Τα 8 διαγράμματα των θεμελιωδών οικονομικών αρχών που πλέον δεν «ισχύουν»
Τα οκτώ διαγράμματα που αποδεικνύουν την οικονομική «παράνοια» που επικρατεί -κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες- μετά την άνευ προηγουμένου χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, παραθέτει η Mauldin Economics, αποδίδοντας τη μη συνοχή με τις θεμελιώδες οικονομικές αρχές στις «γελοίες, ακατάλληλες και ανόητες παρεμβάσεις» των κεντρικών τραπεζών, όπως η Ομοσπονδιακή Τράπεζα (Federal Reserve, Fed).
Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στον ιστότοπο, οι οικονομολόγοι που σχεδίαζαν αυτές τις παρεμβάσεις είχαν τους λόγους τους.
Θεώρησαν ότι τα χαμηλότερα επιτόκια και οι εισροές ρευστότητας θα δημιουργούσαν θέσεις εργασίας, θα ωθούσαν τις επενδύσεις και, εν τέλει, θα τόνωναν τον πληθωρισμό.
Στη συνέχεια, η ιδέα ήταν να μειωθούν τα κίνητρα πριν ο πληθωρισμός ξεφύγει από τον έλεγχο.
«Το πρόβλημα είναι ότι καμία από αυτές τις επιθυμίες δεν έγινε πραγματικότητα».
Τα πρώτα διαγράμματα αφορούν την ευρέως γνωστή «καμπύλη Philips», η οποία πλέον «δε λειτουργεί»:
Το βασικό μέτρο των κεντρικών τραπεζιτών για την αξιολόγηση αυτής της περίπλοκης διαδικασίας, είναι το ποσοστό ανεργίας.
Μια οικονομία σε «πλήρη απασχόληση» (μόνο διαρθρωτική ανεργία) είναι μια οικονομία στην οποία ο πληθωρισμός βρίσκεται στο κατάλληλο επίπεδο.
Στην πραγματικότητα, στις Η.Π.Α. υπάρχει χαμηλή ανεργία, συνοδευόμενη από επίμονα χαμηλό πληθωρισμό.
Η πραγματικότητα:
Την ίδια στιγμή, τα νοικοκυριά της μεσαίας τάξης έχουν κάνει βήματα πίσω, επιστρέφοντας στο 1990.
Τα παραπάνω αποδεικνύουν πως το ήμισυ των νοικοκυριών έχει υποστεί μείωση στο πραγματικό (αναπροσαρμοσμένο με την τιμή του πληθωρισμού).
Ένα έτερο χαρακτηριστικό, παρά την οικονομική ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων στις Η.Π.Α., είναι ότι οι πολίτες που διαθέτουν το υψηλότερο επίπεδο μόρφωσης, βλέπουν τους μισθούς τους να μένουν σταθεροί ή να συρρικνώνονται:
Μίας και βρισκόμαστε στον πολύ σημαντικό κλάδο της εκπαίδευσης, το χρέος από τα φοιτητικά δάνεια έχει εκτοξευτεί σε ιστορικά υψηλά επίπεδα.
Μάλιστα, μέρους του ποσού προστίθεται στο δημόσια χρέος, καθώς τα δάνεια είχαν διατεθεί από την αμερικανική κυβέρνηση.
Επίσης, αν και οι περισσότεροι -μεταξύ αυτών και ο Donald Trump, να προσθέσουμε- «πανηγυρίζουν» για τα ιστορικά υψηλά στη Wall Street, η συνολική κεφαλαιοποίηση των χρηματιστηριακών αγορών της Νέας Υόρκης έχει ξεπεράσει κατά πολύ το ΑΕΠ, φτάνοντας σε επίπεδα που παρατηρήθηκαν μόνο το 2000, όταν έσκασε η «φούσκα» των τεχνολογικών μετοχών.
Κλείνοντας, η Mauldin Economics υπογραμμίζει πως η παγκόσμια αγορά οδηγείται από ψεύτικες πεποιθήσεις, κάτι που διαπιστώνεται εύκολα στις συναλλαγματικές ισοτιμίες και τους ισολογισμούς αναπτυσσόμενων χωρών:
www.bankingnews.gr
Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στον ιστότοπο, οι οικονομολόγοι που σχεδίαζαν αυτές τις παρεμβάσεις είχαν τους λόγους τους.
Θεώρησαν ότι τα χαμηλότερα επιτόκια και οι εισροές ρευστότητας θα δημιουργούσαν θέσεις εργασίας, θα ωθούσαν τις επενδύσεις και, εν τέλει, θα τόνωναν τον πληθωρισμό.
Στη συνέχεια, η ιδέα ήταν να μειωθούν τα κίνητρα πριν ο πληθωρισμός ξεφύγει από τον έλεγχο.
«Το πρόβλημα είναι ότι καμία από αυτές τις επιθυμίες δεν έγινε πραγματικότητα».
Τα πρώτα διαγράμματα αφορούν την ευρέως γνωστή «καμπύλη Philips», η οποία πλέον «δε λειτουργεί»:
Το βασικό μέτρο των κεντρικών τραπεζιτών για την αξιολόγηση αυτής της περίπλοκης διαδικασίας, είναι το ποσοστό ανεργίας.
Μια οικονομία σε «πλήρη απασχόληση» (μόνο διαρθρωτική ανεργία) είναι μια οικονομία στην οποία ο πληθωρισμός βρίσκεται στο κατάλληλο επίπεδο.
Στην πραγματικότητα, στις Η.Π.Α. υπάρχει χαμηλή ανεργία, συνοδευόμενη από επίμονα χαμηλό πληθωρισμό.
Η πραγματικότητα:
Την ίδια στιγμή, τα νοικοκυριά της μεσαίας τάξης έχουν κάνει βήματα πίσω, επιστρέφοντας στο 1990.
Τα παραπάνω αποδεικνύουν πως το ήμισυ των νοικοκυριών έχει υποστεί μείωση στο πραγματικό (αναπροσαρμοσμένο με την τιμή του πληθωρισμού).
Ένα έτερο χαρακτηριστικό, παρά την οικονομική ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων στις Η.Π.Α., είναι ότι οι πολίτες που διαθέτουν το υψηλότερο επίπεδο μόρφωσης, βλέπουν τους μισθούς τους να μένουν σταθεροί ή να συρρικνώνονται:
Μίας και βρισκόμαστε στον πολύ σημαντικό κλάδο της εκπαίδευσης, το χρέος από τα φοιτητικά δάνεια έχει εκτοξευτεί σε ιστορικά υψηλά επίπεδα.
Μάλιστα, μέρους του ποσού προστίθεται στο δημόσια χρέος, καθώς τα δάνεια είχαν διατεθεί από την αμερικανική κυβέρνηση.
Επίσης, αν και οι περισσότεροι -μεταξύ αυτών και ο Donald Trump, να προσθέσουμε- «πανηγυρίζουν» για τα ιστορικά υψηλά στη Wall Street, η συνολική κεφαλαιοποίηση των χρηματιστηριακών αγορών της Νέας Υόρκης έχει ξεπεράσει κατά πολύ το ΑΕΠ, φτάνοντας σε επίπεδα που παρατηρήθηκαν μόνο το 2000, όταν έσκασε η «φούσκα» των τεχνολογικών μετοχών.
Κλείνοντας, η Mauldin Economics υπογραμμίζει πως η παγκόσμια αγορά οδηγείται από ψεύτικες πεποιθήσεις, κάτι που διαπιστώνεται εύκολα στις συναλλαγματικές ισοτιμίες και τους ισολογισμούς αναπτυσσόμενων χωρών:
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών