Η ιστορία αυτή ξεκινά το 1973 με μια τηλεοπτική σειρά 12 επεισοδίων που προβλήθηκε σε όλη την Σοβιετική Ένωση, με τίτλο Seventeen Moments of Spring, διασκευή ενός ομώνυμου μυθιστορήματος του συγγραφέα Yulian Semyonov
Ας αποτιμήσουμε τι συνέβη στην Alaska κατά την περασμένη εβδομάδα, όταν ο Πρόεδρος Donald Trump συναντήθηκε με τον Ρώσο Πρόεδρο Vladimir Putin στις 15 Αυγούστου 2025.
Η συνάντηση ήταν σύντομη, παραγωγική και ιστορική, αν και κάποιος δεν θα το καταλάβαινε αυτό βασιζόμενος στην παραδοσιακή, στρεβλωμένη κάλυψη των δυτικών Μέσων Ενημέρωσης.
Δεν προκαλεί έκπληξη ότι τα περισσότερα δυτικά μέσα τα θαλάσσωσαν στην κάλυψη, αν και για πολλά απ’ αυτά αυτός είναι ακριβώς ο σκοπός τους.
Χρειάζεται να ξέρει κάποιος τι να προσέχει σε τέτοιες περιπτώσεις.
Τώρα, μετά το γεγονός, μπορούμε να κοιτάξουμε πίσω και να ενώσουμε τις τελείες…
Θα δούμε τι συνέβη και τι σημαίνει και πού μπορεί να οδηγήσει.
Πρόεδροι Putin και Trump… Κόκκινο χαλί και F-22
Αλλά πρώτα, ας συζητήσουμε τον τίτλο αυτού του άρθρου… «Seventeen Moments…»(Δεκαεπτά Στιγμές).
Οι περισσότεροι Αμερικανοί – και γενικά οι Δυτικοί – δεν καταλαβαίνουν αμέσως την πολιτισμική αναφορά στη φράση «Seventeen Moments».
Θα εξηγηθούμε…
Αντίθετα, σχεδόν οποιοσδήποτε μεγάλωσε στη Σοβιετική Ένωση (USSR, πριν το 1991) ξέρει τι εννοώ εδώ.
Υποψιάζομαι επίσης ότι και οι νεότεροι Ρώσοι είναι εξοικειωμένοι με τον όρο.
Διότι, όταν ένας Ρώσος βλέπει τις λέξεις Seventeen Moments, σχεδόν αμέσως τις συνδέει με ένα από τα πιο διάσημα κατασκοπευτικά δράματα στην ιστορία της πρώην ΕΣΣΔ, αν όχι της σύγχρονης Ρωσίας.
Και οι Ρώσοι ξέρουν κάποια πράγματα για την κατασκοπεία....
Η ιστορία αυτή ξεκινά το 1973 με μια τηλεοπτική σειρά 12 επεισοδίων που προβλήθηκε σε όλη την Σοβιετική Ένωση, με τίτλο Seventeen Moments of Spring, διασκευή ενός ομώνυμου μυθιστορήματος του συγγραφέα Yulian Semyonov.
Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από έναν φανταστικό Σοβιετικό πράκτορα που υιοθέτησε το γερμανικό όνομα Otto von Stierlitz (τον οποίο υποδύθηκε ο ηθοποιός Vyacheslav Tikhonov).
Ο Ρώσος αυτός πήγε στη Γερμανία το 1927 ως μακροχρόνιος «φυτεμένος» κατάσκοπος.
Με τον καιρό ανέβηκε στην ιεραρχία των υπηρεσιών πληροφοριών της χώρας εκείνης και έγινε ανώτερος αξιωματικός του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος.
Standartenführer Otto von Stierlitz, ερμηνευμένος από τον Vyacheslav Tikhonov
Ο Stierlitz δεν ήταν μια Σοβιετική εκδοχή του James Bond με πιστολίδι και γυναίκες.
Αντίθετα, ήταν ήρεμος, συγκρατημένος, βαθιά στοχαστικός, πρώην φοιτητής φυσικής που είχε σπουδάσει κβαντική μηχανική στο πανεπιστήμιο.
Ήταν επίσης πολυγλωσσος (σίγουρα γνώριζε Γερμανικά!), με βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης ψυχολογίας.
Με άλλα λόγια, ήταν άσος της κατασκοπείας.
Τα πρώτα επεισόδια τον παρουσίασαν ως αξιόπιστο και αποτελεσματικό.
Έπειτα η ιστορία μεταφέρθηκε στη μεγάλη αποστολή του, κατά τον τελευταίο χρόνο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Εκεί ο Stierlitz ματαίωσε επιδέξια μία γερμανική προσπάθεια να συναφθεί χωριστή ειρήνη με τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία και να συνεχιστεί ο πόλεμος κατά της ΕΣΣΔ.
Αυτό το σεναριακό εύρημα είχε και μία δόση ιστορικής αλήθειας, αφού γερμανικές ομάδες όντως προσέγγισαν τις ΗΠΑ για να τερματίσουν τον πόλεμο παρακάμπτοντας την ΕΣΣΔ (και οι ΗΠΑ το απέρριψαν κατηγορηματικά).
Όταν η σειρά προβλήθηκε το 1973, έγινε τεράστια επιτυχία.
Καθώς πλησίαζε το τέλος, οι δρόμοι και τα μετρό σε κάθε μεγάλη σοβιετική πόλη άδειαζαν, αφού όλοι έμεναν σπίτι να τη δουν.
Μάλιστα, το Υπουργείο Ενέργειας της ΕΣΣΔ διέταξε αύξηση παραγωγής ηλεκτρισμού τις ώρες προβολής για να αντέξει το δίκτυο τόσα εκατομμύρια τηλεοράσεις.
Ο όρος “Seventeen Moments” έγινε πολιτισμικό φαινόμενο στη Σοβιετική κουλτούρα, όπως περίπου το The Godfather στην Αμερική.
Και γιατί έχει σημασία αυτό;
Επειδή το 1973, ένας νεαρός φοιτητής πανεπιστημίου στο Leningrad παρακολούθησε τη σειρά.
Ο νεαρός αυτός εντυπωσιάστηκε και εμπνεύστηκε από τον χαρακτήρα του Stierlitz, με τη στοχαστική ευφυΐα, την πειθαρχία, τον προσανατολισμό στην αποστολή και τον πατριωτισμό του.
Έτσι, παρακινημένος από τον Stierlitz, ο Vladimir Putin απευθύνθηκε σε έναν καθηγητή του στο Πανεπιστήμιο του Leningrad και εξέφρασε την επιθυμία να μπει στη σοβιετική υπηρεσία πληροφοριών, την KGB.
Vladimir Putin ως νεαρός φοιτητής
Φυσικά, δεν μπορούσε να μπει ο καθένας στην KGB.
Όμως, κάποια στιγμή ο Putin έλαβε γράμμα στο πανεπιστήμιο που του ζητούσε να παρουσιαστεί σε συγκεκριμένο δωμάτιο, σε συγκεκριμένη ώρα, για να μιλήσει με κάποιον.
Και τα υπόλοιπα… είναι ιστορία.
Καλωσήρθες στην Αλάσκα
Ο Putin βρίσκεται στην κορυφή της εξουσίας στη Ρωσία από το 1999.
Μετά από 26 χρόνια ηγεσίας, είχε πολλά να συζητήσει με τον Trump στην Alaska.
Ο Ρώσος πρόεδρος μπήκε στον αμερικανικό εναέριο χώρο κατόπιν διπλωματικής πρόσκλησης και υπό τη μέγιστη στρατιωτική προστασία, συνοδευόμενος από αμερικανικά F-35.
U.S. Air Force F-35s συνοδεύουν το προεδρικό αεροπλάνο της Ρωσίας
Παρά το ότι ο Putin θεωρείται «δολοφόνος», «εγκληματίας πολέμου» στη Δύση, και υπάρχει ένταλμα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης, βρέθηκε εκεί – και μπορείς να τον αποκαλέσεις “Mr. President” – πατώντας σε αμερικανικό έδαφος με κόκκινο χαλί.
Μετά, στην Joint Base Elmendorf-Richardson, έγινε εντυπωσιακή επίδειξη ισχύος με βομβαρδιστικά B-2 και τέσσερα F-35.
Μερικοί είπαν πως ήταν υπερβολικό, επίδειξη δύναμης, τρολάρισμα του Trump.
Άλλοι όμως το είδαν ως πράξη στρατιωτικού σεβασμού.
Παρόμοια με παλιές εποχές, όταν βασιλιάδες έδειχναν τα άρματά τους πριν από μια σημαντική συνάντηση.
Ας μιλήσουμε…
Αρχικά, το πρόγραμμα προέβλεπε κατ’ ιδίαν συνάντηση Trump–Putin με διερμηνείς για μία ώρα.
Αντί γι’ αυτό, οι δύο ηγέτες ήρθαν με επιτελεία και συζήτησαν πάνω από τρεις ώρες.
Παρέλειψαν και το γεύμα.
Στη συνέχεια, έγινε σύντομη συνέντευξη Τύπου χωρίς ερωτήσεις από δημοσιογράφους.
Να θυμόμαστε: ο Putin εμπνεύστηκε από τον Stierlitz, τον ήρωα με πειθαρχία, ευφυΐα και πατριωτισμό.
Και τώρα, περπάτησε σε αμερικανικό έδαφος, στην ιστορική ρωσική Αλάσκα.
Αυτό έχει τεράστια σημασία στη ρωσική οπτική – πολύ μεγαλύτερη από μια απλή συνάντηση στον ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη.
Η εικόνα του «απομονωμένου» και περιθωριοποιημένου Putin καταρρέει.
Οι κυρώσεις φαίνονται να ξεθωριάζουν.
Η συνάντηση άνοιξε έδαφος για πιθανή ειρήνη: ο Trump είπε πως «ειρήνη είναι δυνατή, αλλά η Ουκρανία πρέπει να παραχωρήσει γη και να μην μπει ποτέ στο NATO» – που είναι βασικές ρωσικές θέσεις.
Έτσι, η μπάλα περνά στο γήπεδο της Ουκρανίας.
Ο Putin πιθανόν εξήγησε στον Trump την πραγματική στρατιωτική κατάσταση: οι απώλειες της Ουκρανίας είναι τεράστιες, ενώ οι ρωσικές διαχειρίσιμες, και η Ρωσία έχει το πάνω χέρι.
Για τον Putin, ο πόλεμος είναι περισσότερο με το NATO παρά μόνο με την Ουκρανια.
Και η Ρωσία έχει πλεονέκτημα βιομηχανικής ισχύος.
Συνεπώς, ίσως ο πόλεμος «έχει κριθεί», και απομένει μόνο η τελική ήττα του Κιέβου.
Ο Trump φαίνεται να αποδέχεται τη ρωσική πραγματικότητα, αντί για το αφήγημα των Αμερικανών νεοσυντηρητικών.
Ο Putin έκανε επίσης συμβολικές κινήσεις που ανάγονται στο παρελθόν του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τιμώντας τάφους Αμερικανών πιλότων στο Magadan και Σοβιετικών στρατιωτών στην Αλάσκα.
Αυτές οι πράξεις είναι σημάδια σεβασμού και βάσεις για μελλοντικές σχέσεις.
Τέλος, ο Putin δήλωσε πως η Ρωσία δεν θα είχε εισβάλει στην Ουκρανία το 2022 αν ο Trump ήταν πρόεδρος.
Έριξε όλη την ευθύνη στην κυβέρνηση Biden, την οποία χαρακτήρισε διεφθαρμένη.
Και όλα αυτά ξεκίνησαν από ένα τηλεοπτικό σίριαλ που είδε ένας νεαρός το 1973. Ένας φανταστικός κατάσκοπος, ο Stierlitz, ενέπνευσε τον Vladimir Putin, οδηγώντας τον από το Πανεπιστήμιο του Leningrad μέχρι τη συνάντηση με τον Donald Trump στην Alaska – μισό αιώνα αργότερα.
Η Ιστορία έχει παράδοξες τροπές και τη γράφουν αυτοί που έχουν τη βούληση και την ισχύ.
www.bankingnews.gr
Η συνάντηση ήταν σύντομη, παραγωγική και ιστορική, αν και κάποιος δεν θα το καταλάβαινε αυτό βασιζόμενος στην παραδοσιακή, στρεβλωμένη κάλυψη των δυτικών Μέσων Ενημέρωσης.
Δεν προκαλεί έκπληξη ότι τα περισσότερα δυτικά μέσα τα θαλάσσωσαν στην κάλυψη, αν και για πολλά απ’ αυτά αυτός είναι ακριβώς ο σκοπός τους.
Χρειάζεται να ξέρει κάποιος τι να προσέχει σε τέτοιες περιπτώσεις.
Τώρα, μετά το γεγονός, μπορούμε να κοιτάξουμε πίσω και να ενώσουμε τις τελείες…
Θα δούμε τι συνέβη και τι σημαίνει και πού μπορεί να οδηγήσει.
Πρόεδροι Putin και Trump… Κόκκινο χαλί και F-22
Αλλά πρώτα, ας συζητήσουμε τον τίτλο αυτού του άρθρου… «Seventeen Moments…»(Δεκαεπτά Στιγμές).
Οι περισσότεροι Αμερικανοί – και γενικά οι Δυτικοί – δεν καταλαβαίνουν αμέσως την πολιτισμική αναφορά στη φράση «Seventeen Moments».
Θα εξηγηθούμε…
Αντίθετα, σχεδόν οποιοσδήποτε μεγάλωσε στη Σοβιετική Ένωση (USSR, πριν το 1991) ξέρει τι εννοώ εδώ.
Υποψιάζομαι επίσης ότι και οι νεότεροι Ρώσοι είναι εξοικειωμένοι με τον όρο.
Διότι, όταν ένας Ρώσος βλέπει τις λέξεις Seventeen Moments, σχεδόν αμέσως τις συνδέει με ένα από τα πιο διάσημα κατασκοπευτικά δράματα στην ιστορία της πρώην ΕΣΣΔ, αν όχι της σύγχρονης Ρωσίας.
Και οι Ρώσοι ξέρουν κάποια πράγματα για την κατασκοπεία....
Η ιστορία αυτή ξεκινά το 1973 με μια τηλεοπτική σειρά 12 επεισοδίων που προβλήθηκε σε όλη την Σοβιετική Ένωση, με τίτλο Seventeen Moments of Spring, διασκευή ενός ομώνυμου μυθιστορήματος του συγγραφέα Yulian Semyonov.
Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από έναν φανταστικό Σοβιετικό πράκτορα που υιοθέτησε το γερμανικό όνομα Otto von Stierlitz (τον οποίο υποδύθηκε ο ηθοποιός Vyacheslav Tikhonov).
Ο Ρώσος αυτός πήγε στη Γερμανία το 1927 ως μακροχρόνιος «φυτεμένος» κατάσκοπος.
Με τον καιρό ανέβηκε στην ιεραρχία των υπηρεσιών πληροφοριών της χώρας εκείνης και έγινε ανώτερος αξιωματικός του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος.
Standartenführer Otto von Stierlitz, ερμηνευμένος από τον Vyacheslav Tikhonov
Ο Stierlitz δεν ήταν μια Σοβιετική εκδοχή του James Bond με πιστολίδι και γυναίκες.
Αντίθετα, ήταν ήρεμος, συγκρατημένος, βαθιά στοχαστικός, πρώην φοιτητής φυσικής που είχε σπουδάσει κβαντική μηχανική στο πανεπιστήμιο.
Ήταν επίσης πολυγλωσσος (σίγουρα γνώριζε Γερμανικά!), με βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης ψυχολογίας.
Με άλλα λόγια, ήταν άσος της κατασκοπείας.
Τα πρώτα επεισόδια τον παρουσίασαν ως αξιόπιστο και αποτελεσματικό.
Έπειτα η ιστορία μεταφέρθηκε στη μεγάλη αποστολή του, κατά τον τελευταίο χρόνο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Εκεί ο Stierlitz ματαίωσε επιδέξια μία γερμανική προσπάθεια να συναφθεί χωριστή ειρήνη με τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία και να συνεχιστεί ο πόλεμος κατά της ΕΣΣΔ.
Αυτό το σεναριακό εύρημα είχε και μία δόση ιστορικής αλήθειας, αφού γερμανικές ομάδες όντως προσέγγισαν τις ΗΠΑ για να τερματίσουν τον πόλεμο παρακάμπτοντας την ΕΣΣΔ (και οι ΗΠΑ το απέρριψαν κατηγορηματικά).
Όταν η σειρά προβλήθηκε το 1973, έγινε τεράστια επιτυχία.
Καθώς πλησίαζε το τέλος, οι δρόμοι και τα μετρό σε κάθε μεγάλη σοβιετική πόλη άδειαζαν, αφού όλοι έμεναν σπίτι να τη δουν.
Μάλιστα, το Υπουργείο Ενέργειας της ΕΣΣΔ διέταξε αύξηση παραγωγής ηλεκτρισμού τις ώρες προβολής για να αντέξει το δίκτυο τόσα εκατομμύρια τηλεοράσεις.
Ο όρος “Seventeen Moments” έγινε πολιτισμικό φαινόμενο στη Σοβιετική κουλτούρα, όπως περίπου το The Godfather στην Αμερική.
Και γιατί έχει σημασία αυτό;
Επειδή το 1973, ένας νεαρός φοιτητής πανεπιστημίου στο Leningrad παρακολούθησε τη σειρά.
Ο νεαρός αυτός εντυπωσιάστηκε και εμπνεύστηκε από τον χαρακτήρα του Stierlitz, με τη στοχαστική ευφυΐα, την πειθαρχία, τον προσανατολισμό στην αποστολή και τον πατριωτισμό του.
Έτσι, παρακινημένος από τον Stierlitz, ο Vladimir Putin απευθύνθηκε σε έναν καθηγητή του στο Πανεπιστήμιο του Leningrad και εξέφρασε την επιθυμία να μπει στη σοβιετική υπηρεσία πληροφοριών, την KGB.
Vladimir Putin ως νεαρός φοιτητής
Φυσικά, δεν μπορούσε να μπει ο καθένας στην KGB.
Όμως, κάποια στιγμή ο Putin έλαβε γράμμα στο πανεπιστήμιο που του ζητούσε να παρουσιαστεί σε συγκεκριμένο δωμάτιο, σε συγκεκριμένη ώρα, για να μιλήσει με κάποιον.
Και τα υπόλοιπα… είναι ιστορία.
Καλωσήρθες στην Αλάσκα
Ο Putin βρίσκεται στην κορυφή της εξουσίας στη Ρωσία από το 1999.
Μετά από 26 χρόνια ηγεσίας, είχε πολλά να συζητήσει με τον Trump στην Alaska.
Ο Ρώσος πρόεδρος μπήκε στον αμερικανικό εναέριο χώρο κατόπιν διπλωματικής πρόσκλησης και υπό τη μέγιστη στρατιωτική προστασία, συνοδευόμενος από αμερικανικά F-35.
U.S. Air Force F-35s συνοδεύουν το προεδρικό αεροπλάνο της Ρωσίας
Παρά το ότι ο Putin θεωρείται «δολοφόνος», «εγκληματίας πολέμου» στη Δύση, και υπάρχει ένταλμα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης, βρέθηκε εκεί – και μπορείς να τον αποκαλέσεις “Mr. President” – πατώντας σε αμερικανικό έδαφος με κόκκινο χαλί.
Μετά, στην Joint Base Elmendorf-Richardson, έγινε εντυπωσιακή επίδειξη ισχύος με βομβαρδιστικά B-2 και τέσσερα F-35.
Μερικοί είπαν πως ήταν υπερβολικό, επίδειξη δύναμης, τρολάρισμα του Trump.
Άλλοι όμως το είδαν ως πράξη στρατιωτικού σεβασμού.
Παρόμοια με παλιές εποχές, όταν βασιλιάδες έδειχναν τα άρματά τους πριν από μια σημαντική συνάντηση.
Ας μιλήσουμε…
Αρχικά, το πρόγραμμα προέβλεπε κατ’ ιδίαν συνάντηση Trump–Putin με διερμηνείς για μία ώρα.
Αντί γι’ αυτό, οι δύο ηγέτες ήρθαν με επιτελεία και συζήτησαν πάνω από τρεις ώρες.
Παρέλειψαν και το γεύμα.
Στη συνέχεια, έγινε σύντομη συνέντευξη Τύπου χωρίς ερωτήσεις από δημοσιογράφους.
Να θυμόμαστε: ο Putin εμπνεύστηκε από τον Stierlitz, τον ήρωα με πειθαρχία, ευφυΐα και πατριωτισμό.
Και τώρα, περπάτησε σε αμερικανικό έδαφος, στην ιστορική ρωσική Αλάσκα.
Αυτό έχει τεράστια σημασία στη ρωσική οπτική – πολύ μεγαλύτερη από μια απλή συνάντηση στον ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη.
Η εικόνα του «απομονωμένου» και περιθωριοποιημένου Putin καταρρέει.
Οι κυρώσεις φαίνονται να ξεθωριάζουν.
Η συνάντηση άνοιξε έδαφος για πιθανή ειρήνη: ο Trump είπε πως «ειρήνη είναι δυνατή, αλλά η Ουκρανία πρέπει να παραχωρήσει γη και να μην μπει ποτέ στο NATO» – που είναι βασικές ρωσικές θέσεις.
Έτσι, η μπάλα περνά στο γήπεδο της Ουκρανίας.
Ο Putin πιθανόν εξήγησε στον Trump την πραγματική στρατιωτική κατάσταση: οι απώλειες της Ουκρανίας είναι τεράστιες, ενώ οι ρωσικές διαχειρίσιμες, και η Ρωσία έχει το πάνω χέρι.
Για τον Putin, ο πόλεμος είναι περισσότερο με το NATO παρά μόνο με την Ουκρανια.
Και η Ρωσία έχει πλεονέκτημα βιομηχανικής ισχύος.
Συνεπώς, ίσως ο πόλεμος «έχει κριθεί», και απομένει μόνο η τελική ήττα του Κιέβου.
Ο Trump φαίνεται να αποδέχεται τη ρωσική πραγματικότητα, αντί για το αφήγημα των Αμερικανών νεοσυντηρητικών.
Ο Putin έκανε επίσης συμβολικές κινήσεις που ανάγονται στο παρελθόν του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τιμώντας τάφους Αμερικανών πιλότων στο Magadan και Σοβιετικών στρατιωτών στην Αλάσκα.
Αυτές οι πράξεις είναι σημάδια σεβασμού και βάσεις για μελλοντικές σχέσεις.
Τέλος, ο Putin δήλωσε πως η Ρωσία δεν θα είχε εισβάλει στην Ουκρανία το 2022 αν ο Trump ήταν πρόεδρος.
Έριξε όλη την ευθύνη στην κυβέρνηση Biden, την οποία χαρακτήρισε διεφθαρμένη.
Και όλα αυτά ξεκίνησαν από ένα τηλεοπτικό σίριαλ που είδε ένας νεαρός το 1973. Ένας φανταστικός κατάσκοπος, ο Stierlitz, ενέπνευσε τον Vladimir Putin, οδηγώντας τον από το Πανεπιστήμιο του Leningrad μέχρι τη συνάντηση με τον Donald Trump στην Alaska – μισό αιώνα αργότερα.
Η Ιστορία έχει παράδοξες τροπές και τη γράφουν αυτοί που έχουν τη βούληση και την ισχύ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών