότι ο γαλλικός λαός πήρε συλλογική απόφαση να μην εργάζεται», δήλωσε ένας ανώτερος διευθυντής μεγάλης γαλλικής εταιρείας.
Ο Sacha Courtial, ερευνητής στο Institut Jacques Delors, είπε ότι το πρόβλημα για τη Γαλλία και την Ευρώπη είναι ότι πολλοί άνθρωποι δεν βλέπουν γιατί χρειάζεται να ανταγωνιστούν τους Αμερικανούς ή τους Κινέζους, δεδομένου ότι η ποιότητα ζωής τους είναι καλή.
Μειωμένη παραγωγικότητα και οικονομική κατάρρευση
Αυτό το οικονομικό μοντέλο καταρρέει στο νέο οικονομικό περιβάλλον.
Μέσος χρόνος εργασίας των Γάλλων πέρυσι (2024) ήταν 35,8 ώρες εβδομαδιαίως, κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο των 36 ωρών και πάνω από τις 33,9 ώρες που καταγράφηκαν για τους Γερμανούς, σύμφωνα με δεδομένα της Eurostat.
Οι πιο εργατικοί Ευρωπαίοι βρέθηκαν στην Ελλάδα με 39,8 ώρες εβδομαδιαίως, αλλά ακόμη και αυτοί υστερούσαν των εργαζομένων στις ΗΠΑ και την Κίνα. Ο μέσος Αμερικανός εργαζόμενος δούλευε 44,1 ώρες την εβδομάδα, ενώ στην Κίνα ο μέσος όρος ήταν 48,5 ώρες την εβδομάδα τους πρώτους οκτώ μήνες του έτους, σύμφωνα με το Beijing National Bureau of Statistics.
Η Ευρώπη υστερεί επίσης έναντι των ΗΠΑ και της Ασίας στην παραγωγικότητα ανά ώρα.
Το 2023, η παραγωγικότητα ανά ώρα των πέντε μεγαλύτερων οικονομιών της Ευρώπης ήταν μόλις τα δύο τρίτα εκείνης των ΗΠΑ, σύμφωνα με έκθεση της McKinsey.
Το χάσμα αμοιβών μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης έχει επίσης διευρυνθεί, ιδιαίτερα στον τεχνολογικό τομέα, όπου η Ευρώπη ελπίζει να καλύψει την απόσταση.
Ο μέσος ετήσιος βασικός μισθός για ανώτερο μηχανικό λογισμικού στο Παρίσι είναι 68.000 ευρώ (79,384 δολ.), ενώ στο San Jose, στην καρδιά της Silicon Valley, είναι 185.000 δολ., σύμφωνα με δεδομένα από το Glassdoor.
Με τέτοιο υψηλό χάσμα αμοιβών, ακόμη και ο σχετικά χαλαρός ευρωπαϊκός τρόπος ζωής μπορεί να μην αρκεί για να διατηρήσει τα ταλέντα στη χώρα.
Το brain drain επιδεινώνεται στη Γαλλία, καθώς πολλοί υψηλά μορφωμένοι διασχίζουν τον Ατλαντικό για υψηλότερους μισθούς.
Σχεδόν το 60% των νέων Γάλλων με μεταπτυχιακό σκοπεύουν να φύγουν τα επόμενα τρία χρόνια, επικαλούμενοι τους χαμηλούς μισθούς ως κύριο λόγο, σύμφωνα με έκθεση της εταιρείας Ipsos.
Οι επιχειρήσεις της Κίνας που επεκτείνονται στην ευρωπαϊκή αγορά αναφέρουν μια τελείως διαφορετική κουλτούρα εργασίας, όπου η ανάπαυση είναι αναφαίρετο δικαίωμα και υπάρχει σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στην επαγγελματική και προσωπική ζωή.
Οι Ευρωπαίοι δίνουν σημασία στο να αποχωρούν από την εργασία στην ώρα τους, να γευματίζουν με φίλους ή να συναντούν τα παιδιά τους μετά το σχολείο, κάτι που θεωρούν κρίσιμο για την ποιότητα ζωής και την παραγωγικότητα.
Η εργασιακή κουλτούρα στη Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες καθιστά σχεδόν αδύνατο να αυξηθούν οι εβδομαδιαίες ώρες ή να μειωθούν οι αργίες, σύμφωνα με τους ερευνητές και τους εργαζόμενους.
Αυτά όλα δείχνουν ότι η Ευρώπη, εάν δεν ανατάξει την παραγωγικότητά της, και παραμείνει στις παλιές καλές ημέρες θα συντριβεί στις συμπληγάδες Κίνας και ΗΠΑ.
www.bankingnews.gr
Οι αναγκαίες περικοπές
Ο πρώην πλέον πρωθυπουργός Sebastien Lecornu – που τώρα ενεργεί ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός μετά την παραίτησή του τη Δευτέρα 6 Οκτωβρίου, για να διασώσει έναν προϋπολογισμό που θα περιλάμβανε δραστικές περικοπές σε επιδόματα και σε ό,τι αποκαλείτο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο.
Μια πρόταση από τον προκάτοχό του, τον εξίσου βραχύβιο Francois Bayrou, περιλάμβανε την κατάργηση δύο δημόσιων αργιών, προκαλώντας κύμα δυσαρέσκειας που σφράγισε την τύχη του.
Υποστηρικτές θεωρούν τις μειώσεις αναγκαίες για την οικονομική υγεία της χώρας και για να μπορέσει να συμβαδίσει με τις δύο μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, αλλά οι επικριτές χαρακτηρίζουν τον προϋπολογισμό ως επίθεση στο γαλλικό κοινωνικό μοντέλο και την πολύτιμη ισορροπία μεταξύ ζωής και εργασίας.
Η αντιπαράθεση αναδεικνύει μία βαθύτερη αντιπαράθεση για το οικονομικό μέλλον της Ευρώπης, καθώς οι ηγέτες επιχειρήσεων που ανταγωνίζονται τους ομολόγους τους από τις ΗΠΑ και την Κίνα προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν την παραγωγικότητα των εργαζομένων – και οι εργαζόμενοι αντιστέκονται έντονα σε οποιεσδήποτε μεταρρυθμίσεις σχετίζονται με την ποιότητα ζωής τους.
«Το μεγάλο ερώτημα είναι, μπορούμε να ανταγωνιστούμε σε διεθνές επίπεδο διατηρώντας όλες τις αξίες μας;» δήλωσε ο Lionel Nesta, διευθυντής του Τμήματος Καινοτομίας και Ανταγωνισμού στο French Observatory of Economic Cycles.
Η Γαλλία, η πρώτη χώρα που εισήγαγε αμειβόμενες αργίες για όλους τους εργαζόμενους το 1936, υπερηφανεύεται για την ιστορία της στον αγώνα για τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Η ισορροπία εργασίας-ζωής
Είναι δυνατόν, σε αυτό το πλαίσιο, οι άνθρωποι στην Ασία να υιοθετήσουν 4ήμερη εργάσιμη εβδομάδα;
Δεκαετίες μεταρρυθμίσεων μείωσαν τη εβδομάδα εργασίας στις 35 ώρες, κάτι που στέλνει το κοινωνικό μήνυμα ότι «η εργασία δεν είναι ο σκοπός της ζωής», σύμφωνα με τον Nesta.
Στον επιχειρηματικό κόσμο, η απάντηση είναι πιο άμεση: «Πιστεύω ότι ο γαλλικός λαός πήρε συλλογική απόφαση να μην εργάζεται», δήλωσε ένας ανώτερος διευθυντής μεγάλης γαλλικής εταιρείας.
Ο Sacha Courtial, ερευνητής στο Institut Jacques Delors, είπε ότι το πρόβλημα για τη Γαλλία και την Ευρώπη είναι ότι πολλοί άνθρωποι δεν βλέπουν γιατί χρειάζεται να ανταγωνιστούν τους Αμερικανούς ή τους Κινέζους, δεδομένου ότι η ποιότητα ζωής τους είναι καλή.
Μειωμένη παραγωγικότητα και οικονομική κατάρρευση
Αυτό το οικονομικό μοντέλο καταρρέει στο νέο οικονομικό περιβάλλον.
Μέσος χρόνος εργασίας των Γάλλων πέρυσι (2024) ήταν 35,8 ώρες εβδομαδιαίως, κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο των 36 ωρών και πάνω από τις 33,9 ώρες που καταγράφηκαν για τους Γερμανούς, σύμφωνα με δεδομένα της Eurostat.
Οι πιο εργατικοί Ευρωπαίοι βρέθηκαν στην Ελλάδα με 39,8 ώρες εβδομαδιαίως, αλλά ακόμη και αυτοί υστερούσαν των εργαζομένων στις ΗΠΑ και την Κίνα. Ο μέσος Αμερικανός εργαζόμενος δούλευε 44,1 ώρες την εβδομάδα, ενώ στην Κίνα ο μέσος όρος ήταν 48,5 ώρες την εβδομάδα τους πρώτους οκτώ μήνες του έτους, σύμφωνα με το Beijing National Bureau of Statistics.
Η Ευρώπη υστερεί επίσης έναντι των ΗΠΑ και της Ασίας στην παραγωγικότητα ανά ώρα.
Το 2023, η παραγωγικότητα ανά ώρα των πέντε μεγαλύτερων οικονομιών της Ευρώπης ήταν μόλις τα δύο τρίτα εκείνης των ΗΠΑ, σύμφωνα με έκθεση της McKinsey.
Το χάσμα αμοιβών μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης έχει επίσης διευρυνθεί, ιδιαίτερα στον τεχνολογικό τομέα, όπου η Ευρώπη ελπίζει να καλύψει την απόσταση.
Ο μέσος ετήσιος βασικός μισθός για ανώτερο μηχανικό λογισμικού στο Παρίσι είναι 68.000 ευρώ (79,384 δολ.), ενώ στο San Jose, στην καρδιά της Silicon Valley, είναι 185.000 δολ., σύμφωνα με δεδομένα από το Glassdoor.
Με τέτοιο υψηλό χάσμα αμοιβών, ακόμη και ο σχετικά χαλαρός ευρωπαϊκός τρόπος ζωής μπορεί να μην αρκεί για να διατηρήσει τα ταλέντα στη χώρα.
Το brain drain επιδεινώνεται στη Γαλλία, καθώς πολλοί υψηλά μορφωμένοι διασχίζουν τον Ατλαντικό για υψηλότερους μισθούς.
Σχεδόν το 60% των νέων Γάλλων με μεταπτυχιακό σκοπεύουν να φύγουν τα επόμενα τρία χρόνια, επικαλούμενοι τους χαμηλούς μισθούς ως κύριο λόγο, σύμφωνα με έκθεση της εταιρείας Ipsos.
Οι επιχειρήσεις της Κίνας που επεκτείνονται στην ευρωπαϊκή αγορά αναφέρουν μια τελείως διαφορετική κουλτούρα εργασίας, όπου η ανάπαυση είναι αναφαίρετο δικαίωμα και υπάρχει σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στην επαγγελματική και προσωπική ζωή.
Οι Ευρωπαίοι δίνουν σημασία στο να αποχωρούν από την εργασία στην ώρα τους, να γευματίζουν με φίλους ή να συναντούν τα παιδιά τους μετά το σχολείο, κάτι που θεωρούν κρίσιμο για την ποιότητα ζωής και την παραγωγικότητα.
Η εργασιακή κουλτούρα στη Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες καθιστά σχεδόν αδύνατο να αυξηθούν οι εβδομαδιαίες ώρες ή να μειωθούν οι αργίες, σύμφωνα με τους ερευνητές και τους εργαζόμενους.
Αυτά όλα δείχνουν ότι η Ευρώπη, εάν δεν ανατάξει την παραγωγικότητά της, και παραμείνει στις παλιές καλές ημέρες θα συντριβεί στις συμπληγάδες Κίνας και ΗΠΑ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών