Η έλλειψη πίστωσης σημαίνει μια τσουνάμι χρεοκοπιών, οι οποίες θα σπάσουν ρεκόρ, γράφει η Dohmen Capital
Για τσουνάμι χρεοκοπιών που θα οδηγήσει τις αγορές σε κατάρρευση, λόγω οξείας πιστωτικής συρρίκνωσης, προειδοποιεί με πρόσφατο ενημερωτικό σημείωμά της η Dohmen Capital.
Ειδικότερα, όπως λέει η επενδυτική εταιρεία, «ήλθε η ώρα ώστε η ελεύθερη αγορά, δηλαδή οι τράπεζες, να κάνουν τώρα αυτό που αρνούνταν να κάνει η Fed: πιστωτική συρρίκνωση».
Το μοναδικό που έκανε η Fed ήταν να αυξήσει τα επιτόκια, γεγονός που, στην πραγματικότητα, τροφοδοτεί τον πληθωρισμό.
Οι περισσότερες κεντρικές τράπεζες κάνουν αυτό το λάθος.
Η πιστωτική κρίση που έχει ξεσπάσει θα μειώσει τον πληθωρισμό, αλλά με πολύ επώδυνο τρόπο.
Η έλλειψη πίστωσης σημαίνει τσουνάμι χρεοκοπιών, οι οποίες θα σπάσουν ρεκόρ.
Η οικονομία και η ακίνητη περιουσία εξαρτώνται πολύ από τις μικρότερες τράπεζες.
Ένα άρθρο ανέφερε πρόσφατα:
«Οι τράπεζες με περιουσιακά στοιχεία λιγότερα από 250 δισεκατομμύρια δολάρια είναι υπεύθυνες για:
α. 50% του εμπορικού και βιομηχανικού δανεισμού των ΗΠΑ,
β. 60% των δανείων για οικιστικά ακίνητα,
γ. 80% των δανείων για εμπορικά ακίνητα και
δ. 45% του καταναλωτικού δανεισμού».
Αυτό σημαίνει… σοβαρή εξάρτηση.
Το Bloomberg είπε: «Ο δανεισμός των εμπορικών τραπεζών μειώθηκε σχεδόν 105 δισεκατομμύρια δολάρια τις τελευταίες δύο εβδομάδες που έληξαν στις 29 Μαρτίου – η μεγαλύτερη πτώση, βάσει των στοιχείων της Federal Reserve, από το 1973».
Αυτή είναι η μεγαλύτερη πτώση των νέων επιχειρηματικών δανείων στην καταγεγραμμένη ιστορία και ως εκ τούτου η πιο απότομη αυστηροποίηση των πιστωτικών όρων στα χρονικά.
Διαβάστε το ξανά! Έχουμε τη «μεγαλύτερη βουτιά σε νέα επιχειρηματικά δάνεια που έχει καταγραφεί» και «την πιο απότομη μείωση σε ό,τι αφορά τις χορηγήσεις στην ιστορία».
Αλλά αυτό είναι ένα αποτέλεσμα που δεν παρήχθη από τη Fed… αλλά από την ελεύθερη αγορά, δηλαδή τις τράπεζες, η εμπιστοσύνη στις οποίες κλονίσθηκε σε μια νύχτα…
Αυτό το κάνει πολύ πιο σοβαρό.
Ενώ οι κεντρικές τράπεζες είναι σε θέση να χειριστούν προβλήματα εκροών καταθέσεων, το τεράστιο πρόβλημα είναι τα δάνεια CRE (εμπορικά ακίνητα) – ειδικά την επόμενη διετία.
Υπάρχει σωτηρία; Σύμφωνα με έναν αναλυτή της Morgan Stanley, το συνολικό «χρέος τιτλοποιημένης πίστωσης των ΗΠΑ – CRE, ύψους 1,35-1,46 τρισεκατομμυρίων δολαρίων (30-32%), λήγει μέχρι το τέλος του έτους 2025.
Οι τράπεζες κατέχουν το ~42-56% του χρέους που λήγει».
Και οι τράπεζες ίσως θα μπορούσαν να αναχρηματοδοτήσουν χρέος CRE μέχρι 650 δισεκατομμύρια δολάρια - και αυτό προσωρινά.
Η «Θεωρία της πίστωσης και της ρευστότητας Dohmen», την οποία αναπτύξαμε τη δεκαετία του 1970, λέει ότι ο πρωταρχικός καθοριστικός παράγοντας των μεγάλων χρηματιστηρίων και των οικονομικών τάσεων είναι η αλλαγή στην πίστωση και τη ρευστότητα, δηλαδή από την επέκταση στη συρρίκνωση και αντίστροφα.
Όλοι οι δείκτες που χρησιμοποιούνται από τους περισσότερους αναλυτές προέρχονται από την αλλαγή της πίστωσης και της ρευστότητας και υστερούν πολύ.
Η μεγάλη εκροή καταθέσεων είχε ως αποτέλεσμα τη συχνά αναφερόμενη βουτιά της προσφοράς χρήματος του Μ2 φέτος, την πιο έντονη από το 1958.
Το Μ2 υποχώρησε τον Δεκέμβριο, τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο.
Σύμφωνα με έναν αναλυτή (Trevor Jennewine), η τελευταία φορά που ο δείκτης M2 υποχώρησε ήταν ο Δεκέμβριος του 1958 - αν και ήταν μια μικρή πτώση 0,16%.
Η πτώση τον Φεβρουάριο ήταν 2,35% σε σχέση με το προηγούμενο έτος.
Δείτε το παρακάτω διάγραμμα που δείχνει την τεράστια βουτιά της μεταβολής του Μ2 από έτος σε έτος τους τελευταίους μήνες.
Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, το M2 υποχώρησε 2,35%, όσο και τώρα.
Αυτό είναι δυσοίωνο, αλλά ταιριάζει με αυτό που έχουμε πει τους τελευταίους 18 μήνες, δηλαδή ότι η επερχόμενη ύφεση/ύφεση θα μπορούσε να είναι χειρότερη από τη δεκαετία του 1930, επειδή η μηχανή παραγωγής φουσκών της Fed επέτρεψε τη μεγαλύτερη παροχή πιστώσεων στην ιστορία.
Το ξεφούσκωμα αυτής της τεράστιας φούσκας θα είναι εξαιρετικά επώδυνο.
Συνδυάστε το με τις τεράστιες αυξήσεις φόρων που σχεδιάζονται στην Ουάσιγκτον και έχετε τη συνταγή για το ίδιο πράγμα που προκάλεσε τη 10ετή ύφεση στη δεκαετία του 1930.
Η εναλλακτική είναι ο υπερ-υψηλός πληθωρισμός που παράγεται από τις πανικόβλητες προσπάθειες των κεντρικών τραπεζών να αποφύγουν την ύφεση.
Όλα εξαρτώνται από πολιτικές επιλογές.
Με την τρέχουσα ηγεσία, η επιλογή μπορεί να είναι ο υπερ-υψηλός πληθωρισμός. Θα δούμε.
Δύο λόγοι
Υπάρχουν δύο λόγοι για την τρέχουσα πιστωτική στενότητα, δηλαδή την απροθυμία των τραπεζών να χορηγήσουν δάνεια:
α) είτε οι τράπεζες θέλουν να μειώσουν τον κίνδυνο ενόψει μιας αβέβαιης οικονομικής κατάστασης
β) είτε δεν έχουν τα αποθέματα για να χορηγήσουν νέα δάνεια.
Πιστεύουμε ότι είναι και τα δύο.
Μεγάλο μέρος της έλλειψης νέων δανείων φαίνεται να αφορά εκροές καταθέσεων.
Το παρακάτω διάγραμμα δείχνει την τεράστια εκροή καταθέσεων τόσο από μεγάλες όσο και από μικρές εγχώριες εμπορικές τράπεζες.
Οι καταθέσεις αποτελούν τη βάση για τη λήψη δανείων, με πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα.
Οι τράπεζες μάλλον κάνουν σχεδόν μηδενικά νέα δάνεια, περιμένοντας να δουν αν έχει σταματήσει η εκροή καταθέσεων.
Συμπέρασμα
Οι πιστωτικές κρίσεις είναι φαύλοι κύκλοι…
Στην πιστωτική κρίση του 1980, οι τράπεζες σταμάτησαν να χορηγούν δάνεια, ακόμη και στους καλύτερους πελάτες τους.
Έλεγαν στους καλύτερους πελάτες τους «Ξέρουμε ότι έχετε την καλύτερη πίστωση, αλλά δεν έχουμε τη δυνατότητα να χορηγήσουμε νέα δάνεια».
Αυτό μπορεί να συμβεί ξανά.
Θυμόμαστε σε ένα από τα προηγούμενα κρίσιμα επεισόδια, πολλές μεγάλες γνωστές τράπεζες ακύρωσαν ακόμη και δεσμεύσεις πιστώσεων προς τους developers ακινήτων - αν και αυτό αποτελούσε «παραβίαση των όρων της σύμβασης».
Όταν ο developer είπε ότι θα κάνει μήνυση, του είπαν «κάν’το , αλλά θα σου πάρει 5 χρόνια για να μπεις στο δικαστήριο και μέχρι τότε θα είσαι καταρρακωμένος».
Οι δυσμενείς επιπτώσεις πρέπει να τύχουν μεγάλης προσοχής από τους επενδυτές.
Μια πιστωτική συρρίκνωση σημαίνει μια παρόμοια συρρίκνωση στις τιμές των μετοχών.
Eπίσης, η συρρίκνωση ρεκόρ, εάν συνεχιστεί, μπορεί να μας οδηγήσει σε συρρίκνωση ρεκόρ στο χρηματιστήριο, καταλήγει η Dohmen Capital.
www.bankingnews.gr
Ειδικότερα, όπως λέει η επενδυτική εταιρεία, «ήλθε η ώρα ώστε η ελεύθερη αγορά, δηλαδή οι τράπεζες, να κάνουν τώρα αυτό που αρνούνταν να κάνει η Fed: πιστωτική συρρίκνωση».
Το μοναδικό που έκανε η Fed ήταν να αυξήσει τα επιτόκια, γεγονός που, στην πραγματικότητα, τροφοδοτεί τον πληθωρισμό.
Οι περισσότερες κεντρικές τράπεζες κάνουν αυτό το λάθος.
Η πιστωτική κρίση που έχει ξεσπάσει θα μειώσει τον πληθωρισμό, αλλά με πολύ επώδυνο τρόπο.
Η έλλειψη πίστωσης σημαίνει τσουνάμι χρεοκοπιών, οι οποίες θα σπάσουν ρεκόρ.
Η οικονομία και η ακίνητη περιουσία εξαρτώνται πολύ από τις μικρότερες τράπεζες.
Ένα άρθρο ανέφερε πρόσφατα:
«Οι τράπεζες με περιουσιακά στοιχεία λιγότερα από 250 δισεκατομμύρια δολάρια είναι υπεύθυνες για:
α. 50% του εμπορικού και βιομηχανικού δανεισμού των ΗΠΑ,
β. 60% των δανείων για οικιστικά ακίνητα,
γ. 80% των δανείων για εμπορικά ακίνητα και
δ. 45% του καταναλωτικού δανεισμού».
Αυτό σημαίνει… σοβαρή εξάρτηση.
Το Bloomberg είπε: «Ο δανεισμός των εμπορικών τραπεζών μειώθηκε σχεδόν 105 δισεκατομμύρια δολάρια τις τελευταίες δύο εβδομάδες που έληξαν στις 29 Μαρτίου – η μεγαλύτερη πτώση, βάσει των στοιχείων της Federal Reserve, από το 1973».
Αυτή είναι η μεγαλύτερη πτώση των νέων επιχειρηματικών δανείων στην καταγεγραμμένη ιστορία και ως εκ τούτου η πιο απότομη αυστηροποίηση των πιστωτικών όρων στα χρονικά.
Διαβάστε το ξανά! Έχουμε τη «μεγαλύτερη βουτιά σε νέα επιχειρηματικά δάνεια που έχει καταγραφεί» και «την πιο απότομη μείωση σε ό,τι αφορά τις χορηγήσεις στην ιστορία».
Αλλά αυτό είναι ένα αποτέλεσμα που δεν παρήχθη από τη Fed… αλλά από την ελεύθερη αγορά, δηλαδή τις τράπεζες, η εμπιστοσύνη στις οποίες κλονίσθηκε σε μια νύχτα…
Αυτό το κάνει πολύ πιο σοβαρό.
Ενώ οι κεντρικές τράπεζες είναι σε θέση να χειριστούν προβλήματα εκροών καταθέσεων, το τεράστιο πρόβλημα είναι τα δάνεια CRE (εμπορικά ακίνητα) – ειδικά την επόμενη διετία.
Υπάρχει σωτηρία; Σύμφωνα με έναν αναλυτή της Morgan Stanley, το συνολικό «χρέος τιτλοποιημένης πίστωσης των ΗΠΑ – CRE, ύψους 1,35-1,46 τρισεκατομμυρίων δολαρίων (30-32%), λήγει μέχρι το τέλος του έτους 2025.
Οι τράπεζες κατέχουν το ~42-56% του χρέους που λήγει».
Και οι τράπεζες ίσως θα μπορούσαν να αναχρηματοδοτήσουν χρέος CRE μέχρι 650 δισεκατομμύρια δολάρια - και αυτό προσωρινά.
Η «Θεωρία της πίστωσης και της ρευστότητας Dohmen», την οποία αναπτύξαμε τη δεκαετία του 1970, λέει ότι ο πρωταρχικός καθοριστικός παράγοντας των μεγάλων χρηματιστηρίων και των οικονομικών τάσεων είναι η αλλαγή στην πίστωση και τη ρευστότητα, δηλαδή από την επέκταση στη συρρίκνωση και αντίστροφα.
Όλοι οι δείκτες που χρησιμοποιούνται από τους περισσότερους αναλυτές προέρχονται από την αλλαγή της πίστωσης και της ρευστότητας και υστερούν πολύ.
Η μεγάλη εκροή καταθέσεων είχε ως αποτέλεσμα τη συχνά αναφερόμενη βουτιά της προσφοράς χρήματος του Μ2 φέτος, την πιο έντονη από το 1958.
Το Μ2 υποχώρησε τον Δεκέμβριο, τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο.
Σύμφωνα με έναν αναλυτή (Trevor Jennewine), η τελευταία φορά που ο δείκτης M2 υποχώρησε ήταν ο Δεκέμβριος του 1958 - αν και ήταν μια μικρή πτώση 0,16%.
Η πτώση τον Φεβρουάριο ήταν 2,35% σε σχέση με το προηγούμενο έτος.
Δείτε το παρακάτω διάγραμμα που δείχνει την τεράστια βουτιά της μεταβολής του Μ2 από έτος σε έτος τους τελευταίους μήνες.
Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, το M2 υποχώρησε 2,35%, όσο και τώρα.
Αυτό είναι δυσοίωνο, αλλά ταιριάζει με αυτό που έχουμε πει τους τελευταίους 18 μήνες, δηλαδή ότι η επερχόμενη ύφεση/ύφεση θα μπορούσε να είναι χειρότερη από τη δεκαετία του 1930, επειδή η μηχανή παραγωγής φουσκών της Fed επέτρεψε τη μεγαλύτερη παροχή πιστώσεων στην ιστορία.
Το ξεφούσκωμα αυτής της τεράστιας φούσκας θα είναι εξαιρετικά επώδυνο.
Συνδυάστε το με τις τεράστιες αυξήσεις φόρων που σχεδιάζονται στην Ουάσιγκτον και έχετε τη συνταγή για το ίδιο πράγμα που προκάλεσε τη 10ετή ύφεση στη δεκαετία του 1930.
Η εναλλακτική είναι ο υπερ-υψηλός πληθωρισμός που παράγεται από τις πανικόβλητες προσπάθειες των κεντρικών τραπεζών να αποφύγουν την ύφεση.
Όλα εξαρτώνται από πολιτικές επιλογές.
Με την τρέχουσα ηγεσία, η επιλογή μπορεί να είναι ο υπερ-υψηλός πληθωρισμός. Θα δούμε.
Δύο λόγοι
Υπάρχουν δύο λόγοι για την τρέχουσα πιστωτική στενότητα, δηλαδή την απροθυμία των τραπεζών να χορηγήσουν δάνεια:
α) είτε οι τράπεζες θέλουν να μειώσουν τον κίνδυνο ενόψει μιας αβέβαιης οικονομικής κατάστασης
β) είτε δεν έχουν τα αποθέματα για να χορηγήσουν νέα δάνεια.
Πιστεύουμε ότι είναι και τα δύο.
Μεγάλο μέρος της έλλειψης νέων δανείων φαίνεται να αφορά εκροές καταθέσεων.
Το παρακάτω διάγραμμα δείχνει την τεράστια εκροή καταθέσεων τόσο από μεγάλες όσο και από μικρές εγχώριες εμπορικές τράπεζες.
Οι καταθέσεις αποτελούν τη βάση για τη λήψη δανείων, με πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα.
Οι τράπεζες μάλλον κάνουν σχεδόν μηδενικά νέα δάνεια, περιμένοντας να δουν αν έχει σταματήσει η εκροή καταθέσεων.
Συμπέρασμα
Οι πιστωτικές κρίσεις είναι φαύλοι κύκλοι…
Στην πιστωτική κρίση του 1980, οι τράπεζες σταμάτησαν να χορηγούν δάνεια, ακόμη και στους καλύτερους πελάτες τους.
Έλεγαν στους καλύτερους πελάτες τους «Ξέρουμε ότι έχετε την καλύτερη πίστωση, αλλά δεν έχουμε τη δυνατότητα να χορηγήσουμε νέα δάνεια».
Αυτό μπορεί να συμβεί ξανά.
Θυμόμαστε σε ένα από τα προηγούμενα κρίσιμα επεισόδια, πολλές μεγάλες γνωστές τράπεζες ακύρωσαν ακόμη και δεσμεύσεις πιστώσεων προς τους developers ακινήτων - αν και αυτό αποτελούσε «παραβίαση των όρων της σύμβασης».
Όταν ο developer είπε ότι θα κάνει μήνυση, του είπαν «κάν’το , αλλά θα σου πάρει 5 χρόνια για να μπεις στο δικαστήριο και μέχρι τότε θα είσαι καταρρακωμένος».
Οι δυσμενείς επιπτώσεις πρέπει να τύχουν μεγάλης προσοχής από τους επενδυτές.
Μια πιστωτική συρρίκνωση σημαίνει μια παρόμοια συρρίκνωση στις τιμές των μετοχών.
Eπίσης, η συρρίκνωση ρεκόρ, εάν συνεχιστεί, μπορεί να μας οδηγήσει σε συρρίκνωση ρεκόρ στο χρηματιστήριο, καταλήγει η Dohmen Capital.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών