Το πρόβλημα με τον Macron είναι ότι στο κυνήγι της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων, εγκατέλειψε την κεντροαριστερά
Αφού υποσχέθηκε να μεταρρυθμίσει τόσο τη Γαλλία όσο και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο πρόεδρος της Γαλλίας Emmanuel Macron προσπαθεί τώρα να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών και να αποδείξει ότι δεν είναι ο «Πρόεδρος των Πλουσίων».
Επιδιώκοντας μια πιο φιλική προς τις επιχειρήσεις μεταρρυθμιστική ατζέντα, ο Macron έχει πέσει σε μια παγίδα που οι κεντροαριστεροί μεταρρυθμιστές παντού φαίνονται ανίκανοι να αποφύγουν, σημειώνει σε ανάλυσή του το Ινστιτούτο Brookings, την οποία υπογράφουν ο Kemal Darvis και η Caroline Conroy.
Οι δημοφιλείς εξεγέρσεις στη Γαλλία απειλούν να διαλύσουν την ελπίδα που εναπόθεσαν πολλοί στον Γάλλο πρόεδρο μετά την εκλογή του τον Μάιο του 2017.
Με το κόμμα του La République En Marche, έχοντας εξασφαλίσει απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ο Macron υποσχέθηκε να συνεχίσει τις δύσκολες μεταρρυθμίσεις όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αλλά τώρα αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη κρίση της θητείας του.
Όπως εξηγούν οι συνεργάτες του Brookings, η αναγέννηση της ΕΕ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από έναν ισχυρό Γάλλο ηγέτη, ικανό να μεταρρυθμίσει την οικονομία της χώρας.
Πριν από τον προτεινόμενο φόρο επί των καυσίμων που έβγαλε τα Κίτρινα Γιλέκα στους δρόμους τον περασμένο μήνα, ο Macron κατόρθωσε να ξεπεράσει τις αντιδράσεις σε μια σειρά μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας.
Αν και πολιτικά δύσκολες, οι μεταρρυθμίσεις ήταν απαραίτητες για να μειώσουν το δημοσιονομικό έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τους κανόνες της ΕΕ, και να εκσυγχρονίσουν το γενναιόδωρο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της Γαλλίας ενόψει των αλλαγών που προκαλούν οι νέες τεχνολογίες.
Το παραδοσιακό κέντρο και η κεντροαριστερά είναι πολύ βαθιά ενσωματωμένα στην ευρωπαϊκή πολιτική ζωή για να διαγραφούν από ένα πολιτικό κίνημα όπως αυτό του Macron.
Έτσι, για να διατηρήσει τη δημοτικότητα του ο Macron, πρέπει να συνεργαστεί ή με κάποιο τρόπο να «υποτάξει» είτε το κέντρο, είτε την κεντροαριστερά.
Το πρόβλημα με τον Γάλλο πρόεδρος είναι ότι στο κυνήγι της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων, εγκατέλειψε την κεντροαριστερά και έδειχνε να προωθεί τα συμφέροντα των πλουσίων.
Γι αυτό αναγκάστηκε να υποχωρήσει σε ένα βαθμό στις απαιτήσεις των Κίτρινων Γιλέκων, τα οποία είχαν τη στήριξη του 70% του Γαλλικού λαού.
Το ερώτημα είναι, υπήρχε εναλλακτική για τον Macron;
Η απάντηση σύμφωνα με το Brookings είναι «όχι».
Οι μεταρρυθμιστές που ασχολούνται κυρίως με την ανισότητα των εισοδημάτων και του πλούτου, την περιβαλλοντική βιωσιμότητα και τη δημοκρατία, εξακολουθούν να προσπαθούν να καταλάβουν πως πρέπει να είναι μια «αριστερή» προσέγγιση της παγκοσμιοποίησης.
Σε αντίθεση με τον νεοφιλελευθερισμό, ο οποίος είναι σαφής στις πολιτικές του προδιαγραφές, η κεντροαριστερή προσέγγιση πρέπει να προσφέρει μια εντελώς νέα κοινωνική σύμβαση για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της τεχνολογικής προόδου, της εμβάθυνσης της παγκοσμιοποίησης και της αλλαγής του κλίματος.
Επιπλέον, οι αριστεροί πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να κερδίσουν αυτή τη μάχη χωρίς διεθνείς συνεργασίες.
Επομένως, η μόνη πραγματική επιλογή είναι να προχωρήσουμε, αλλά και με μεταρρυθμίσεις κοινωνικής πρόνοιας για την προστασία κάθε πολίτη και την «αποζημίωση» των «ηττημένων».
Πρέπει επίσης να υπάρχουν επαρκείς πόροι για τη διευκόλυνση της μάθησης και της νέας σταδιοδρομίας.
Οι κεντροαριστεροί ηγέτες πρέπει να εξερευνήσουν ιδέες για μια ριζική και καινοτόμα νέα διακυβέρνηση, τόσο σε εθνικό, όσο και σε διεθνές επίπεδο, σύμφωνα με τους συνεργάτες του Brookings.
www.bankingnews.gr
Επιδιώκοντας μια πιο φιλική προς τις επιχειρήσεις μεταρρυθμιστική ατζέντα, ο Macron έχει πέσει σε μια παγίδα που οι κεντροαριστεροί μεταρρυθμιστές παντού φαίνονται ανίκανοι να αποφύγουν, σημειώνει σε ανάλυσή του το Ινστιτούτο Brookings, την οποία υπογράφουν ο Kemal Darvis και η Caroline Conroy.
Οι δημοφιλείς εξεγέρσεις στη Γαλλία απειλούν να διαλύσουν την ελπίδα που εναπόθεσαν πολλοί στον Γάλλο πρόεδρο μετά την εκλογή του τον Μάιο του 2017.
Με το κόμμα του La République En Marche, έχοντας εξασφαλίσει απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ο Macron υποσχέθηκε να συνεχίσει τις δύσκολες μεταρρυθμίσεις όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αλλά τώρα αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη κρίση της θητείας του.
Όπως εξηγούν οι συνεργάτες του Brookings, η αναγέννηση της ΕΕ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από έναν ισχυρό Γάλλο ηγέτη, ικανό να μεταρρυθμίσει την οικονομία της χώρας.
Πριν από τον προτεινόμενο φόρο επί των καυσίμων που έβγαλε τα Κίτρινα Γιλέκα στους δρόμους τον περασμένο μήνα, ο Macron κατόρθωσε να ξεπεράσει τις αντιδράσεις σε μια σειρά μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας.
Αν και πολιτικά δύσκολες, οι μεταρρυθμίσεις ήταν απαραίτητες για να μειώσουν το δημοσιονομικό έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τους κανόνες της ΕΕ, και να εκσυγχρονίσουν το γενναιόδωρο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της Γαλλίας ενόψει των αλλαγών που προκαλούν οι νέες τεχνολογίες.
Το παραδοσιακό κέντρο και η κεντροαριστερά είναι πολύ βαθιά ενσωματωμένα στην ευρωπαϊκή πολιτική ζωή για να διαγραφούν από ένα πολιτικό κίνημα όπως αυτό του Macron.
Έτσι, για να διατηρήσει τη δημοτικότητα του ο Macron, πρέπει να συνεργαστεί ή με κάποιο τρόπο να «υποτάξει» είτε το κέντρο, είτε την κεντροαριστερά.
Το πρόβλημα με τον Γάλλο πρόεδρος είναι ότι στο κυνήγι της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων, εγκατέλειψε την κεντροαριστερά και έδειχνε να προωθεί τα συμφέροντα των πλουσίων.
Γι αυτό αναγκάστηκε να υποχωρήσει σε ένα βαθμό στις απαιτήσεις των Κίτρινων Γιλέκων, τα οποία είχαν τη στήριξη του 70% του Γαλλικού λαού.
Το ερώτημα είναι, υπήρχε εναλλακτική για τον Macron;
Η απάντηση σύμφωνα με το Brookings είναι «όχι».
Οι μεταρρυθμιστές που ασχολούνται κυρίως με την ανισότητα των εισοδημάτων και του πλούτου, την περιβαλλοντική βιωσιμότητα και τη δημοκρατία, εξακολουθούν να προσπαθούν να καταλάβουν πως πρέπει να είναι μια «αριστερή» προσέγγιση της παγκοσμιοποίησης.
Σε αντίθεση με τον νεοφιλελευθερισμό, ο οποίος είναι σαφής στις πολιτικές του προδιαγραφές, η κεντροαριστερή προσέγγιση πρέπει να προσφέρει μια εντελώς νέα κοινωνική σύμβαση για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της τεχνολογικής προόδου, της εμβάθυνσης της παγκοσμιοποίησης και της αλλαγής του κλίματος.
Επιπλέον, οι αριστεροί πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να κερδίσουν αυτή τη μάχη χωρίς διεθνείς συνεργασίες.
Επομένως, η μόνη πραγματική επιλογή είναι να προχωρήσουμε, αλλά και με μεταρρυθμίσεις κοινωνικής πρόνοιας για την προστασία κάθε πολίτη και την «αποζημίωση» των «ηττημένων».
Πρέπει επίσης να υπάρχουν επαρκείς πόροι για τη διευκόλυνση της μάθησης και της νέας σταδιοδρομίας.
Οι κεντροαριστεροί ηγέτες πρέπει να εξερευνήσουν ιδέες για μια ριζική και καινοτόμα νέα διακυβέρνηση, τόσο σε εθνικό, όσο και σε διεθνές επίπεδο, σύμφωνα με τους συνεργάτες του Brookings.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών