Σύμφωνα με τη Saxo Bank η ανάκαμψη στη ζώνη του ευρώ είχε φθάσει στο ζενίθ
Η εικόνα για την πορεία της Ευρωζώνης είναι ελαφρώς… ροζ, σύμφωνα με ανάλυση της Saxo Bank, καθώς υπάρχουν ορισμένοι δείκτες που υποδεικνύουν ότι δεν είναι όλα τέλεια.
Ο δείκτης επενδυτικού κλίματος ZEW στη Γερμανία υποχώρησε τον Απρίλιο 2018 στις -8,2 μονάδες από 5,1 μονάδες που ήταν τον προηγούμενο μήνα.
Ο δείκτης είναι σήμερα ο χειρότερος μεταξύ G10, στο -87,8.
Αυτή η κατάρρευση ενίσχυσε την πίεση στις ευρωπαϊκές μετοχές κατά το α’ τρίμηνο και ο κίνδυνος είναι μεγάλος ότι θα συμβεί ξανά στο δεύτερο ή το τρίτο τρίμηνο εάν οι οικονομικοί δείκτες εξακολουθούν να εμφανίζουν απογοητευτική πορεία.
Όλοι τους στέλνουν το ίδιο μήνυμα: η ανάπτυξη της ζώνης του ευρώ έχει τελματώσει.
Ακόμα και η Γερμανία, η οποία συχνά θεωρείται η ατμομηχανή της Ευρώπης και ήταν αρκετά ισχυρή στις προηγούμενες ευρωπαϊκές κρίσεις, χάνει τη δυναμική της. Ένα από τα πιο σημαντικά σημεία που υπογραμμίζονται από την έρευνα του ZEW τον Απρίλιο είναι ότι οι οικονομικές προσδοκίες, οι οποίες είναι συνήθως ένας αξιόπιστος δείκτης της οικονομικής ανάπτυξης στη Γερμανία, βρίσκονται τώρα σε αρνητικό επίπεδο.
Υπάρχει σαφώς υψηλότερος βαθμός απαισιοδοξίας σχετικά με το εμπόριο, για τον οποίο ευθύνονται τα όχι και τόσο καλά στοιχεία για τις εξαγωγές.
Στο παρακάτω γράφημα, μπορούμε να διαπιστώσουμε σαφώς ότι οι γερμανικές εξαγωγές και οι κινεζικές εξαγωγές είναι αλληλένδετες.
Ο κίνδυνος για τη Γερμανία είναι ότι βιώνει έναν νέο κύκλο εξαγωγών σε σχέση με την περίοδο 2014-2015, αλλά αυτό θα μπορούσε να είναι χειρότερο λόγω του μοναδικού συνδυασμού μεταξύ της αρνητικής ώθησης της Κίνας, των υψηλότερων εμπορικών εντάσεων και της απόσυρσης ρευστότητας από το διεθνές οικονομικό σύστημα.
Όλα αυτά τείνουν να δείχνουν ότι η Γερμανία κατευθύνεται κατευθείαν προς την επιβράδυνση, όπως και η υπόλοιπη ευρωζώνη.
Σε αντίθεση με ό, τι έχει γραφεί μέχρι σήμερα, η ζώνη του ευρώ εξακολουθεί να εξαρτάται από την εξέλιξη της παγκόσμιας ανάπτυξης και του εμπορίου.
Η εγχώρια ζήτηση, που προωθήθηκε κυρίως από τα μέτρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αποτέλεσε σημαντική κινητήρια δύναμη ανάπτυξης στα χρόνια μετά την κρίση.
Η διευκόλυνση ρευστότητας από την ΕΚΤ διευκόλυνε την πρόσβαση στην καταναλωτική πίστη στα νοικοκυριά, επιτρέποντας έτσι στην εγχώρια ζήτηση να ξεπεράσει το ρυθμό που θα επέτρεπε να επιτύχει η αύξηση του εισοδήματος.
Όπως φαίνεται στο παρακάτω γράφημα, η παραγωγή πιστώσεων συσχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με την τελική εγχώρια ζήτηση στη ζώνη του ευρώ.
Ο κυριότερος δείκτης εσωτερικής πιστοληπτικής ικανότητας, η πιστωτική ώθηση, έφθασε στο ζενίθ μετά την κρίση στο δεύτερο τρίμηνο του 2015, αλλά τα θετικά αποτελέσματα της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ συνέχισαν να εξαπλώνονται σε όλη την οικονομία για τουλάχιστον δύο χρόνια.
Ωστόσο, εξαιτίας της εξομάλυνσης της νομισματικής πολιτικής, η πιστωτική ώθηση βρίσκεται προς το παρόν σχεδόν στο μηδέν, υποδηλώνοντας ότι μόλις ξεκίνησε ένας νέος και πιο περιοριστικός πιστωτικός κύκλος.
Με βάση την έρευνα για τις τραπεζικές χορηγήσεις της ΕΚΤ, βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα, η ζήτηση των δανείων από τα νοικοκυριά πρέπει να παραμείνει θετική για την ανάπτυξη.
Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει για τις ΜμΕ των οποίων η αναμενόμενη ζήτηση δανείων συνεχίζει να μειώνεται, θέτοντας σε κίνδυνο τις επενδύσεις, τις θέσεις εργασίας, την αύξηση των μισθών και συνεπώς την οικονομική δραστηριότητα.
Η εξομάλυνση της νομισματικής πολιτικής στη ζώνη του ευρώ ήταν σίγουρα αναπόφευκτη λόγω τεχνικών λόγων (έλλειψη ομολόγων) και πολιτικών λόγων (αυξανόμενη αντιπολίτευση της Γερμανίας στον επικεφαλής της ΕΚΤ Mario Draghi). Ωστόσο, η αγορά προσπαθεί να αγνοήσει την ΕΚΤ όσο το δυνατόν περισσότερο.
Η ευνοϊκή νομισματική πολιτική της ΕΚΤ έσωσε τις Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία - και ιδιαίτερα την Ιταλία - από την κερδοσκοπία, αλλά δεν κατάφερε να λύσει με σαφήνεια τα διαρθρωτικά προβλήματα των περισσότερων από αυτών.
Ουσιαστικά αγόρασε χρόνο ενώ περίμενε την επιστροφή στην ανάπτυξη και την πίεση στην αγορά.
Εξετάζοντας προσεκτικά τα εμπορικά ισοζύγια των παραπάνω χωρών, συνειδητοποιούμε γρήγορα ότι η οικονομική τους αναγέννηση είναι υπερβολική. Ειδικά για την Ισπανία και την Ιταλία, οι βελτιώσεις του εμπορικού ισοζυγίου οφείλονται κυρίως στην υψηλότερη ζήτηση εκτός της ζώνης του ευρώ και σε ένα ασθενές νόμισμα.
Η αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας εξακολουθεί να είναι ένα έργο σε εξέλιξη.
Τώρα που η ζήτηση είναι καταδικασμένη να μειωθεί εξαιτίας της χαμηλότερης πιστωτικής ώθησης στη ζώνη του ευρώ, στις ΗΠΑ και στην Κίνα, ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει είναι ένα «αδύναμο» ευρώ.
Σε ονομαστικούς όρους, η συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ είναι μάλλον υψηλή, αλλά σε πραγματικούς όρους, είναι αρκετά ισορροπημένη και μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να προκαλεί υπερβολικά προβλήματα στις χώρες της περιφέρειας.
Είναι πολύ νωρίς για να γνωρίζουμε εάν η συνεχιζόμενη επιβράδυνση θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στην πολιτική.
Αλλά αυτό που ξέρουμε είναι ότι, αν κοιτάξουμε πίσω, το 2017 σίγουρα θα θεωρηθεί ως η αιχμή του κύκλου για την ανάπτυξη της ευρωζώνης και ότι η αγορά και η ΕΚΤ ήταν κακώς προετοιμασμένες για χαμηλότερη ανάπτυξη.
www.bankingnews.gr
Ο δείκτης επενδυτικού κλίματος ZEW στη Γερμανία υποχώρησε τον Απρίλιο 2018 στις -8,2 μονάδες από 5,1 μονάδες που ήταν τον προηγούμενο μήνα.
Ο δείκτης είναι σήμερα ο χειρότερος μεταξύ G10, στο -87,8.
Αυτή η κατάρρευση ενίσχυσε την πίεση στις ευρωπαϊκές μετοχές κατά το α’ τρίμηνο και ο κίνδυνος είναι μεγάλος ότι θα συμβεί ξανά στο δεύτερο ή το τρίτο τρίμηνο εάν οι οικονομικοί δείκτες εξακολουθούν να εμφανίζουν απογοητευτική πορεία.
Όλοι τους στέλνουν το ίδιο μήνυμα: η ανάπτυξη της ζώνης του ευρώ έχει τελματώσει.
Ακόμα και η Γερμανία, η οποία συχνά θεωρείται η ατμομηχανή της Ευρώπης και ήταν αρκετά ισχυρή στις προηγούμενες ευρωπαϊκές κρίσεις, χάνει τη δυναμική της. Ένα από τα πιο σημαντικά σημεία που υπογραμμίζονται από την έρευνα του ZEW τον Απρίλιο είναι ότι οι οικονομικές προσδοκίες, οι οποίες είναι συνήθως ένας αξιόπιστος δείκτης της οικονομικής ανάπτυξης στη Γερμανία, βρίσκονται τώρα σε αρνητικό επίπεδο.
Υπάρχει σαφώς υψηλότερος βαθμός απαισιοδοξίας σχετικά με το εμπόριο, για τον οποίο ευθύνονται τα όχι και τόσο καλά στοιχεία για τις εξαγωγές.
Στο παρακάτω γράφημα, μπορούμε να διαπιστώσουμε σαφώς ότι οι γερμανικές εξαγωγές και οι κινεζικές εξαγωγές είναι αλληλένδετες.
Ο κίνδυνος για τη Γερμανία είναι ότι βιώνει έναν νέο κύκλο εξαγωγών σε σχέση με την περίοδο 2014-2015, αλλά αυτό θα μπορούσε να είναι χειρότερο λόγω του μοναδικού συνδυασμού μεταξύ της αρνητικής ώθησης της Κίνας, των υψηλότερων εμπορικών εντάσεων και της απόσυρσης ρευστότητας από το διεθνές οικονομικό σύστημα.
Όλα αυτά τείνουν να δείχνουν ότι η Γερμανία κατευθύνεται κατευθείαν προς την επιβράδυνση, όπως και η υπόλοιπη ευρωζώνη.
Σε αντίθεση με ό, τι έχει γραφεί μέχρι σήμερα, η ζώνη του ευρώ εξακολουθεί να εξαρτάται από την εξέλιξη της παγκόσμιας ανάπτυξης και του εμπορίου.
Η εγχώρια ζήτηση, που προωθήθηκε κυρίως από τα μέτρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αποτέλεσε σημαντική κινητήρια δύναμη ανάπτυξης στα χρόνια μετά την κρίση.
Η διευκόλυνση ρευστότητας από την ΕΚΤ διευκόλυνε την πρόσβαση στην καταναλωτική πίστη στα νοικοκυριά, επιτρέποντας έτσι στην εγχώρια ζήτηση να ξεπεράσει το ρυθμό που θα επέτρεπε να επιτύχει η αύξηση του εισοδήματος.
Όπως φαίνεται στο παρακάτω γράφημα, η παραγωγή πιστώσεων συσχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με την τελική εγχώρια ζήτηση στη ζώνη του ευρώ.
Ο κυριότερος δείκτης εσωτερικής πιστοληπτικής ικανότητας, η πιστωτική ώθηση, έφθασε στο ζενίθ μετά την κρίση στο δεύτερο τρίμηνο του 2015, αλλά τα θετικά αποτελέσματα της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ συνέχισαν να εξαπλώνονται σε όλη την οικονομία για τουλάχιστον δύο χρόνια.
Ωστόσο, εξαιτίας της εξομάλυνσης της νομισματικής πολιτικής, η πιστωτική ώθηση βρίσκεται προς το παρόν σχεδόν στο μηδέν, υποδηλώνοντας ότι μόλις ξεκίνησε ένας νέος και πιο περιοριστικός πιστωτικός κύκλος.
Με βάση την έρευνα για τις τραπεζικές χορηγήσεις της ΕΚΤ, βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα, η ζήτηση των δανείων από τα νοικοκυριά πρέπει να παραμείνει θετική για την ανάπτυξη.
Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει για τις ΜμΕ των οποίων η αναμενόμενη ζήτηση δανείων συνεχίζει να μειώνεται, θέτοντας σε κίνδυνο τις επενδύσεις, τις θέσεις εργασίας, την αύξηση των μισθών και συνεπώς την οικονομική δραστηριότητα.
Η εξομάλυνση της νομισματικής πολιτικής στη ζώνη του ευρώ ήταν σίγουρα αναπόφευκτη λόγω τεχνικών λόγων (έλλειψη ομολόγων) και πολιτικών λόγων (αυξανόμενη αντιπολίτευση της Γερμανίας στον επικεφαλής της ΕΚΤ Mario Draghi). Ωστόσο, η αγορά προσπαθεί να αγνοήσει την ΕΚΤ όσο το δυνατόν περισσότερο.
Η ευνοϊκή νομισματική πολιτική της ΕΚΤ έσωσε τις Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία - και ιδιαίτερα την Ιταλία - από την κερδοσκοπία, αλλά δεν κατάφερε να λύσει με σαφήνεια τα διαρθρωτικά προβλήματα των περισσότερων από αυτών.
Ουσιαστικά αγόρασε χρόνο ενώ περίμενε την επιστροφή στην ανάπτυξη και την πίεση στην αγορά.
Εξετάζοντας προσεκτικά τα εμπορικά ισοζύγια των παραπάνω χωρών, συνειδητοποιούμε γρήγορα ότι η οικονομική τους αναγέννηση είναι υπερβολική. Ειδικά για την Ισπανία και την Ιταλία, οι βελτιώσεις του εμπορικού ισοζυγίου οφείλονται κυρίως στην υψηλότερη ζήτηση εκτός της ζώνης του ευρώ και σε ένα ασθενές νόμισμα.
Η αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας εξακολουθεί να είναι ένα έργο σε εξέλιξη.
Τώρα που η ζήτηση είναι καταδικασμένη να μειωθεί εξαιτίας της χαμηλότερης πιστωτικής ώθησης στη ζώνη του ευρώ, στις ΗΠΑ και στην Κίνα, ο μόνος που μπορεί να βοηθήσει είναι ένα «αδύναμο» ευρώ.
Σε ονομαστικούς όρους, η συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ είναι μάλλον υψηλή, αλλά σε πραγματικούς όρους, είναι αρκετά ισορροπημένη και μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να προκαλεί υπερβολικά προβλήματα στις χώρες της περιφέρειας.
Είναι πολύ νωρίς για να γνωρίζουμε εάν η συνεχιζόμενη επιβράδυνση θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στην πολιτική.
Αλλά αυτό που ξέρουμε είναι ότι, αν κοιτάξουμε πίσω, το 2017 σίγουρα θα θεωρηθεί ως η αιχμή του κύκλου για την ανάπτυξη της ευρωζώνης και ότι η αγορά και η ΕΚΤ ήταν κακώς προετοιμασμένες για χαμηλότερη ανάπτυξη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών