Το Ιράν δεν βρισκόταν κοντά στην απόκτηση πυρηνικής βόμβας, κάτι που στις εκθέσεις των Υπηρεσιών Πληροφοριών των ΗΠΑ επιβεβαιώθηκε πριν τον πόλεμο
Η ανάμειξη των ΗΠΑ δεν βασίζεται σε στρατηγική ανάγκη – η επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν έγινε για εσωτερικούς ή εθνικούς λόγους, όχι για την ασφάλεια της Αμερικής.
Το Ιράν δεν βρισκόταν κοντά στην απόκτηση πυρηνικής βόμβας, κάτι που στις εκθέσεις των Υπηρεσιών Πληροφοριών των ΗΠΑ επιβεβαιώθηκε πριν τον πόλεμο.
Καθώς το Ιράν συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για μια νέα συμφωνία, μια τέτοια ανάμειξη των ΗΠΑ θα έστρεφε την Τεχεράνη πιθανόν προς την κατασκευή όπλων και πέρα από την εποπτεία διεθνών ελεγκτών, αναφέρει σε ανάλυσή του το αμερικανικό Responsible Statecraft.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ φαινόταν έτοιμος να συμμετάσχει στον πόλεμο του Ισραήλ κατά του Ιράν.
Ωστόσο οι διαφωνίες από τη βάση MAGA του Trump, η αντίδραση του αντιπροέδρου του J.D.Vance που είναι φανατικός πολέμιος της στρατιωτικής εμπλοκής στο εξωτερικό, η φθορά της αεράμυνας του Ισραήλ, οι πυρηνικές διαπραγματεύσεις και ένα πιθανό τέχνασμα μπορεί να βρίσκονται πίσω από την καθυστέρηση.
Βάσει της ίδιας ανάλυσης ο Trump έχει ακόμη 7 υπαρξιακούς λόγους να μη χτυπήσει το Ιράν.
1. Δεν μπορεί να εξαλειφτεί ένα πυρηνικό πρόγραμμα
Οι στρατιωτικές επιθέσεις δεν εξαλείφουν ποτέ πλήρως τα πυρηνικά προγράμματα.
Οι εγκαταστάσεις μπορούν να ξανακατασκευαστούν και οι επιστήμονες να αναπληρωθούν.
Αντίθετα, μια επιθετικότητα μπορεί να προκαλέσει στην Τεχεράνη την απόφαση να αποκτήσει πυρηνική ασφάλεια ως αντίβαρο.
Η εμπλοκή της Ουάσινγκτον θα έδινε επιχειρήματα υπέρ της αγοράς όπλων, απειλώντας τη διεθνή εκεχειρία .
2. Θα είναι ένας «αιώνιος πόλεμος»
Οι ελπίδες για ένα σύντομο συντριπτικό πλήγμα είναι ψευδείς.
Αν οι ΗΠΑ εμπλακούν, θα ανοίξει ένας κύκλος αίματος και καταστροφής εγκαταστάσεων.
Αυτό θα δεσμεύσει στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά τις ΗΠΑ – όπως συνέβη με το Ιράκ και τη Λιβύη .
3. Αποδεδειγμένη αποτυχία τα παλαιά μοντέλα
Οι προσπάθειες αλλαγής καθεστώτος στο Ιράκ, τη Λιβύη, ή το Ιράν το 1953 οδήγησαν σε πολυετείς συγκρούσεις, στη διάλυση κρατικών δομών και στην ενθάρρυνση ακραίων τάσεων.
Η ισχυρή αντίδραση εθνικισμού μετά το 1953 έφερε επανάσταση στο Ιράν.
Το να θεωρήσουμε ότι σήμερα θα πετύχει κάτι αντίστοιχο, είναι πρόχειρο και επικίνδυνο .
4. Θα ενισχύσει τους σκληροπυρηνικούς στο Ιράν
Σε συνθήκες επίθεσης, οι πολίτες της Τεχεράνης ενώνουν δυνάμεις, ενώ οι δυνάμεις των σκληροπυρηνικών κερδίζουν.
Η δυνητική άνοδος ενός στρατιωτικού καθεστώτος με πυρηνική ατζέντα είναι πιο πιθανή παρά μια δημοκρατική προοπτική.
Η αστάθεια και η δυναμική συγκέντρωσης ισχύος μπορεί να ενισχύσει ακριβώς τον αντίπαλο που θέλει το Ισραήλ .
5. Κίνδυνοι για το διεθνές δίκαιο
Η συμμέτοχη της Ουάσινγκτον σε μια επιθετική στρατιωτική ενέργεια ανοίγει επικίνδυνο προηγούμενο παραβίασης διεθνούς δικαίου.
Δημοκρατίες όπως οι ΗΠΑ θα ταπεινωθούν και δυνάμεις σαν τη Ρωσία ή την Κίνα θα κυριαρχήσουν
6. Διαταραχή γεωπολιτικής ισορροπίας
Μια αμερικανο-ισραηλινή ενιαία επίθεση θα προκαλέσει ευρύτερη περιφερειακή αναταραχή: αντεπιθέσεις προς αμερικανικούς στόχους, αυξανόμενη απειλή τζιχαντιστικών ομάδων, κρίσεις σε Ιράκ, Συρία και Λίβανο.
Θα κλονιστεί η συμφωνία των Συμφωνιών του Αβραάμ και η αμερικανική αξιοπιστία θα πληγεί, καθώς συμμαχικές χώρες θα υποπτεύονται διπλωματική μεροληψία .
7. Μείωση διπλωματικής επιρροής
Οι ΗΠΑ έχουν ιεραρχήσει την διπλωματία, ειδικά μέσω μια πιθανής νέας συμφωνίας με το Ιράν.
Η πράξη όμως δείχνει κενό αντίδρασης στις αμερικανικές εκκλήσεις, ως αποτέλεσμα της στρατιωτικής υποστήριξης – δηλαδή οι ΗΠΑ δεν αποκτούν όπλο αλλά χάνουν το κύρος τους .
Η συμμετοχή των ΗΠΑ σε πόλεμο με το Ιράν στο πλευρό του Ισραήλ δεν εξυπηρετεί την αμερικανική ασφάλεια, αλλά την καταστροφή της.
Το ρίσκο εμφύλιας κατάστασης, πυρηνικής κούρσας, διεθνούς καταδίκης και μόνιμης δέσμευσης σε πολεμική αντιπαράθεση το καθιστούν ένα κόστος που ξεπερνά κατά πολύ τα οποιαδήποτε πιθανά οφέλη.
Αντίθετα, η σοβαρή στρατηγική επιλογή είναι η διπλωματία: αναζωογόνηση της συμφωνίας JCPOA, διατύπωση ξεκάθαρων προϋποθέσεων προς το Ισραήλ και πίεση για αποκλιμάκωση.
Έτσι – και μόνο έτσι – διασφαλίζεται μια πραγματική, διαρκής ασφάλεια, με σεβασμό στο διεθνές δίκαιο και πρόνοια για την ειρήνη.
www.bankingnews.gr
Το Ιράν δεν βρισκόταν κοντά στην απόκτηση πυρηνικής βόμβας, κάτι που στις εκθέσεις των Υπηρεσιών Πληροφοριών των ΗΠΑ επιβεβαιώθηκε πριν τον πόλεμο.
Καθώς το Ιράν συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για μια νέα συμφωνία, μια τέτοια ανάμειξη των ΗΠΑ θα έστρεφε την Τεχεράνη πιθανόν προς την κατασκευή όπλων και πέρα από την εποπτεία διεθνών ελεγκτών, αναφέρει σε ανάλυσή του το αμερικανικό Responsible Statecraft.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ φαινόταν έτοιμος να συμμετάσχει στον πόλεμο του Ισραήλ κατά του Ιράν.
Ωστόσο οι διαφωνίες από τη βάση MAGA του Trump, η αντίδραση του αντιπροέδρου του J.D.Vance που είναι φανατικός πολέμιος της στρατιωτικής εμπλοκής στο εξωτερικό, η φθορά της αεράμυνας του Ισραήλ, οι πυρηνικές διαπραγματεύσεις και ένα πιθανό τέχνασμα μπορεί να βρίσκονται πίσω από την καθυστέρηση.
Βάσει της ίδιας ανάλυσης ο Trump έχει ακόμη 7 υπαρξιακούς λόγους να μη χτυπήσει το Ιράν.
1. Δεν μπορεί να εξαλειφτεί ένα πυρηνικό πρόγραμμα
Οι στρατιωτικές επιθέσεις δεν εξαλείφουν ποτέ πλήρως τα πυρηνικά προγράμματα.
Οι εγκαταστάσεις μπορούν να ξανακατασκευαστούν και οι επιστήμονες να αναπληρωθούν.
Αντίθετα, μια επιθετικότητα μπορεί να προκαλέσει στην Τεχεράνη την απόφαση να αποκτήσει πυρηνική ασφάλεια ως αντίβαρο.
Η εμπλοκή της Ουάσινγκτον θα έδινε επιχειρήματα υπέρ της αγοράς όπλων, απειλώντας τη διεθνή εκεχειρία .
2. Θα είναι ένας «αιώνιος πόλεμος»
Οι ελπίδες για ένα σύντομο συντριπτικό πλήγμα είναι ψευδείς.
Αν οι ΗΠΑ εμπλακούν, θα ανοίξει ένας κύκλος αίματος και καταστροφής εγκαταστάσεων.
Αυτό θα δεσμεύσει στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά τις ΗΠΑ – όπως συνέβη με το Ιράκ και τη Λιβύη .
3. Αποδεδειγμένη αποτυχία τα παλαιά μοντέλα
Οι προσπάθειες αλλαγής καθεστώτος στο Ιράκ, τη Λιβύη, ή το Ιράν το 1953 οδήγησαν σε πολυετείς συγκρούσεις, στη διάλυση κρατικών δομών και στην ενθάρρυνση ακραίων τάσεων.
Η ισχυρή αντίδραση εθνικισμού μετά το 1953 έφερε επανάσταση στο Ιράν.
Το να θεωρήσουμε ότι σήμερα θα πετύχει κάτι αντίστοιχο, είναι πρόχειρο και επικίνδυνο .
4. Θα ενισχύσει τους σκληροπυρηνικούς στο Ιράν
Σε συνθήκες επίθεσης, οι πολίτες της Τεχεράνης ενώνουν δυνάμεις, ενώ οι δυνάμεις των σκληροπυρηνικών κερδίζουν.
Η δυνητική άνοδος ενός στρατιωτικού καθεστώτος με πυρηνική ατζέντα είναι πιο πιθανή παρά μια δημοκρατική προοπτική.
Η αστάθεια και η δυναμική συγκέντρωσης ισχύος μπορεί να ενισχύσει ακριβώς τον αντίπαλο που θέλει το Ισραήλ .
5. Κίνδυνοι για το διεθνές δίκαιο
Η συμμέτοχη της Ουάσινγκτον σε μια επιθετική στρατιωτική ενέργεια ανοίγει επικίνδυνο προηγούμενο παραβίασης διεθνούς δικαίου.
Δημοκρατίες όπως οι ΗΠΑ θα ταπεινωθούν και δυνάμεις σαν τη Ρωσία ή την Κίνα θα κυριαρχήσουν
6. Διαταραχή γεωπολιτικής ισορροπίας
Μια αμερικανο-ισραηλινή ενιαία επίθεση θα προκαλέσει ευρύτερη περιφερειακή αναταραχή: αντεπιθέσεις προς αμερικανικούς στόχους, αυξανόμενη απειλή τζιχαντιστικών ομάδων, κρίσεις σε Ιράκ, Συρία και Λίβανο.
Θα κλονιστεί η συμφωνία των Συμφωνιών του Αβραάμ και η αμερικανική αξιοπιστία θα πληγεί, καθώς συμμαχικές χώρες θα υποπτεύονται διπλωματική μεροληψία .
7. Μείωση διπλωματικής επιρροής
Οι ΗΠΑ έχουν ιεραρχήσει την διπλωματία, ειδικά μέσω μια πιθανής νέας συμφωνίας με το Ιράν.
Η πράξη όμως δείχνει κενό αντίδρασης στις αμερικανικές εκκλήσεις, ως αποτέλεσμα της στρατιωτικής υποστήριξης – δηλαδή οι ΗΠΑ δεν αποκτούν όπλο αλλά χάνουν το κύρος τους .
Η συμμετοχή των ΗΠΑ σε πόλεμο με το Ιράν στο πλευρό του Ισραήλ δεν εξυπηρετεί την αμερικανική ασφάλεια, αλλά την καταστροφή της.
Το ρίσκο εμφύλιας κατάστασης, πυρηνικής κούρσας, διεθνούς καταδίκης και μόνιμης δέσμευσης σε πολεμική αντιπαράθεση το καθιστούν ένα κόστος που ξεπερνά κατά πολύ τα οποιαδήποτε πιθανά οφέλη.
Αντίθετα, η σοβαρή στρατηγική επιλογή είναι η διπλωματία: αναζωογόνηση της συμφωνίας JCPOA, διατύπωση ξεκάθαρων προϋποθέσεων προς το Ισραήλ και πίεση για αποκλιμάκωση.
Έτσι – και μόνο έτσι – διασφαλίζεται μια πραγματική, διαρκής ασφάλεια, με σεβασμό στο διεθνές δίκαιο και πρόνοια για την ειρήνη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών