Άρθρο στο blog του ΔΝΤ
Η Αφρική έχει καταφέρει να αναπτύξει την οικονομία της, ωστόσο το τεράστιο πρόβλημα της ανισότητας παραμένει, αναφέρει σε άρθρο του το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) -δημοσιεύθηκε στο blog του ΔΝΤ.
Όπως σημειώνεται, πολλές οικονομίες στην υποσαχάρια Αφρική αναπτύχθηκαν με ρυθμό-ρεκόρ πριν από την πανδημία, με Αιθιοπία και η Ρουάντα, για παράδειγμα, να αναπτύσσονται περισσότερο από 7,5% ετησίως τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Ωστόσο, είναι λιγότερο σαφές εάν τα κέρδη στην οικονομική ανάπτυξη έχουν μοιραστεί εξίσου εντός των χωρών, επειδή τα δεδομένα εισοδήματος σε εθνικό επίπεδο δεν είναι πάντα διαθέσιμα, υπογραμμίζει το ΔΝΤ.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι τουλάχιστον μέχρι το 2010, οι αφρικανικές χώρες σημείωσαν τεράστια πρόοδο στη μείωση της περιφερειακής εισοδηματικής ανισότητας. Αυτό έρχεται σε έντονη αντίθεση με άλλα μέρη του κόσμου, όπου η ανισότητα είτε αυξήθηκε είτε η σύγκλιση ήταν πιο αργή.
Εξετάζοντας προσεκτικότερα τους παράγοντες που επηρεάζουν την περιφερειακή ανισότητα, διαπιστώνεται ότι η πρόοδος οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στις βελτιώσεις στις βασικές υποδομές, οι οποίες βοήθησαν τις περιφέρειες που υστερούσαν να συγκλίνουν ταχύτερα σε εθνικό επίπεδο.
Ωστόσο, δεν σημείωσαν βελτίωση όλες οι περιοχές. Τα εύθραυστα και επηρεαζόμενα από συγκρούσεις κράτη σημείωσαν ελάχιστη έως καθόλου πρόοδο στη μείωση της οικονομικής ανισότητας. Και ακόμη και σε χώρες που γνώρισαν δεκαετίες ανάπτυξης, η πρόοδος σταμάτησε μετά το 2010, με τις περιφερειακές ανισότητες να έχουν διευρυνθεί πιθανότατα μετά την πανδημία.
Η πρόσβαση σε καθαρό νερό, ηλεκτρισμό και υπηρεσίες κινητής τηλεφωνίας, για παράδειγμα, είναι δύο έως τέσσερις φορές χαμηλότερη στις ταλανιζόμενες περιοχές σε σύγκριση με τις κορυφαίες, εν μέρει επειδή η κατά κεφαλήν δημόσια δαπάνη είναι πολύ χαμηλότερη. Ομοίως, το ποσοστό των κατοίκων που έχουν ολοκληρώσει την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι δύο έως τρεις φορές χαμηλότερο στις υστερούντες περιφέρειες.
Σε χώρες όπου η πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες είναι γενικά χαμηλή και η κατανομή είναι πολύ άνιση, το χάσμα είναι ακόμη μεγαλύτερο. Στη Μπουρκίνα Φάσο, για παράδειγμα, η πρόσβαση στην ηλεκτρική ενέργεια είναι σχεδόν 20 φορές μεγαλύτερη σε πιο ποιοτικές περιοχές.
Ποιοι είναι οι βασικοί παράγοντες που συνέβαλαν στη μείωση της περιφερειακής ανισότητας τις τελευταίες δεκαετίες; Διαπιστώνεται ότι υπάρχουν τέσσερις κύριοι παράγοντες που υποστήριξαν αυτήν τη βελτίωση:
• Μακροοικονομική σταθερότητα.
• Εμπορικό άνοιγμα.
• Ισχυροί θεσμοί και πολιτική σταθερότητα.
• Καλά στοχευμένες επενδύσεις.
Τι μπορούν να κάνουν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής για να αντιμετωπίσουν αυτές τις ανισότητες; Οι χώρες της υποσαχάριας Αφρικής θα πρέπει να επιδιώξουν ένα πλαίσιο πολιτικής ευρείας βάσης που θα στηρίζεται σε τρεις βασικούς πυλώνες:
• Καλά σχεδιασμένη αναδιανεμητική δημοσιονομική πολιτική με σαφή επενδυτική στρατηγική για την ενίσχυση των υποεξυπηρετούμενων περιοχών,
• Μακροοικονομική σταθερότητα για την προώθηση της ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς και
• Δημιουργία θεσμών για τη διασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας και της δίκαιης παροχής δημόσιων υπηρεσιών.
Οι κυβερνήσεις πρέπει επίσης να επενδύσουν στη δημιουργία τοπικής διοικητικής ικανότητας για τη συλλογή και ανάλυση δεδομένων. Μόνο 12 χώρες της υποσαχάριας Αφρικής δημοσιεύουν τις πιστώσεις του δημόσιου προϋπολογισμού τους σε υποεθνικό επίπεδο.
www.bankingnews.gr
Όπως σημειώνεται, πολλές οικονομίες στην υποσαχάρια Αφρική αναπτύχθηκαν με ρυθμό-ρεκόρ πριν από την πανδημία, με Αιθιοπία και η Ρουάντα, για παράδειγμα, να αναπτύσσονται περισσότερο από 7,5% ετησίως τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Ωστόσο, είναι λιγότερο σαφές εάν τα κέρδη στην οικονομική ανάπτυξη έχουν μοιραστεί εξίσου εντός των χωρών, επειδή τα δεδομένα εισοδήματος σε εθνικό επίπεδο δεν είναι πάντα διαθέσιμα, υπογραμμίζει το ΔΝΤ.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι τουλάχιστον μέχρι το 2010, οι αφρικανικές χώρες σημείωσαν τεράστια πρόοδο στη μείωση της περιφερειακής εισοδηματικής ανισότητας. Αυτό έρχεται σε έντονη αντίθεση με άλλα μέρη του κόσμου, όπου η ανισότητα είτε αυξήθηκε είτε η σύγκλιση ήταν πιο αργή.
Εξετάζοντας προσεκτικότερα τους παράγοντες που επηρεάζουν την περιφερειακή ανισότητα, διαπιστώνεται ότι η πρόοδος οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στις βελτιώσεις στις βασικές υποδομές, οι οποίες βοήθησαν τις περιφέρειες που υστερούσαν να συγκλίνουν ταχύτερα σε εθνικό επίπεδο.
Ωστόσο, δεν σημείωσαν βελτίωση όλες οι περιοχές. Τα εύθραυστα και επηρεαζόμενα από συγκρούσεις κράτη σημείωσαν ελάχιστη έως καθόλου πρόοδο στη μείωση της οικονομικής ανισότητας. Και ακόμη και σε χώρες που γνώρισαν δεκαετίες ανάπτυξης, η πρόοδος σταμάτησε μετά το 2010, με τις περιφερειακές ανισότητες να έχουν διευρυνθεί πιθανότατα μετά την πανδημία.
Η πρόσβαση σε καθαρό νερό, ηλεκτρισμό και υπηρεσίες κινητής τηλεφωνίας, για παράδειγμα, είναι δύο έως τέσσερις φορές χαμηλότερη στις ταλανιζόμενες περιοχές σε σύγκριση με τις κορυφαίες, εν μέρει επειδή η κατά κεφαλήν δημόσια δαπάνη είναι πολύ χαμηλότερη. Ομοίως, το ποσοστό των κατοίκων που έχουν ολοκληρώσει την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι δύο έως τρεις φορές χαμηλότερο στις υστερούντες περιφέρειες.
Σε χώρες όπου η πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες είναι γενικά χαμηλή και η κατανομή είναι πολύ άνιση, το χάσμα είναι ακόμη μεγαλύτερο. Στη Μπουρκίνα Φάσο, για παράδειγμα, η πρόσβαση στην ηλεκτρική ενέργεια είναι σχεδόν 20 φορές μεγαλύτερη σε πιο ποιοτικές περιοχές.
Ποιοι είναι οι βασικοί παράγοντες που συνέβαλαν στη μείωση της περιφερειακής ανισότητας τις τελευταίες δεκαετίες; Διαπιστώνεται ότι υπάρχουν τέσσερις κύριοι παράγοντες που υποστήριξαν αυτήν τη βελτίωση:
• Μακροοικονομική σταθερότητα.
• Εμπορικό άνοιγμα.
• Ισχυροί θεσμοί και πολιτική σταθερότητα.
• Καλά στοχευμένες επενδύσεις.
Τι μπορούν να κάνουν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής για να αντιμετωπίσουν αυτές τις ανισότητες; Οι χώρες της υποσαχάριας Αφρικής θα πρέπει να επιδιώξουν ένα πλαίσιο πολιτικής ευρείας βάσης που θα στηρίζεται σε τρεις βασικούς πυλώνες:
• Καλά σχεδιασμένη αναδιανεμητική δημοσιονομική πολιτική με σαφή επενδυτική στρατηγική για την ενίσχυση των υποεξυπηρετούμενων περιοχών,
• Μακροοικονομική σταθερότητα για την προώθηση της ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς και
• Δημιουργία θεσμών για τη διασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας και της δίκαιης παροχής δημόσιων υπηρεσιών.
Οι κυβερνήσεις πρέπει επίσης να επενδύσουν στη δημιουργία τοπικής διοικητικής ικανότητας για τη συλλογή και ανάλυση δεδομένων. Μόνο 12 χώρες της υποσαχάριας Αφρικής δημοσιεύουν τις πιστώσεις του δημόσιου προϋπολογισμού τους σε υποεθνικό επίπεδο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών