Η αγορά ζει σε παράλληλη πραγματικότητα…
Οι αγορές συχνά συμπεριφέρονται αντιφατικά, παρουσιάζοντας μοτίβα που δεν έχουν προφανή συνοχή μεταξύ διαφορετικών κατηγοριών περιουσιακών στοιχείων.
Αυτό οδήγησε τον στρατηγικό αναλυτή της Deutsche Bank, Henry Allen, να αναρωτηθεί πού εντοπίζονται σήμερα οι μεγαλύτερες στρεβλώσεις, τι μοιάζει «παράταιρο» και, άρα, τι μπορεί να είναι ώριμο για διόρθωση.
Κατά τον τελευταίο μήνα, του ήρθαν αρκετά παραδείγματα στο μυαλό…
Παρά την έντονη ανησυχία της αγοράς για τη δημοσιονομική πολιτική παγκοσμίως (όπως διαφαίνεται από τις αποδόσεις των μακροπρόθεσμων ομολόγων), τα spreads των ευρωπαϊκών κρατικών ομολόγων συνεχίζουν να συρρικνώνονται σε χαμηλά πολλών ετών.
Τις τελευταίες εβδομάδες υπήρξε σοβαρή ανησυχία για τη δημοσιονομική πολιτική και τα αυξανόμενα χρέη.
Αν και το επίκεντρο είναι οι ΗΠΑ, παγκοσμίως παρατηρείται άνοδος στις αποδόσεις των μακροπρόθεσμων ομολόγων.
Υπό αυτές τις συνθήκες, προκαλεί εντύπωση ότι τα spreads των ευρωπαϊκών κρατικών ομολόγων έχουν συγκεντρωθεί σε επίπεδα που έχουμε να δούμε εδώ και μήνες — ή και χρόνια σε ορισμένες περιπτώσεις.
Κανονικά, τα spreads διευρύνονται σε περιόδους χρηματοοικονομικής πίεσης ή ανησυχιών για τα δημοσιονομικά.
Αναμφισβήτητα, η Γερμανία πρόκειται να προχωρήσει σε ιστορικής κλίμακας δημοσιονομική τόνωση, γεγονός που ασκεί ανοδική πίεση στις αποδόσεις των γερμανικών ομολόγων.
Ωστόσο, χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία έχουν ήδη υψηλότερα επίπεδα δημόσιου χρέους από τη Γερμανία.
Επιπλέον, η συρρίκνωση των spreads συνεχίζεται, παρόλο που έχουν περάσει πάνω από δύο μήνες από τις ανακοινώσεις για τη γερμανική δημοσιονομική τόνωση — άρα, η αγορά είχε χρόνο να την αποτιμήσει.
Για παράδειγμα, το spread των 10ετών ιταλικών έναντι γερμανικών ομολόγων έκλεισε κάτω από τις 100 μονάδες βάσης χθες, σε επίπεδα που είχαμε να δούμε από τα τέλη του 2021.
Το spread συρρικνώνεται, παρότι οι ανησυχίες για τη βιωσιμότητα του παγκόσμιου χρέους έχουν ενταθεί.
Το ίδιο και στην Ισπανία: το spread έναντι των 10ετών bunds έκλεισε στις 62 μ.β., κάτω από οποιοδήποτε επίπεδο της περιόδου 2022–2024.
Ακόμη και στη Γαλλία, όπου τα spreads είχαν διευρυνθεί μετά τις περσινές εκλογές, το spread με τα γερμανικά 10ετή ήταν στις 68 μ.β., κοντά στο χαμηλότερο από τον Ιούλιο του 2023.
Συμπερασματικά, προκαλεί εντύπωση ότι τα spreads των κρατικών ομολόγων στην Ευρώπη συρρικνώνονται, παρότι πολλές χώρες συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν ερωτήματα για τη βιωσιμότητα του χρέους τους, έχουν χαμηλότερη τάση ανάπτυξης από τις ΗΠΑ και δεν διαθέτουν το πλεονέκτημα του παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.
Οι αποδόσεις των 30ετών ομολόγων της Ιαπωνίας ξεπέρασαν πρόσφατα τις αντίστοιχες γερμανικές, παρά το μεγάλο πακέτο δημοσιονομικών μέτρων που ετοιμάζει το Βερολίνο.
Τον τελευταίο μήνα, οι αποδόσεις των μακροπρόθεσμων ιαπωνικών ομολόγων αυξήθηκαν απότομα.
Η απόδοση των 30ετών τίτλων έφτασε πάνω από το 3%, στο υψηλότερο επίπεδο από τότε που εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1999 (αν και έκτοτε έχει υποχωρήσει).
Αυτό οδήγησε τις ιαπωνικές αποδόσεις προσωρινά πάνω από τις αντίστοιχες γερμανικές, παρότι γνωρίζουμε ότι η Γερμανία σχεδιάζει σημαντική δημοσιονομική τόνωση, περιλαμβανομένων και συνταγματικών αλλαγών για την άρση του «φρένου χρέους».
Η πρόσφατη οικονομική δυναμική ήταν επίσης υπέρ της Γερμανίας.
Τα στοιχεία του πρώτου τριμήνου έδειξαν ανάπτυξη +0,4%, και οι οικονομολόγοι της Deutsche Bank θεωρούν ότι η Γερμανία έχει αποκτήσει την απαραίτητη δυναμική για να βγει από τη στασιμότητα.
Αντιθέτως, η ιαπωνική οικονομία συρρικνώθηκε κατά -0,2% το ίδιο διάστημα.
Η Ιαπωνία εξακολουθεί να αντιμετωπίζει διαρθρωτικά προβλήματα όπως ο γηράσκων πληθυσμός, ενώ έχει ακόμα χαλαρή νομισματική πολιτική, με βασικό επιτόκιο μόλις στο 0,5%.
Παρά τα ρεκόρ στο δημόσιο χρέος, οι αποδόσεις των παγκόσμιων ομολόγων παραμένουν σχετικά χαμηλές σε ιστορικούς όρους.
Αν και οι αποδόσεις αυξήθηκαν σημαντικά μετά την πανδημία, παραμένουν σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.
Η απόδοση του 10ετούς αμερικανικού ομολόγου είναι γύρω στο 4,5%, δηλαδή σε επίπεδα προ της χρηματοπιστωτικής κρίσης (2004–2007).
Παραμένει πολύ κάτω από τα επίπεδα της δεκαετίας του 1970, 1980 και 1990, όταν συνήθως ήταν πάνω από 5%.
Αυτό συμβαίνει παρά τη ραγδαία αύξηση του αμερικανικού χρέους: το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ ανερχόταν μόλις στο 36% του ΑΕΠ το 2005, αλλά έχει εκτοξευθεί στο 98% το 2024.
Το δημοσιονομικό έλλειμμα υπερβαίνει το 6% του ΑΕΠ και αυξάνεται ταχύτατα.
Αυτή η τάση είναι εμφανής και σε παγκόσμιο επίπεδο: πολλές χώρες καταγράφουν μεγάλα ελλείμματα χωρίς σχέδιο εξυγίανσης.
Η Γαλλία, για παράδειγμα, δεν έχει καταγράψει πλεόνασμα από το 1974, αλλά η απόδοση του 10ετούς της είναι μόλις 3,2%, όσο και πριν την κρίση του 2008, όταν το χρέος ήταν πολύ χαμηλότερο.
Οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό στις ΗΠΑ (inflation swaps) έχουν παραμείνει σχεδόν αμετάβλητες από την «Ημέρα Απελευθέρωσης», παρά τις αυξανόμενες ενδείξεις για άνοδο τιμών.
Στις 2 Απριλίου («Liberation Day»), το 1ετές inflation swap έκλεισε στο 3,40%. Την περασμένη εβδομάδα έκλεισε στο 3,36%.
Αντίστοιχα, το 5ετές πήγε από το 2,54% στο 2,56%.
Άρα, παρά τις σημαντικές ανακοινώσεις για δασμούς, καθώς και αλλαγές πολιτικής (παρατάσεις, μειώσεις, επέκταση μέτρων της ΕΕ), υπήρξε ελάχιστη μεταβολή.
Φυσικά, ίσως οι επενδυτές να μην περιμένουν ιδιαίτερο πληθωριστικό αντίκτυπο, αλλά άλλες κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων δείχνουν αυξημένη μεταβλητότητα, υποδηλώνοντας κάποιες προσδοκίες.
Αρκετοί δείκτες προπορευόμενου πληθωρισμού προκαλούν ανησυχία, με αυξητική τάση από τις 2 Απριλίου.
Ειδικά, οι δείκτες PMI για τις ΗΠΑ τον Μάιο έδειξαν ότι οι τιμές εισροών και εκροών αυξάνονται με τον ταχύτερο ρυθμό από το 2022.
Αυτό δύσκολα συνάδει με την ηρεμία που δείχνουν οι πληθωριστικές προσδοκίες της αγοράς.
Ορισμένες προηγμένες οικονομίες που είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένες στους δασμούς έχουν δει τα περιουσιακά τους στοιχεία να αποδίδουν απροσδόκητα καλά.
Στον Καναδά, ο δείκτης S&P/TSX έκλεισε χθες σε ιστορικό υψηλό, με άνοδο +5,4% από την αρχή του έτους.
Αυτό συμβαίνει παρά την έκθεση της καναδικής οικονομίας στις επιπτώσεις των δασμών, και ενώ οι προβλέψεις για την ανάπτυξη έχουν αναθεωρηθεί καθοδικά.
Παρ’ όλα αυτά, ο συνολικός δείκτης καναδικών ομολόγων (κρατικά + εταιρικά) της Bloomberg είναι στο +0,3% από την αρχή του έτους.
Ακόμα και το καναδικό δολάριο έχει ενισχυθεί πάνω από +4% έναντι του δολαρίου ΗΠΑ — αν και κυρίως λόγω αδυναμίας του δολαρίου, όχι λόγω ενίσχυσης του CAD.
Σε κάθε περίπτωση, τα καναδικά assets δεν έχουν υποστεί το πλήγμα που θα περίμενε κανείς με δεδομένο το εύρος των δασμών με τον μεγαλύτερο εμπορικό τους εταίρο.
Την ίδια ώρα στη Γερμανία, ο DAX κατέγραψε ιστορικό υψηλό την προηγούμενη εβδομάδα και χθες έκλεισε μόλις -0,4% χαμηλότερα.
Η Γερμανία είναι από τις πιο εκτεθειμένες χώρες της Ευρώπης στο διεθνές εμπόριο, άρα έχει πολλά να χάσει από έναν εμπορικό πόλεμο.
Παρ’ όλα αυτά, υπεραποδίδει σε σχέση με δείκτες όπως ο STOXX 600 και ο γαλλικός CAC 40, που δεν έχουν ακόμη ανακτήσει τα πρόσφατα υψηλά τους του Φεβρουαρίου/Μαρτίου.
Δύσκολα μπορεί αυτό να εξηγηθεί απλά ως αντίδραση στη δημοσιονομική τόνωση, δεδομένου ότι ο DAX συνέχισε την άνοδο του και μετά την «Ημέρα Απελευθέρωσης», σε αντίθεση με άλλους δείκτες.
www.bankingnews.gr
Αυτό οδήγησε τον στρατηγικό αναλυτή της Deutsche Bank, Henry Allen, να αναρωτηθεί πού εντοπίζονται σήμερα οι μεγαλύτερες στρεβλώσεις, τι μοιάζει «παράταιρο» και, άρα, τι μπορεί να είναι ώριμο για διόρθωση.
Κατά τον τελευταίο μήνα, του ήρθαν αρκετά παραδείγματα στο μυαλό…
Παρά την έντονη ανησυχία της αγοράς για τη δημοσιονομική πολιτική παγκοσμίως (όπως διαφαίνεται από τις αποδόσεις των μακροπρόθεσμων ομολόγων), τα spreads των ευρωπαϊκών κρατικών ομολόγων συνεχίζουν να συρρικνώνονται σε χαμηλά πολλών ετών.
Τις τελευταίες εβδομάδες υπήρξε σοβαρή ανησυχία για τη δημοσιονομική πολιτική και τα αυξανόμενα χρέη.
Αν και το επίκεντρο είναι οι ΗΠΑ, παγκοσμίως παρατηρείται άνοδος στις αποδόσεις των μακροπρόθεσμων ομολόγων.
Υπό αυτές τις συνθήκες, προκαλεί εντύπωση ότι τα spreads των ευρωπαϊκών κρατικών ομολόγων έχουν συγκεντρωθεί σε επίπεδα που έχουμε να δούμε εδώ και μήνες — ή και χρόνια σε ορισμένες περιπτώσεις.
Κανονικά, τα spreads διευρύνονται σε περιόδους χρηματοοικονομικής πίεσης ή ανησυχιών για τα δημοσιονομικά.
Αναμφισβήτητα, η Γερμανία πρόκειται να προχωρήσει σε ιστορικής κλίμακας δημοσιονομική τόνωση, γεγονός που ασκεί ανοδική πίεση στις αποδόσεις των γερμανικών ομολόγων.
Ωστόσο, χώρες όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία έχουν ήδη υψηλότερα επίπεδα δημόσιου χρέους από τη Γερμανία.
Επιπλέον, η συρρίκνωση των spreads συνεχίζεται, παρόλο που έχουν περάσει πάνω από δύο μήνες από τις ανακοινώσεις για τη γερμανική δημοσιονομική τόνωση — άρα, η αγορά είχε χρόνο να την αποτιμήσει.
Για παράδειγμα, το spread των 10ετών ιταλικών έναντι γερμανικών ομολόγων έκλεισε κάτω από τις 100 μονάδες βάσης χθες, σε επίπεδα που είχαμε να δούμε από τα τέλη του 2021.
Το spread συρρικνώνεται, παρότι οι ανησυχίες για τη βιωσιμότητα του παγκόσμιου χρέους έχουν ενταθεί.
Το ίδιο και στην Ισπανία: το spread έναντι των 10ετών bunds έκλεισε στις 62 μ.β., κάτω από οποιοδήποτε επίπεδο της περιόδου 2022–2024.
Ακόμη και στη Γαλλία, όπου τα spreads είχαν διευρυνθεί μετά τις περσινές εκλογές, το spread με τα γερμανικά 10ετή ήταν στις 68 μ.β., κοντά στο χαμηλότερο από τον Ιούλιο του 2023.
Συμπερασματικά, προκαλεί εντύπωση ότι τα spreads των κρατικών ομολόγων στην Ευρώπη συρρικνώνονται, παρότι πολλές χώρες συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν ερωτήματα για τη βιωσιμότητα του χρέους τους, έχουν χαμηλότερη τάση ανάπτυξης από τις ΗΠΑ και δεν διαθέτουν το πλεονέκτημα του παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.
Οι αποδόσεις των 30ετών ομολόγων της Ιαπωνίας ξεπέρασαν πρόσφατα τις αντίστοιχες γερμανικές, παρά το μεγάλο πακέτο δημοσιονομικών μέτρων που ετοιμάζει το Βερολίνο.
Τον τελευταίο μήνα, οι αποδόσεις των μακροπρόθεσμων ιαπωνικών ομολόγων αυξήθηκαν απότομα.
Η απόδοση των 30ετών τίτλων έφτασε πάνω από το 3%, στο υψηλότερο επίπεδο από τότε που εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1999 (αν και έκτοτε έχει υποχωρήσει).
Αυτό οδήγησε τις ιαπωνικές αποδόσεις προσωρινά πάνω από τις αντίστοιχες γερμανικές, παρότι γνωρίζουμε ότι η Γερμανία σχεδιάζει σημαντική δημοσιονομική τόνωση, περιλαμβανομένων και συνταγματικών αλλαγών για την άρση του «φρένου χρέους».
Η πρόσφατη οικονομική δυναμική ήταν επίσης υπέρ της Γερμανίας.
Τα στοιχεία του πρώτου τριμήνου έδειξαν ανάπτυξη +0,4%, και οι οικονομολόγοι της Deutsche Bank θεωρούν ότι η Γερμανία έχει αποκτήσει την απαραίτητη δυναμική για να βγει από τη στασιμότητα.
Αντιθέτως, η ιαπωνική οικονομία συρρικνώθηκε κατά -0,2% το ίδιο διάστημα.
Η Ιαπωνία εξακολουθεί να αντιμετωπίζει διαρθρωτικά προβλήματα όπως ο γηράσκων πληθυσμός, ενώ έχει ακόμα χαλαρή νομισματική πολιτική, με βασικό επιτόκιο μόλις στο 0,5%.
Παρά τα ρεκόρ στο δημόσιο χρέος, οι αποδόσεις των παγκόσμιων ομολόγων παραμένουν σχετικά χαμηλές σε ιστορικούς όρους.
Αν και οι αποδόσεις αυξήθηκαν σημαντικά μετά την πανδημία, παραμένουν σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.
Η απόδοση του 10ετούς αμερικανικού ομολόγου είναι γύρω στο 4,5%, δηλαδή σε επίπεδα προ της χρηματοπιστωτικής κρίσης (2004–2007).
Παραμένει πολύ κάτω από τα επίπεδα της δεκαετίας του 1970, 1980 και 1990, όταν συνήθως ήταν πάνω από 5%.
Αυτό συμβαίνει παρά τη ραγδαία αύξηση του αμερικανικού χρέους: το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ ανερχόταν μόλις στο 36% του ΑΕΠ το 2005, αλλά έχει εκτοξευθεί στο 98% το 2024.
Το δημοσιονομικό έλλειμμα υπερβαίνει το 6% του ΑΕΠ και αυξάνεται ταχύτατα.
Αυτή η τάση είναι εμφανής και σε παγκόσμιο επίπεδο: πολλές χώρες καταγράφουν μεγάλα ελλείμματα χωρίς σχέδιο εξυγίανσης.
Η Γαλλία, για παράδειγμα, δεν έχει καταγράψει πλεόνασμα από το 1974, αλλά η απόδοση του 10ετούς της είναι μόλις 3,2%, όσο και πριν την κρίση του 2008, όταν το χρέος ήταν πολύ χαμηλότερο.
Οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό στις ΗΠΑ (inflation swaps) έχουν παραμείνει σχεδόν αμετάβλητες από την «Ημέρα Απελευθέρωσης», παρά τις αυξανόμενες ενδείξεις για άνοδο τιμών.
Στις 2 Απριλίου («Liberation Day»), το 1ετές inflation swap έκλεισε στο 3,40%. Την περασμένη εβδομάδα έκλεισε στο 3,36%.
Αντίστοιχα, το 5ετές πήγε από το 2,54% στο 2,56%.
Άρα, παρά τις σημαντικές ανακοινώσεις για δασμούς, καθώς και αλλαγές πολιτικής (παρατάσεις, μειώσεις, επέκταση μέτρων της ΕΕ), υπήρξε ελάχιστη μεταβολή.
Φυσικά, ίσως οι επενδυτές να μην περιμένουν ιδιαίτερο πληθωριστικό αντίκτυπο, αλλά άλλες κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων δείχνουν αυξημένη μεταβλητότητα, υποδηλώνοντας κάποιες προσδοκίες.
Αρκετοί δείκτες προπορευόμενου πληθωρισμού προκαλούν ανησυχία, με αυξητική τάση από τις 2 Απριλίου.
Ειδικά, οι δείκτες PMI για τις ΗΠΑ τον Μάιο έδειξαν ότι οι τιμές εισροών και εκροών αυξάνονται με τον ταχύτερο ρυθμό από το 2022.
Αυτό δύσκολα συνάδει με την ηρεμία που δείχνουν οι πληθωριστικές προσδοκίες της αγοράς.
Ορισμένες προηγμένες οικονομίες που είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένες στους δασμούς έχουν δει τα περιουσιακά τους στοιχεία να αποδίδουν απροσδόκητα καλά.
Στον Καναδά, ο δείκτης S&P/TSX έκλεισε χθες σε ιστορικό υψηλό, με άνοδο +5,4% από την αρχή του έτους.
Αυτό συμβαίνει παρά την έκθεση της καναδικής οικονομίας στις επιπτώσεις των δασμών, και ενώ οι προβλέψεις για την ανάπτυξη έχουν αναθεωρηθεί καθοδικά.
Παρ’ όλα αυτά, ο συνολικός δείκτης καναδικών ομολόγων (κρατικά + εταιρικά) της Bloomberg είναι στο +0,3% από την αρχή του έτους.
Ακόμα και το καναδικό δολάριο έχει ενισχυθεί πάνω από +4% έναντι του δολαρίου ΗΠΑ — αν και κυρίως λόγω αδυναμίας του δολαρίου, όχι λόγω ενίσχυσης του CAD.
Σε κάθε περίπτωση, τα καναδικά assets δεν έχουν υποστεί το πλήγμα που θα περίμενε κανείς με δεδομένο το εύρος των δασμών με τον μεγαλύτερο εμπορικό τους εταίρο.
Την ίδια ώρα στη Γερμανία, ο DAX κατέγραψε ιστορικό υψηλό την προηγούμενη εβδομάδα και χθες έκλεισε μόλις -0,4% χαμηλότερα.
Η Γερμανία είναι από τις πιο εκτεθειμένες χώρες της Ευρώπης στο διεθνές εμπόριο, άρα έχει πολλά να χάσει από έναν εμπορικό πόλεμο.
Παρ’ όλα αυτά, υπεραποδίδει σε σχέση με δείκτες όπως ο STOXX 600 και ο γαλλικός CAC 40, που δεν έχουν ακόμη ανακτήσει τα πρόσφατα υψηλά τους του Φεβρουαρίου/Μαρτίου.
Δύσκολα μπορεί αυτό να εξηγηθεί απλά ως αντίδραση στη δημοσιονομική τόνωση, δεδομένου ότι ο DAX συνέχισε την άνοδο του και μετά την «Ημέρα Απελευθέρωσης», σε αντίθεση με άλλους δείκτες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών