Από τη Μόσχα έως τη Silicon Valley, νέα πρόσωπα-τοτέμ αναδύονται ως θεματοφύλακες μιας εναλλακτικής «αλήθειας», σπάζοντας τις βεβαιότητες της Δύσης.
Ορόσημο στην προσπάθεια για ένα πιο δίκαιο τοπίο στα μέσα ενημέρωσης σε ολόκληρο τον Παγκόσμιο Νότο αποτέλεσε το Παγκόσμιο Ψηφιακό Φόρουμ, το οποίο πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα στο γοητευτικό Nizhny Novgorod της Ρωσίας…
Την τιμητική του είχε ένας νέος φιλόδοξος οργανισμός, το Παγκόσμιο Δίκτυο Επαλήθευσης Πληροφοριών (Global Fact-Checking Network - GFCN).
Η τελευταία συνεδρίαση του φόρουμ επικεντρώθηκε στο πώς να καταπολεμηθούν όλες οι τοξικές εκφάνσεις του μετα-αληθινού αντιπολιτιστικού περιβάλλοντος – όπως, για παράδειγμα, η επαλήθευση μιας χιονοστιβάδας ψευδών ειδήσεων που στις περισσότερες περιπτώσεις προέρχονται από κρατικές και επίσημες θεσμικές πηγές.
Επίσημη προσκεκλημένη ήταν η εκπρόσωπος του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών, Maria Zakharova, ήρεμη και κεφάτη, η οποία υιοθέτησε το πνεύμα του Deng Xiaoping, προτρέποντας όλους να «πολεμήσουν για την αλήθεια και να αναζητήσουν τα γεγονότα».
Η «Αυτοκρατορία του Χάους» και ο Nietzsche
Εντύπωση, επίσης, προκάλεσε ομιλητής που παρέφρασε τον Nietzsche: «Δεν υπάρχουν γεγονότα, μόνο ερμηνείες».
Αυτή η φράση άγγιξε ιδιαίτερα τους Αφρικανούς αντιπροσώπους.
Το ουσιώδες σημείο είναι ότι στο τεχνητά κατασκευασμένο μετα-αληθινό περιβάλλον, τα γεγονότα είναι γεγονότα μόνο εφόσον εμείς το πούμε˙ και κυρίως, επιτρέπεται μόνο μία ερμηνεία – είτε αυτή προέρχεται από την «Αυτοκρατορία του Χάους», ανεξαρτήτως του ποιος είναι στην εξουσία, είτε από έναν καφκικό μηχανισμό όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) ή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ΕΚ).
Αν αποκλίνεις από την επίσημη ερμηνεία, θα σε κυνηγήσουν. Αυτό έχει οδηγήσει, για παράδειγμα, στην Ευρώπη, στο να απαγορεύεται σε δημοσιογράφους/πολίτες της ΕΕ να ταξιδέψουν στις ίδιες τους τις χώρες, να παγώνουν οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί, ή να αποτρέπεται η κάλυψη υποτίθεται δημοκρατικών εκλογών (όπως στη Ρουμανία), με άμεση απέλασή τους (εκτός ΕΕ).
Ένα συγκλονιστικό δοκίμιο για τον Nietzsche ενισχύει τη διάγνωση της πολιτισμικής αυτοκτονίας της σημερινής Ευρώπης.
Ο Nietzsche ήταν ένας «εκτός εποχής» περιθωριακός, ένας λύκος της στέπας, χωρίς καμία υποταγή ή πίστη σε κανέναν και τίποτα, παλεύοντας σιωπηλά με «την επίπεδη εξάντληση της αστικής νεωτερικότητας» και αναζητώντας –μάταια– «σκιές μέσα στις σιλουέτες».
Ο Nietzsche, ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, υπήρξε σύμβολο της Αντίστασης. Αντίστασης όπως τη βλέπουμε σήμερα – από τον Άξονα της Αντίστασης στη Δυτική Ασία έως τα ορθόδοξα χριστιανικά στρατιωτικά τάγματα που μάχονται για την ελευθερία της Νοβορωσίας.
Κανένα τελετουργικό δεν τίμησε ποτέ τον Nietzsche: ήταν πάντα μόνος. Διέλυσε ψευδαισθήσεις τη μία μετά την άλλη, καθώς η μοναξιά του «έγινε λειτουργία» και «το σώμα του μεταμορφώθηκε σε διαμαρτυρία». Ενσάρκωνε «το φάντασμα της ευγενείας». Ένα είδος υπό εξαφάνιση – πράγματι.
Οι τεχνολογικοί οραματιστές τα θέλουν όλα
Αυτή η διαυγής νιτσεϊκή διαίσθηση, ίσως ο καλύτερος ορισμός της αλήθειας στην ιστορία της φιλοσοφίας, μπορεί να χρησιμεύσει ως πυξίδα στον λαβύρινθο της μετα-αλήθειας, όπου, όπως λέει το μεταμοντέρνο αριστούργημα Twin Peaks, «οι κουκουβάγιες δεν είναι αυτό που φαίνονται».
Ο Errol Musk, πατέρας του Elon, εμφανίστηκε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα στη Μόσχα για το φόρουμ Future 2050.
Ο πατήρ Musk εκφράστηκε με ενθουσιασμό, επαινώντας τη Ρωσία ως τη Ρώμη 2.0 και τη Μόσχα ως την «πρωτεύουσα του κόσμου».
Μια παρατήρηση απόλυτα εύστοχη – και στις δύο περιπτώσεις.
Όμως το κρίσιμο ερώτημα είναι: γιατί βρίσκεται ο πατέρας Musk στη Ρωσία;
Ίσως να πρόκειται για μέρος μιας στρατηγικής προσέγγισης ισχυρών κύκλων της Silicon Valley ώστε να κάνουν μπίζνες με τη Ρωσία.
Κύριοι πρωταγωνιστές/συμμετέχοντες θα μπορούσαν να είναι οι τεχνολογικοί οραματιστές που κάποτε αποτελούσαν τη διαβόητη «μαφία του PayPal»: ο Elon Musk και ο Peter Thiel.
Αυτό ενδέχεται να προκαλέσει μια σειρά από σοβαρά προβλήματα.
Ο Martin Armstrong έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξη αυτής της ομάδας τεχνο-οραματιστών ως μιας πανταχού παρούσας νέας ολιγαρχίας: ενεργή στα social media, τη βιοτεχνολογία, το διάστημα, τη βιομηχανία επιτήρησης, τη χάραξη πολιτικής, την επιρροή στα νομισματικά συστήματα μέσω της ακραίας εκδοχής του venture capitalism, και φυσικά, στη διαμόρφωση παγκοσμίως παρεμβατικών αφηγημάτων.
Η νέα τεχνολογική ελίτ λάμπει μέσω τα επεισόδια έρωτα και σύγκρουσης Trump–Musk, αλλά τα πλοκάμια της απλώνονται πολύ πιο μακριά.
Ο J. D. Vance είναι ο ιδανικά τοποθετημένος υποψήφιος του Peter Thiel για να γίνει ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ.
Η Palantir, που ελέγχεται από τον Thiel και τον αυταρχικό Alex Karp, έχει αναλάβει τον σχεδιασμό μιας ομοσπονδιακά κεντρικής βάσης δεδομένων στις ΗΠΑ με χρήση εξαιρετικά εξελιγμένων μοντέλων τεχνητής νοημοσύνης.
Το νομοσχέδιο-ναυαρχίδα του Trump είναι γεμάτο με AI – συμπεριλαμβανομένου και ενός δεκαετούς μορατόριουμ κατά το οποίο απαγορεύεται σε πολιτείες ή τοπικές αρχές των ΗΠΑ να ρυθμίσουν το AI.
Αυτό θα αφήσει εντελώς ανεξέλεγκτη τη δράση deepfakes και των Big Tech, που θα μπορούν να χειραγωγούν τους ανυποψίαστους καταναλωτές κατά το δοκούν.
Και έτσι προκύπτει το κρίσιμο ερώτημα: Πώς επαληθεύεις την ελίτ της τεχνολογίας; Πώς απαντάς στα πολλαπλά κρούσματα τεχνο-φεουδαρχίας – όταν οι εταιρείες τεχνολογίας τροφοδοτούν τις κυβερνήσεις με πληροφορίες, χρηματοδοτούν πολιτικές επιχειρήσεις με απεριόριστους πόρους και στήνουν πλατφόρμες λογοκρισίας μεταμφιεσμένες σε «δημοκρατία», πλημμυρισμένες με ψεύτικες ειδήσεις που παράγει η τεχνητή νοημοσύνη;
Νέε, πήγαινε ανατολικά – στη Σιβηρία
Τουλάχιστον υπάρχουν ελπιδοφόρα σημάδια στην άλλη πλευρά της δυστοπίας. Και μάλιστα, στη Ρωσία.
Μια συναρπαστική συνέντευξη των Nora Hoppe και Tariq Marzban με τον θρυλικό καθηγητή Sergei Karaganov, Επίτιμο Πρόεδρο του Συμβουλίου Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής (ο κορυφαίος δημόσιος φορέας εξωτερικής πολιτικής της Ρωσίας) και επιστημονικό υπεύθυνο της Ανώτατης Σχολής Οικονομικών της Μόσχας.
Καλώς ήρθατε σε ένα «μαγικό χαλί» που σας μεταφέρει στις βαθιές ρίζες της ρωσικής κληρονομιάς.
Ξεκινώντας από τους Σκύθες: «Τώρα ξανανακαλύπτουμε μέσα μας αυτές τις ρίζες που μας ενώνουν με τους λαούς της Ευρασίας».
Μέχρι το Βυζάντιο: «Οι Ρώσοι πρίγκιπες, που βάπτισαν τη Ρωσία, επέλεξαν το Βυζάντιο ― εκείνη την εποχή την πλουσιότερη, πιο ανεπτυγμένη και πνευματικά ακμάζουσα χώρα της Κεντρικής Ευρασίας, πολύ πιο ανεπτυγμένη από την Ευρώπη (...)
Η διορατική επιλογή του Βυζαντίου από τους Ρώσους πρίγκιπες καθόρισε σε μεγάλο βαθμό τον ρωσικό πολιτισμό, την αρχιτεκτονική, και φυσικά τη ρωσική θρησκεία, δηλαδή την Ορθοδοξία μας.»
Και καταλήγοντας στην Pax Mongolica: «Η Μογγολική Αυτοκρατορία άφησε βαθύ αποτύπωμα στην ιστορία της Ρωσίας, γιατί ήταν πολυπολιτισμική και ιδιαίτερα ανεκτική θρησκευτικά.
Και εδώ πιστεύω (αν και δεν υπάρχει πλήρης συμφωνία μεταξύ των ιστορικών) ότι οι Ρώσοι ― ο κυρίαρχος λαός της πρώην Ρωσικής Αυτοκρατορίας και της ΕΣΣΔ ― κληρονόμησαν τη μοναδική τους πολιτιστική, θρησκευτική και εθνική ανοιχτότητα.»
Ο Karaganov προτείνει με έμφαση ότι όλα τα θετικά στοιχεία της Pax Mongolica πρέπει να επανεξεταστούν ώστε να «τεκμηριωθεί η ενότητα της Ευρασίας». Και ότι «πρέπει να βασιστούμε εξίσου στην κληρονομιά των Σκυθών, που ήταν πρόγονοι τόσων λαών της Μεγάλης Κεντρικής Ευρασίας».
Αυτή είναι η ουσία μιας αληθινά πολυπολικής Ρωσίας εν δράσει – που οδηγεί στην συναρπαστική ιδέα της «Σιβηριανοποίησης»: μιας «πνευματικής, πολιτιστικής, πολιτικής και οικονομικής ανάπτυξης της Ρωσίας προς ανατολάς, προς τα Ουράλια και τη Σιβηρία.
Η δυτική κατεύθυνση της πολιτικής μας και των οικονομικών δεσμών έχει δυσοίωνες προοπτικές.»
Ο Karaganov, του οποίου οι αναλύσεις χαίρουν μεγάλης εκτίμησης από τον Πρόεδρο Putin, είναι κατηγορηματικός: όλα αυτά συνιστούν έναν «πολιτισμικό αγώνα ενάντια στον τεχνο-βοναπαρτισμό και τον τεχνο-παγανισμό», και «ενάντια στην απανθρωποποίηση». Δηλαδή, ενάντια στην τεχνο-φεουδαρχία.
www.bankignews.gr
Την τιμητική του είχε ένας νέος φιλόδοξος οργανισμός, το Παγκόσμιο Δίκτυο Επαλήθευσης Πληροφοριών (Global Fact-Checking Network - GFCN).
Η τελευταία συνεδρίαση του φόρουμ επικεντρώθηκε στο πώς να καταπολεμηθούν όλες οι τοξικές εκφάνσεις του μετα-αληθινού αντιπολιτιστικού περιβάλλοντος – όπως, για παράδειγμα, η επαλήθευση μιας χιονοστιβάδας ψευδών ειδήσεων που στις περισσότερες περιπτώσεις προέρχονται από κρατικές και επίσημες θεσμικές πηγές.
Επίσημη προσκεκλημένη ήταν η εκπρόσωπος του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών, Maria Zakharova, ήρεμη και κεφάτη, η οποία υιοθέτησε το πνεύμα του Deng Xiaoping, προτρέποντας όλους να «πολεμήσουν για την αλήθεια και να αναζητήσουν τα γεγονότα».
Η «Αυτοκρατορία του Χάους» και ο Nietzsche
Εντύπωση, επίσης, προκάλεσε ομιλητής που παρέφρασε τον Nietzsche: «Δεν υπάρχουν γεγονότα, μόνο ερμηνείες».
Αυτή η φράση άγγιξε ιδιαίτερα τους Αφρικανούς αντιπροσώπους.
Το ουσιώδες σημείο είναι ότι στο τεχνητά κατασκευασμένο μετα-αληθινό περιβάλλον, τα γεγονότα είναι γεγονότα μόνο εφόσον εμείς το πούμε˙ και κυρίως, επιτρέπεται μόνο μία ερμηνεία – είτε αυτή προέρχεται από την «Αυτοκρατορία του Χάους», ανεξαρτήτως του ποιος είναι στην εξουσία, είτε από έναν καφκικό μηχανισμό όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) ή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ΕΚ).
Αν αποκλίνεις από την επίσημη ερμηνεία, θα σε κυνηγήσουν. Αυτό έχει οδηγήσει, για παράδειγμα, στην Ευρώπη, στο να απαγορεύεται σε δημοσιογράφους/πολίτες της ΕΕ να ταξιδέψουν στις ίδιες τους τις χώρες, να παγώνουν οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί, ή να αποτρέπεται η κάλυψη υποτίθεται δημοκρατικών εκλογών (όπως στη Ρουμανία), με άμεση απέλασή τους (εκτός ΕΕ).
Ένα συγκλονιστικό δοκίμιο για τον Nietzsche ενισχύει τη διάγνωση της πολιτισμικής αυτοκτονίας της σημερινής Ευρώπης.
Ο Nietzsche ήταν ένας «εκτός εποχής» περιθωριακός, ένας λύκος της στέπας, χωρίς καμία υποταγή ή πίστη σε κανέναν και τίποτα, παλεύοντας σιωπηλά με «την επίπεδη εξάντληση της αστικής νεωτερικότητας» και αναζητώντας –μάταια– «σκιές μέσα στις σιλουέτες».
Ο Nietzsche, ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, υπήρξε σύμβολο της Αντίστασης. Αντίστασης όπως τη βλέπουμε σήμερα – από τον Άξονα της Αντίστασης στη Δυτική Ασία έως τα ορθόδοξα χριστιανικά στρατιωτικά τάγματα που μάχονται για την ελευθερία της Νοβορωσίας.
Κανένα τελετουργικό δεν τίμησε ποτέ τον Nietzsche: ήταν πάντα μόνος. Διέλυσε ψευδαισθήσεις τη μία μετά την άλλη, καθώς η μοναξιά του «έγινε λειτουργία» και «το σώμα του μεταμορφώθηκε σε διαμαρτυρία». Ενσάρκωνε «το φάντασμα της ευγενείας». Ένα είδος υπό εξαφάνιση – πράγματι.
Οι τεχνολογικοί οραματιστές τα θέλουν όλα
Αυτή η διαυγής νιτσεϊκή διαίσθηση, ίσως ο καλύτερος ορισμός της αλήθειας στην ιστορία της φιλοσοφίας, μπορεί να χρησιμεύσει ως πυξίδα στον λαβύρινθο της μετα-αλήθειας, όπου, όπως λέει το μεταμοντέρνο αριστούργημα Twin Peaks, «οι κουκουβάγιες δεν είναι αυτό που φαίνονται».
Ο Errol Musk, πατέρας του Elon, εμφανίστηκε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα στη Μόσχα για το φόρουμ Future 2050.
Ο πατήρ Musk εκφράστηκε με ενθουσιασμό, επαινώντας τη Ρωσία ως τη Ρώμη 2.0 και τη Μόσχα ως την «πρωτεύουσα του κόσμου».
Μια παρατήρηση απόλυτα εύστοχη – και στις δύο περιπτώσεις.
Όμως το κρίσιμο ερώτημα είναι: γιατί βρίσκεται ο πατέρας Musk στη Ρωσία;
Ίσως να πρόκειται για μέρος μιας στρατηγικής προσέγγισης ισχυρών κύκλων της Silicon Valley ώστε να κάνουν μπίζνες με τη Ρωσία.
Κύριοι πρωταγωνιστές/συμμετέχοντες θα μπορούσαν να είναι οι τεχνολογικοί οραματιστές που κάποτε αποτελούσαν τη διαβόητη «μαφία του PayPal»: ο Elon Musk και ο Peter Thiel.
Αυτό ενδέχεται να προκαλέσει μια σειρά από σοβαρά προβλήματα.
Ο Martin Armstrong έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξη αυτής της ομάδας τεχνο-οραματιστών ως μιας πανταχού παρούσας νέας ολιγαρχίας: ενεργή στα social media, τη βιοτεχνολογία, το διάστημα, τη βιομηχανία επιτήρησης, τη χάραξη πολιτικής, την επιρροή στα νομισματικά συστήματα μέσω της ακραίας εκδοχής του venture capitalism, και φυσικά, στη διαμόρφωση παγκοσμίως παρεμβατικών αφηγημάτων.
Η νέα τεχνολογική ελίτ λάμπει μέσω τα επεισόδια έρωτα και σύγκρουσης Trump–Musk, αλλά τα πλοκάμια της απλώνονται πολύ πιο μακριά.
Ο J. D. Vance είναι ο ιδανικά τοποθετημένος υποψήφιος του Peter Thiel για να γίνει ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ.
Η Palantir, που ελέγχεται από τον Thiel και τον αυταρχικό Alex Karp, έχει αναλάβει τον σχεδιασμό μιας ομοσπονδιακά κεντρικής βάσης δεδομένων στις ΗΠΑ με χρήση εξαιρετικά εξελιγμένων μοντέλων τεχνητής νοημοσύνης.
Το νομοσχέδιο-ναυαρχίδα του Trump είναι γεμάτο με AI – συμπεριλαμβανομένου και ενός δεκαετούς μορατόριουμ κατά το οποίο απαγορεύεται σε πολιτείες ή τοπικές αρχές των ΗΠΑ να ρυθμίσουν το AI.
Αυτό θα αφήσει εντελώς ανεξέλεγκτη τη δράση deepfakes και των Big Tech, που θα μπορούν να χειραγωγούν τους ανυποψίαστους καταναλωτές κατά το δοκούν.
Και έτσι προκύπτει το κρίσιμο ερώτημα: Πώς επαληθεύεις την ελίτ της τεχνολογίας; Πώς απαντάς στα πολλαπλά κρούσματα τεχνο-φεουδαρχίας – όταν οι εταιρείες τεχνολογίας τροφοδοτούν τις κυβερνήσεις με πληροφορίες, χρηματοδοτούν πολιτικές επιχειρήσεις με απεριόριστους πόρους και στήνουν πλατφόρμες λογοκρισίας μεταμφιεσμένες σε «δημοκρατία», πλημμυρισμένες με ψεύτικες ειδήσεις που παράγει η τεχνητή νοημοσύνη;
Νέε, πήγαινε ανατολικά – στη Σιβηρία
Τουλάχιστον υπάρχουν ελπιδοφόρα σημάδια στην άλλη πλευρά της δυστοπίας. Και μάλιστα, στη Ρωσία.
Μια συναρπαστική συνέντευξη των Nora Hoppe και Tariq Marzban με τον θρυλικό καθηγητή Sergei Karaganov, Επίτιμο Πρόεδρο του Συμβουλίου Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής (ο κορυφαίος δημόσιος φορέας εξωτερικής πολιτικής της Ρωσίας) και επιστημονικό υπεύθυνο της Ανώτατης Σχολής Οικονομικών της Μόσχας.
Καλώς ήρθατε σε ένα «μαγικό χαλί» που σας μεταφέρει στις βαθιές ρίζες της ρωσικής κληρονομιάς.
Ξεκινώντας από τους Σκύθες: «Τώρα ξανανακαλύπτουμε μέσα μας αυτές τις ρίζες που μας ενώνουν με τους λαούς της Ευρασίας».
Μέχρι το Βυζάντιο: «Οι Ρώσοι πρίγκιπες, που βάπτισαν τη Ρωσία, επέλεξαν το Βυζάντιο ― εκείνη την εποχή την πλουσιότερη, πιο ανεπτυγμένη και πνευματικά ακμάζουσα χώρα της Κεντρικής Ευρασίας, πολύ πιο ανεπτυγμένη από την Ευρώπη (...)
Η διορατική επιλογή του Βυζαντίου από τους Ρώσους πρίγκιπες καθόρισε σε μεγάλο βαθμό τον ρωσικό πολιτισμό, την αρχιτεκτονική, και φυσικά τη ρωσική θρησκεία, δηλαδή την Ορθοδοξία μας.»
Και καταλήγοντας στην Pax Mongolica: «Η Μογγολική Αυτοκρατορία άφησε βαθύ αποτύπωμα στην ιστορία της Ρωσίας, γιατί ήταν πολυπολιτισμική και ιδιαίτερα ανεκτική θρησκευτικά.
Και εδώ πιστεύω (αν και δεν υπάρχει πλήρης συμφωνία μεταξύ των ιστορικών) ότι οι Ρώσοι ― ο κυρίαρχος λαός της πρώην Ρωσικής Αυτοκρατορίας και της ΕΣΣΔ ― κληρονόμησαν τη μοναδική τους πολιτιστική, θρησκευτική και εθνική ανοιχτότητα.»
Ο Karaganov προτείνει με έμφαση ότι όλα τα θετικά στοιχεία της Pax Mongolica πρέπει να επανεξεταστούν ώστε να «τεκμηριωθεί η ενότητα της Ευρασίας». Και ότι «πρέπει να βασιστούμε εξίσου στην κληρονομιά των Σκυθών, που ήταν πρόγονοι τόσων λαών της Μεγάλης Κεντρικής Ευρασίας».
Αυτή είναι η ουσία μιας αληθινά πολυπολικής Ρωσίας εν δράσει – που οδηγεί στην συναρπαστική ιδέα της «Σιβηριανοποίησης»: μιας «πνευματικής, πολιτιστικής, πολιτικής και οικονομικής ανάπτυξης της Ρωσίας προς ανατολάς, προς τα Ουράλια και τη Σιβηρία.
Η δυτική κατεύθυνση της πολιτικής μας και των οικονομικών δεσμών έχει δυσοίωνες προοπτικές.»
Ο Karaganov, του οποίου οι αναλύσεις χαίρουν μεγάλης εκτίμησης από τον Πρόεδρο Putin, είναι κατηγορηματικός: όλα αυτά συνιστούν έναν «πολιτισμικό αγώνα ενάντια στον τεχνο-βοναπαρτισμό και τον τεχνο-παγανισμό», και «ενάντια στην απανθρωποποίηση». Δηλαδή, ενάντια στην τεχνο-φεουδαρχία.
www.bankignews.gr
Σχόλια αναγνωστών